@עירוב, אין אנהויב האב איך דיר נישט געוואלט אנטוישן דא ביי דיר אינדערהיים אין דיין אשכול, אבער השתא דאתית להכא און דו האסט אויסגעזאגט דעם סוד אז דו האסט קיין זוהן נישט פארשיקט קיין אר"י, מיין איך ס'איז צייט צו שרייבן אן ארטיקל (אביסל א ציפעדיק'ס), פון דעם בחור'ל, צוויי טעג (אדער פריער) נאכן אפפליען ממולדתו ומבית אביו, ווי ער פארגעסט שנעל אין אלע בענקענדיגע געבעטעכטס און געוואונטשעכטס פון זיינע עלטערן און ער הייבט אן צו ה-א-ק-ן א ל-ע-ב-ן... לאמיר נישט מאריך זיין צופיל ממה שביודעי ומכירי קאמינא וממה שעיני ראיתי שמה כמה וכמה שנים, אבער זאלן די ניקי ארץ הקודש אהערקומען פארציילן אביסעלע וואס דארט טוצעך פאר די עלטערן וואס האבן "יא" געשיקט זייערע בחורים, אדער פאר די עלטערן וואס האבן צום סוף "נישט" אהין געשיקט (צ.ב.ש. אונזער הויכגעשעצטער מנהל וואס האט פאר זיין זוהן באקומען א "לא נתקבל" ווי פריער פארציילט)...
פארוואס איך שרייב דאס, איז, ווייל ווען איך האב געלייענט דעם אשכול קעפל "מיינע געפילן ביים באגלייטן..." בין איך געוועהן זיכער אז דו רעדסט וועגן דעם נושא, למעשה אז איך זעה אז דו דערמאנסט דאס נישט, איז טייטש אז עלטערן האבן טאקע נישט קיין דאגות דערמיט, וויל איך עס נאר צולייגן צו זייערע געפילן...
(בפאר איך גיי מיך: לאמיר נאר קלארשטעלן אז נישט אלע בחורים זענען בכלל הנ"ל, און אין "האקן א לעבן" איז פארהאן פארשידענע דרגות, און נישט ביי יעדן רעדט מען פון די שעדליכע סארט "האקן א לעבן", ביי אנדערע איז עס פשוט אינדזשויעמענט, און ביי אנדערע נאך וויינייגער, אבער פאקט איז פאקט...)
הוא היה אומר: מאך נישט קיין פאַס פון יעדן קלייניקייט, ווייל אז יא וועט יעדע קלייניקייט דיר אריינכאפן אין פאַס געדענקט: די משנה פסק'נט שוין בעל החבית פטור
איך זיך נישט יעצט צו אנהויבן א שמועס דערוועגן און אנזייען לענגערע דעבאטעס לכאן ולכאן כשזה אומר בכה וזה אומר בכה (און רוב מאל ענדיגט זיך עס נישט גוט...) בפרט אין די נושא וואס איז א האקעלע. איך האב גארנישט געמיינט עפעס מער אין דעם ארטיקל ווי אראפ שרייבן א טאטע'ס געפיל ווען ער לאט ארויס זיין בחור'ל פון זיינע שויס.
אויב וועל איך שרייבן אן ארטיקל איבער דאס וואס דו פארלאנגסט וועט אויסזעהן אז איך נעם א מיינונג אין א זאך וואס איז נישט קיין כלל. ס'וועט אויסזעהן ווי איך ציל עפעס, וואס דעמאלטס פארלירט עס די חן. לדעתי.
איך האף דו פארשטייסט מיר.
אבער יא, דו ביסט גערעכט. טאטעס דארפן ריכטיג שוקל זיין וואס איז די אמת'ע תועלת פון זייערע בחור און זיך א דורך רעדן מיט אן ערליכע איד פאר'ן מאכן זייערע באשלוס.
בעל החבית האט געשריבן:@עירוב, אין אנהויב האב איך דיר נישט געוואלט אנטוישן דא ביי דיר אינדערהיים אין דיין אשכול, אבער השתא דאתית להכא און דו האסט אויסגעזאגט דעם סוד אז דו האסט קיין זוהן נישט פארשיקט קיין אר"י, מיין איך ס'איז צייט צו שרייבן אן ארטיקל (אביסל א ציפעדיק'ס), פון דעם בחור'ל, צוויי טעג (אדער פריער) נאכן אפפליען ממולדתו ומבית אביו, ווי ער פארגעסט שנעל אין אלע בענקענדיגע געבעטעכטס און געוואונטשעכטס פון זיינע עלטערן און ער הייבט אן צו ה-א-ק-ן א ל-ע-ב-ן... לאמיר נישט מאריך זיין צופיל ממה שביודעי ומכירי קאמינא וממה שעיני ראיתי שמה כמה וכמה שנים, אבער זאלן די ניקי ארץ הקודש אהערקומען פארציילן אביסעלע וואס דארט טוצעך פאר די עלטערן וואס האבן "יא" געשיקט זייערע בחורים, אדער פאר די עלטערן וואס האבן צום סוף "נישט" אהין געשיקט (צ.ב.ש. אונזער הויכגעשעצטער מנהל וואס האט פאר זיין זוהן באקומען א "לא נתקבל" ווי פריער פארציילט)...
