'אניאגראם'- די 9 סארטן מענטשן און זייערע נאטורן

[קאנטרי מאוד]

עס איז דא א פי די עף פון אלע שיעורי נשמה הגדול? עס וואלט געווען תועלת גדול להרבה בני אדם

[נשמה]

נשמה, כ׳האב א שאלה צו דיר, װאס-װער איז ״דער מענטש״ װאס זוכט זיך צו הײלן למשל װען מ׳לײדט פון יסורי הנפש, למשל, אײנער װאס לײדט פון אדיקשאן, און ער איז זײער דיטערמענט זיך אױסצוהײלן? אא״װ אלעס אנדערש װאס פלאגן א מענטש, איז עס די ״נשמה״? (אױב יא װעכע חלק? בהמיות? רוחני? אדער א אנדערע חלק?) איז עס די ״נפש״ און אױב יא, װעלכע חלק? קענסט מיר דאס פותר זײן?
א גרױסן דאנק,

בעזרת השי"ת עושה שמים וארץ

יסורי הנפש געשעהט ווען דער מענטש פיהלט אז זיין נפש וויל איין זאך, זיין נפש לויפט איין מהלך, עס ציהט ערגעץ אנדערש, און דער מענטש וויל יעצט א צווייטע זאך. די באוואסטזיין ווייסט (אדער האלט) אז ס'איז נישט גוט אז מיין נפש איז אזוי ווי ס'איז. און ער האט צער פון די מציאות וואס לאזט אים נישט זיין וויאזוי ער וויל יעצט זיין. דער באוואוסטזיין וואס ווייסט (אדער מיינט) די וועג וויאזוי עס קומט צו זיין, איז וואס וויל זיך היילן.

די ווארט "באוואוסטזיין" איז צו ארעם, ווייל צו קען דען א מענטש זיך אליין שילדערן, אזוי ווייט אז די עצם מענטש זאל פאר זיך אליין טרעפן א ווארט? וועם ווילסטו באשרייבן? צו פאדערט עס א ווארט דאס צו פארשטיין געבן? דער מענטש וואס האט געפרעגט ווער עס איז "דער מענטש", דער מענטש וויל זיך אויסהיילן. נאר "דער מענטש" איז אויך נשפע פון העכערע כוחות. און נאר אט די העכערע כוחות מאכן אים וועלן זיין פריי פון אדיקשאן.

עס פאדערט נישט קיין קשיא, אויב ס'איז שוין דא א תירוץ. צוזאמען מיט די פראגע זאגט זיך די תירוץ. "ווער איז דער מענטש" האט אין זיך "דער וואס פרעגט עס"

(קענסט נישט פרעגן: וואס איז א מענטש. ווייל די תירוץ מוז איך דיר ענטפערן כאילו איך בין נישט "א מענטש" און איך קוק אויף א צווייטע מענטש, און איך וואס איך בין נישט "א מענטש" וויל פארשטיין די סארט ענימעל וואס הייסט מענטש. און איך וועל זאגן "א מענטש איז א מענטש"

קענסט אבער יא פרעגן: פון וואס איז דער מענטש צאמגעשטעלט.

די צוויי רצונות אויפאיינמאל שאפט יסורים אינעם נפש. צומאל טראכט איך אז דאס איז צער פון גיהנם. איין חלק נפש וויל דאס און א צווייטע חלק נפש וויל יענס. דאס קען חלילה זיין אויסטערלישע יסורים.

יעצט, דער מענטש וואס זוכט זיך צו היילן איז פונקט אזוי מושפע ווי דער נפש וואס לויפט יעצט אויף איהר מהלך. ווייל א מענטש האט זיך נישט אליין באשאפן, נאר ער האט זיך געטראפן אלץ א באשאף. ווער מאכט אים וויסן אז אזוי און אזוי לוינט זיך צו זיין, ווער מאכט אים וויסן אז עס לוינט זיך אים צו זיין פריי פון אדיקשאן? נאר אזאך וואס האט א כח אויף אים. גארנישט קומט נישט פונעם מענטש אליין.

א מענטש איז א קרבן פון זיינע פריערדיגע מעשים. א מענטש איז א קרבן פון זיינע פריערדיגע בחירה'ס וואס ער האט געמאכט ביז יעצט. א מענטש באשאפט זיך מלאכים וואס זיי האבן א כח אויף זיין נפש. א מענטש איז נישט א פרייע זאך צו קענען יעדע רגע אפמאכן "יעצט וויל איך זיין אזוי" א מענטש קען נישט אפמאכן "יעצט וויל איך זיין דאר". אדער "יעצט וויל איך זיין פריי פון מיין יצר הרע". ווייל א מענטש איז א קרבן פון זיינע פריערדיגע בחירה'ס. אויב ער איז ביז יעצט געווען אין א מצב פון זיך נישט איבערעסן, און אויב ער איז געזונט, קען ער זאגן "איך וויל יעצט זיין דאר".

אויב א מענטש טוט א מצווה זאגט די משנה אין אבות, שלעפט עס צו טון א אנדערע מצווה. קומט אויס אז דער מענטש איז מער נישט עכט באלבאס אויף זיך אליין. די מערסטע ווען א מענטש איז באלבאס איז ביי די ערשטע בחירה. אויב אבער די בחירה האט שוין געשאפן א מציאות, איז שוין שווערער צו טוישן די מהלך הנפש.

א מענטש קען באאבאכטן ווי ער אליין ליידט יסורי הנפש, אבער וואס קען ער יעצט טון דערצו, חוץ שרייען צו השי"ת "דועכו כאש קוצים בשם השם כי אמילם".

אפילו ווען דער מענטש וויל עפעס, מיט דעם אלעם איז ער אונטער די השפעה פון זיין אייגענעם נפש. זיין אייגענע נפש ווערט מושפע צו לויפן לויט פריערדיגע מהלכים וואס דער מענטש האט אנגענומען. וואס באמת מיינט דאס אז דער מענטש איז קיינמאל נישט באמת אונטער זיין אייגענע השפעה. נאר עס האט איינער באשאפן.

די שפיץ פון "דער מענטש" איז אלעמאל די יעצטיגער כח אין א מענטש וואס גיסט זיך בהכרח אריין אינעם מענטש. בעל כרחך אתה חי. וואס וויל יעצט זיין אין א געוויסע מצב. אבער דער כח וואס וויל יעצט עפעס מוז פארשטיין אז ס'איז אונטער אנדערע כוחות וואס האבן השפעה אויף די נפש.

קומט אויס אז די תירוץ צו דיי פראגע איז, אז ס'איז נישט דא א מציאות ווי "דער מענטש". נאר עס איז דא כוחות וואס גיסן זיך אריין אינעם מענטש וואס מאכט אים וועלן איין געוויסע וועג, און די נפש לויפט זיך אויף איר וועג

יעצט, ווער האט געמאכט אז די נפש זאל אזוי ווערן מושפע פון שלעכטע חבירים און פון שלעכטע געוואוינהייטן ביז דער מענטש מוז בהכרח טון וואס ער איז צוגעוואוינט צו טון, חוץ בכח גדול זיך ארויסצורייסן? דאס איז פונקט אזוי אינדרויסן פון די מענטש, ווי "דער מענטש" איז אינדרויסן פון דער מענטש.

און צום סוף. דא שרייבט צו דיר א מענטש וואס איז אבוויעסלי א מענטש, און ער וואונדערט זיך ווער איז "דער מענטש". מענטש: דו אליין ווייסט נישט פונקטליך ווער דו ביסט, ווייל דו אליין ביסט בהכרח דא, און בהכרח גייסטו אפגעבן דין וחשבון פאר'ן מלך מלכי המלכים וכו'. עס איז דא איינער וואס מאכט דיך.

