א ווארט אויף די פרשה

[Rak Tov]

PDF פרשת וארא


פאר די וואס פריטן נישט דעם שרייבער אויסגאבע

[חמרא טבא]

מורא׳דיגע ווארט פונעם הייליגן רבי שמשון מאסטראפאלי זצ״ל הי״ד אבער דו לאזט אויס א הערליכע הוספה ער טייטשט מיט דעם די גמרא אין מסכת חגיגה דף ה רבי יוחנן כי מטי להאי קרא בכי (דברים לא, כא) והיה כי תמצאן אותו רעות רבות וצרות עבד שרבו ממציא לו רעות וצרות תקנה יש לו זאגט ער אז רבי יוחנן לשיטתה דרוקט אויפן לשון הפסוק והיה כי תצמאן דאס הייסט עבד שרבו ״ממציא״ לו יסורים דהיינו דורך א שליח כלום תקנה יש לו האט ער דאך גארנישט קיין טובה פון די יסורים

[סופרים שטיבל]

פרשת וארא

וגם אני שמעתי את נאקת בני ישראל אשר מצרים מעבידים אותם, ואזכור את בריתי

און די גמרא (ברכות) ווערט געברענגט א מחלוקת, פארוואס יסורים מאכט ריין דעם מענטש פון עבירות.
ר' יוחנן, מאכט א ק''ו פון שן ועין, שן ועין איז נאר איין אבר און עבד יוצא בהן לחירות, כ''ש יסורים וואס איז אויף די גאנצע גוף, גייט דער מענטש זיכער ארויס לחירות.
און ריש לקיש לערנט, א ג''ש, עס שטייט ברית ביי מלח, און ס'שטייט ברית ביי יסורים, פונקט ווי זאלץ מאכט זיס די פלייש, אזוי אויך יסורים זענען ממתק דעם מענטש.
וואו גייט זיין א חילוק למעשה לויט די צוויי, אויב די יסורים קומט פון א פרעמדן מענטש. לויט ר''י גייט עס נישט מוחק זיין די עבירות, ווייל פונקט ווי שן ועין, קען זיין נאר פונעם בעה''ב, און נישט א פרעמדן. די זעלבע איז ביי יסורים.
משא''כ לויט ר''ל. פונקט ווי זאלץ, נישט קיין חילוק ווער עס לייגט עס, ווערט די פלייש זיס, די זעלבע ביי יסורים ווערט דער מענטש ריין, נישט קיין חילוק פון וועם עס קומט.

דאס זאגט דער פסוק ''וגם אני שמעתי את נאקת בני ישראל אשר 'מצרים' מעבידים אותם''. די צרות קומען פון די מצריים, און לויט ר'י טוט עס נישט אויף, ווייל די יסורים זענען דורך א פרעמדן. זאגט דער אייבירשטער ''ואזכור את בריתי'', איך דערמאן זיך פונעם דרש פון 'ברית' פון ר''ל, ממילא זענען זיי שוין ממותק געווארן, דארף מען זיי שוין אויסלייזן

יראו עינינו.... בישועת ה' בקרוב
א גוט שבת

זייער שיין, ייש"כ
א עקסטער ייש"כ פארן אריינגיין אין שרייבער

[מומחה יוחס]

ייש"כ זייער שיין אין הייליג

[סמעטענע]

פרשת וארא

וגם אני שמעתי את נאקת בני ישראל אשר מצרים מעבידים אותם, ואזכור את בריתי

און די גמרא (ברכות) ווערט געברענגט א מחלוקת, פארוואס יסורים מאכט ריין דעם מענטש פון עבירות.
ר' יוחנן, מאכט א ק''ו פון שן ועין, שן ועין איז נאר איין אבר און עבד יוצא בהן לחירות, כ''ש יסורים וואס איז אויף די גאנצע גוף, גייט דער מענטש זיכער ארויס לחירות.
און ריש לקיש לערנט, א ג''ש, עס שטייט ברית ביי מלח, און ס'שטייט ברית ביי יסורים, פונקט ווי זאלץ מאכט זיס די פלייש, אזוי אויך יסורים זענען ממתק דעם מענטש.
וואו גייט זיין א חילוק למעשה לויט די צוויי, אויב די יסורים קומט פון א פרעמדן מענטש. לויט ר''י גייט עס נישט מוחק זיין די עבירות, ווייל פונקט ווי שן ועין, קען זיין נאר פונעם בעה''ב, און נישט א פרעמדן. די זעלבע איז ביי יסורים.
משא''כ לויט ר''ל. פונקט ווי זאלץ, נישט קיין חילוק ווער עס לייגט עס, ווערט די פלייש זיס, די זעלבע ביי יסורים ווערט דער מענטש ריין, נישט קיין חילוק פון וועם עס קומט.

