וויפיל האט איר געצאלט פאר די ד' מינים?
די אחראים: יאנאש,אחראי,געלעגער
יעצט קום איך פונעם אתרוג סוחר (אוי איז ער א סוחר), און ער האט מיר אויסגעזעקלט!
איך פלעג צאלן (אין די בראשית יארן) 75, 90, 125.
היינט אויפדערנאכט האב איך געצאלט נישט ווייניגער ווי $225!
און דאס שוין נאכן אראפהאנדלן (אויפן שאכטל איז געשטאנען 250).
לאמיר האפן אז די לולב וועט אויך זיין א יופי (דאס וועט מען אי"ה מארגן אויסוועלן).
איך פלעג צאלן (אין די בראשית יארן) 75, 90, 125.
היינט אויפדערנאכט האב איך געצאלט נישט ווייניגער ווי $225!
און דאס שוין נאכן אראפהאנדלן (אויפן שאכטל איז געשטאנען 250).
לאמיר האפן אז די לולב וועט אויך זיין א יופי (דאס וועט מען אי"ה מארגן אויסוועלן).
אפדעיט:
איר קענט צולייגן א $20 צו מיין באלאנס.
ומעשה שהיה כך היה: היינט נאכמיטאג קלינגט מיר איינער אין בעל, דאס איז געווען א אינגערמאן א "מבין" וועמען איך צייג מיינע אתרוגים יאר יערליך. ער איז אריבערגעקומען כפי בקשתי צו כאפן א בליק אויף מיינע טייערע ד' מינים וואס איך האב זיך איינגעהאנדעלט פארלאזנדיג זיך אויף כחי ועוצם בינתי.
איך האב אים אנגעזאגט אז ער מעג נישט טרעפן דערויף קיין קריטיק, ווייל איך האב שוין באצאלט דערפאר און עס איז "שלי".
ער האט מיר אבער - כדרכו - נישט געפאלגט, נאר געזאגט דעם אמת! אויפן ארט צייגט ער מיר: קוק דא, פרעג איינעם!
עס איז מיר גוט געווארן (בלשון נקיה), עס האט זיך אנטפלעקט פאר מיר א געהעריגע 'פראבלעם' אויפן טייערן אתרוג! וואס טוט מען דא??
גיי איך אריבער צו א היימישן דיין, געט ער מיר אריין נאך אן ערגערן נאכ-טעם אין מויל, זאגנדיג: עס איז אומבא'טעמ'ט(!!!)
איך בין אריבערגעלאפן כל עוד נשמתי בי צום אתרוג סוחר און אים אפירגעהאלטן (מ'שטיינס געזאגט, וואס איז ער שולדיג? אבער אויף זיך אליין האב איך נישט געוואלט/געקענט שרייען..), ער קוקט מיר אן ווי א האן אין בני אדם, בעסער געזאגט: ווי א אתרוג סוחר אויפן אויסגענארטן קאסטומער, מיט א בליק וואס האט מיר געמאלדן: דיין געלט וועסטו נישט צוריקזען, אויב ווילסטו, קענסטו אריינבייסן אינעם אתרוג, פארגעס נאר נישט צו מאכן א בורא פרי העץ..
איך בין געזעסן דארט א וויילע, געבליקט אויף אנדערע - ביליגערע, באפינטעלערע, עקודים נקודים וברודים'דיגע - וואס ער פארקויפט פאר הונדערט דאלער, וואס ער האט מיר בדוחק מסכים געווען צו געבן במתנה אלס לא יחרץ.
ארויס בין איך פון דארט מיט פחי נפש, אפגעדאווענט א צובראכענע מעריב, און שיין געבעטן ביים כביכול אז דער צווייטער דיין, וועמען איך האף צו גיין פרעגן באלד נאך מעריב, זאל זיין מער נאכגעביג...