צו ענטפערן דיין פראגע דארף מען וויסן "פארוואס וויל דער מענטש זיין פריי פון אדיקשאן" אדער "פארוואס וויל ער נישט זיין אונטער די הענט פון זיין יצר הרע". איז עס ווייל דער מענטש וויל זיין געטליך, ער וויל קענען טון וואס ער וויל, אדער ווייל ער וויל זיך משעבד זיין לאביו שבשמים. אויב קומט עס "איך וויל זיין פריי פון אדיקשאן, ווייל אזוי בין איך א פרייער פויגל און איך קען טון וואס איך וויל" דאן קומט עס פון גאווה. ווייל השי"ת וויל אז א מענטש זאל זיין משועבד. אדער צום יצר אדער צו יצרו.

והשם הטוב יעזור

[נשמה]

איך קען שוין די אניגראם און יעצט? ווי קען עס מער העלפן אין מיין לעבן, איך בין א פירער, און איך זעה נישט וואס איך האב פון וויסן דאס, א חוץ אביסל מער awareness

דער עיקר וואס מ'דארף טון איז תורה ומצוות ומעשים טובים. ס'דא מענטשן פאר וועם ס'העלפט בעזרת השי"ת ארויסקריכן פון זייערע נפשיות'דיגע שוועריגקייטן. גראדע דער ישמח ישראל פאריגע וואך (פרשת נשא: שטיקל והנה ענין קבלת קדושת שבת. אינמיטן: והנה לזכות לטהרת המחשבה היא "ערבתם...) רעדט פון א פירערישע איגו. והשם הטוב יעזור.

[טעארעטישע פאקטן]

נשמה מורא׳דיג!!! א גרױסן ײשר כך!
יעצט דו װײסט דו לשה״ק טערמינען פארדעם? (דער מענטש)
אױב די סיבה װאס טרײבט אים איז װײל ער װיל זײן א פרײער פױגל איז עס גאוה, איך האב אױך אזױ געקלערט,
די שאלה איז װען ס׳איז מער אזא אינערליכע טיפע רצון מער פון װעלן קענען מער ״טוהן״ ״במעשה״ די רצון ה׳ אנשטאט זײן געבינדן צו שפל׳דיגע רצונות,
װיאזױ הײסט די רצון?
(איז מײן 600׳סטע תגובה כאטש איבער א תוכן׳פולע נושא....)

[מח בקדקדו]

אביסל א ברייטערע רעדע אפשר, ארום מיין עקסטרעם ניינערישקייט מיט א היפש שטארקן איינס פליגל!
עניוואן?

פון איין זייט האסטו זייער ליב זיך דורכצוקומען מיט יעדן, אבער עפעס איז דא אין דיר א געפיל אז דו קענסט נישט פארנעמען ווען דו זעסט יענעם טון אן עוולה אדער ווען יענער טראכט אנדערש ווי וואס דו האלטסט פאר ריכטיג. אבער למעשה דיין ווילן אנצוהאלטן דעם "קיין קאמפליקאציעס" געפיל אין דיר, ברענגט אז דו זאלסט אוועקשטופן די מחשבות, און זיך ווייטער דורכקומען מיט יענעם כאילו לא היה. אויף אזוי ווייט, אז אסאך מאל כאפסטו אליין נישט אז דו האסט בעצם עפעס קעגן דעם מענטש.

פון איין זייט האסטו א היפש מסודר'דיגן סדר היום, מען קען זאגן אז דו ביזסט א גאנצן צייט אן דע גאו, און אז יעדע מינוט איז ביי דיר אויסגערעכנט. פון דער אנדערער זייט אבער זעסטו זיך נישט אלס דער אנגעצויגענער מסודר'דיגער מענטש. נאר אז עס פארט אזוי נאטורליך.

פון איין זייט ביזסטו אויסגערעכנט מיט דיינע בילס און הוצאות. דו ווייסט פונקטליך וויפיל זאכן קאסטן און וואו עס איז ביליגער. פון דער אנדערער זייט אבער, טרעפסטו זיך משום איזהו סיבה מיט ריזיגע קרעדיט קארד בילס יעדן חודש.

פון איין זייט האסטו זיך דיינע פרינציפן וויאזוי דו ווילסט אז דיין שטוב זאל ווערן געפירט, און דו ווערסט אנגעצינדן ווען דו זעסט אז זאכן פארן נישט אין דעם ריכטונג. פון דער אנדערער זייט אבער, טרעפסטו זיך זייער זעלטן אריינגיין אין א פייט איבער סיי וועלכער פרינציפ וואס דו ווילסט איינפירן אדער באשיצן.

פון איין זייט ווייסטו וואס פאר א סארט דזשאב דו וואלטסט ווען געגליכן צו טון. דו ווייסט וועלכע זאך עס ציט דיך. אבער משום איזה סיבה, טרעפסטו זיך אננעמען סיי וועלכע דזשאב וואס ווערט פאר דיר פארגעלייגט.



איך ווייס נישט אויב דאס איז וואס דו האסט געדארפט. אבער דאס האב איך יעצט ארויסגעשאסן.

נ.ב. איך מיין די דוגמאות. איך מיין דעם קאנצעפט.

[נשמה]

נשמה מורא׳דיג!!! א גרױסן ײשר כך!
יעצט דו װײסט דו לשה״ק טערמינען פארדעם? (דער מענטש)
אױב די סיבה װאס טרײבט אים איז װײל ער װיל זײן א פרײער פױגל איז עס גאוה, איך האב אױך אזױ געקלערט,
די שאלה איז װען ס׳איז מער אזא אינערליכע טיפע רצון מער פון װעלן קענען מער ״טוהן״ ״במעשה״ די רצון ה׳ אנשטאט זײן געבינדן צו שפל׳דיגע רצונות,
װיאזױ הײסט די רצון?
(איז מײן 600׳סטע תגובה כאטש איבער א תוכן׳פולע נושא....)

איך מיין 'אויפריכטיגקייט'. consciences. וואס דאס איז ווארשיינליך א חלק אלוק ממעל.

איך טראכט אז די טאטע און די מאמע פון א מענטש, אדער די רבי'ס, קענען אויסלערנען דעם consciences אז דאס און דאס איז די ריכטיגע וועג וויאזוי מ'דארף טון. און זיי גייען זיך פיהלן שלעכט אויב מ'טוט נישט אזוי ווי מ'האט אויסגעלערנט.

א איינזער האט דאס וואס דו שרייבסט. אזא אינערליכע טיפע רצון מער פון װעלן קענען מער ״טוהן״ ״במעשה״ די רצון ה׳ אנשטאט זײן געבינדן צו שפל׳דיגע רצונות

אבער אפילו די 'געוויסן' קען אויך זיין מלא שקר ותרמית. ס'דא צומאל ווען די געוויסן שרייט אז אזאך איז א עבירה ווען ס'איז אויסדרוקליך נישט א עבירה, פארקערט ס'גאר א מצווה. קומט אויס אז מיר אלץ דער יוד, דארף אויסארבעטן דעם consciences אז ס'זאל נישט זאגן אויף א עבירה אז ס'איז א מצווה, און א מצווה אז ס'איז א עבירה.