דאס זאגט דער פסוק ''וגם אני שמעתי את נאקת בני ישראל אשר 'מצרים' מעבידים אותם''. די צרות קומען פון די מצריים, און לויט ר'י טוט עס נישט אויף, ווייל די יסורים זענען דורך א פרעמדן. זאגט דער אייבירשטער ''ואזכור את בריתי'', איך דערמאן זיך פונעם דרש פון 'ברית' פון ר''ל, ממילא זענען זיי שוין ממותק געווארן, דארף מען זיי שוין אויסלייזן

יראו עינינו.... בישועת ה' בקרוב
א גוט שבת

זייער שיין, ייש"כ
א עקסטער ייש"כ פארן אריינגיין אין שרייבער

וועמענ'ס טייטש איז עס? הערליך שיין
ביטע צוצייכענען די מראה מקום

[א נייניקל]

א גוטע וואך!

א הערליך ווארט וואס כ'האב מיר דערמאנט אינמיטן שבת.

ולא שת לבו גם לזאת
גם למופת התנין (רש''י)

לכאורה פארוואס דא ביי מכת דם, זאגט רש''י אז האט פרעה זיך נישט וויסנדיג געמאכט פון די מעשה מיט די שלענג??

נאר באמת איז די גאנצע זאך אז אהרן'ס שטעקן האט איינגעשלינגען די שטעקענעס פון די חרטומים, נישט געפאלן פאר פרעה. ער איז אויך געווען א מכשף, און געוויסט אז כישוף איז נאר אן אחיזת עינים, און דא זעהט ער אז עס קען איינשלינגען שטעקענעס, מוז דאך זיין אז עפעס א ממשות ליגט דערין.
נאר פרעה האט געטראכט, אז עס איז באמת א שלאנג, און דורך כישוף זעהט עס אויס ווי א שטעקן, ממילא קען עס איינשלינגען די שטעקענעס.
דא אבער,האט אהרן געשלאגן די וואסער. און מיר ווייסן אז ווען כישוף קומט צו וואסער ווערט עס בטל, אוןן דא זעהט ער אז ס'איז געבליבן א שטעקן, האט ער געמוזט זיך פריש מחזק זיין .

וועגן דעם זאגט דא רש''י ''ולא שת לבו גם לזאת'', למופת התנין.

צו אלע וואס פרעגן:
איך שרייב געווענליך פון זכרון, און איך פרוביר נאכצוקוקן ווי עס שטייט אבער נישט אלעמאל האב איך צייט,
ואתכם הסליחה

[חמרא טבא]

וועמענ'ס טייטש איז עס? הערליך שיין
ביטע צוצייכענען די מראה מקום

עיי״ש

[עבד אברהם]

הגאון הגדול רבי יצחק מהאמבורג זצ"ל
הובא בפרדס יוסף

[א נייניקל]

מורא׳דיגע ווארט פונעם הייליגן רבי שמשון מאסטראפאלי זצ״ל הי״ד אבער דו לאזט אויס א הערליכע הוספה ער טייטשט מיט דעם די גמרא אין מסכת חגיגה דף ה רבי יוחנן כי מטי להאי קרא בכי (דברים לא, כא) והיה כי תמצאן אותו רעות רבות וצרות עבד שרבו ממציא לו רעות וצרות תקנה יש לו זאגט ער אז רבי יוחנן לשיטתה דרוקט אויפן לשון הפסוק והיה כי תצמאן דאס הייסט עבד שרבו ״ממציא״ לו יסורים דהיינו דורך א שליח כלום תקנה יש לו האט ער דאך גארנישט קיין טובה פון די יסורים

ייש''כ,
און עקסטער פאר די הערליכע הערה

[סמעטענע]

וועמענ'ס טייטש איז עס? הערליך שיין
ביטע צוצייכענען די מראה מקום

עיי״ש

יישר כח
ווי איז געדרוקט די ווארט

[צייט פארטרייבונג]

