איך האב אים מציע געווען איך זאל דאס פובליצירן, לתועלת היחיד והרבים, האט ער קאטאגאריש אפגעזאגט (ביזט משוגע...), וביז איך האב אים קאנווינסד עס איבערצוארבעטן, דאדורך עטוואס פארווישן זיינע שפירן, האט ער מסכים געווען.
ליינט פארזיכטיג איבער, ביטע שרייבט נישט קיין אומסענסיטיווע תגובות ווייל עס איז זייער, זייער האקל.
אט איז עס:
די הדגשות זענען מיינע
הרוצה בעילום שמו האט געשריבן:שלום וברכה אל מע"כ הרב שטארק זיך
אחדשה"ט באה"ר - זייענדיג א שטענדיגע ליינער פון די יודישע וועלט קומט מיר אויס מיטצוהאלטן אין די לעצטע שטיק צייט ווי עס ווערט דיסוקסירט פארשידענע טעמעס וועלכע רעדן זיך איבער גייסטישע פראבלעמען, און ווי איך זעה וואקסט עס פון טאג צו טאג און עס קומען צו נאך און נאך מגיבים זה בכה וזה בכה, יעדער לאזט הערן זיין מיינונג.
וואס איך נעם ארויס פון די אלע צעהנדליגער תגובות בסך הכל איז איין שטארקע און ווייטאגליכע פוינט וועלכע לאזט מיר נישט צורוה, און איך זעה אז איך בין נישט דער איינציגסטער וועם עס באדערט די פוינט, עטליכע אנגעווייטאגטע ניקס האלטן אין איין פרובירן צו באטאנען די זעלבע נקודה איינמאל און צוויי מאל, אבער קיינער מאכט זיך נישט צוטוהן פון זייערע ווערטער, און איך פיהל ווי ס׳איז געקומען צו א פוינט וואס איך מוז נעמען די פעדער אין די האנט און ארויסברענגען מיין ווייטאג כאטש פאר דיר וואס לויט ווי איך זעה האסטו א געוואלד מיט ידיעות און א טיעפזיניגע הבנה אין דעם ברייט פארצווייגטן פעלד, אפשר אזוי וועל איך האבן יוצא געווען ידי חובתי, חובת מחאה.
איך וועל צוקומען צום פוינט
אבער לאמיך דיר קודם דערציילן אביסל במה דברים אמורים
ווען איך בין געווען א בחור פון 16 און אהאלב יאר אלט, בין איך געוואויר געווארן א סוד אז איך פארמאג אביסל פון די ׳עי די די׳ attention deficit disorder, זייענדיג שוואך אין התמדה, און נישט האבנדיג צופיהל זיץ פלייש האט דאס קיין סאך נחת פאר מיינע עלטערן נישט פארשאפט, האט דאס געברענגט אז מיין חשוב׳ע מוטער תחי׳ האט זיך שטארק פאר׳עקשנ׳ט אז זי וויל דערגיין וואס איר זוהנ׳ס פראבלעם איז, זי האט געוואוסט אז איך בין נישט קיין שלעכטער, איך בין נישט קיין ליידיגגייער, האט זיך זייער שטארק געוואלט מיך פארטיידיגן, אין די זעלבע צייט וואס מיין פאטער זז"ג - זייענדיג מער פון א נערוועיזע טייג געקנאטן און דאדורך געווענטליך נישט געהאט קיין געדולד צו קיין תירוצים - האצעך געגעסן דאס געזונט אז זיין זוהן וואקסט אויס א ליידיגגייער.
דאס איז שוין חוץ מזה וואס מיינע 2 עלטערע ברודערס זענען געווען אויסערגעווענליכע מתמידים אין ישיבה, זיך פארהערט הל׳ שבת און יו"ד אלץ בחור, געלערנט רציפות וכו׳ - עכ"פ בין איך געווען דער ארויסגעפאלענער, דער לא יצלח, האט מיר מיין מוטער געוואלט פארטיידיגן האט זי זיך פארשאפט א ביכל (אין ענגליש) וואס רעדט פון טינעידזשערס, ביז זי האצעך דערוואוסט אז ס׳איז דא אזא זאך ווי add. און עס קוקט אויס ווי איך לייד טאקע פון דעם.
