פארצווייפעלטע שריט!
די אחראים: יאנאש,אחראי,געלעגער
פארצווייפעלטע שריט!
"זאל איך זיך אונטערגעבן ווי א שוואכלינג און טוהן די שריט? צו זאל איך זיך שטארקן און עס איבערקומען ווי א העלד?"
"זאל איך זיך ברעכן און איגנארירן די קאנציקווענצן? אדער זאל איך זיך רעכענען מיט'ן אויסגאנג וואס קען ברענגן א ביטערע נאכ'טעם?"
זיינע געדאנקן קאכן ווי גליענדע לאווא און זיין אויסגעמאטערטע קערפער טרעפט נישט קיין געהעריגע רוה אויפ'ן וואקעלדיגן בענקל. זיין פארצווייפעלטע מוח איז שוקל די צוויי זייטן פונ'ם דילעמא וועלכע טאנצן ארויף און אראפ ווי א ווילדע וויגברעט, אינדערצייט וואס זיינע מידע אויגן זענען געוואנדן צום שפאלט צווישן די צוויי פירהענג וועלכע באדעקן דאס מערהייט פונ'ם קליינעם פענסטערל.
די שיין פון די לבנה שמוגעלט זיך אריין, זי האט שוין געענדיגט קלעטערן אויף ארויף און דערגרייכט איהר הויכפונקט, יעצט נעמט זי זיך צוביסלעך אראפגליטשן צו די צווייטע זייט פונ'ם וועלטקוגל און פארט זיך געלאסן איבער די פילע טונקעלע הייזער און לערע גאסן, זי שוועבט מיט שטאלץ און פראכט איבער די פארשלאסענע געשעפטן און שלאפעדיגע מענטשהייט.
ער הייבט זיך אויף פון זיין זיץ און שפאנט צום צימער וואו פינף קינדער ליגן אין זייערע בעטלעך פארזינקן אין א טיפן טרוים. מיט פארזיכטיגע טריט דערנענטערט ער זיך צום ערשטן און שענקט אים א גלעט, ער זעצט פאר זיין וועג צום צווייטן און גייט ווייטער ביז צום יונגסטן וואס ער טוט אויסגראדן זיין צודעק, זיינע ליפן מורמעלן די פסוקים יברכך ה' און המלאך הגואל.
ווען ער לייגט די האנט אויפ'ן מזוזה ביים טיר, דרייט ער זיך אויס צו זייער ריכטונג און קוקט פול מיט ליבשאפט, זיין הארץ וואס באכעט טוט זיך פארלאנגזאמען און נעמט זיך קלאפן מיט די זעלבע ריטמע מיט וואס ער טוט ציילן - איינס, צוויי, דריי, פיר און פינף… ער טראכט צו זיך ווי כאילו ער וואלט גערעדט צו זיי, שלאפטס גוט מיינע זיסע, מיינע שעפעלעך, זייטס געזונט, אלע פינף, הנה לא ינום ולא יישן שומר ישראל.
ס'איז שא שטיל די גאנצע ארום, עס הערט זיך בלויז די גערויש ווי א שטילע ברום, פון די מאשין וואס טריקענט די וועש וואס די קליינטשיגע וועלן מארגן אנקליידן, עס דרייט זיך ווי מיט לעצטע קרעפטן אהין און צוריק.
ווידער טרעט ער אריין אין די קליין באלויכטענע קוך שוין צום וויפילטע מאל, ער מאכט זיך באקוועם ביים טישל אבער בליץ שנעל שטעלט ער זיך צוריק אויף די פיס, זיין געפיל זאגט אים אז ער זאל עס טוהן, אבער זיין געוויסן לאזט אים זיך נישט אונטערגעבן.
"וויאזוי קען איך דאס טוהן? מילא ווען מיין ענטשיידונג באטרעפט בלויז מיין אייגענע גורל, אבער די קינדער… וואס האבן זיי דען געזינדיגט? איך וועל דאך דערמיט צוברעכן זייער הארץ, די ענטוישונג וועט דאך זיין אזוי גרויס און די שמערץ אזוי ביטער."