צום ביישפיהל, עס קען זיך דאכטן פאר א מענטש אז ער האט געטון א עבירה מיט'ן האבן א שלעכטע מחשבה, און די צייט וואס ער האט געטון די רצון השי"ת וואס די רצון השי"ת איז אז מ'זאל האבן דעם מלחמה און ווייזן פאר די אייבערשטער וועם מ'פאלגט. מיר דארפן נעמען אויף אונז די עול פון מלחמת היצר, עס וועלן, און עס אויספירן בעזרת השי"ת, זיך אוועקצודרייען פון ווייטער טראכטן די נישט גוטע מחשבות. אבער אין די זעלבע צייט בוחר זיין אין די מלחמה. צו וועלן די מלחמה. ווייל השי"ת האט געזאגט 'ולא תתורו' האט ער געוואלט האבן מענטשן וואס האבן דער מלחמה. און מיר טוען זיין רצון ווען מיר זענען מסכים צו די שוועריגקייטן פון פירן אזא מלחמה. נישט מסכים זיין צו טראכטן שלעכטע מחשבות, אבער מסכים זיין צו נעמען אויף זיך די עול פון מלחמת היצר. און עס בייקומען מיט לימוד התורה. אל תביאנו לא לידי חטא ולא לידי נסיון מיינט נישט אז מ'איז בועט אין די רצון השי"ת וואס ער שיקט אונז אונטער זיינע שונאים, נאר אל תביאנו מיינט אז מ'זאל דאס קענען ביישטיין. אבער די עצם מציאות פון אזא מלחמה איז אדרבה. בכל דחי' ודחי' באקומט מען שכר. אוודאי טאר מען זיך נישט ברענגען דערצו.

והשם הטוב יעזור

[נשמה]

אביסל א ברייטערע רעדע אפשר, ארום מיין עקסטרעם ניינערישקייט מיט א היפש שטארקן איינס פליגל!
עניוואן?

פון איין זייט האסטו זייער ליב זיך דורכצוקומען מיט יעדן, אבער עפעס איז דא אין דיר א געפיל אז דו קענסט נישט פארנעמען ווען דו זעסט יענעם טון אן עוולה אדער ווען יענער טראכט אנדערש ווי וואס דו האלטסט פאר ריכטיג. אבער למעשה דיין ווילן אנצוהאלטן דעם "קיין קאמפליקאציעס" געפיל אין דיר, ברענגט אז דו זאלסט אוועקשטופן די מחשבות, און זיך ווייטער דורכקומען מיט יענעם כאילו לא היה. אויף אזוי ווייט, אז אסאך מאל כאפסטו אליין נישט אז דו האסט בעצם עפעס קעגן דעם מענטש.

פון איין זייט האסטו א היפש מסודר'דיגן סדר היום, מען קען זאגן אז דו ביזסט א גאנצן צייט אן דע גאו, און אז יעדע מינוט איז ביי דיר אויסגערעכנט. פון דער אנדערער זייט אבער זעסטו זיך נישט אלס דער אנגעצויגענער מסודר'דיגער מענטש. נאר אז עס פארט אזוי נאטורליך.

די תוצאה פון דעם איז, א היפש לויזער סקעדשול וואו עס פיט אריין מער דיסטרעקציעס. אבער דאך א סקעדשול.

מח, האסט גוט געזאגט. און דער אייבערשטער זאל אונז אלע העלפן. יא.

[מח בקדקדו]

אביסל א ברייטערע רעדע אפשר, ארום מיין עקסטרעם ניינערישקייט מיט א היפש שטארקן איינס פליגל!
עניוואן?

פון איין זייט האסטו זייער ליב זיך דורכצוקומען מיט יעדן, אבער עפעס איז דא אין דיר א געפיל אז דו קענסט נישט פארנעמען ווען דו זעסט יענעם טון אן עוולה אדער ווען יענער טראכט אנדערש ווי וואס דו האלטסט פאר ריכטיג. אבער למעשה דיין ווילן אנצוהאלטן דעם "קיין קאמפליקאציעס" געפיל אין דיר, ברענגט אז דו זאלסט אוועקשטופן די מחשבות, און זיך ווייטער דורכקומען מיט יענעם כאילו לא היה. אויף אזוי ווייט, אז אסאך מאל כאפסטו אליין נישט אז דו האסט בעצם עפעס קעגן דעם מענטש.

פון איין זייט האסטו א היפש מסודר'דיגן סדר היום, מען קען זאגן אז דו ביזסט א גאנצן צייט אן דע גאו, און אז יעדע מינוט איז ביי דיר אויסגערעכנט. פון דער אנדערער זייט אבער זעסטו זיך נישט אלס דער אנגעצויגענער מסודר'דיגער מענטש. נאר אז עס פארט אזוי נאטורליך.

די תוצאה פון דעם איז, א היפש לויזער סקעדשול וואו עס פיט אריין מער דיסטרעקציעס. אבער דאך א סקעדשול.

אמת. עס איז סיי א תוצאה און סיי א סיבה. דער לויזער לעבנסשטייגער זיינעם קומט פון זיין זיך דיסטרעקטן פון פרעשור.

דער 9-1 איז אין איין ווארט:

איך בין א בעל אחריות. אבער למעשה נעם איך עס נישט.
איך וועל ענדערש אוועקווארפן אחריות, כדי צו שפירן דעם הארמאנישן (קרעדיט: נשמה) און "קיין אישו" געפיל. אבער פארט בין איך נישט באקוועם דארט, נאך וואס איך האב א בעל אחריות אין מיר.

מח, האסט גוט געזאגט. און דער אייבערשטער זאל אונז אלע העלפן. יא.

שכח. ער זאל אונז טאקע העלפן, יא פאטער יא.

[Bissli]

@מח
אביסל איבער מיר, א ניינער מיט א ווינג זיבן און אביסל פיר.

[טעארעטישע פאקטן]

נשמה מורא׳דיג!!! א גרױסן ײשר כך!
יעצט דו װײסט דו לשה״ק טערמינען פארדעם? (דער מענטש)
אױב די סיבה װאס טרײבט אים איז װײל ער װיל זײן א פרײער פױגל איז עס גאוה, איך האב אױך אזױ געקלערט,
די שאלה איז װען ס׳איז מער אזא אינערליכע טיפע רצון מער פון װעלן קענען מער ״טוהן״ ״במעשה״ די רצון ה׳ אנשטאט זײן געבינדן צו שפל׳דיגע רצונות,
װיאזױ הײסט די רצון?
(איז מײן 600׳סטע תגובה כאטש איבער א תוכן׳פולע נושא....)

איך מיין 'אויפריכטיגקייט'. consciences. וואס דאס איז ווארשיינליך א חלק אלוק ממעל.

איך טראכט אז די טאטע און די מאמע פון א מענטש, אדער די רבי'ס, קענען אויסלערנען דעם consciences אז דאס און דאס איז די ריכטיגע וועג וויאזוי מ'דארף טון. און זיי גייען זיך פיהלן שלעכט אויב מ'טוט נישט אזוי ווי מ'האט אויסגעלערנט.

א איינזער האט דאס וואס דו שרייבסט. אזא אינערליכע טיפע רצון מער פון װעלן קענען מער ״טוהן״ ״במעשה״ די רצון ה׳ אנשטאט זײן געבינדן צו שפל׳דיגע רצונות

אבער אפילו די 'געוויסן' קען אויך זיין מלא שקר ותרמית. ס'דא צומאל ווען די געוויסן שרייט אז אזאך איז א עבירה ווען ס'איז אויסדרוקליך נישט א עבירה, פארקערט ס'גאר א מצווה. קומט אויס אז מיר אלץ דער יוד, דארף אויסארבעטן דעם consciences אז ס'זאל נישט זאגן אויף א עבירה אז ס'איז א מצווה, און א מצווה אז ס'איז א עבירה.