אין ספר דברי ברוך (גארליץ) ווערט געברענגט, אז אמאל ביי א וואכנדיגע סעודה ביים הייליגן צאנזער רב זצוק"ל, כידוע אז ער פלעגט יעדן טאג פירן טיש, האט איינער נאכגעזאגט בשם דער קעשיניווער זצ"ל אב"ד לאנצוט (אויב איינער ווייסט ווער דאס איז געווען זאל ביטע לאזן וויסן דא, ייש"כ), אז עס איז נישט קיין מצוה צו באגראבן א רשע אפילו אויב ער איז א איד.
און א ראי' האט ער פון רש"י אין פ' בא אויפן פסוק ויהי חושך אפילה וגו' שלושת ימים (שמות י כב), רש"י ברענגט פון מדרש אז וועגן דעם האט דער אייבערשטער געברענגט חושך אויף די מצריים, ווייל עס זענען געווען צווישן די אידן רשעים וואס האבן נישט געוואלט ארויסגיין פון מצרים, און זיי זענען געשטארבן אין יענע שלושת ימי אפילה כדי די מצריים זאלן נישט זעהן אז פון די אידן שטארבן אויך וכו' ע"כ.
נו, אויב איז א מצוה צו באגראבן א רשע האבן דאך די אידן געהאט א מצוה מיט דעם וואס זיי האבן באגראבן די פושעים ומורדים.
אבער שפעטער אויפן פסוק והי' לכם למשמרת (שם יב ו) ברענגט רש"י אז ווען עס איז געקומען די צייט אויסצולייזן די אידן, האט דער אייבערשטער געזאגט "ואעבור עליך ואראך והנה עתך עת דודים" עס איז שוין געקומען די צייט מקיים צו זיין די שבועה וואס איך האב געשוואוירן פאר ענקער זיידע אברהם אז איך וועל אויסלייזן זיינע קינדער, אבער "ואת עירום ועריה" די אידן האבן נישט געהאט קיין מצוות זיך מתעסק צו זיין אז זיי זאלן קענען אויסגעלייזט ווערן, האט דער אייבערשטער געגעבן צוויי מצוות, דם פסח און דם מילה "ואראך מתבוססת בדמיך" מיט די צוויי בלוט'ן, און עס שטייט אין זכרי' "גם את בדם בריתך שלחתי אסיריך מבור" אז אין דעם זכות זענען זיי געווארן אויסגעלייזט.
לכאורה פרעגט זיך די קשיא, זיי האבן דאך געהאט אסאך מצוות מיט דעם וואס זיי האבן באגראבן די רשעים בג' ימי אפילה?

אלא מאי פון דא איז א ראיה אז עס איז נישט קיין מצוה צו באגראבן א רשע.

און דער הייליגער צאנזער רב האט מורא'דיג מפליא געווען דעם אויפטרעף וואספארא המצאה דאס איז.

האט דער הייליגער רבי ברוכ'ל גארליצער זי"ע זיך אנגערופן: טאטע, דאס איז נישט אמת!
פרעגט אים דער הייליגער צאנזער רב: פארוואס?
האט רבי ברוכ'ל געענטפערט: דארט זענען בלויז געווען טויטע רשעים און וועגן דעם איז עס נישט געווען קיין מצוה זיי צו באגראבן, אבער לעבעדיגע רשעים איז א מצוה צו באגראבן כדי זיי זאלן נישט אנמאכן קיין חורבנות בכרם בית ישראל!
האט אים דער הייליגער רב געזאגט: מיין קינד, ביזט זייער גערעכט.
זי"ע.

[ערעב איד]