אבער גלייך דערויף דרינגן אריין פרעמדע געדאנקן וועלכע לויטן - "זיי נישט קיין נאר, דו מוזט קוקן אויף דיין אייגענע וואוילזיין, דו זאלסט דיך נישט פייניגן אומזונסט, אלע זייטיגע תוצאות וועלן זיך פארהיילן, דאס זענען זאכן וואס מען קען פארגוטיגן און פארגלייכן."
ער שטייט צוריק ווי ביים אנהייב פון זיין נאכט - "זאל איך יא אדער זאל איך נישט?"
ער באטראכט דאס טישל און ווערט ווי פארקלאצט צום צענטער פון איר אויבערפלאך, שוין ווייטער שווימט ארויף די צד וואס שרייט אז יא - נעם דיין קוראדזש און טוה די שריט. פון אונטער זיין באוואוסטזיין נעמען זיך זיינע פינגער ציילן איינס, צוויי, דריי, פיר און פינף! ער בלייבט שטעקן ביי פינף ווי א צעקראצטע דיסק וואס ווידערהאלט זיך - פינף, פינף, פינף… ער נעמט א טוך און ווישט זיך א שווייס טרעפל פון זיין פארקנייטשטע שטערן.
פלוצלינג, ווי א האמער קלאפ פון א ריכטער, קומט ער צו א האסטיגע קאנקלוזיע אז אויב נישט יעצט, וועט ער שטיין דא ביז צום אויפשיין פונ'ם מארגן שטערן, בעסער לאמיר אויספירן דעם שריט... זאל זיין וואס זאל זיין…
מיט צווייפעל און אומזיכערקייט טוט ער דאס אומערווארטעטע!
את הנעשה אין להשיב, נישט דא קיין צוריק, ווי א פליענדע פייגל פארביי, ווי דאמפף צובלאזן און ווי פון א וואלף פארצוקט!
בלויז עטליכע מינוט שפעטער הערשט פלוצלינג א קאמפלעטע שטילקייט אין די קליינע וואוינונג, אויך די טרוקן-מאשין וואס האט מיט איין פייף געלאזט וויסן אז זי איז פארטיג מיט איר אויפגאבע, איז אריין אין א סטאטוס פון גענצליכע רוה.
* * * * *
כאטש די טאגליכט האט שוין געטוהן שטראלן און די גערויש פון גאס האט זיך שוין געלאזט הערן, האט ער זיך נישט דערוועקט פון זיין טיפן שלאף. ניטאמאל די געשריי פון א מאמע וואס באפעלט איר קינד שוין צום דריטן מאל אנצוטוהן זיין צווייטע זאק האט אויף איהם געטוהן ווירקן.
אפילו ווען די צוויי קליינע האבן זיך געפאטשט מיט יללות, האט ער זיך בלויז געדרייט פון צפון צו דרום און פארגעזעצט זיין "והשינה משובחת מיסיע".
עס איז געווען די קוויטש פון א קינד וואס איז געקומען מיט פאניק צו לויפן פון קוך ארויס מיט יאמערליכע קולות, וואס האט איהם געמאכט עפענען איין אויג.
דאס קינד איז געווען ווייס ווי קאלעך, דערשראקן ביז גאר און מיט שאק און שוידער געברענגט די ביטערע נייעס פאר די אנדערע פיר צוזאמען מיט זייער מאמע וואס זענען געשטאנען מיט גרויסע אפענע אויגן ווארטענדיג אז ער זאל שוין קומען צום ווארט.