צום ביישפיהל, עס קען זיך דאכטן פאר א מענטש אז ער האט געטון א עבירה מיט'ן האבן א שלעכטע מחשבה, און די צייט וואס ער האט געטון די רצון השי"ת וואס די רצון השי"ת איז אז מ'זאל האבן דעם מלחמה און ווייזן פאר די אייבערשטער וועם מ'פאלגט. מיר דארפן נעמען אויף אונז די עול פון מלחמת היצר, עס וועלן, און עס אויספירן בעזרת השי"ת, זיך אוועקצודרייען פון ווייטער טראכטן די נישט גוטע מחשבות. אבער אין די זעלבע צייט בוחר זיין אין די מלחמה. צו וועלן די מלחמה. ווייל השי"ת האט געזאגט 'ולא תתורו' האט ער געוואלט האבן מענטשן וואס האבן דער מלחמה. און מיר טוען זיין רצון ווען מיר זענען מסכים צו די שוועריגקייטן פון פירן אזא מלחמה. נישט מסכים זיין צו טראכטן שלעכטע מחשבות, אבער מסכים זיין צו נעמען אויף זיך די עול פון מלחמת היצר. און עס בייקומען מיט לימוד התורה. אל תביאנו לא לידי חטא ולא לידי נסיון מיינט נישט אז מ'איז בועט אין די רצון השי"ת וואס ער שיקט אונז אונטער זיינע שונאים, נאר אל תביאנו מיינט אז מ'זאל דאס קענען ביישטיין. אבער די עצם מציאות פון אזא מלחמה איז אדרבה. בכל דחי' ודחי' באקומט מען שכר. אוודאי טאר מען זיך נישט ברענגען דערצו.

והשם הטוב יעזור

אינטערעסאנט, כ׳האב פונקט נעכטן אװנט געהאט א שמועס מיט עמיצן איבער ממש די נושא! װעגן ארבעטן אױף נסיונות לױט װיאזױ ״דער אײבישטער״ האט עס ארקעסטרירט פארן מענטש, סײ באזירט אױף װיאזױ ער איז געפארעמט געװארן אױפװאקסנדיג, און סײ די נסיונות װאס זענען אינעם מענטשנס יעצטיגע מדריגה, געבױט אױף זײנע פריערדיגע בחירות און מעשים,
ס׳דא א שטארקע צעמישעניש און טײלמאל צובראכנקײט בײ געװיסע מענטשן איבער די נושא, מ׳מײנט אז דעם באשעפער דארף מען דינען לױט װיאזױ ״איך״ קוק אן װיאזױ די נסיונות דארפן זײן, און װען די נסיונות שטעלן זיך שפעטער אין לעבן ארױס אױף אן (לשיטתו) מער שפל׳דיגן אופן װערט מען צובראכן, און דער אמת איז אז דאס איז פשוט ״גאוה״ װײל איך װיל דינען דעם אײבירשטן לױט די װעג װיאזױ ״איך״ װאלט געװאלט אז ס׳זאל זײן,

איך האב אמאל געהערט פון גאר א חשובן בעל דרשן װאס טוט אױך אסאך מיט צובראכענע נפשות, האט ער זיך אױסגעדריקט: אױב וואלט א מענטש זיך ״אמת׳דיג״ מכניע געװען צום רצון ה׳ און אױפגעגעבן ״זײן״ קאנטראל, װאלטן ״נײנציג פראצענט״ רופאי נפשות נישט געהאט קײן ארבעט!
(ס׳איז גאר שטארקע סטעיטמענט, כ׳װײס נישט אױב ס׳טאקע ממש אזױ, װײל למעשה האבן יא מענטשן פארשידענע פראבלעמען,)
ס׳נאר די געדאנק אז אסאך מאל קומען פראבלעמען און װײטאגן פשוט פון אן עגאו, װײל מיר זענען נישט גרײט זיך ״אמת׳דיג״ מכניע צו זײן צום רצון ה׳ לױט װיאזױ ״ער״ װיל אז אונזער לעבן-נסיונות זאלן זײן!, מ׳פרובירט צוריקצושטױסן, אבער די אמת קלאפט צוריק אין פנים, און װען א מענטש איז זיך אמת׳דיג מכניע צום רצון ה׳ לעבט ער אסאך רואיגער און פרײליכער, װײל ער פארשטײט אז דער ״באשעפער״ - נישט ״ער״ - איז ״גענצליך״ אין קאנטראל, און ער דארף נאר טרעפן די ריכטיגע מעשה װיאזױ - װאס צוטוהן אין יעדע מצב,
כ׳מײן אז די גמרא ״על כל גל וגל נעניתי ראשי״, קומט גוט ארײן דא, ס׳איז א געװאלדיגע טאל - און אפשר א יסוד - צו אמת׳ע ״שלות הנפש״,

[מח בקדקדו]

@מח
אביסל איבער מיר, א ניינער מיט א ווינג זיבן און אביסל פיר.

איך בין נישט בקי אין דעם מהלך פון נעמען ווינגס פון וועלכע נומער אימער.

[Bissli]

@מח
אביסל איבער מיר, א ניינער מיט א ווינג זיבן און אביסל פיר.

איך בין נישט בקי אין דעם מהלך פון נעמען ווינגס פון וועלכע נומער אימער.

א ניינער בין איך דאס איז קלאר ווי דער טאג. פינטל.
די זיבן און פיר האט מיר די טעסט געגעבן עז עי באונעס.

[טעארעטישע פאקטן]

איך האב יעצט געמאכט די טעסט, איך בין א זיבענער, דאס שטימט זײער גוט, בײם שרײבן װעלכע װינגס בין איך אױך זעקס און נײן, אבער בײם שרײבן װעלכע דרײ צוזאמען, שרײבן זײ זיבן - פיר - נײן, בין איך צומישט, זיבן מיט 4? אדער זיבן מיט 6? (נײן איז בײ בײדע)
אײנער קען מיר העלפן?

[מח בקדקדו]

יא, מאך נישט קיין טעסט.

[מח בקדקדו]

@מח
אביסל איבער מיר, א ניינער מיט א ווינג זיבן און אביסל פיר.

איך בין נישט בקי אין דעם מהלך פון נעמען ווינגס פון וועלכע נומער אימער.

א ניינער בין איך דאס איז קלאר ווי דער טאג. פינטל.
די זיבן און פיר האט מיר די טעסט געגעבן עז עי באונעס.

נעוואס זאל איך טאן? איך האב שוין לאנג א טינה בלב אויף די אלע טעסטס.

[טעארעטישע פאקטן]

@מח
אביסל איבער מיר, א ניינער מיט א ווינג זיבן און אביסל פיר.

איך בין נישט בקי אין דעם מהלך פון נעמען ווינגס פון וועלכע נומער אימער.

א ניינער בין איך דאס איז קלאר ווי דער טאג. פינטל.
די זיבן און פיר האט מיר די טעסט געגעבן עז עי באונעס.

נעוואס זאל איך טאן? איך האב שוין לאנג א טינה בלב אויף די אלע טעסטס.

מצד אחד איז געװען א בחינה פון ״אין שמחה כהתרת הספיקות״ צו װיסן װאס איך בין און פארשטײן בעסער נשמה׳ס און אנדערע קאמענטארן דא, ״א נײנער״, א זעקסער״, יעצט װעל איך שױן פארשטײן די הױכשטאפלערישע שפראך... מאידך גיסא בין איך נאר מער מסופק צװישן א זעקסער פליגל און א פירער,
כ׳מײן טאקע אז ס׳לױנט נישט .......

