דורש ומבקש האט געשריבן:הרב למעלה.
איך זעה אז איר זענט אויסגעקאכט אין די סגי'. ליידער בין איך נישט אזוי שטארק אין די סגי'....
אבער דאס איז א קלארע הלכה אז א קבלן מיט אמירת ישראל צי ארבעטן שבת איז אסור. און אויב איז עס דורך א רמז איז מותר די מקור איז סי' ש"ז און עס שטייט אינעם רב שו"ע מערערע מאל.
במציאות איז די גוי א קבלן בכל אופן. און ער טוט עס אין שבת דייקא ווייל די איד וויל אדער האט אים עס די איד געזאגט בפירוש אדער דורך א רמז. נאר די דין זאגט אז כל זמן די איד האט נישט גערעדט הייסט עס נישט ווי די גוי טוט עס בשביל הישראל (וואס די טעם איז.דאס איז אונזער שאלה...).
איעדער פארשטייט אז ווען איך זאג פאר א גוי צונד אן די לעקטער אדער איך זאג ס'איז טינקעל, בכל אופן פארשייט די גוי די זעלבע זאך אבער די הלכה טוישט זיך (לאמיר נישט רעדן וועגן הנאה אד"ג)
דאס וואס איר שרייבט וועגן לא קצץ. דאס איז סגי' פאר זיך ווייל דארט איז די גוי נישט פארזיכערט מיטן געלד. און די שו"ע האלט אז מצד א' איז עס נאך ערגער פון א שכיר יום וואס באקומט עכ"פ באצאלט און ס'איז אסור אפי' בדיעבד....
על אחרון ראשון, די עיקר מיין איך די צווייטע חלק אז ביי קצץ איז קובע מלאכתו זעכער נישט אסור מטעם שליחות.
יעצט צום עיקר, עס איז נישטא און ערגעץ ווי מ'רעדט פון די היתר פון רמיזה אז ס'איז מותר ווען ער איז די איד'ס ארבייטער, אפילו א קבלן, ווען מ'רעדט פון די היתר פון רמיזה רעדט מען פון א פרעמדע גוי מיט וועם די איד האט נישט גערעדט פריער וועגן די מלאכה.
און די ביאור איז פשוט, די היתר פון רמיזה איז אז וויבאלד די האסט "גארנישט" געהייסען די גוי צו טון, נאר די האסט עם מרמז געווען אז די ווילסט די מלאכה זאל געטון ווערן, איז וויבאלד קיין אמירה איז דא נישט געווען איז דאס מותר, משא"כ אויב זאגסטו פאר די גוי בעפאר שבת טו פאר מיר דאס און דאס, נאר די זאגסט עם נישט ווען ער זאל דאס טון, און שפעטער ביסט עם מרמז אז דאס וואס איך פריער געהייסן זאלסטו טון אום שבת, הייסט דאס בכלל נישט קיין רמז נאר א אמירה. לאמיר דיר פרעגן אזא שאלה (בדרך משל, דאינו דומה לגמרי לענינינו), וואס טוט זיך אויב איך זאג פאר די גוי בעפאר שבת אז ווען איך ווייז דיר מיין האנט זאלסטו אנצונדען די לעקטער, און אינמיטען שבת וייזט די איד מיט די האנט, און דער גוי גייט און צונדט עס אן, הייסט דאס דען א רמז??, המשך יבוא