באגלייט מיט געוויין האט ער איינגעמאלדן אז איינער האט אויפגעגעסן אלע פינף טשאקלעטס וואס זענען געווען צוגעגרייט פאר זיי אויפ'ן טיש…
* * * * *
יא, לאמיר אויסקלארן, נישט אלעס וואס זעהט אויס שווארץ אדער הערט זיך שרעקעדיג איז טאקע אזוי ווי מען מיינט, זיי קענען גאר מיטאמאל ווערן אויסגעקלארט צו לעכטיגע בילדער בלויז מיט איין פרט.
פון אפנארמאלמע סיטואציעס צו געווענליכע און טעגליכע ערשיינונגען!
געדענק, ווען דו הערסט א מעשה אדער דו זעהסט אן אקט, ס'קען אייביג זיין אז דו פארפעלסט אפאר איינצעלהייטן, דו זעהסט נישט א גאנצע בילד אפילו אויב ס'איז פארהוילן בלויז איין שטיקל פונ'ם פאזל, קען עס טוישן די גאנצע בליק און די וועג וויאזוי מען טוט אורטיילן און נייגן דעם וואגשאל.
* * * * *
פון צימער הערט מען פלוצלינג די גערויש פון נעגל וואסער וואס גיסט באגלייט מיט א אויסרוף: "קינדער, זארגטס ענק נישט, איך וועל עס פארגוטיגן און פארגלייכן."
"זאל איך זיך ברעכן און איגנארירן די קאנציקווענצן? אדער זאל איך זיך רעכענען מיט'ן אויסגאנג וואס קען ברענגן א ביטערע נאכ'טעם?"
זיינע געדאנקן קאכן ווי גליענדע לאווא און זיין אויסגעמאטערטע קערפער טרעפט נישט קיין געהעריגע רוה אויפ'ן וואקעלדיגן בענקל. זיין פארצווייפעלטע מוח איז שוקל די צוויי זייטן פונ'ם דילעמא וועלכע טאנצן ארויף און אראפ ווי א ווילדע וויגברעט, אינדערצייט וואס זיינע מידע אויגן זענען געוואנדן צום שפאלט צווישן די צוויי פירהענג וועלכע באדעקן דאס מערהייט פונ'ם קליינעם פענסטערל.
די שיין פון די לבנה שמוגעלט זיך אריין, זי האט שוין געענדיגט קלעטערן אויף ארויף און דערגרייכט איהר הויכפונקט, יעצט נעמט זי זיך צוביסלעך אראפגליטשן צו די צווייטע זייט פונ'ם וועלטקוגל און פארט זיך געלאסן איבער די פילע טונקעלע הייזער און לערע גאסן, זי שוועבט מיט שטאלץ און פראכט איבער די פארשלאסענע געשעפטן און שלאפעדיגע מענטשהייט.
ער הייבט זיך אויף פון זיין זיץ און שפאנט צום צימער וואו פינף קינדער ליגן אין זייערע בעטלעך פארזינקן אין א טיפן טרוים. מיט פארזיכטיגע טריט דערנענטערט ער זיך צום ערשטן און שענקט אים א גלעט, ער זעצט פאר זיין וועג צום צווייטן און גייט ווייטער ביז צום יונגסטן וואס ער טוט אויסגראדן זיין צודעק, זיינע ליפן מורמעלן די פסוקים יברכך ה' און המלאך הגואל.
ווען ער לייגט די האנט אויפ'ן מזוזה ביים טיר, דרייט ער זיך אויס צו זייער ריכטונג און קוקט פול מיט ליבשאפט, זיין הארץ וואס באכעט טוט זיך פארלאנגזאמען און נעמט זיך קלאפן מיט די זעלבע ריטמע מיט וואס ער טוט ציילן - איינס, צוויי, דריי, פיר און פינף… ער טראכט צו זיך ווי כאילו ער וואלט גערעדט צו זיי, שלאפטס גוט מיינע זיסע, מיינע שעפעלעך, זייטס געזונט, אלע פינף, הנה לא ינום ולא יישן שומר ישראל.