[נשמה]

בעזרת השי"ת עושה שמים וארץ

די חילוק צווישן פיר און זעקס איז אז ווען דו זעהסט אינעם מענטש ווי ער שלאגט זיך אויף זיין שטאנד, זיך צוריקצוברענגען צום שטאנד, ער שלאגט זיך אימער זיך צו האלטן פעסט, ער שלאגט זיך מיינט אז ער האלט אין איין ארויסקומען מיט זיין שטארקייט, צו זיין דאהי, צו באפעסטיגן זיין שטאנד, איז ער לכאורה א זעקסער.

אויב ווען דו קוקסט אויף אים זעהסטו אז ער טראכט פון זיין אינערליכער 'איך', עקפלארירט זיין אינערליכער איך, ווי א מענטש וואס הערט זיך צו צו א מעשה וואס ווערט פארציילט דראמאטיש (דראמאטיש מיין איך צו זאגן, וואס באנעמט אים זיינע געפילן) און ער וויל זייער שטארק ווערן נאנטער מיט די געפילן פון די געשיכטע, עס צו קענען בעסער מיטלעבן און מיטפיהלן, דאן איז ער א פירער.

א זעקסער איז ווי א א טוי קארעלע וואס האט א אייגענע מאשין, אפילו אויב ער וויל נעמען פאוער פון א פלאג, אדער בעטעריס, אבער ווען דו קוקסט אויף אים זעהסטו אז ער איז נישט מסכים צו ווערן ארומגעשטופט, ער האט אייגענע פאוער, אדער ער וויל האבן אייגענע פאוער, ער וויל פארן אליין. ער האט אייגענע קראפט. א זעקסער איז אזוי ווען דו ווילסט שטופן א טוי קארעלע וואס האט אייגענע קראפט, וועט זיך עס נישט שטופן אזוי גרינג, די רעדער לאזן זיך נישט. ווייל ס'וויל אליין פארן מיט איר אייגענע קראפט.

אין א פירער זעהסטו נישט דעס. דו זעהסט מער ווי ער איז פארנומען זיך צו צוהערן צו זיין אייגענע דראמאטישע מעשה וואס זיינע געפילן פארציילן אים.

א פירער קען אויך וועלן טון זאכן אליין, עצמיות'דיג. אבער די סארט "איך וויל אליין, און איך וויל האבן כח צו קענען דרייווען מיין קאר" אז דאס זאל זיין דער עיקר וואס ער וויל, דאס זעהסטו נישט אויף א פירער. אויף א זעקסער זעהסטו יא אזא סארט זאך.

אין א זעקסער (לויט ווי איך מיין יעצט) דארפסטו זעהן א עלעקטעריקל טשארדזש צו זיין א זאך פאר זיך אליין. 'צו זיין אזאך פאר זיך אליין' מיין איך צוזאגן: אז דאס זעהסטו בעיקר

ווען דו הערסט א זעקסער רעדן צו דיר, הערסטו מער ענערגיע ארום די ענין פון "איך וויל קענען אליין, געב מיר נאר בעטערי און אזוי וועל איך קענען פארן און זיך פיהלן זיכער אויפן ראוד". משא"כ ווען דו הערסט א פירער רעדן צו דיר הערסטו ענערגיע ארום זיינע געפילן, אבער דו הערסט נישט, און דו שפירסט נישט, דעם סארט רצון פאר אייגענע קראפט אנצוגיין אין די וועלט. דהיינו, אנצוגיין אין די וועלט מיט א זיכערקייט, מיט א שטארקייט. אז דאס זאל זיין דער עיקר

א זעקסער איז בעיקר געבויט צו פיהלן צו קענען אנגיין אין די וועלט מיט א זיכערקייט און בעיקר נישט פיהלן פארלוירן און אומזיכער, א זעקסער איז נישט אזוי אינטערעסירט אין זיך צוהערן צו די נפש הגעפילן זיינע און עס פארשטיין סתם אזוי למען ווערן נענטער עס צו פארשטיין, למען צו פיהלן נאך שטערקער עפעס אינערליך, למען זיך צו דערגרינטעווען קלארער ווער ער איז. אז דאס זאל זיין די לשמה זיינע.

א פירער יא.

א פירער וויל בעיקר פיהלן נאך מער די אינערליכער געפילישער איך, און נאך מער, און נאך מער, און ווי מער, און דאס אלעס. און ער איז צופרידן מיט דעם. האסט אים געגעבן א סעשאן פון צוקומען צו באקענען מער זיין 'איך', און ער איז דיך דאנקבאר מיט א ריזיגע שמייכל. און ער וואקט ארויס פון דיר "אה, יעצט ווייס איך שוין סך מער ווער איך בין"

א זעקסער נישט.

א זעקסער וויל בעיקר זיך באקענען מיט די אינערליכער זיכערקייט זיינע. פיהלן נאך זיכערער, און נאך זיכערער, און נאך שטארקער. און נאך פעסטער. ווי א סקרו וואס האט ליב צו ווערן פעסטער און שטערקער צוגעדרייט צום וואנט. דאס איז וואס ער האט ליב. געב אים א סעשאן וואס מאכט אים פיהלן זיכער און שטארק, און ער וועט דיך דאנקבאר זיין. און ער וואקט ארויס פון דיין אפיס "אה, יעצט ווייס איך שוין וויאזוי צו פיהלן שטארק אין די אומזיכערער וועלט וואס האט מיך אמאל אזוי דערשראקן"

אין א זעקסער וועסטו באמערקן אז דער עיקר וואס ער איז שואף איז אז ער זאל איינמאל פאר אלעמאל וויסן וויאזוי און וואסערע זיכערע שריט צו נעמען אין די וועלט אז ס'זאל נישט זיין וואקלדיגע אומזיכערע טריט, דאס איז בעיקר וואס ער וויל, און ווען ער הערט דיך וויל ער דורכזיפן אלע טפילות כדי צוצוקומען צו דעם ידיעה, "איז למעשה וויאזוי זאל איך אנגיין אין די וועלט אויף א אופן אז ס'זאל זיך מיר פיהלן זיכער"

א פירער פרייט זיך צו רעדן פון זיינע אייגענע געפילן, ספעציעלע סארט געפילן, ווייל יעצט גייט ער זיך שוין ענדליך מער פארשטיין, און אט אט ער האט זיך אין די הענט, און ער גייט זיך מער פיהלן, ער גייט פיהלן מער זיין מציאות בעולם. דאס איז ביי אים דער עיקר.

א זעקסער זאגט "איך וויל פיהלן אויף צוויי פיס, פעסט אוועקגעשטעלט אין די וועלט, וויסן אז איך טו גוט אז ס'איז אויסגעהאלטן אלץ זיכערקייט אויס, זיין זיכער מיט מיך אליין, און אפילו ווען ער רעדט פון נפש און פון געפילן איז עס אבער ראשית הגעפילן די רצון צוצוקומען צו פיהלן א זיכערקייט, צו פילן שטארק, צו פיהלן זיכער אין די וועלט. צו וויסן וואס צו טון. און אפילו בשעת ער רעדט איז סוף צוצוקומען אויף למעשה בתחילת השמועס.