צו מאכן א לאנגע מעשה קורץ (ווייל איידער מעריב האב איך דאס נאך געוויזן פאר עטליכע יונגעלייט, וואס אלע האבן מיר בפה אחד אנגעשריגן פארוואס איך האב געצאלט אזא איבערגעטריבענע פרייז פאר אזא אתרוג), איך בין געגאנגען צום דיין (הרה"ג ... שליט"א), וואו איך האב זיך צוגעשטעלט ביים עק פון א לאנגע רייע שואלים, ענדליך איז געקומען די רייע אויף מיר, דער דיין קוקט עס איבער און זעט גארנישט! איך צייג אים אויפן פראבלעמאטישן ארט, כאפט ער א בליק מיטן פארגרעסערונג גלאז, און רופט זיך תיכף אן: עס איז נישט קיין חסר, עס איז בלויז א קוועטש, און עס איז גרין!
כדי צו זיין זיכער מיט זיך, האב איך אים איבערגעפרעגט: "כשר לכתחילה"? יא! איז געקומען דער ענטפער, און איך האב נישט געקענט זיין פרייליכער פון דעם.
איך האב ארויסגענומען דעם צוואנציגער וואס איך האב געהאט אנגעגרייט פון פריער צו געבן פארן דיין (וכאן המקום מוחה צו זיין אויף די יעניגע וואס זענען געשטאנען אין די רייע פאר מיר, איטליכער מיט זיבן אתרוגים אדער צען לולבים, און רוב האבן נישט באצאלט פאר די שכר טירחה און שכר בטילה פונעם חשוב'ן דיין!), ער האט זיך מיט מיר גע'טענה'ט, און נישט געוואלט נעמען, אבער צום סוף האב איך איבערגעוואויגן, זאגנדיג: עס קומט מיר אויס ביליגער ווי א נייע אתרוג, און מיר האבן זיך געזעגענט מיט א גוטע נאכט און א גוטע געמיט.
איר קענט צולייגן א $20 צו מיין באלאנס.
ומעשה שהיה כך היה: היינט נאכמיטאג קלינגט מיר איינער אין בעל, דאס איז געווען א אינגערמאן א "מבין" וועמען איך צייג מיינע אתרוגים יאר יערליך. ער איז אריבערגעקומען כפי בקשתי צו כאפן א בליק אויף מיינע טייערע ד' מינים וואס איך האב זיך איינגעהאנדעלט פארלאזנדיג זיך אויף כחי ועוצם בינתי.
איך האב אים אנגעזאגט אז ער מעג נישט טרעפן דערויף קיין קריטיק, ווייל איך האב שוין באצאלט דערפאר און עס איז "שלי".
ער האט מיר אבער - כדרכו - נישט געפאלגט, נאר געזאגט דעם אמת! אויפן ארט צייגט ער מיר: קוק דא, פרעג איינעם!
עס איז מיר גוט געווארן (בלשון נקיה), עס האט זיך אנטפלעקט פאר מיר א געהעריגע 'פראבלעם' אויפן טייערן אתרוג! וואס טוט מען דא??
גיי איך אריבער צו א היימישן דיין, געט ער מיר אריין נאך אן ערגערן נאכ-טעם אין מויל, זאגנדיג: עס איז אומבא'טעמ'ט(!!!)
איך בין אריבערגעלאפן כל עוד נשמתי בי צום אתרוג סוחר און אים אפירגעהאלטן (מ'שטיינס געזאגט, וואס איז ער שולדיג? אבער אויף זיך אליין האב איך נישט געוואלט/געקענט שרייען..), ער קוקט מיר אן ווי א האן אין בני אדם, בעסער געזאגט: ווי א אתרוג סוחר אויפן אויסגענארטן קאסטומער, מיט א בליק וואס האט מיר געמאלדן: דיין געלט וועסטו נישט צוריקזען, אויב ווילסטו, קענסטו אריינבייסן אינעם אתרוג, פארגעס נאר נישט צו מאכן א בורא פרי העץ..