ס'איז שא שטיל די גאנצע ארום, עס הערט זיך בלויז די גערויש ווי א שטילע ברום, פון די מאשין וואס טריקענט די וועש וואס די קליינטשיגע וועלן מארגן אנקליידן, עס דרייט זיך ווי מיט לעצטע קרעפטן אהין און צוריק.
ווידער טרעט ער אריין אין די קליין באלויכטענע קוך שוין צום וויפילטע מאל, ער מאכט זיך באקוועם ביים טישל אבער בליץ שנעל שטעלט ער זיך צוריק אויף די פיס, זיין געפיל זאגט אים אז ער זאל עס טוהן, אבער זיין געוויסן לאזט אים זיך נישט אונטערגעבן.
"וויאזוי קען איך דאס טוהן? מילא ווען מיין ענטשיידונג באטרעפט בלויז מיין אייגענע גורל, אבער די קינדער… וואס האבן זיי דען געזינדיגט? איך וועל דאך דערמיט צוברעכן זייער הארץ, די ענטוישונג וועט דאך זיין אזוי גרויס און די שמערץ אזוי ביטער."
אבער גלייך דערויף דרינגן אריין פרעמדע געדאנקן וועלכע לויטן - "זיי נישט קיין נאר, דו מוזט קוקן אויף דיין אייגענע וואוילזיין, דו זאלסט דיך נישט פייניגן אומזונסט, אלע זייטיגע תוצאות וועלן זיך פארהיילן, דאס זענען זאכן וואס מען קען פארגוטיגן און פארגלייכן."
ער שטייט צוריק ווי ביים אנהייב פון זיין נאכט - "זאל איך יא אדער זאל איך נישט?"
ער באטראכט דאס טישל און ווערט ווי פארקלאצט צום צענטער פון איר אויבערפלאך, שוין ווייטער שווימט ארויף די צד וואס שרייט אז יא - נעם דיין קוראדזש און טוה די שריט. פון אונטער זיין באוואוסטזיין נעמען זיך זיינע פינגער ציילן איינס, צוויי, דריי, פיר און פינף! ער בלייבט שטעקן ביי פינף ווי א צעקראצטע דיסק וואס ווידערהאלט זיך - פינף, פינף, פינף… ער נעמט א טוך און ווישט זיך א שווייס טרעפל פון זיין פארקנייטשטע שטערן.
פלוצלינג, ווי א האמער קלאפ פון א ריכטער, קומט ער צו א האסטיגע קאנקלוזיע אז אויב נישט יעצט, וועט ער שטיין דא ביז צום אויפשיין פונ'ם מארגן שטערן, בעסער לאמיר אויספירן דעם שריט... זאל זיין וואס זאל זיין…
מיט צווייפעל און אומזיכערקייט טוט ער דאס אומערווארטעטע!
את הנעשה אין להשיב, נישט דא קיין צוריק, ווי א פליענדע פייגל פארביי, ווי דאמפף צובלאזן און ווי פון א וואלף פארצוקט!
בלויז עטליכע מינוט שפעטער הערשט פלוצלינג א קאמפלעטע שטילקייט אין די קליינע וואוינונג, אויך די טרוקן-מאשין וואס האט מיט איין פייף געלאזט וויסן אז זי איז פארטיג מיט איר אויפגאבע, איז אריין אין א סטאטוס פון גענצליכע רוה.
* * * * *
כאטש די טאגליכט האט שוין געטוהן שטראלן און די גערויש פון גאס האט זיך שוין געלאזט הערן, האט ער זיך נישט דערוועקט פון זיין טיפן שלאף. ניטאמאל די געשריי פון א מאמע וואס באפעלט איר קינד שוין צום דריטן מאל אנצוטוהן זיין צווייטע זאק האט אויף איהם געטוהן ווירקן.
אפילו ווען די צוויי קליינע האבן זיך געפאטשט מיט יללות, האט ער זיך בלויז געדרייט פון צפון צו דרום און פארגעזעצט זיין "והשינה משובחת מיסיע".
