הנה אנכי שולח מלאך. זאגט רש"י כאן נתבשרו שעתידין לחטוא. די בשורה איז געווען אז אעפ"י שיחטאו לא תסתלק שכינה מביניהם, אזוי ווי די תרגום טייטשט כי לא אעלה בקרבך; לא אסלק שכינתי מבינך!
יקוש פייוויש האט געשריבן:וואס איז מיט די קידושין רינגל נאך די חופה, מ׳מוז עס האבן?
איינמאל די פרוי האט עס קונה געווען לשם קידושין איז די מקח פערטיג און זי קען עס לכאורה ווארפן אין מיסט. דא איז די פראבלעם אז ס'איז נישט דא קיין קלארע נתינה לשם קידושין, במילא פעלט אין די גמירת דעת
הנה אנכי שולח מלאך. זאגט רש"י כאן נתבשרו שעתידין לחטוא. די בשורה איז געווען אז אעפ"י שיחטאו לא תסתלק שכינה מביניהם, אזוי ווי די תרגום טייטשט כי לא אעלה בקרבך; לא אסלק שכינתי מבינך!
די אמירה פון בטבעת זו איז בכלל נישט קיין הלכה. אויב זאגט ער נאר הרי את מקודשת לי און געט צוויי רינגלעך איז עס כשר. יעצט זאל די 'בטבעת זו' עס שטערן? נישט מסתבר.
יקוש פייוויש האט געשריבן:וואס איז מיט די קידושין רינגל נאך די חופה, מ׳מוז עס האבן?
איינמאל די פרוי האט עס קונה געווען לשם קידושין איז די מקח פערטיג און זי קען עס לכאורה ווארפן אין מיסט. דא איז די פראבלעם אז ס'איז נישט דא קיין קלארע נתינה לשם קידושין, במילא פעלט אין די גמירת דעת
אויב מ'ווארפט עס גראד אין מיסט גילה דעתה אז זי ווארפט עס אוועק ולא ניחא לה און ס'איז נישט אזוי פשוט... ווענד זיך ווען זי ווארפט עס אוועק. תיכף קען עס זיין א פראבלעם לאחר זמן איז גוט.
די אמירה פון בטבעת זו איז בכלל נישט קיין הלכה. אויב זאגט ער נאר הרי את מקודשת לי און געט צוויי רינגלעך איז עס כשר. יעצט זאל די 'בטבעת זו' עס שטערן? נישט מסתבר.
אוודאי שטערט עס, ער זאגט בטבעת זו און ער געט עפעס אנדערש, בא וראה, איינער איז מקדש בכסף און ער זאגט הרי את מקודשת לי, פערפעקט, רייט? געט ער אבער כסף און ער זאגט הרי את מקודשת לי בטבעת זו, האט ער אויפגעמעסט, רייט? קען זיין ער האט גערעדט איבעריג אבער ער האט למעשה גערעדט
הנה אנכי שולח מלאך. זאגט רש"י כאן נתבשרו שעתידין לחטוא. די בשורה איז געווען אז אעפ"י שיחטאו לא תסתלק שכינה מביניהם, אזוי ווי די תרגום טייטשט כי לא אעלה בקרבך; לא אסלק שכינתי מבינך!
די אמירה פון בטבעת זו איז בכלל נישט קיין הלכה. אויב זאגט ער נאר הרי את מקודשת לי און געט צוויי רינגלעך איז עס כשר. יעצט זאל די 'בטבעת זו' עס שטערן? נישט מסתבר.
אוודאי שטערט עס, ער זאגט בטבעת זו און ער געט עפעס אנדערש, בא וראה, איינער איז מקדש בכסף און ער זאגט הרי את מקודשת לי, פערפעקט, רייט? געט ער אבער כסף און ער זאגט הרי את מקודשת לי בטבעת זו, האט ער אויפגעמעסט, רייט? קען זיין ער האט גערעדט איבעריג אבער ער האט למעשה גערעדט
עי' בקידושין דף ח. התקדשי לי במנה (זו) ונתן לה דינר הרי זו מקודשת וישלים. אפי' א דינר איז אסאך ווייניגער.