איך בין געזעסן דארט א וויילע, געבליקט אויף אנדערע - ביליגערע, באפינטעלערע, עקודים נקודים וברודים'דיגע - וואס ער פארקויפט פאר הונדערט דאלער, וואס ער האט מיר בדוחק מסכים געווען צו געבן במתנה אלס לא יחרץ.
ארויס בין איך פון דארט מיט פחי נפש, אפגעדאווענט א צובראכענע מעריב, און שיין געבעטן ביים כביכול אז דער צווייטער דיין, וועמען איך האף צו גיין פרעגן באלד נאך מעריב, זאל זיין מער נאכגעביג...
צו מאכן א לאנגע מעשה קורץ (ווייל איידער מעריב האב איך דאס נאך געוויזן פאר עטליכע יונגעלייט, וואס אלע האבן מיר בפה אחד אנגעשריגן פארוואס איך האב געצאלט אזא איבערגעטריבענע פרייז פאר אזא אתרוג), איך בין געגאנגען צום דיין (הרה"ג ... שליט"א), וואו איך האב זיך צוגעשטעלט ביים עק פון א לאנגע רייע שואלים, ענדליך איז געקומען די רייע אויף מיר, דער דיין קוקט עס איבער און זעט גארנישט! איך צייג אים אויפן פראבלעמאטישן ארט, כאפט ער א בליק מיטן פארגרעסערונג גלאז, און רופט זיך תיכף אן: עס איז נישט קיין חסר, עס איז בלויז א קוועטש, און עס איז גרין!
כדי צו זיין זיכער מיט זיך, האב איך אים איבערגעפרעגט: "כשר לכתחילה"? יא! איז געקומען דער ענטפער, און איך האב נישט געקענט זיין פרייליכער פון דעם.
איך האב ארויסגענומען דעם צוואנציגער וואס איך האב געהאט אנגעגרייט פון פריער צו געבן פארן דיין (וכאן המקום מוחה צו זיין אויף די יעניגע וואס זענען געשטאנען אין די רייע פאר מיר, איטליכער מיט זיבן אתרוגים אדער צען לולבים, און רוב האבן נישט באצאלט פאר די שכר טירחה און שכר בטילה פונעם חשוב'ן דיין!), ער האט זיך מיט מיר גע'טענה'ט, און נישט געוואלט נעמען, אבער צום סוף האב איך איבערגעוואויגן, זאגנדיג: עס קומט מיר אויס ביליגער ווי א נייע אתרוג, און מיר האבן זיך געזעגענט מיט א גוטע נאכט און א גוטע געמיט.
קרעמער האט געשריבן:
איך האב ארויסגענומען דעם צוואנציגער וואס איך האב געהאט אנגעגרייט פון פריער צו געבן פארן דיין (וכאן המקום מוחה צו זיין אויף די יעניגע וואס זענען געשטאנען אין די רייע פאר מיר, איטליכער מיט זיבן אתרוגים אדער צען לולבים, און רוב האבן נישט באצאלט פאר די שכר טירחה און שכר בטילה פונעם חשוב'ן דיין!), ער האט זיך מיט מיר גע'טענה'ט, און נישט געוואלט נעמען, אבער צום סוף האב איך איבערגעוואויגן, זאגנדיג: עס קומט מיר אויס ביליגער ווי א נייע אתרוג, און מיר האבן זיך געזעגענט מיט א גוטע נאכט און א גוטע געמיט.
למעשה איז דא דיינים וואס ווילען בשום אופן נישט נעמן קיין געלט, אנצייגענדיג "מה אני בחנם אף אתה בחנם". ביי דעם דיין וואו איך בין געווען, ער נעמט נאר געלט פון אזוינע מיט וועם ער האט שייכות איבער'ן יאר אויך, וואס זיי געבן אים סייווייסיי געלט סתם אזוי, אבער פון סתם א איד וואס קומט אים ווייזען אן אתרוג/לולב וועט ער נישט נעמן.
