געווען איז דאס ארום א יאר נאך דער ביטערער קריג האט זיך געענדיגט, זעקס מיליאן אידן זענען אומגעקומען עקדה"ש, און די שארית הפליטה איז איבער געבליבען אחד מעיר ושנים ממשפחה, צעבראכן און צעקלאפט האבן זיי זיך צאמגענומען, נישט קענענדיג פארגעסן וואס זיי האבן מיטגעלעבט, און די נאענטע וואס זיי האבן פארלוירן, אבער מיטן פנים צום עתיד צי אנהייבן א נייער לעבן.
אויך אין דער שטאט קייעלצי אין פוילין האבן איבערגעבליבענע פוילישע אידן זיך צאמגענומען, נאך זעקס יאר שבעת מדורי גיהנום, האבן זיי געהאפט אויף א נייער לעבן אין דאס שטעטל, צעביסלעך האט זיך געגרינידעט א קהילה.
די פוילישע שכנים האבן דאס אבער נישט געקענט ציקוקען, זיי וואס זענען געווען געפיטערט פון הונדערטער יארן שנאת ישראל, איז זיי נישט אנגעגאנגען די אידישע ליידן, אדרבה זיי האבן זיך גאר געפריידט דערצוה, און זיי האבן זיך יעצט נאר געזארגט אז די אידן וועלן דא אנהייבן צוריק א נייער לעבן.
און זיי זענען אויפגעקומען מיט א בייזוויליגער פלאן, בארבאריש און אויטענטיש, ווי אמאל.
א געוויסער פוילישער פארשוין האט באהאלטן זיין קליינער שרץ'ל מיטן נאמען הענריק באלשאטשיק אין א דערנעבענדיגער דערפל, און האט דערנאך געמאכט א 'ויצעקו' מיטג געוואלדע'ס אז זיין קינד איז עפעס "נעלם" געווארן, נאך צוויי טאג איז דאס קינד צוריק געקומען, פארסאפאטערהייט איז ער געלאפן צי די פאליציי סטאנציע און פארציילט אז נישט מען און נישט ווייניגער, ער איז געווארן פארכאפט ביי די אידן, ער האט גענומען די פאליציי צי די אידישע קהילה געביידע, און זיי אנגעוויזען אז דא האט מען איהם פארכאפט, אנווייזענדיג אויף א געוויסער איד אז דער איז דער איד וואס האט איהם פארכאפט, און נישט נאר דאס, נאר ער האט דארט אויך געזעהן אין קעלער נאך צוועלעף קריסטליכע קינד, ווי די אידן האבן זיי געוואלט ערמארדען, און אז די אידן האבן שוין איין קינד גע'שחט'ען.
מער האט נישט אויסגעפעלט, און די פאליציי האט באלד "פארשטאנען" אז זיי האבן טאקע פארכאפט און גע'שחט'ען דאס קינד, פאר אידישע רעליגיעזע צוועקן, אפשר פאר פסח וואס גייט זיין נאך 9 חדשים ארום.
דאס איז געווען ה' תמוז - דאנערשטאג חוקת תש"ו, ווען די שמועה האט זיך בליץ שנעל פארשפרייט אין שטאט, און די מאסן ברויזען און שרייען פאר נקמה, ניין אזייגער אינדערפרי האט זיך אנגעהויבען א פראטעסט קעגן דער אידישער קהל'ס געביידע.
די אידן וואס האבן זיך דאן געפינען אין שטאט, 163 אין צאל, האבן נעבעך געמיינט אז זיי האבן שוין איבערגעלבעט דער ביטערער קריג און האבן זיך נישט געקענט חלום'ען אין דער וויסטער חלום, אז זיי גייען דאס איבערלעבן.
זיי האבן געהאפט אז דער פאליציי וועט אויף זיי שיצען פון די מאסן, ווי ערשטוינט זענען זיי אבער געווען ווען דער פאליציי זעלבסט איז געקומען צי די אידישער קהל'ס געביידע, דאס בית וועד,און ציגענומען פון דארט אלע וואפן, זיי האבן עס אינטערזוכט צי דערגיין די פארדאכטן, זעלבסט פארשטענדליך אז זיי האבן גארנישט דארט געטראפן, און אפילו א קעלער איז נישט געווען דארט.
גארנישט האט אבער געהאלפן, און קורץ דערנאך, צען אזייגער אינדערפרי זענען געקומען פולע פאליציאנטען און באגלייטונג פון ארום פינעף טויזענט בלוט דארשטיגער פאלאקן צווישן זיי אויך סאלדאטן, און איבער געפאלן מיט א בלוטיגער פאגראם די שארית הפליטה אידן, די פאליציי האט ארויסגעפירט אידן צי די בלוט דארשטיגע מאסן, ארויס געווארפן אנדערע אידן פון פענסטער, און דערנאך געלאזט די מאסן פלינטערען און איבער פאלן די געביידע.
דער גאנצער צייט זענען געווען אנוועזענד פארשטייער פון די רעגירונג, אבער זיי האבן גארנישט געטוהן צי אפשטעלן דער פאגראם, דער באפעהל פאר זיי איז געווען נישט שיסן אויף די רוצחי'שע מאסן, הערשט פיר אזיגער נאכמיטאג נאך 6 שעה פון א בלוטיגער פאגראם האט דער מיליטער איינעגשטעלט ארדענונג, און אפגשעטעלט דער פאגראם, נאך וואס עס זענען אלעס ציזאמען זענען ערמארדעט 47 קדושים, צווישן זיי קליינע קינדער, הי"ד.
און א משפט וואס איז שפעטער אפגעראכטן געווארן זענען 9 פון די שולדיגע אין דער פאגראם הינגעריכטעט געווארן, אבער גארנישט האט געקענט צוריק ברענגן די אומגעקומענע קדושים, וואס האבן איבערגעלעבט די נאציס, אבער געפאלן א קרבן צי די אנטיסעמיטישע פאלאקן, ימ"ש.
- דאס אידישער בית וועד ווי דער פאגראם איז פארגעקומען
- 375px-Kielce_planty_7.jpg (31.38 KiB) געזען 2729 מאל
- 375px-Memorial12.jpg (62.15 KiB) געזען 2729 מאל
יִוָּדַ֣ע בַּגֹּיִ֣ים לְעֵינֵ֑ינוּ נִ֝קְמַ֗ת דַּֽם־עֲבָדֶ֥יךָ הַשָּׁפֽוּךְ