פארוואס איך שרייב דאס, איז, ווייל ווען איך האב געלייענט דעם אשכול קעפל "מיינע געפילן ביים באגלייטן..." בין איך געוועהן זיכער אז דו רעדסט וועגן דעם נושא, למעשה אז איך זעה אז דו דערמאנסט דאס נישט, איז טייטש אז עלטערן האבן טאקע נישט קיין דאגות דערמיט, וויל איך עס נאר צולייגן צו זייערע געפילן...
(בפאר איך גיי מיך: לאמיר נאר קלארשטעלן אז נישט אלע בחורים זענען בכלל הנ"ל, און אין "האקן א לעבן" איז פארהאן פארשידענע דרגות, און נישט ביי יעדן רעדט מען פון די שעדליכע סארט "האקן א לעבן", ביי אנדערע איז עס פשוט אינדזשויעמענט, און ביי אנדערע נאך וויינייגער, אבער פאקט איז פאקט...)
לכאורה האט געשריבן:איך האב אים א נאכט בעפאר'ן אפרייזן אפגעשריבן א הארציגע בריוו אויף דריי עמודים, עס איינגעקנייטשט און אריינגעשטעלט מיט א קאנווערט אין זיין תפילין בייטל... ווען איך קען עס דא אהערשטעלן...
מנהל, אפשר דאך.. דער עולם וועט זיך זיכער מחי' זיין, ביסטעך די געפיל-שפראך מייסטער.
אפשר לייג עס ארויף אלס ''באקומען פון א ניק אין אישי''..
גא"מ
וגא"מ
@מנהל, רבינו הגדול @לכאורה, אז אלע בעטן... וגם אני מצטרף ומכאן יוצא כרוז לכל הנוגעים בלב המנהל: אנא פשפשו בליבו ובכיסו, אולי יחוס, אולי ירחם וישלח לנו ברכה מרובה בעוה''ז ובעוה''ב מנהל, מען טאר נישט זיין א רודה את הציבור ולהטיל אימה וחשיכה גדולה, נעם עס ארויס מאפילה לאור היום. א דאנק פון פאראויס (א ניין וועט נישט אנגענומען ווערן)
אל תדאג האט געשריבן:מנהל, אפשר דאך.. דער עולם וועט זיך זיכער מחי' זיין, ביסטעך די געפיל-שפראך מייסטער.
אפשר לייג עס ארויף אלס ''באקומען פון א ניק אין אישי''..
גא"מ
וגא"מ
@מנהל, רבינו הגדול @לכאורה, אז אלע בעטן... וגם אני מצטרף ומכאן יוצא כרוז לכל הנוגעים בלב המנהל: אנא פשפשו בליבו ובכיסו, אולי יחוס, אולי ירחם וישלח לנו ברכה מרובה בעוה''ז ובעוה''ב מנהל, מען טאר נישט זיין א רודה את הציבור ולהטיל אימה וחשיכה גדולה, נעם עס ארויס מאפילה לאור היום. א דאנק פון פאראויס (א ניין וועט נישט אנגענומען ווערן)
דיסקלעימער: מיר נעמען יא אן א ניין אויב די דיין וויל נישט!!!
בעל החבית האט געשריבן:@עירוב, אין אנהויב האב איך דיר נישט געוואלט אנטוישן דא ביי דיר אינדערהיים אין דיין אשכול, אבער השתא דאתית להכא און דו האסט אויסגעזאגט דעם סוד אז דו האסט קיין זוהן נישט פארשיקט קיין אר"י, מיין איך ס'איז צייט צו שרייבן אן ארטיקל (אביסל א ציפעדיק'ס), פון דעם בחור'ל, צוויי טעג (אדער פריער) נאכן אפפליען ממולדתו ומבית אביו, ווי ער פארגעסט שנעל אין אלע בענקענדיגע געבעטעכטס און געוואונטשעכטס פון זיינע עלטערן און ער הייבט אן צו ה-א-ק-ן א ל-ע-ב-ן... לאמיר נישט מאריך זיין צופיל ממה שביודעי ומכירי קאמינא וממה שעיני ראיתי שמה כמה וכמה שנים, אבער זאלן די ניקי ארץ הקודש אהערקומען פארציילן אביסעלע וואס דארט טוצעך פאר די עלטערן וואס האבן "יא" געשיקט זייערע בחורים, אדער פאר די עלטערן וואס האבן צום סוף "נישט" אהין געשיקט (צ.ב.ש. אונזער הויכגעשעצטער מנהל וואס האט פאר זיין זוהן באקומען א "לא נתקבל" ווי פריער פארציילט)...
פארוואס איך שרייב דאס, איז, ווייל ווען איך האב געלייענט דעם אשכול קעפל "מיינע געפילן ביים באגלייטן..." בין איך געוועהן זיכער אז דו רעדסט וועגן דעם נושא, למעשה אז איך זעה אז דו דערמאנסט דאס נישט, איז טייטש אז עלטערן האבן טאקע נישט קיין דאגות דערמיט, וויל איך עס נאר צולייגן צו זייערע געפילן...
(בפאר איך גיי מיך: לאמיר נאר קלארשטעלן אז נישט אלע בחורים זענען בכלל הנ"ל, און אין "האקן א לעבן" איז פארהאן פארשידענע דרגות, און נישט ביי יעדן רעדט מען פון די שעדליכע סארט "האקן א לעבן", ביי אנדערע איז עס פשוט אינדזשויעמענט, און ביי אנדערע נאך וויינייגער, אבער פאקט איז פאקט...)