- מעסטערמיינד
- שר האלף
- תגובות: 1514
- זיך איינגעשריבן אום: זונטאג יוני 25, 2006 5:35 pm
דערווייל האב איך נאך נישט באצאלט אבער כ'האב שוין אויסגעקליבען איינס וואס וועט מיר לכאורה אפקאסטען 450 וואס איז נאך אלץ אביסל ביליגער ווי די לעצטערע פאר יארן, אבער ס'האט ב"ה נישט קיין איין שווארץ פינטעל.
אגב שוועמע דו ביסט דאך אזוי טייער גערעכט מיט דיין אפשאצונג לגבי לולבים, כ'האב שוין היי יאר דורך גקוקט אפשר איבער הונדערט פופציג לולבים און מ'האפט אז כ'וועל טרעפען א גוט'ס, די מעשה איז אז אין לולבים בין איך נישט אזא גרויסער מיבן במילא וועל איך עס מוזען לאזן פאר מיין טאטען וואס ער וועלט מיר שוין אויס יארן א לייטישע לולב,
אגב איך בין נעכטען אפגעזיצען ביי אן אתרוג סוחור א שיינע פאר שעה און כ'קען בלויז זאגען אז איך בין אמעיזט מיט וואס מענטשען קומען אלץ אויף, זארגט אייך נישט איך בין דארט געווען על פי בקשת הסוחר אים צו העלפען.
אגב שוועמע דו ביסט דאך אזוי טייער גערעכט מיט דיין אפשאצונג לגבי לולבים, כ'האב שוין היי יאר דורך גקוקט אפשר איבער הונדערט פופציג לולבים און מ'האפט אז כ'וועל טרעפען א גוט'ס, די מעשה איז אז אין לולבים בין איך נישט אזא גרויסער מיבן במילא וועל איך עס מוזען לאזן פאר מיין טאטען וואס ער וועלט מיר שוין אויס יארן א לייטישע לולב,
אגב איך בין נעכטען אפגעזיצען ביי אן אתרוג סוחור א שיינע פאר שעה און כ'קען בלויז זאגען אז איך בין אמעיזט מיט וואס מענטשען קומען אלץ אויף, זארגט אייך נישט איך בין דארט געווען על פי בקשת הסוחר אים צו העלפען.
פענסטער;
ווער איז דיין דיין? (ברויכסט נישט ענטפערן ברבים)
זיין דרך קומט מיר פאר אביסל מאדנע, כשאני לעצמי, וואלט איך פארקערט געטאן, דהיינו: ביסטו א גאנץ-יאריגער קאסטומער, שטופסט מיר אריין טיפס דא דארט, פורים פסח און ביי א חתונה פון א קינד וכדומה, רעכן איך דיר נישט באזונדער פאר די ד' מינים, עס קומט אינעם "פעקעדזש".
אויב אבער ביסטו נאר א "ד' מינים" קאסטומער, זיי מוחל, פונקט ווי דו לאזט זיך קאסטן שיין געלט פארן אתרוג סוחר, באצאל פארן מבין.
ווער איז דיין דיין? (ברויכסט נישט ענטפערן ברבים)
זיין דרך קומט מיר פאר אביסל מאדנע, כשאני לעצמי, וואלט איך פארקערט געטאן, דהיינו: ביסטו א גאנץ-יאריגער קאסטומער, שטופסט מיר אריין טיפס דא דארט, פורים פסח און ביי א חתונה פון א קינד וכדומה, רעכן איך דיר נישט באזונדער פאר די ד' מינים, עס קומט אינעם "פעקעדזש".
אויב אבער ביסטו נאר א "ד' מינים" קאסטומער, זיי מוחל, פונקט ווי דו לאזט זיך קאסטן שיין געלט פארן אתרוג סוחר, באצאל פארן מבין.
-
- שר מאה
- תגובות: 129
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג אוגוסט 31, 2006 4:52 pm