א פירער איז נישטא צוליב די וועלט, נישטא אז ער דארף טרעפן א זיכערע וועג וויאזוי אנצוגיין אין די וועלט. א פירער איז דא צו טרעפן זיך אליין. "האסט עפעס א ספר וואס קען מיך העלפן טרעפן ווער איך בין". "ביסט א טערעפיסט? אפשר דו וועסט זיין מיין ענדליכע הילף מיך צוזאגן וועגן פסיכאלאגיע, איך ווייס אז פסיכאלאגיע רעדט וועגן די מענטש, און אפשר גיי איך מיך מער קענען מסדר זיין, און מער ארויסהאבן וואס און ווער עס לעבט אין מיר"

א זעקסער "אה, ביסט א טערעפיסט, אפשר גייסטו מיר העלפן טרעפן מיין אינערליכע זיכערקייט. אפשר גייסטו זיין דער מענטש וואס גייט מיך בארואיגן פון די אומזיכערע וועלט, און דו גייסט מיך מאכן פיהלן מער שטארק און זיכער"

א זעקסער איז אלעמאל ווי א מענטש וואס זיצט ביים רעדל פון זיין קאר און ער פרעגט דירעקשאן וואס גייט אים מאכן פיהלן זיכערער ביים דרייווען, ער כאפט אן די רעדל און וויל וויסן וויאזוי עס צו דרייען. אז למעשה זאל איך וויסן וויאזוי צו פארן אנצוקומען זיכערערהייט.

א פירער כאפט נישט אן קיין רעדל. ער איז נישט אין א קאר. ער זוכט נישט קיין דירעקציע. ער זיצט אויפן גראז און וויל זיך צוהערן בעסער צו זיך אליין. ער וויל נישט פארן אין ערגעץ. ער וויל פשוט מער פיהלן זיינע געפילן. כדי צו זיין זיכער אז ער עקזיסטירט יא. ער וויל פשוט וויסן וויאזוי צו דרייען די פארגרעסערונג גלאז אז ס'זאל ווייזן מער קלארער וואס און ווער ס'צערודערט אים אינערליך. ווער איז דער וואס מאכט אן די ויתרוצצו. וואס איז דאס? ותלך לדרוש את ה'. און ער ווערט געוואויר: שני גוים בבטנך. אה, שוין. אבי איך ווייס.

אין א זעקסער (דאכט זיך) וועסטו אלעמאל באמערקן אז ער איז דא פאר א תכלית, אויף למעשה. פראקטיש. אפילו אויב ער איז געפיליש אביסל, איז ער אבער דא פאר פראקטישקייט. א זעקסער איז סוף סוף א פראקטישער מענטש. פראקטיש מיין איך צו זאגן אז ער איז דא צו וויסן זאכן וועגן די פאקטישע עכטע למעשה'דיגע וועלט.

א פירער איז דא, די זעלבע ווי די שיינע בלומען וואזע וואס ליגט אין א ווינקל אין קאך. ער איז נישטא פאר פראקטישקייט. ער איז דא צו טרעפן זיינע אינערליכע געפילן. ער ווייסט נישט צופיל וועגן די וועלט און וויאזוי מ'געט זיך א עצה דערמיט.

א פירער איז סך שווערער צו העלפן אנקומען צו טון זאכליך ווי צו העלפן א זעקסער.

א זעקסער, אויב האט ער ענגזייעטי, און אומזיכערקייט, דארפסטו טאקע מער ארבעטן אויף אים, און אים אוועקשטעלן צו טרעפן א זיכערער שטאנד אין די וועלט. אבער ער איז כאטש עפעס אין די פראקטישע עולם המעשה. משא"כ א פירער זוכט עפעס א פארלוירענע אינערליכער לענדל וואס מ'דארף עס נישט זוכן אפילו.

א זעקסער קען אויך ערשיינען נישט זיכער און זוכט עפעס, אבער למעשה איז זיין ציהל נישט די פירערישע זאך. די ציהל פון א זעקסער איז צו פיהלן זיכער אין די וועלט, שטארק, פעסט, דא. א זעקסער ווייסט צו זאגן וועגן די פראקטישע וועלט. זיין פיס איז אין די פראקטישע וועלט אפילו אויב ער איז וואקלדיג. די פיס פון א פירער איז גוט אריינגעשטעקט אין זיין אינערליכער געפילישער עקזיסטענץ, און ער וויל פשוט קענען נאך טיפער זיך אריינגרובן דארט.

די הילף פאר א פירער און די הילף פאר א זעקסער איז אינגאנצן אנדערש און עס איז כדי צו וויסן.

א פירער דארף פשוט ארויסגיין פון זוכן די גארטן פון זיין חלום. א פירער דארף מען אריינלייגן אין די פראקטישע וועלט. א זעקסער איז אנדערש. א זעקסער דארף מען געבן צו פיהלן וויאזוי מ'קען פיהלן זיכער אין די וועלט.

די געפילן פון א פירער איז ארום ענינים פון זיך טרעפן. ווייטאג וואס האט זיך געשאפן ארום דעם זוכונג. די געפילן פון א זעקסער איז ארום ענינים פון פארלירן זיכערקייט, זוכן שטארקייט. אוועקווארפן פארלוירנקייט וואס קומט פון נישט האבן זיכערקייט און שטארקייט. און טרעפן גראונד. ווי דער פסוק זאגט: ברוך הגבר אשר יבטח בה' והיה ה' מבטחו

ווייל די איגו פון א זעקסער און די איגו פון א פירער איז אינגאנצן אנדערש. איז נישט שייך צו ארבעטן ביי ביידע די זעלבע.

א זעקסער דארף ווערן בארואיגט, געשטארקט, טרעפן די זיכערקייט אין די וועלט. דהיינו טרעפן מבטח ה'. א פירער איז אנדערש. א פירער דארף אויפהערן זיך צו זוכן. און ווערן אויסגעהיילט פון די נעגעטיוויטעט אויף זיך און אויף די גאנצע וועלט ארום.

א זיבענער קען אויך זיין געפיליש. אבער די עיקר ארבעט אויף א זיבענער איז אים צו מאכן טראכטן, און אים צו בארואיגן פון די געיעג.

אונטערשטע שורה. א זעקסער וויל האבן א שטאנדהאפטיגקייט. ער זוכט זיך צוריקצושטעלן צום פעסטקייט. א פירער זוכט זיין איך.

א ניינער קען אויך זיין געפיליש. אבער דאס מיינט נישט אז ער איז א פירער. ווייל אונטערשטע שורה וועסטו זעהן אז דער ניינער זוכט 'הארמאניע'. און דאס איז וואס שטערט אים.

ווען דו ווילסט טייפן א מענטש, קוק נישט נאר אויף די תנועות פון די מענטש. הער אויך אויס זיין סטארי. הער וואס ער פארציילט דיך. הער ווי עס מאכט זיך זיינע פראבלעמען.

והשם הטוב יעזור.

[טעארעטישע פאקטן]

ײשר כך צדיק!! האסט א ״הימלישע נשמה".....

