מיין דעה'לע פון מיין מאה'לע...

[דער יעניגער]

ווי זאגט יענער? "מורי ורבותן, שפרייטס אויס די פליגלעך..."
יאפס, שפרייטס אויס די פליגלעך, די טשיקן באדעמס, און וואס נישט, און מאכטס פלאץ פאר מיין מאה'לע!!!
וועסטו דאך וועלן פרעגן, אמער, וואס איז מיט דיין מאה'לע אזוי גרויס און אלמעכטיג?
איז אזוי, (א היס...) כ'האלט נאך בעצם אינמיטן טראכטן וואס צו שרייבן לכבוד מיין 100'סטע תגובה, אבער כאניש... סא דערווייל וועל איך ארויפלייגן ביסאלע פאעזיע וואס מיין חבר (נאמען געהיטן אין זילבער פאפיר) האט מיר אמאל געשיקט און דאס וועט אביסל אויסקלארן מיין צומישעניש און מיין חושך טונקל א טאפעדיגע טונקל זיי קענען נישט גארנישט זעהן וואס ס'טוצעך (קרעדיט @ ר' דוד ח. וויזויהייסטער)

והנה- און נון

שפעט אויף די נאכט.
שוין א לענגערע צייט.
כ'שטיי אין באטראכט.
די ליידיגע בלאט.
די גלאטע פאפיר.
ווארט שטום אויף מיר.
אז אלס וואס איך שפיר.
אויסצוגיסן אויף איר.
איך קען שרייבן שורות אן א ציל.
פיל מיט הרגש אין געפיל.
און קיינער זאל פארשטיין נישט קיין ווארט.
איך קען זינגען גאר אסאך.
און נוצן יעדע ווארט און שפראך.
אבער ממש גארנישט זאגן פארט.
מאך איך א חשבון פריוואט.
אז ס'איז נישט דא עפעס שענער אין גלאט.
ווי א ליידיגע בלאט.

ווייל איך קען מאכן שווארץ.
מיט טינט דעם פאפיר.
און אלס וואס ליגט אויפן הארץ.
מיטטיילן מיט איר.
פיל ווערטער אן קיין ציל.
פון שטורעמעס אסאך.
און פון האף און געפיל.
ווערט טרינקן די שפראך.
ס'וועט ממילא קיינער נישט פארשטיין.
וואס דארט שטייט דארט כמעט.
און איך וועל ווידער בלייבן אליין.
איך מיטן ליידיגן בלאט.
איז פריי מיטן ווינט.
איך לאז מיינע געדאנקען פליען ווייט.
און פיל מער ווי טינט.
שטייט אויפן ליידיגן בלאט.

פארשטייסט?...

[כתוב וחתום]

שרייטס אלע הויעך, מזל טוב!

[נאר מיט שמחה]

זייער עמאשעניל..

מזל טוב!!

[Bissli]

Wowowow
זאג דיין חאבער אז איך אפראוו אים.

[שר התורה]

הערליך שיין! און הארציג!
מזל טוב צום הונדערטסטן!

[איינס]

נעוואדע פארשטיי איך!

מזל טוב!! לחיים ולברכה!!

[אוראייניקל]

מיין חבר שיקט דיר א מז"ט..

חברך חברא אית ליה....

[דער יעניגער]

מיין חבר שיקט דיר א מז"ט..

חברך חברא אית ליה....

גוט... פאר עי טשעינדזש האבעך גערעדט פון אן עכטע חבר...

עניהאו, טענקס עווריוואן פאר די חיזוק, ס'איז מיר ווי פייער צום ציגארעטל...