קענדי'ס האט געשריבן:מיר האט געבאדערט נאך עפעס בשעת'ן לערנען די גמרא פארוואס האט ער נישט גענפערט ווער האט אריין געברענגט די געלט און קאסע אויב נישט אונזער יוסף הצדיק
דאס איז נישט קיין קשיא, ווייל לויט די פשוט'ע אפטייטש פון די מעשה איז יוסף הצדיק געווען א באאמטער ביי די מצרי'שע קעניגרייך, ולכן קומט נישט גארנישט פאר זיינע אייניקלעך פון דעם פארמעגן וואס ער האט אנגעזאמלט פאר די אוצרי המלך, שרייבנדיג דערמאן איך זיך נאך עפעס, איז די פארמעגן וואס יוסף הצדיק האט אנגעזאמלט נישט באהאלטן געווארן?
א חלק איז געבליבן באהאלטען
כ'מיין, איין חלק באהאלטען, איין חלק קרח, איין חלק די גאנצע וועלט.
קענדי'ס האט געשריבן:מיר האט געבאדערט נאך עפעס בשעת'ן לערנען די גמרא פארוואס האט ער נישט גענפערט ווער האט אריין געברענגט די געלט און קאסע אויב נישט אונזער יוסף הצדיק
דאס איז נישט קיין קשיא, ווייל לויט די פשוט'ע אפטייטש פון די מעשה איז יוסף הצדיק געווען א באאמטער ביי די מצרי'שע קעניגרייך, ולכן קומט נישט גארנישט פאר זיינע אייניקלעך פון דעם פארמעגן וואס ער האט אנגעזאמלט פאר די אוצרי המלך
די תורה דערציילט אונז דאך אז אלע מצרים זענען צום סוף געווארן קנעכט צו יוסף הצדיק שוין נאכן אים איבערגעבן אלע זייערע נכסים
לויט'ן טערקישן פרעזידענט (וועלכער קוקט זיך אן ווי דער פארזארגער פון דער איסלאמישער וועלט) זענען מיר בכלל נישט די אייניקלעך פון אידן. אפשר קענען דאס די עגיפטישע ריכטער נעמען אין אכט.
לויט'ן טערקישן פרעזידענט (וועלכער קוקט זיך אן ווי דער פארזארגער פון דער איסלאמישער וועלט) זענען מיר בכלל נישט די אייניקלעך פון אידן. אפשר קענען דאס די עגיפטישע ריכטער נעמען אין אכט.
לויט'ן טערקישן פרעזידענט (וועלכער קוקט זיך אן ווי דער פארזארגער פון דער איסלאמישער וועלט) זענען מיר בכלל נישט די אייניקלעך פון אידן. אפשר קענען דאס די עגיפטישע ריכטער נעמען אין אכט.
די 430 חשבון איז פשוט, כמבואר בלשון הגמרא "אמר להן: מהיכן אתם מביאין ראייה, אמרו לו מן התורה, אמר להן: אף אני לא אביא לכם ראייה אלא מן התורה, שנאמר "ומושב בני ישראל אשר ישבו במצרים שלשים שנה וארבע מאות שנה, תנו לנו וכו'" אז זייער גאנצע טענה איז דאך בלויז געווען געבויט לויט וואס עס שטייט אין די תורה, האט ער זיי געענטפערט אז אין די תורה שטייט אויך אז עס איז געווען 430 יאר ארבעט אין מצרים. דאס וואס מיר האבן מקובל און די חכמים דרש'ענען דארפן זיי דאך נישט וויסן און זיי רעכענען זיך מילא נישט דערמיט.
קענדי'ס האט געשריבן:מיר האט געבאדערט נאך עפעס בשעת'ן לערנען די גמרא פארוואס האט ער נישט גענפערט ווער האט אריין געברענגט די געלט און קאסע אויב נישט אונזער יוסף הצדיק
דאס איז נישט קיין קשיא, ווייל לויט די פשוט'ע אפטייטש פון די מעשה איז יוסף הצדיק געווען א באאמטער ביי די מצרי'שע קעניגרייך, ולכן קומט נישט גארנישט פאר זיינע אייניקלעך פון דעם פארמעגן וואס ער האט אנגעזאמלט פאר די אוצרי המלך
די תורה דערציילט אונז דאך אז אלע מצרים זענען צום סוף געווארן קנעכט צו יוסף הצדיק שוין נאכן אים איבערגעבן אלע זייערע נכסים
קאודינג האט געשריבן:די 430 חשבון איז פשוט, כמבואר בלשון הגמרא "אמר להן: מהיכן אתם מביאין ראייה, אמרו לו מן התורה, אמר להן: אף אני לא אביא לכם ראייה אלא מן התורה, שנאמר "ומושב בני ישראל אשר ישבו במצרים שלשים שנה וארבע מאות שנה, תנו לנו וכו'" אז זייער גאנצע טענה איז דאך בלויז געווען געבויט לויט וואס עס שטייט אין די תורה, האט ער זיי געענטפערט אז אין די תורה שטייט אויך אז עס איז געווען 430 יאר ארבעט אין מצרים. דאס וואס מיר האבן מקובל און די חכמים דרש'ענען דארפן זיי דאך נישט וויסן און זיי רעכענען זיך מילא נישט דערמיט.
שיינע תירוץ, מיט דעם שטומט די ווערטער 'אף אני לא אביא ראי' אלא מן התורה'
בנוגע די גאלד ווי ס'ליגט היינט צוטאגס, איז דא א בפירוש'ע גמרא אין מסכת פסחים וואס זאגט אז די געלט ליגט אין רומי נאך וואס זיי האבן עס גע'ירש'נט פון עטליכע קעניגן, פאלגענד איז די לשון הגמרא פון מסכת פסחים דף קיט ע"א
א"ר יהודה אמר שמואל כל כסף וזהב שבעולם לקטו יוסף והביאו למצרים שנאמר וילקט יוסף את כל הכסף הנמצא בארץ מצרים, אין לי אלא שבמצרים, שבארץ כנען ושבשאר ארצות מנין ת"ל וכל הארץ באו מצרימה, וכשעלו ישראל ממצרים העלוהו עמם שנאמר וינצלו את מצרים. וא"ר אסי שעשאוה כמצולה שאין בה דגים. וריש לקיש אמר עשאוה כמצודה שאין בה דגן, והיה מונח עד רחבעם. בא שישק מלך מצרים ונטלו מרחבעם שנאמר ויהי בשנה החמישית למלך רחבעם עלה שישק מלך מצרים על ירושלים ויקח את אוצרות בית ה' ואת אוצרות בית המלך ואת הכל לקח ויקח את כל מגני הזהב אשר עשה (המלך) שלמה (בית ה'). בא זרח מלך כוש ונטלו משישק מלך מצרים, בא אסא ונטלו מזרח מלך כוש ושגרו להדרימון בן טברימון. בא יהושפט ונטללו מבני עמון והיה מונח עד אחז. בא סנחריב ונטלו מאחז. בא חזקיה וסיעתו ונטלו מסנחריב והיה מונח עד צדקיה. באו כשדים ונטלו מצדקיהו. באו פרסיים ונטלו מכשדיים. באו יונים ונטלו מפרסיים. באו רומיים ונטלו מיונים ועדין הוא מונח ברומי.
אין מדרש רבה די וואך שטייט ביזת מצרים איז געווען א שכר פאר די שיעבוד יששכר שנתן להם הקדוש ברוך הוא שכר שעבודם ביזת מצרים וביזת הים לקים מה שנאמר (בראשית טו, יד): "ואחרי כן יצאו ברכוש גדול".