מיט א צווייטע בליק

[פייבל שרגא]

יישר כח. איך וועל פרובירן וואס די שרייבסט.

זאג נאר. א שטילע ביהמ״ד, שבת אינדערפרי, וואס די פיסלעך פון די אייזערנע טישן גראדשען די טיילס מיט דראפט, ווען מען ריקט זיי צוריק צום פלאץ נאך די נעכטיגע באטע, צו דעם קען מען זיך אויך צוגעוויינען? ווייל איך האלט דאס נישט אויס.

[יש משהו]

אנטשולדיג פארן דיר שטערן לערנען. כ'האב באמת נישט געכאפט.

[וועלוועלע]

יישר כח. איך וועל פרובירן וואס די שרייבסט.

זאג נאר. א שטילע ביהמ״ד, שבת אינדערפרי, וואס די פיסלעך פון די אייזערנע טישן גראדשען די טיילס מיט דראפט, ווען מען ריקט זיי צוריק צום פלאץ נאך די נעכטיגע באטע, צו דעם קען מען זיך אויך צוגעוויינען? ווייל איך האלט דאס נישט אויס.

אפשר אז מען איז מנדב מער געלט פאר'ן בית מדרש וועט עס נישט מאכן קיין קולות...

[איד27]

ס’האט גענומען גענוג לאנג, דאס צוזאמקלייבן אלע חפצים, און אלע קינדער, ביז מ’איז שוין ענדליך אויפ’ן וועג... מ’פארט....

פאר מוישעלע איז דאס ארויספארן פון זייער היימשטאט געווען, אזויווי מ’פארט צום מדבר.
ווייל ווען ער האט געזען ביימער מיט ביימער, און האט נישט געזען קיין מענטשן - נאר קאר’ן - איז ער שוין נמאס געווארן אזוי שנעל פון בלויז פארן.

ס’האט געהייסן מ’פארט ערגעץ ווייט, לצורך רפואה, און מוישעלע האט דאס ווייניג געשמעקט, אבער די טאטע האט געוואוסט אז דאס איז קריטיש וויכטיג פאר זיין קינד.

און מוישעלע האט געוואוסט אז ער מוז דאס אריבערגיין, און אנקומען - און דעם לאנגער וועג צוריק אהיימקומען.
ווען קומט מען שוין אן?
האט מוישעלע געפרעגט זיין טאטע, ווען ס’איז קוים אריבער א האלבע שעה פארן.

און ווען זיין טאטע האט עהם געזאגט, אז ס’וועט נאך נעמען א צייט; איז מוישעלע געווארן מוטלאז, ווייל עהם האט אויסגעקוקט אט די האלבע שעה, ווי ס’איז שוין פינעף שעה.

און ווען ס’שוין געווען פינעף שעה באמת, און מוישעלע איז שוין אפילו אין די צייט געשלאפן, געגעסן, און אויך שלום געמאכט מיט די מציאות - אז ס’נעמט צייט... אבער אזוי... לאנג.

טאטע.... ווען?..
נאך אביסל מוישעלע....
אוי, טאטע ווען?....

מוישעלע איז שוין געווארן איבערמיטיג, און מיואש, און אויפגערעגט, און אנגעהויבן וויינען פון מידיקייט און שוואכקייט, און נערוועזקייט, און לאנגווייליגקייט.
פארוואס געדויערט עס אזוי לאאאאאנג.... טאטי!

וואס קען איך טון מוישעלע, איך קען נישט מאכן די וועג קורצער, איך קען דיר נאר זאגן, אז מ’האלט שוין נענטער ווי ווייטער.
האסט דאס שוין געזאגט פריער, און ס’איז שוין זייער לאנג.

יא אמת, יעצט האלט מען שוין טאקע נאך נענטער.

אוי טאטע - אין הימל, ווען?
ווען וועט שוין זיין לעכטיג? קרב יום!

ס’ווערט נענטער.

אבער ווען ווען ווען???

שכוח.