להתעטף בציצית לאזט מען ארויס פון די האנט נאך די ברכה? בכלל נישט, מען טוט גאר די פעולה פון עטיפה אן קיין הפסקה. (חוץ אויב דו מיינסט מ'לאזט אפ דעם היט...)
ביי בפה"ג ביי הבדלה לאזט מען אפ די בעכער און ממאכט די בשמים און במ"ה און המבדיל און ערשט נאכדעם איז מען מקיים די פעולה פון די ברכה, מען טרונקט דעם כוס.
פאטעיטא טשיפס האט געשריבן:להתעטף בציצית לאזט מען ארויס פון די האנט נאך די ברכה? בכלל נישט, מען טוט גאר די פעולה פון עטיפה אן קיין הפסקה. (חוץ אויב דו מיינסט מ'לאזט אפ דעם היט...)
ביי בפה"ג ביי הבדלה לאזט מען אפ די בעכער און ממאכט די בשמים און במ"ה און המבדיל און ערשט נאכדעם איז מען מקיים די פעולה פון די ברכה, מען טרונקט דעם כוס.
איך האב גענטפערט להתעטף אויף שאלה 2
זאגט די הייליגע קדשת לוי פאר וואס תשבי נישט משה ?
ווייל תשבי לעבט אין אונזער דור און ווייסט אונזער ניסיונות
המוציא (שניידן און אויפהייבן) ברכות התורה לפניה ולאחריה
מכאפט אן די חלה פאר מהייבט אן המוציא, און נאר ביי די "ה" פון המוציא איז דא אן ענין פון אונטערהייבן אביסל די חלה. איך רעד פון געהעריג באוועגן דעם גוף. ברכות התורה באוועגט מען דעם גוף?
און
תיקו האט געשריבן:
פאטעיטא טשיפס האט געשריבן:להתעטף בציצית לאזט מען ארויס פון די האנט נאך די ברכה? בכלל נישט, מען טוט גאר די פעולה פון עטיפה אן קיין הפסקה. (חוץ אויב דו מיינסט מ'לאזט אפ דעם היט...)
ביי בפה"ג ביי הבדלה לאזט מען אפ די בעכער און ממאכט די בשמים און במ"ה און המבדיל און ערשט נאכדעם איז מען מקיים די פעולה פון די ברכה, מען טרונקט דעם כוס.
איך האב גענטפערט להתעטף אויף שאלה 2
אה, אבער נאך אלץ. בשעת די ברכה אליינס דארף מען זיך גארנישט באוועגן בכלל. נאר נאכדעם.
המוציא (שניידן און אויפהייבן) ברכות התורה לפניה ולאחריה
מכאפט אן די חלה פאר מהייבט אן המוציא, און נאר ביי די "ה" פון המוציא איז דא אן ענין פון אונטערהייבן אביסל די חלה. איך רעד פון געהעריג באוועגן דעם גוף. ברכות התורה באוועגט מען דעם גוף?
(ביי ברכות התורה איז מען מנענע דעם ספר) ווען מען שניידט אויף א ככר שלימה, שניידט מען בשעת ברכת המוציא, אזוי ליגט מיר אין קאפ
פאטעיטא טשיפס האט געשריבן:להתעטף בציצית לאזט מען ארויס פון די האנט נאך די ברכה? בכלל נישט, מען טוט גאר די פעולה פון עטיפה אן קיין הפסקה. (חוץ אויב דו מיינסט מ'לאזט אפ דעם היט...)
ביי בפה"ג ביי הבדלה לאזט מען אפ די בעכער און ממאכט די בשמים און במ"ה און המבדיל און ערשט נאכדעם איז מען מקיים די פעולה פון די ברכה, מען טרונקט דעם כוס.
סענסיטיוו האט געשריבן:א חידה נפלאה פון ר' דוב לנדו (ס'גראדע דא פון אים'ן שליט"א צענדליגע בליציגע חידות);
היכ"ת אן אופן וואס א מענטש גייט אנגעטוהן מיט א בגד פון ד' כנפות, און אויב האט דער בגד ציצית דאן איז דער מענטש עובר אויף מצות ציצית, ווידעראום אויב האט עס נישט קיין ציצית איז ער נישט עובר?
טיפ: עס איז געבויעט אויף א באקאנטע חידוש פון א ראשון און אויף א באקאנטע חידוש פון אן אחרון.
די משנה ברורה שרייבט אז איינער וואס גייט מיט ציצית אן כוונה איז עובר אויפן עשה פון ד' כנפות. די מרדכי שרייבט אז איינער וואס זיין ציצית צורייסט זיך שבת איז נישט עובר עיי''ש. קומט אויס אז איינער וואס איז נישט מכוון און זיין ציצית צורייסט זיך האט מיט דעם וואס ער גייט נישט קיין ציצית נישט מבטל געווען די עשה.
סענסיטיוו האט געשריבן:א חידה נפלאה פון ר' דוב לנדו (ס'גראדע דא פון אים'ן שליט"א צענדליגע בליציגע חידות);
היכ"ת אן אופן וואס א מענטש גייט אנגעטוהן מיט א בגד פון ד' כנפות, און אויב האט דער בגד ציצית דאן איז דער מענטש עובר אויף מצות ציצית, ווידעראום אויב האט עס נישט קיין ציצית איז ער נישט עובר?