עס איז געווען די קוויטש פון א קינד וואס איז געקומען מיט פאניק צו לויפן פון קוך ארויס מיט יאמערליכע קולות, וואס האט איהם געמאכט עפענען איין אויג.
דאס קינד איז געווען ווייס ווי קאלעך, דערשראקן ביז גאר און מיט שאק און שוידער געברענגט די ביטערע נייעס פאר די אנדערע פיר צוזאמען מיט זייער מאמע וואס זענען געשטאנען מיט גרויסע אפענע אויגן ווארטענדיג אז ער זאל שוין קומען צום ווארט.
באגלייט מיט געוויין האט ער איינגעמאלדן אז איינער האט אויפגעגעסן אלע פינף טשאקלעטס וואס זענען געווען צוגעגרייט פאר זיי אויפ'ן טיש…
* * * * *
יא, לאמיר אויסקלארן, נישט אלעס וואס זעהט אויס שווארץ אדער הערט זיך שרעקעדיג איז טאקע אזוי ווי מען מיינט, זיי קענען גאר מיטאמאל ווערן אויסגעקלארט צו לעכטיגע בילדער בלויז מיט איין פרט.
פון אפנארמאלמע סיטואציעס צו געווענליכע און טעגליכע ערשיינונגען!
געדענק, ווען דו הערסט א מעשה אדער דו זעהסט אן אקט, ס'קען אייביג זיין אז דו פארפעלסט אפאר איינצעלהייטן, דו זעהסט נישט א גאנצע בילד אפילו אויב ס'איז פארהוילן בלויז איין שטיקל פונ'ם פאזל, קען עס טוישן די גאנצע בליק און די וועג וויאזוי מען טוט אורטיילן און נייגן דעם וואגשאל.
* * * * *
פון צימער הערט מען פלוצלינג די גערויש פון נעגל וואסער וואס גיסט באגלייט מיט א אויסרוף: "קינדער, זארגטס ענק נישט, איך וועל עס פארגוטיגן און פארגלייכן."
__________
שמחת עולם - מיין ארטיקלען מפתח
שמחת עולם - מיין ארטיקלען מפתח
זייטיגע נאטיץ
"שבע יפול צדיק וקם"
נישט אלעמאל האט מען די ברירה, מען מוז זיך דרייען אויפן געוועב וועגן פרנסה וכדו', שבע יפול צדיק...
אבער ...דאט.קאם(com.) - עס מוז זיך ענדיגן מיט ...וקם!
נישט אלעמאל האט מען די ברירה, מען מוז זיך דרייען אויפן געוועב וועגן פרנסה וכדו', שבע יפול צדיק...
אבער ...דאט.קאם(com.) - עס מוז זיך ענדיגן מיט ...וקם!
- א נייניקל
- שר האלפיים
- תגובות: 2002
- זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג יוני 01, 2021 9:03 pm
- לאקאציע: ביי זיידי'ן אינדערהיים
Re: פארצווייפעלטע שריט!
האסטו א פעדער! וואוו!! מיין הארץ קלאפט נאך פון שרעק!
אוי ביסטו גוט
אוי ביסטו גוט
- פאליטישע עקספערט
- שר עשרת אלפים
- תגובות: 17780
- זיך איינגעשריבן אום: זונטאג אוגוסט 15, 2021 8:23 pm
- פארבינד זיך:
Re: פארצווייפעלטע שריט!
ערשטע רעאקציע!
יעצט גיימיר ליינען.....
_________
האקט
יעצט גיימיר ליינען.....
_________
האקט
- פאליטישע עקספערט
- שר עשרת אלפים
- תגובות: 17780
- זיך איינגעשריבן אום: זונטאג אוגוסט 15, 2021 8:23 pm
- פארבינד זיך:
Re: פארצווייפעלטע שריט!
מעכטיג! פאררוקט! מורא'דיג! כ'בין ווערטערלאז! הארץ קלאפענישלאז -זע אוועטאר- און אטעמלאז!