[נשמה]

איך האב אמאל געהערט פון גאר א חשובן בעל דרשן װאס טוט אױך אסאך מיט צובראכענע נפשות, האט ער זיך אױסגעדריקט: אױב וואלט א מענטש זיך ״אמת׳דיג״ מכניע געװען צום רצון ה׳ און אױפגעגעבן ״זײן״ קאנטראל, װאלטן ״נײנציג פראצענט״ רופאי נפשות נישט געהאט קײן ארבעט!
(ס׳איז גאר שטארקע סטעיטמענט, כ׳װײס נישט אױב ס׳טאקע ממש אזױ, װײל למעשה האבן יא מענטשן פארשידענע פראבלעמען,)
ס׳נאר די געדאנק אז אסאך מאל קומען פראבלעמען און װײטאגן פשוט פון אן עגאו, װײל מיר זענען נישט גרײט זיך ״אמת׳דיג״ מכניע צו זײן צום רצון ה׳ לױט װיאזױ ״ער״ װיל אז אונזער לעבן-נסיונות זאלן זײן!, מ׳פרובירט צוריקצושטױסן, אבער די אמת קלאפט צוריק אין פנים, און װען א מענטש איז זיך אמת׳דיג מכניע צום רצון ה׳ לעבט ער אסאך רואיגער און פרײליכער, װײל ער פארשטײט אז דער ״באשעפער״ - נישט ״ער״ - איז ״גענצליך״ אין קאנטראל, און ער דארף נאר טרעפן די ריכטיגע מעשה װיאזױ - װאס צוטוהן אין יעדע מצב,
כ׳מײן אז די גמרא ״על כל גל וגל נעניתי ראשי״, קומט גוט ארײן דא, ס׳איז א געװאלדיגע טאל - און אפשר א יסוד - צו אמת׳ע ״שלות הנפש״,

ב"ה

זאגסט די יסוד.

די ווערטער "מיר זענען נישט גרייט צו 'אמת'דיג' זיך מכניע זיין צום רצון ה' לויט וויאזוי 'ער' וויל אז אונזער לעבן-נסיונות זאלן זיין וכו'"

לאמיר נעמען א זעקסער. צו קענסטו זאגן אז א זעקסער דארף זיך מכניע זיין? צו קענסטו זאגן אז א זעקסער דארף אויפהערן צוריקצושטויסן?

יעדע טייפ האט זיך זיין וועג וויאזוי ארויסצוריכן פון זיין מעגל, פון זיין באקס.

אויב דו גייסט זאגן פאר א פירער זאל זיך מכניע זיין, וואס גייט ער הערן? ער גייט הערן אז ער דארף זיך אראפקוועטשן, ער דארף זיך אויפגעבן. און דאס גייט אים העלפן? וואס פונקטליך גייט דער פירער אויפגעבן? ער גייט אויפגעבן מיינט אז ער גייט אויפהערן טראכטן. ער גייט ווערן פארשלאפן.

דו ווילסט נישט דאס.

נאר וואס דען? א פירער דארף אויפגעבן צו זוכן זיך אליין. דאס איז וואס ער דארף אויפגעבן. א פירער דארף זיך מכניע זיין און זיך באהעפטן צו זיינע יודישע ברודערס און אויפהערן צו פיהלן ביי זיך אזוי מיוחד.

יעדע טייפ האט זיך זיין נקודה וואס דאס דארף מען אויפגעבן.

און השי"ת בורא עולם, בורא נפשות רבות וחסרונן, זאל זיך שוין דערבארעמען.

[נשמה]

ײשר כך צדיק!! האסט א ״הימלישע נשמה".....

'מח בקדקדו' האט דא אסאך אויסגעקלארט במשך די יארן, צו פארשטיין די חילוקים צווישן זעקס און פיר. והשם הטוב יעזור

[א.ב.ג]

אביסל א ברייטערע רעדע אפשר, ארום מיין עקסטרעם ניינערישקייט מיט א היפש שטארקן איינס פליגל!
עניוואן?

פון איין זייט האסטו זייער ליב זיך דורכצוקומען מיט יעדן, אבער עפעס איז דא אין דיר א געפיל אז דו קענסט נישט פארנעמען ווען דו זעסט יענעם טון אן עוולה אדער ווען יענער טראכט אנדערש ווי וואס דו האלטסט פאר ריכטיג. אבער למעשה דיין ווילן אנצוהאלטן דעם "קיין קאמפליקאציעס" געפיל אין דיר, ברענגט אז דו זאלסט אוועקשטופן די מחשבות, און זיך ווייטער דורכקומען מיט יענעם כאילו לא היה. אויף אזוי ווייט, אז אסאך מאל כאפסטו אליין נישט אז דו האסט בעצם עפעס קעגן דעם מענטש.

פון איין זייט האסטו א היפש מסודר'דיגן סדר היום, מען קען זאגן אז דו ביזסט א גאנצן צייט אן דע גאו, און אז יעדע מינוט איז ביי דיר אויסגערעכנט. פון דער אנדערער זייט אבער זעסטו זיך נישט אלס דער אנגעצויגענער מסודר'דיגער מענטש. נאר אז עס פארט אזוי נאטורליך.

פון איין זייט ביזסטו אויסגערעכנט מיט דיינע בילס און הוצאות. דו ווייסט פונקטליך וויפיל זאכן קאסטן און וואו עס איז ביליגער. פון דער אנדערער זייט אבער, טרעפסטו זיך משום איזהו סיבה מיט ריזיגע קרעדיט קארד בילס יעדן חודש.

פון איין זייט האסטו זיך דיינע פרינציפן וויאזוי דו ווילסט אז דיין שטוב זאל ווערן געפירט, און דו ווערסט אנגעצינדן ווען דו זעסט אז זאכן פארן נישט אין דעם ריכטונג. פון דער אנדערער זייט אבער, טרעפסטו זיך זייער זעלטן אריינגיין אין א פייט איבער סיי וועלכער פרינציפ וואס דו ווילסט איינפירן אדער באשיצן.

פון איין זייט ווייסטו וואס פאר א סארט דזשאב דו וואלטסט ווען געגליכן צו טון. דו ווייסט וועלכע זאך עס ציט דיך. אבער משום איזה סיבה, טרעפסטו זיך אננעמען סיי וועלכע דזשאב וואס ווערט פאר דיר פארגעלייגט.



איך ווייס נישט אויב דאס איז וואס דו האסט געדארפט. אבער דאס האב איך יעצט ארויסגעשאסן.

נ.ב. איך מיין די דוגמאות. איך מיין דעם קאנצעפט.

יא דאס האב איך געמיינט! אלעס חוץ פונעם גרויסן קרעדיט קארד ביל איז ציגעטראפן "צום פינטל"! מיין איינזערישקייט נעמט איבער שטערקער ווען עס קומט צי קרעדיט קארדס אז עס איז כמעט נישט במציאות איך זאל דאס ניצן, נאר ווען די צד שני האט פארגעסן צוריקגעבן די 'דעביט' קארד אין מעו האט נישט קיין ברירה.. אבער אזוי איז עס הערליך גיט אראפגעלייגט. א שכח!

[א.ב.ג]

@מח
אביסל איבער מיר, א ניינער מיט א ווינג זיבן און אביסל פיר.

איך בין נישט בקי אין דעם מהלך פון נעמען ווינגס פון וועלכע נומער אימער.

א ניינער בין איך דאס איז קלאר ווי דער טאג. פינטל.
די זיבן און פיר האט מיר די טעסט געגעבן עז עי באונעס.

כ'פארשטיי אויך נישט, כהאב אלץ געוויסט אז די ווינגס קומען נאר פון איינס ארויף אדער איינס אראפ.. נאר דאס יא אז פון אלע 9 וועט דער ניינער די מערסטע זיך טרעפן דא דארט ציווישן אנדערע פרעמדע נומערן.. איז וואר מח?