זי האט מיר גענומען צו א דאקטאר, און דער דאקטאר האט דאס באשטעטיגט, און מיר פארשריבן א געוויסע מעדיקעישאן.
אויב מיינסטו אז דא האצעך עס געענדיגט, וויל איך דיר נאר זאגן אז דא האצעכעס הערשט אנגעהויבן, מיין פאטער וועלכע האט ווי דערמאנט - נישט געגליכן קיין תירוצים, האט נישט געקענט סובל זיין די פאקט אז איך נעם מעדיקעישאן, ער האט געהאלטן אז אויב לערן איך נישט אידאס נישט מער ווי א פשוט׳ער יצר הרע, און אויב שטיי איך נישט אויף פארטאגס איז דאס א פשוט׳ע יצה"ר, און אויב העלף איך נישט אינדערהיים איז דאס נישט מער ווי ׳עצלות׳ און שוין, און איך האב געהאט אויסצושטיין רדיפות עד אין לשער, איך וויל נישט מאריך זיין.
עכ"פ ביז איך האב געמאכט א סך הכל און איינגעזעהן איין זאך:
א גאנץ לעבן גיי איך זיך דארפן פארמעסטן מיט מיינע ארומיגע מיט וועמען איך וועל דארפן קומען אין בארירונג אין טאג טעגליכן לעבן - אז "זיי זאלן מיך פארשטיין", דאס אז מיין טאטע האט מיך נישט פארשטאנען, און דאס אז מיינע ברודערס זענען געווען טשיינע-קלאזעט בחורים... האט דאס נאר פארשטערקערט און קלארער געמאכט דעם פאקט אז ׳מיט וועמען איך וועל זיך נאר דרייען וועט מוזן האבן דעם פיפטן חלק... און אויב נישט בינעך אויף געהאקטע צרות׳.
מיין נישט - עס איז נישט אזוי גרינג אנגעקומען אז איך אליינס זאל מיך פארשטיין, סוף כל סוף קום איך פון זייער א נאאיווע משפחה, וואו מ׳האט קיינמאל פון קיין גייסטישע פראבלעמען נישט גערעדט, קיינמאל קיין פסיכילאגיע נישט ארויפגעברענגט אויפן טיש, און די גאנצע מהלך צו וואס איך האב זיך געדארפט צוגעוואוינען ביי די 16 א האלב יאר איז געווען פאר מיר אין אפנפאנג היבש מאדנע, און איך האב זיך פארשטייצעך געפיהלט היבש אויסגעשפילט, און עס האט מיר געקאסט אסאך אסאך עגמת נפש ביז עס איז מיר געלונגען צו באקומען א פאזיטיווע בליק אויף מיר (אפילו איך האב מיין טאטנס בליק אויף מיר קיינמאל נישט מצליח געווען צו טוישן).
איז אבער געקומען א צווייטע פראבלעם - איך בין א חתן געווארן בשעטו"מ און איך האב חתונה געהאט צו א פרוי וואס איז אויך געקומען פון א ׳פשוט׳ע׳ משפחה, נישט געוואוסט פון קיין קונצן פון קיין הסברים און ווער רעדט נאך פון נעמען פילן... וואס זאל איך דיר זאגן מיין טייערער פריינט, וואס איך בין דורך אלץ בחור איז נישט צוגעקומען צום שפיץ פינגער וויפיל יסורי נפש איך בין דורך ביז איך האב מצליח געווען צו מכריע זיין דעם דעת בעל הבית׳טע זי זאל אביסל ארויסקרוכן פון די צמצום אירע, און זי זאל פארשטיין צו איר מאנס פראבלעמען. ווייל סוכ"ס פון מיין טאטן האבעך זיך געקענט שטילערהייט אויסלאכן, כ׳האב געוואוסט אז בקרוב גיי איך עניוועי ארויס פון זיין רשות, משא"כ מיט די אייגענע פרוי וואס ווי פארשטענדליך איז עס ווייט נישט אזוי, און עס האט מיר אפגעקאסט ממון ודמים, פסיכילאגן און אלע גוטע זאכן ביז איך האב אנגעהויבן צו זעהן א פתח תקוה.
