צייט פארטרייבונג האט געשריבן:היכי תמצא האט געשריבן:צייט פארטרייבונג האט געשריבן:דער הימלישע איד האט געשריבן:שאלה 10
פון א גשמיותדיגע פערספעקטיוו וועם סדא א מלחמה צווישן די מח אין הארץ ווער וואלט געווינען?
ווענדט זיך ווי אינטעלעקטואל ער איז, ד.ה. אויב דער מח איז שטערקער, אדער ער איז ווי א בהמה וואס פארשטייט נאר צו עסן און שלאפן און זיינע גלוסטענישן.
דאס מיינט, זייער עצם נפש אין שורש גלייכט יא און איז יא געצויגן צו אינטעלעקט אדער טאלאנט, נאר זיי האבן שלעכטע געוואוינהייטן, מידות, און פארדארבנהייט וואס זענען ווי שיכטן אויפ'ן נפש, און דער מענטש אליין געדענקט שוין נישט וואס זיין עצם נפש אין שורש גלייכט.אזא סארט מענטש, לדעתי, קען נישט זיין צופרידן אין לעבן אפילו מצד הגשמי, ביז ער דערזעהט זיך ארויס דערפון און שיילט אפ די פארדארבענע שיכטן וועט ער קיינמאל זיין צופרידן ווייל זיין נפש אין וועט אייביג בענקן און קיינמאל אים לאזן זיין צופרידן..
@היכי איך גיי ארויס פון גלייכגעוויכט פאר דיין עמקות'דיגע וועג פון טראכטן.
אבער למעשה מיין איך אז דו ביזט זיך טועה אין א געוויסע נקודה וואס איז פשוט א מציאות, אוודאי דו זאגסט אז דו רעדסט נישט אריין אין רוחני, אבער מציאות הדברים קען מען אויסגעפונען פון ספרים, אלזא וועל איך יא אריינברענגען פון ספרים וואס האט אריינצורעדן אין דעם נושא אויף דעם אופן וואס דו האסט עס בארירט.
ערשטנס, עס איז באקאנט אז אריסטו היווני וואס איז לכאורה דער טאטע פון "גשמיות'דיגע אינטעלעקטואלן" ווי מיר וועלן עס רופן אויף "עומק הדבר" שפראך, האט מען אמאל געכאפט טון א מיאוס'ע זאך וואס האט נישט געפאסט פאר זיינע לערעס פון אלע יארן, האט מען אים געפרעגט: אריסטו?! ווי קען עס זיין? דו זאלסט טון אזוינס???!! האט ער געענטפערט: דעמאלטס בין איך נישט געווען אריסטו!!!
אז מען טראכט אריין אין די מעשה, איז אויבנאויף פון דעם קוקט אויס אז מען קען אפשר נאכאלץ זאגן וואס דו זאגסט וועגן שלעכטע געוואוינהייטן און שיכטן אויף די נפש, ווי כאילו אז מיאוס'ע זאכן זענען ווי א דרויסנדיגע טייל וואס האט נישט מיטן עצם מענטש/נפש.
אבער די אנדערע חלק וואס דו ברענגסט שפעטער ארויס וועגן וואס די לאגיק און געפיל זאגן אים צו טון ריכטיג אדער אומריכטיג, מיין איך אז עס קען נישט גיין ביינאזאם מיט דעם מעשה פון אריסטו. כ'מיין איך דארף עס נישט אויסשמועסן.
צווייטנס, איז באקאנט פון ספר ליקוטי אמרים תניא אז א איד האט א נפש האלוקית און א נפש הבהמית, מען האט ביידע, און ביידע איז א חלק פונעם מציאות פונעם מענטש'נס געפיהלן און אויפפירונג, מען דארף זעהן א גאנץ לעבן צו ארבעטן און מגביר זיין די נפש האלוקית זאל דאמינירן און זיין באלעבאס, אויב איז מען נאכגעגאנגען תאוות עולם הזה מיינט עס פשוט אז דער נפש הבהמית האט זיך געשטארקט דעמאלטס.
און ביי אריסטו איז פשוט אז וויבאלד זיין אינטעליגענציע איז נישט געקומען נאר בלויז פון שכל הגשמי וואס ער האט פארשטאנען און איינערקענט, און אן קיין כח הקדושה פון א נפש אהלוקית וואס א אידיש קינד האט, האט זיין אינטעליגענץ גארנישט געקענט העלפן זיך צו שטארקן אויפן נפש הבהמית וואס איז א חלק מעצמו ובשרו פון א היומען ביאינג.
עס שטייט פון צדיקים א ווארט אויפן פסוק ואתה לא כן נתן לך ה' אלוקיך, אז לא - נישט, און כן - יא, צו טון, איז נתן לך ה' אלוקיך האט דער אייבערשטער געגעבן דעם כח פאר אידישע קינדער.
אויך שטייט פון צדיקים: עצרת, זיך איינהאלטן , תהיה לכם, וועט זיין פאר ענק אידישע קינדער אז איר קענט זיך איינהאלטן.
מה שאין כן גויים קענען זיך נישט איינהאלטן ווי שטארק ער זאל וועלן, זיין אינטעליגענציע איז ווערד א רעטעך ווען די תאוות צושפילן זיך. ווי דו האסט אזוי שיין ארויסגעברענגט ווי אויסגעמישט די צוויי זאכן זענען. לאגיק און געפיל.
למסקנא דאכט זיך מיר...
שוין לאמיר נישט ענדיגן פארן דורכטון וואס פראקטיש האט צו זאגן און קומט אריין מיט אזא קלארקייט. בעז"ה.