אין ספר דברי ברוך (גארליץ) ווערט געברענגט, אז אמאל ביי א וואכנדיגע סעודה ביים הייליגן צאנזער רב זצוק"ל, כידוע אז ער פלעגט יעדן טאג פירן טיש, האט איינער נאכגעזאגט בשם דער קעשיניווער זצ"ל אב"ד לאנצוט (אויב איינער ווייסט ווער דאס איז געווען זאל ביטע לאזן וויסן דא, ייש"כ), אז עס איז נישט קיין מצוה צו באגראבן א רשע אפילו אויב ער איז א איד.
און א ראי' האט ער פון רש"י אין פ' בא אויפן פסוק ויהי חושך אפילה וגו' שלושת ימים (שמות י כב), רש"י ברענגט פון מדרש אז וועגן דעם האט דער אייבערשטער געברענגט חושך אויף די מצריים, ווייל עס זענען געווען צווישן די אידן רשעים וואס האבן נישט געוואלט ארויסגיין פון מצרים, און זיי זענען געשטארבן אין יענע שלושת ימי אפילה כדי די מצריים זאלן נישט זעהן אז פון די אידן שטארבן אויך וכו' ע"כ.
נו, אויב איז א מצוה צו באגראבן א רשע האבן דאך די אידן געהאט א מצוה מיט דעם וואס זיי האבן באגראבן די פושעים ומורדים.
אבער שפעטער אויפן פסוק והי' לכם למשמרת (שם יב ו) ברענגט רש"י אז ווען עס איז געקומען די צייט אויסצולייזן די אידן, האט דער אייבערשטער געזאגט "ואעבור עליך ואראך והנה עתך עת דודים" עס איז שוין געקומען די צייט מקיים צו זיין די שבועה וואס איך האב געשוואוירן פאר ענקער זיידע אברהם אז איך וועל אויסלייזן זיינע קינדער, אבער "ואת עירום ועריה" די אידן האבן נישט געהאט קיין מצוות זיך מתעסק צו זיין אז זיי זאלן קענען אויסגעלייזט ווערן, האט דער אייבערשטער געגעבן צוויי מצוות, דם פסח און דם מילה "ואראך מתבוססת בדמיך" מיט די צוויי בלוט'ן, און עס שטייט אין זכרי' "גם את בדם בריתך שלחתי אסיריך מבור" אז אין דעם זכות זענען זיי געווארן אויסגעלייזט.
לכאורה פרעגט זיך די קשיא, זיי האבן דאך געהאט אסאך מצוות מיט דעם וואס זיי האבן באגראבן די רשעים בג' ימי אפילה?

אלא מאי פון דא איז א ראיה אז עס איז נישט קיין מצוה צו באגראבן א רשע.

און דער הייליגער צאנזער רב האט מורא'דיג מפליא געווען דעם אויפטרעף וואספארא המצאה דאס איז.

האט דער הייליגער רבי ברוכ'ל גארליצער זי"ע זיך אנגערופן: טאטע, דאס איז נישט אמת!
פרעגט אים דער הייליגער צאנזער רב: פארוואס?
האט רבי ברוכ'ל געענטפערט: דארט זענען בלויז געווען טויטע רשעים און וועגן דעם איז עס נישט געווען קיין מצוה זיי צו באגראבן, אבער לעבעדיגע רשעים איז א מצוה צו באגראבן כדי זיי זאלן נישט אנמאכן קיין חורבנות בכרם בית ישראל!
האט אים דער הייליגער רב געזאגט: מיין קינד, ביזט זייער גערעכט.
זי"ע.

אפשר האסטו דאס געמיינט, אבער איך מיין די מעשה איז געווען אז די שינאווער האט זיך געבייזערט אויף איינעם און געזאגט אז יענער איז א רשע און עס איז א מצוה אים צו באגראבן

אויף דעים האט דער דברי חיים געענטפערט און די שינאווער צירוק געענטפערט

[צייט פארטרייבונג]

אין ספר דברי ברוך (גארליץ) ווערט געברענגט, אז אמאל ביי א וואכנדיגע סעודה ביים הייליגן צאנזער רב זצוק"ל, כידוע אז ער פלעגט יעדן טאג פירן טיש, האט איינער נאכגעזאגט בשם דער קעשיניווער זצ"ל אב"ד לאנצוט (אויב איינער ווייסט ווער דאס איז געווען זאל ביטע לאזן וויסן דא, ייש"כ), אז עס איז נישט קיין מצוה צו באגראבן א רשע אפילו אויב ער איז א איד.
און א ראי' האט ער פון רש"י אין פ' בא אויפן פסוק ויהי חושך אפילה וגו' שלושת ימים (שמות י כב), רש"י ברענגט פון מדרש אז וועגן דעם האט דער אייבערשטער געברענגט חושך אויף די מצריים, ווייל עס זענען געווען צווישן די אידן רשעים וואס האבן נישט געוואלט ארויסגיין פון מצרים, און זיי זענען געשטארבן אין יענע שלושת ימי אפילה כדי די מצריים זאלן נישט זעהן אז פון די אידן שטארבן אויך וכו' ע"כ.
נו, אויב איז א מצוה צו באגראבן א רשע האבן דאך די אידן געהאט א מצוה מיט דעם וואס זיי האבן באגראבן די פושעים ומורדים.
אבער שפעטער אויפן פסוק והי' לכם למשמרת (שם יב ו) ברענגט רש"י אז ווען עס איז געקומען די צייט אויסצולייזן די אידן, האט דער אייבערשטער געזאגט "ואעבור עליך ואראך והנה עתך עת דודים" עס איז שוין געקומען די צייט מקיים צו זיין די שבועה וואס איך האב געשוואוירן פאר ענקער זיידע אברהם אז איך וועל אויסלייזן זיינע קינדער, אבער "ואת עירום ועריה" די אידן האבן נישט געהאט קיין מצוות זיך מתעסק צו זיין אז זיי זאלן קענען אויסגעלייזט ווערן, האט דער אייבערשטער געגעבן צוויי מצוות, דם פסח און דם מילה "ואראך מתבוססת בדמיך" מיט די צוויי בלוט'ן, און עס שטייט אין זכרי' "גם את בדם בריתך שלחתי אסיריך מבור" אז אין דעם זכות זענען זיי געווארן אויסגעלייזט.
לכאורה פרעגט זיך די קשיא, זיי האבן דאך געהאט אסאך מצוות מיט דעם וואס זיי האבן באגראבן די רשעים בג' ימי אפילה?