[מח בקדקדו]

איך האב אמאל געהערט פון גאר א חשובן בעל דרשן װאס טוט אױך אסאך מיט צובראכענע נפשות, האט ער זיך אױסגעדריקט: אױב וואלט א מענטש זיך ״אמת׳דיג״ מכניע געװען צום רצון ה׳ און אױפגעגעבן ״זײן״ קאנטראל, װאלטן ״נײנציג פראצענט״ רופאי נפשות נישט געהאט קײן ארבעט!
(ס׳איז גאר שטארקע סטעיטמענט, כ׳װײס נישט אױב ס׳טאקע ממש אזױ, װײל למעשה האבן יא מענטשן פארשידענע פראבלעמען,)
ס׳נאר די געדאנק אז אסאך מאל קומען פראבלעמען און װײטאגן פשוט פון אן עגאו, װײל מיר זענען נישט גרײט זיך ״אמת׳דיג״ מכניע צו זײן צום רצון ה׳ לױט װיאזױ ״ער״ װיל אז אונזער לעבן-נסיונות זאלן זײן!, מ׳פרובירט צוריקצושטױסן, אבער די אמת קלאפט צוריק אין פנים, און װען א מענטש איז זיך אמת׳דיג מכניע צום רצון ה׳ לעבט ער אסאך רואיגער און פרײליכער, װײל ער פארשטײט אז דער ״באשעפער״ - נישט ״ער״ - איז ״גענצליך״ אין קאנטראל, און ער דארף נאר טרעפן די ריכטיגע מעשה װיאזױ - װאס צוטוהן אין יעדע מצב,
כ׳מײן אז די גמרא ״על כל גל וגל נעניתי ראשי״, קומט גוט ארײן דא, ס׳איז א געװאלדיגע טאל - און אפשר א יסוד - צו אמת׳ע ״שלות הנפש״,

ב"ה

זאגסט די יסוד.

די ווערטער "מיר זענען נישט גרייט צו 'אמת'דיג' זיך מכניע זיין צום רצון ה' לויט וויאזוי 'ער' וויל אז אונזער לעבן-נסיונות זאלן זיין וכו'"

לאמיר נעמען א זעקסער. צו קענסטו זאגן אז א זעקסער דארף זיך מכניע זיין? צו קענסטו זאגן אז א זעקסער דארף אויפהערן צוריקצושטויסן?

יעדע טייפ האט זיך זיין וועג וויאזוי ארויסצוריכן פון זיין מעגל, פון זיין באקס.

אויב דו גייסט זאגן פאר א פירער זאל זיך מכניע זיין, וואס גייט ער הערן? ער גייט הערן אז ער דארף זיך אראפקוועטשן, ער דארף זיך אויפגעבן. און דאס גייט אים העלפן? וואס פונקטליך גייט דער פירער אויפגעבן? ער גייט אויפגעבן מיינט אז ער גייט אויפהערן טראכטן. ער גייט ווערן פארשלאפן.

דו ווילסט נישט דאס.

נאר וואס דען? א פירער דארף אויפגעבן צו זוכן זיך אליין. דאס איז וואס ער דארף אויפגעבן. א פירער דארף זיך מכניע זיין און זיך באהעפטן צו זיינע יודישע ברודערס און אויפהערן צו פיהלן ביי זיך אזוי מיוחד.

יעדע טייפ האט זיך זיין נקודה וואס דאס דארף מען אויפגעבן.

און השי"ת בורא עולם, בורא נפשות רבות וחסרונן, זאל זיך שוין דערבארעמען.

אט אזוי.

מען זאגן שטארקע סטעיטמענטס און הויכע מדריגות. אלעס פיין און וואויל, דו קענסט אבער בשום אופן נישט איבערהיפן די חלק הנפש וואס איז דא אין דעם מענטש.

באופן כללי: מען דארף צום ערשט אויסגראדן די עקמימיות שבלב, די חולי הנפש. ווי מער מען ווערט געזונט און אויסגעגראדט, אלס מער קען מען אריינגיין אין דביקות. אבער ווילאנג מען איז נאכנישט געזונט, מען לעבט נאך אין די 'אייגענע' געפילן. איז דא דער "איך". און אז עס איז דא דער איך, ווען עס איז נאך אלל אבאוט וויאזוי איך פיל. איז נישט דא קיין זיך איבערגעבן אין די הענט פון דעם בורא.

זיך פרובירן איינצורעדן אז מען האט אויפגעגעבן אויף זיך און זיך איבערגעגעבן אין די הענט פון דעם בורא, דמיון. עס איז פשוט דערשטיקט די געפילן מיט אן איינרעדעניש. ווען באמת איז מען נאך געהעריג באהערשט דורך די אייגענע געפילן, נאטורן אדער קראנקהייטן.

[מח בקדקדו]

@מח
אביסל איבער מיר, א ניינער מיט א ווינג זיבן און אביסל פיר.

איך בין נישט בקי אין דעם מהלך פון נעמען ווינגס פון וועלכע נומער אימער.

א ניינער בין איך דאס איז קלאר ווי דער טאג. פינטל.
די זיבן און פיר האט מיר די טעסט געגעבן עז עי באונעס.

כ'פארשטיי אויך נישט, כהאב אלץ געוויסט אז די ווינגס קומען נאר פון איינס ארויף אדער איינס אראפ.. נאר דאס יא אז פון אלע 9 וועט דער ניינער די מערסטע זיך טרעפן דא דארט ציווישן אנדערע פרעמדע נומערן.. איז וואר מח?

אזוי זאגן די חברה, און מען קען עס פארשטיין.

וועגן די זאך פון קלויבן נומערן פון איבעראל, ווייס איך נישט. עס איז זייער שווער צו זאגן מיט א זיכערקייט, אז מען קען נאר האבן די נומערן פון פאר דעם און נאכדעם. ווייל, ווער האט אפגעמאכט? דער נפש פון א מענטש איז ברייטער, פון אים אריינלייגן אין א צמצום אז דו קענסט נאר קלויבן דריי שכינות'דיגע נומערן.

אבער פארט, איז דאס מיין עקספיריענס: ווען אימער איך האב געזען אז מען לייגט ארויף א מענטש אפאר נומערן פון דא און פון דארט, איז עס געקומען פון אן אויבערפלעכליכע אפשאצונג אויף די אויסערליכע געפילן און אויפפירונג פון דעם מענטש. אנשטאט זיך דערגרינטעווען און פארשטיין דעם שורש הדבר.

ווידער ווען מען קוקט אריין טיף אין דעם מענטש, קען מען זייער שטארק זען, ווי א סאך מענטשן שטימען אייזן ווען מען לייגט זיי אריין אין איין נומער, אין צוגאב צו איין אדער צוויי שכינות'דיגער נומערן.

סאו, דו מאך אליין אפ וויאזוי עס אנצוקוקן. מיר ציט מער דער מהלך. בעצם אויב זעצט מען איין דעם אניגראם לויט דעם סדר הספירות, קען מען זאגן אז עס האט האפט אז מענטשן זאלן דוקא האבן פליגלען פון דערנעבנדיגע מדות.

נאך אלעם דארף מען אבער געדענקן, אז בדקות, האט יעדער עפעס פון אלע טייפס. די רעדע איז נאר איבער דעם 'שורש', און איבער די הויפט שפילער אין דעם נפשיות'דיגן שפיל.

[מח בקדקדו]

ײשר כך צדיק!! האסט א ״הימלישע נשמה".....

'מח בקדקדו' האט דא אסאך אויסגעקלארט במשך די יארן, צו פארשטיין די חילוקים צווישן זעקס און פיר. והשם הטוב יעזור

שטארקע סטעיטמענט דאס. פלעגסט נישט אזוי שטארק עגריען מיט מיר אמאל.