- נו גוט נו שוין
- שר עשרת אלפים
- תגובות: 12231
- זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג אוגוסט 07, 2018 12:33 pm
Re: פארצווייפעלטע שריט!
פאר דעם שרעקסטו אן אידישע קינדער!!!!???
ווער איז צמח???? ערשט האנטיגע באריכטן פונעם שפיאנאזש הויפטקוואטיר
Re: פארצווייפעלטע שריט!
דו ביסט אבנארמאל גוט! און די מוסר השכל, נעקסט לעוועל!
אני הוא הנער, נער המדבר
Re: פארצווייפעלטע שריט!
משוגע צו ווערן!!
- קאנטרי מאוד
- שר האלפיים
- תגובות: 2154
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יוני 29, 2017 9:21 pm
- לאקאציע: אויף די שטראזן,צווישן ביימער און גראזן,
Re: פארצווייפעלטע שריט!
צוגעקלעבט. פארטרערט. אטעםפארכאפט. דראמאטיש געשפאנט. אז הארצרייסנדע מאמענט.
דערנאך קומט די אויספיר, אה, בלויז דאס. א שמייכעלע באווייזט זיך. א גוטמוטיגקייט לאזט זיך אראפ.
אבער באלד דערנאך ערשיינט די מוסר השכל מיט טרומפייטערדיגע אנאנסאנען, ער שניידט אריין טיף אין הארץ. פארשטעקט עס ביז די עמקי הנשמה.
אוי ווי דערהערט. עס בלייבט א קנין עולם. א "שמחת עולם".
יישר כח שמחת עולם פאר די געוואלדיגע איבערלעבעניש און פאר די טיפגרייכנדע מוסר השכל. א אמת'ע דאנק.
דערנאך קומט די אויספיר, אה, בלויז דאס. א שמייכעלע באווייזט זיך. א גוטמוטיגקייט לאזט זיך אראפ.
אבער באלד דערנאך ערשיינט די מוסר השכל מיט טרומפייטערדיגע אנאנסאנען, ער שניידט אריין טיף אין הארץ. פארשטעקט עס ביז די עמקי הנשמה.
אוי ווי דערהערט. עס בלייבט א קנין עולם. א "שמחת עולם".
יישר כח שמחת עולם פאר די געוואלדיגע איבערלעבעניש און פאר די טיפגרייכנדע מוסר השכל. א אמת'ע דאנק.
Re: פארצווייפעלטע שריט!
מיין בארץ קלאפט נאך אביסל שנעל אבער גענוג רואיג צו לייגן א ❤️
Re: פארצווייפעלטע שריט!
יליד טאהש האט געשריבן:מיין בארץ קלאפט נאך אביסל שנעל אבער גענוג רואיג צו לייגן א ❤️
מיין חלק אינעם שמועס...
- פרישע קוגל
- שר שלשת אלפים
- תגובות: 3014
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג יאנואר 13, 2020 1:14 pm
- לאקאציע: און עוד מלבדו - דענווער קאלאראדא
Re: פארצווייפעלטע שריט!
חחחחח יוש…. @שמחת ביסט גוט!
- היסטאריש
- שר שלשת אלפים
- תגובות: 3985
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג מאי 27, 2021 4:20 pm
- פארבינד זיך:
Re: פארצווייפעלטע שריט!
ריזיג
דאס איז מאסיוו הערליך..
דאס איז מאסיוו הערליך..
די פאַרגאַנגענהייט איז פאַקטיש געשען, אָבער היסטאָריע איז בלויז וואָס עמיצער האָט אַראָפגעשריבן.
-
- שר האלפיים
- תגובות: 2049
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג פעברואר 14, 2019 1:29 pm
Re: פארצווייפעלטע שריט!
איך בין דא יעצט ......
וואסאחילוק ווי....
כ'האב אויסגעפלאצט בקול רעש גדול.
נעבעך.