אלא מאי פון דא איז א ראיה אז עס איז נישט קיין מצוה צו באגראבן א רשע.

און דער הייליגער צאנזער רב האט מורא'דיג מפליא געווען דעם אויפטרעף וואספארא המצאה דאס איז.

האט דער הייליגער רבי ברוכ'ל גארליצער זי"ע זיך אנגערופן: טאטע, דאס איז נישט אמת!
פרעגט אים דער הייליגער צאנזער רב: פארוואס?
האט רבי ברוכ'ל געענטפערט: דארט זענען בלויז געווען טויטע רשעים און וועגן דעם איז עס נישט געווען קיין מצוה זיי צו באגראבן, אבער לעבעדיגע רשעים איז א מצוה צו באגראבן כדי זיי זאלן נישט אנמאכן קיין חורבנות בכרם בית ישראל!
האט אים דער הייליגער רב געזאגט: מיין קינד, ביזט זייער גערעכט.
זי"ע.

אפשר האסטו דאס געמיינט, אבער איך מיין די מעשה איז געווען אז די שינאווער האט זיך געבייזערט אויף איינעם און געזאגט אז יענער איז א רשע און עס איז א מצוה אים צו באגראבן

אויף דעים האט דער דברי חיים געענטפערט און די שינאווער צירוק געענטפערט

כ'האב נאכגעשריבן ווארט ביי ווארט פון ספר דברי ברוך, הועתק בספר מעשה הצדיקים,
מיין ארבעט: טרענסלעיטונג, און טייפונג...

[חמרא טבא]

יאפ די מעשה איז געווען מיטן גארליצער רב איך האב קיינמאל נישט געהערט אז דער צאנזער רב האט עס נאכגעזאגט פון איינעם. יעדנפאלס דער קעשינובער רב מיינט רבי לייבוש לאנצוהטער בעל מחבר ספר חומת אריאל.

אינעם ספר בנין דוד ברענגט ער די עובדא אין פרשת נח און לייגט צו צו דעם א זיסע טייטש

34C0E140-9AEF-4328-BB00-EC8A2AAE304E.jpeg (458.82 KiB) געזען 1925 מאל

34C0E140-9AEF-4328-BB00-EC8A2AAE304E.jpeg (458.82 KiB) געזען 1925 מאל

[צייט פארטרייבונג]

יאפ די מעשה איז געווען מיטן גארליצער רב איך האב קיינמאל נישט געהערט אז דער צאנזער רב האט עס נאכגעזאגט פון איינעם. יעדנפאלס דער קעשינובער רב מיינט רבי לייבוש לאנצוהטער בעל מחבר ספר חומת אריאל.

אינעם ספר בנין דוד ברענגט ער די עובדא אין פרשת נח און לייגט צו צו דעם א זיסע טייטש

34C0E140-9AEF-4328-BB00-EC8A2AAE304E.jpeg

34C0E140-9AEF-4328-BB00-EC8A2AAE304E.jpeg

ייש"כ

[סמעטענע]

מהריל דיסקין.JPG (95.16 KiB) געזען 1896 מאל

[א נייניקל]

פרשת בא

דבר נא באזני העם וישאלו....
בבקשה ממך, הזהירם.. כדי שלא יאמר אותו צדיק... (רש''י)

פארוואס זאגט דער אייבירשטער, אז מ'זאל בארגן כדי שלא יאמר אותו צדיק. ווען נישט אברהם, וואלט דער אייבירשטער נישט איינגעהאלטן זיין שבועה?