די גמ' פרעגט א סתירה, ערשטע תירוץ איז א חילוק צווישן מנה זו און מנה סתם, אבער די גמ' בלייבט אז ביידע איז במנה זו. עכ"פ די לשון איז נישט משנה, און צוויי איז אויך נישט כמבואר שם ובדף מח. לגבי כסף.
די אמירה פון בטבעת זו איז בכלל נישט קיין הלכה. אויב זאגט ער נאר הרי את מקודשת לי און געט צוויי רינגלעך איז עס כשר. יעצט זאל די 'בטבעת זו' עס שטערן? נישט מסתבר.
אוודאי שטערט עס, ער זאגט בטבעת זו און ער געט עפעס אנדערש, בא וראה, איינער איז מקדש בכסף און ער זאגט הרי את מקודשת לי, פערפעקט, רייט? געט ער אבער כסף און ער זאגט הרי את מקודשת לי בטבעת זו, האט ער אויפגעמעסט, רייט? קען זיין ער האט גערעדט איבעריג אבער ער האט למעשה גערעדט
עי' בקידושין דף ח. התקדשי לי במנה (זו) ונתן לה דינר הרי זו מקודשת וישלים. אפי' א דינר איז אסאך ווייניגער.
די גמ' פרעגט א סתירה, ערשטע תירוץ איז א חילוק צווישן מנה זו און מנה סתם, אבער די גמ' בלייבט אז ביידע איז במנה זו. עכ"פ די לשון איז נישט משנה, און צוויי איז אויך נישט כמבואר שם ובדף מח. לגבי כסף.
הנה אנכי שולח מלאך. זאגט רש"י כאן נתבשרו שעתידין לחטוא. די בשורה איז געווען אז אעפ"י שיחטאו לא תסתלק שכינה מביניהם, אזוי ווי די תרגום טייטשט כי לא אעלה בקרבך; לא אסלק שכינתי מבינך!
די אמירה פון בטבעת זו איז בכלל נישט קיין הלכה. אויב זאגט ער נאר הרי את מקודשת לי און געט צוויי רינגלעך איז עס כשר. יעצט זאל די 'בטבעת זו' עס שטערן? נישט מסתבר.
אוודאי שטערט עס, ער זאגט בטבעת זו און ער געט עפעס אנדערש, בא וראה, איינער איז מקדש בכסף און ער זאגט הרי את מקודשת לי, פערפעקט, רייט? געט ער אבער כסף און ער זאגט הרי את מקודשת לי בטבעת זו, האט ער אויפגעמעסט, רייט? קען זיין ער האט גערעדט איבעריג אבער ער האט למעשה גערעדט
עי' בקידושין דף ח. התקדשי לי במנה (זו) ונתן לה דינר הרי זו מקודשת וישלים. אפי' א דינר איז אסאך ווייניגער.
די גמ' פרעגט א סתירה, ערשטע תירוץ איז א חילוק צווישן מנה זו און מנה סתם, אבער די גמ' בלייבט אז ביידע איז במנה זו. עכ"פ די לשון איז נישט משנה, און צוויי איז אויך נישט כמבואר שם ובדף מח. לגבי כסף.
ווערטער מאכן אויס און דערפאר איז דא א סוגיא אויף דעם, אויב ווערטער מאכן נישט אויס וואלט נישט גארנישט געדארפט שטיין. למעשה איז זי מקודשת אזוי ווי דו האסט געברענגט, עכ"פ צו פארשטיין די שקו"ט פונעם שואל דא דארף מען אויסשמועסן די סברא פארוואס מוסיף זיין ווערטער וואלט אפשר קאליע געמאכט און אז למעשה איז עס נישט משנה.
הנה אנכי שולח מלאך. זאגט רש"י כאן נתבשרו שעתידין לחטוא. די בשורה איז געווען אז אעפ"י שיחטאו לא תסתלק שכינה מביניהם, אזוי ווי די תרגום טייטשט כי לא אעלה בקרבך; לא אסלק שכינתי מבינך!