קיינער ווייסט נישט פארוואס.
( און איך ווייס נישט ווי זיך אהין צוטוען פאר בושה.....)
וואסאחילוק ווי....
כ'האב אויסגעפלאצט בקול רעש גדול.
נעבעך.
קיינער ווייסט נישט פארוואס.
( און איך ווייס נישט ווי זיך אהין צוטוען פאר בושה.....)
-
- שר חמישים
- תגובות: 82
- זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 26, 2021 5:50 pm
Re: פארצווייפעלטע שריט!
פארווייטאגט האט געשריבן:איך בין דא יעצט ......
וואסאחילוק ווי....
כ'האב אויסגעפלאצט בקול רעש גדול.
נעבעך.
קיינער ווייסט נישט פארוואס.
( און איך ווייס נישט ווי זיך אהין צוטוען פאר בושה.....)
פעטער טייערער, קוק דארט רעכטס, יענס איז מיך.
- למעלה משבעים
- שר עשרת אלפים
- תגובות: 12394
- זיך איינגעשריבן אום: זונטאג מארטש 02, 2008 10:17 pm
- לאקאציע: ערגעץ פארבלאנדזשעט אויף די גראדע וואסערן
Re: פארצווייפעלטע שריט!
אויסנאם גוט.
-
- שר האלפיים
- תגובות: 2049
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג פעברואר 14, 2019 1:29 pm
Re: פארצווייפעלטע שריט!
כתר שם טוב האט געשריבן:פארווייטאגט האט געשריבן:איך בין דא יעצט ......
וואסאחילוק ווי....
כ'האב אויסגעפלאצט בקול רעש גדול.
נעבעך.
קיינער ווייסט נישט פארוואס.
( און איך ווייס נישט ווי זיך אהין צוטוען פאר בושה.....)
פעטער טייערער, קוק דארט רעכטס, יענס איז מיך.
חאטש איינער פארשטייט מיר.
יא! ווייל ער האט געזעהן דער גאנצע בילד!.
שמחת עולם האט געשריבן:יא, לאמיר אויסקלארן, נישט אלעס וואס זעהט אויס שווארץ אדער הערט זיך שרעקעדיג איז טאקע אזוי ווי מען מיינט, זיי קענען גאר מיטאמאל ווערן אויסגעקלארט צו לעכטיגע בילדער בלויז מיט איין פרט.
- אוראייניקל
- רב הצעיר תשפ"ד
- תגובות: 17017
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג פעברואר 21, 2019 9:05 am
- בעסער אזוי
- שר ארבעת האלפים
- תגובות: 4617
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך מארטש 11, 2020 3:00 pm
- לאקאציע: אין מיין באקס
- עירוב תבשילין
- שר שמונת אלפים
- תגובות: 8033
- זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג יולי 21, 2020 6:28 am
Re: פארצווייפעלטע שריט!
WOW הערליך שיין אין דיין פעדער איז נאך שענער
- איינס
- שר עשרת אלפים
- תגובות: 18800
- זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג סעפטעמבער 26, 2017 9:16 am
- פארבינד זיך:
Re: פארצווייפעלטע שריט!
בררר... שרעקעדיג גוט!
פיינע נייעס פון אנפאנג ביזן ענדע!
פיינע נייעס פון אנפאנג ביזן ענדע!
אחד היה אברהם - שעבד את ה' רק על ידי שהיה אחד, שחשב בדעתו שהוא רק יחידי בעולם ולא הסתכל כלל על בני העולם!
- נישט ווי יעדעם
- שר האלף
- תגובות: 1568
- זיך איינגעשריבן אום: פרייטאג דעצעמבער 20, 2019 2:49 am
- לאקאציע: נישט צו ווייט
Re: פארצווייפעלטע שריט!
א הערליכע ארבעט
דו האסט אונז ליב צו נעמען אויף א רייד
דו האסט אונז ליב צו נעמען אויף א רייד