ענטפערט דער הייליגער ווילנער גאון. די יציאה השלימה איז באמת געווען נאך קריעת ים סוף, און דעמאלטס האבן די יודן באקומען די גרויסע פארמעגן וואס מ'האט זיי צוגעזאגט. נאר יעצט ביי יציאת מצרים, וואלט אברהם געקענט טראכטן אז ס'איז די ריכטיגע יציאה, און כדי ער זאל נישט פרעגן, זאל מען יעצט גיין בארגן

לויט דעם, שטימט זייער גוט די משל פון די גמ' אין ברכות. אז די אידן זענען געווען אזוי ווי א מענטש וואס מזאגט אים אז מארגן גייסטו ארויס פון תפיסה, און מ'גיבט דיר א גרויסע פארמעגן, זאגט ער לאזט מיר ארויס היינט און איך דארף נישט קיין געלט.
לכאורה איז די משל נישט דומה לנמשל, ווייל די אידן האט מען געזאגט, נעמט יעצט געלט און מ'גייט יעצט ארויס.
אבער יעצט אז די אידן האבן געהערט אז די מצריים גייען זיי נאך נאכלויפן, און הערשט דעמאלטס באקומען די ביזת מצרים, האבן זיי געבעטן, אז זיי זאלן יעצט ווערן 'אינגאנצן באפרייט', און זיי דארפן נישט קיין געלט, שטימט זייער גוט די משל

ויקוים בנו.. כימי צאתנו מארץ מצרים אראנו נפלאות נאום ה'
א פרייליכן שבת

[Rak Tov]

פרשת בא

[סופרים שטיבל]

ייש"כ פארן פותח האשכול 'א נייניקל' פארן זיין דער מתחיל במצוה און פארן ממשיך זיין יעדע וואך מיט אזלעכע שיינע דברי תורה
און דיין זכות ווערט פארמערט די דברי תורה דורך די אנדערע ניקס כאו"א בשמו הטוב יבורך
ייש"כ

[מומחה יוחס]

ייש"כ סעמעטנע פארן ברענגן די נפלא'דיגע ווארט פין די מהרי''ל דיסקין

[מומחה יוחס]

אין פאר הרב נייניקל פארן הערליכן ווארט פין ווילנא גאון

יישר כח

[א נייניקל]

פרשת בשלח

וישב הים לאתנו...
..תנאי התנה הקב''ה עם הים, שיבקע....(מדרש)


לכאורה וואלט דער תנאי געדארפט ווערן דערמאנט פריער ביי די בקיעה, און נישט דא ווען די וואסער האט זיך צוריקגעקערט?
רש''י שרייבט 'לאתנו- לתקפו הראשון', וואס איז די הראשון? עס איז גענוג ווען ס'שטייט 'לתקפו'?

עס ווערט גע'פסק'ט, אויב איינער האט געבארגט פאר זיין חבר געלט, און ווען ס'קומט דער זמן הפרעון וויל ער נישט באצאלן, נאר דער מלוה נעמט עס מיט געוואלד, איז 'אונסא כמאן דלא עביד', און ער דארף נאכאמאל באצאלן.
זאגט דער הייליגער אמרי נועם, דא האט זיך די וואסער נישט געוואלט שפאלטן, נאר עס שטייט אין מדרש אז דער באשעפער האט ארויפגעלייגט זיין האנט אויף משה רבינו'ס האנט, און מחמת פחד איז די וואסער אנטלאפן.
קומט דאך אויס אז די וואסער האט נישט מקיים געווען זיין תנאי, נאר באונס.
פארדעם זאגט דער מדרש דייקא דא, אז די וואסער האט נישט געפאלגט די תנאי, און אויף דעם שרייבט רש''י, "לתקפו הראשון'' אזוי ווי ס'איז געווען פאר ששת ימי בראשית.
איי פארוואס איז עס טאקע נישט געשען? נאר ווייל מיר ווייסן אז ווען איינער איז מקיים א חלק תנאי קען דער בעה''ב זאגן 'הריני כאילו התקבלתי', און דעמאלטס איז נתקיים התנאי.
און דא האט הקב''ה געזאגט, איינמאל די מצריים זענען אין וואסער, איז כאלו די וואסער האט מקיים געווען די תנאי מרצונו, ממילא דארף עס נישט צוריקגיין צו תהו ובהו

הרחמן הוא יעשה לנו... כמו שעשה לאבותינו.

א גוט שבת

[Rak Tov]

פרשת בשלח

א גוט שבת

[מומחה יוחס]

הערליך זייער שיין

ייש''כ נייניקל

[סופרים שטיבל]

הערליך זייער שיין

ייש''כ נייניקל

גא"מ