טיפ: עס איז געבויעט אויף א באקאנטע חידוש פון א ראשון און אויף א באקאנטע חידוש פון אן אחרון.
די משנה ברורה שרייבט אז איינער וואס גייט מיט ציצית אן כוונה איז עובר אויפן עשה פון ד' כנפות. די מרדכי שרייבט אז איינער וואס זיין ציצית צורייסט זיך שבת איז נישט עובר עיי''ש. קומט אויס אז איינער וואס איז נישט מכוון און זיין ציצית צורייסט זיך האט מיט דעם וואס ער גייט נישט קיין ציצית נישט מבטל געווען די עשה.
פאטעיטא טשיפס האט געשריבן:להתעטף בציצית לאזט מען ארויס פון די האנט נאך די ברכה? בכלל נישט, מען טוט גאר די פעולה פון עטיפה אן קיין הפסקה. (חוץ אויב דו מיינסט מ'לאזט אפ דעם היט...)
ביי בפה"ג ביי הבדלה לאזט מען אפ די בעכער און ממאכט די בשמים און במ"ה און המבדיל און ערשט נאכדעם איז מען מקיים די פעולה פון די ברכה, מען טרונקט דעם כוס.
נישט נאר עס איז דא וואס זענען מחמיר. אין שלחן ערוך שטייט קלאר אז מ'דארף האלטן די כוס אין די לינקע האנט בשעת די בשמים מיט די אש. די משנ"ב איז מסביר אז אזוי דארף מען טון, ווייל די דין איז דאך אז די בשמים מיט די בורא מאורי האש דארפן אויך זיין על הכוס, אויף די כוס פון הבדלה. און דאס איז נאר ווען מ'האלט עס אין דער האנט. זעה רצד ס"ק ל און לא (ל) והיין בשמאל - ואינו מניחו אז מידו משום דכל הברכות של הבדלה מצוה להיות על הכוס: (לא) ומברך על ההדס - ומניחו ורואה בצפרנים ומברך בורא מאורי האש ואח"כ מחזיר היין לימינו וגומר ההבדלה:
פאטעיטא טשיפס האט געשריבן:להתעטף בציצית לאזט מען ארויס פון די האנט נאך די ברכה? בכלל נישט, מען טוט גאר די פעולה פון עטיפה אן קיין הפסקה. (חוץ אויב דו מיינסט מ'לאזט אפ דעם היט...)
ביי בפה"ג ביי הבדלה לאזט מען אפ די בעכער און ממאכט די בשמים און במ"ה און המבדיל און ערשט נאכדעם איז מען מקיים די פעולה פון די ברכה, מען טרונקט דעם כוס.
נישט נאר עס איז דא וואס זענען מחמיר. אין שלחן ערוך שטייט קלאר אז מ'דארף האלטן די כוס אין די לינקע האנט בשעת די בשמים מיט די אש. די משנ"ב איז מסביר אז אזוי דארף מען טון, ווייל די דין איז דאך אז די בשמים מיט די בורא מאורי האש דארפן אויך זיין על הכוס, אויף די כוס פון הבדלה. און דאס איז נאר ווען מ'האלט עס אין דער האנט. זעה רצד ס"ק ל און לא (ל) והיין בשמאל - ואינו מניחו אז מידו משום דכל הברכות של הבדלה מצוה להיות על הכוס: (לא) ומברך על ההדס - ומניחו ורואה בצפרנים ומברך בורא מאורי האש ואח"כ מחזיר היין לימינו וגומר ההבדלה:
די שאלה איז נאר ווי מ'לייגט עס נאך בופה"ג ווען מ'פירט אריבער די בשמים מיד שמאל לימין.
פאטעיטא טשיפס האט געשריבן:להתעטף בציצית לאזט מען ארויס פון די האנט נאך די ברכה? בכלל נישט, מען טוט גאר די פעולה פון עטיפה אן קיין הפסקה. (חוץ אויב דו מיינסט מ'לאזט אפ דעם היט...)
ביי בפה"ג ביי הבדלה לאזט מען אפ די בעכער און ממאכט די בשמים און במ"ה און המבדיל און ערשט נאכדעם איז מען מקיים די פעולה פון די ברכה, מען טרונקט דעם כוס.
סענסיטיוו האט געשריבן:א חידה נפלאה פון ר' דוב לנדו (ס'גראדע דא פון אים'ן שליט"א צענדליגע בליציגע חידות);
היכ"ת אן אופן וואס א מענטש גייט אנגעטוהן מיט א בגד פון ד' כנפות, און אויב האט דער בגד ציצית דאן איז דער מענטש עובר אויף מצות ציצית, ווידעראום אויב האט עס נישט קיין ציצית איז ער נישט עובר?
טיפ: עס איז געבויעט אויף א באקאנטע חידוש פון א ראשון און אויף א באקאנטע חידוש פון אן אחרון.
די משנה ברורה שרייבט אז איינער וואס גייט מיט ציצית אן כוונה איז עובר אויפן עשה פון ד' כנפות. די מרדכי שרייבט אז איינער וואס זיין ציצית צורייסט זיך שבת איז נישט עובר עיי''ש. קומט אויס אז איינער וואס איז נישט מכוון און זיין ציצית צורייסט זיך האט מיט דעם וואס ער גייט נישט קיין ציצית נישט מבטל געווען די עשה.