וואס די אלע אויבן דערמאנטע זאכן האבן געווירקט אויף מיר בעיקר איז:
אז איך בין אויטאמאטיש אריין אין א קאמף מיט די אלע מענטשן וואס פארשטייען נישט צו קיין גייסטישע פראבלעמען, און מאכן אוועק ווען אימער עס קומט נאר ארויף אזא סארט טעמע אויפן טיש. די אלע מינע מענטשן זענען ביי מיר געווארן אינגאנצן מופרך, אויטאמאטיש ווען עס קומט מיר אויס צו ליינען דא און זעהענדיג ווי עס מישן זיך אריין מענטשן וואס האבן קיין מינדעסטע אנונג נישט וואס add מיינט, און וואס ocd מיינט - טוט דאס מיר און די אלע וואס זענען בדומה לי - שטארק פארדריסן, און דאס איז וואס איך האב געשריבן אין אנפאנג - די נקודה וואס געוויסע ניקס זענען דערנאך אין א געיעג פון די ערשטע מינוט נאך אינעם מבקשים אשכול ביז אהער צום פסיכיאטארן אשכול, זיי שרייען און וויינען, רבותי, ביטע רעדט מיט סענסיטיוועטי איבער דעם ענין, ביטע נעמט אין באטראכט אז עס זענען דא מענטשן וואס מאכן מיט טאג טעגליך און עסן ממש גאל... און די זעלבע צייט וואס דער ניק זיצט און מאכט ליצנות אויף זייער חשבון!
וויסן זאלסטו, אז יעדעס מאל די טעמע קומט אויף אויף סיי וואספארא עפענטליכער פארעם, ווערט ביי מיר א ״וגילו ברעדה״, פון איין זייט האב איך הנאה אז מענשטן דערהערן שוין היינט מער אז נפשיות׳דיגע פראבלעמען איז עפעס מיט וואס מען דארף זיך רעכענען, און פון די אנדערע זייט ציטער איך אלץ אז אפשר גייט זיך בסך הכל נאך איינער קאלטבלוטיג אונטערהאלטן אויף מיין חשבון, און שרייבן ״אויסידי שמויסידי״.
איך האף אז איך האב זיך גענוג קלאר מסביר געווען, און עס וואלט ווען געווען א גרויסע זאך ווען דו קענסט ווען זעהן אביסל אויפצוקלערן דעם עולם איבער דעם, און בעיקר אז מ׳זאל נישט זיין זיכער אז מ׳וועט זיך קיינמאל נישט דארפן ספראווען מיט א משפחה מיטגליד וועמען ׳מ׳וועט דארפן פארשטיין׳, איך גלויב אז ס׳וועט זיין א גרויסע טובה, ווייל עס זענען פארהאן אסאך מענטשן וואס זענען אומוויסנד, און דאדורך זענען זיין נאר מקלקל ווען עס קומט צו זייערע ד׳ אמות אזא סארט קעיס, און עס קען מציל זיין דורות, צו טאטע זאלן פארשטיין די קינדער, צו לגבי שלום בית וכדומה וכדומה.
זאל דער אויבערשטער העלפן אז מיר זאלן אלע זוכה זיין ארויסצוקריכן פון אונזערע שווערע מצבים און מיר זאלן שוין אויסגעלייזט ווערן פונעם ביטערן גלות גאר אין גיכן, אמן.
ווי עס שרייבט
ידידו
הק׳ (--)