לדעתי האט געשריבן:קודם האב איך עס נישט געוואלט ארויסלייגן לרבים,
ווייל כ'האב נישט קיין כח צו מענטשן וואס גייען מיר יעצט סקראען, (דא אויף אייוועלט), איך בין פארט נישט קיין פאבליק ספיקער,
אבער אזוי ווי כ'זעה אז דער עולם קען באשטיין צו הערן מיין שטעלע איבער די נושא, וועל איך ארויפשטעלן וואס כ'האב געשיקט אין אישי.
יעדער קען טוהן דערמיט וואס ער וויל, אדער קייען, אדער שפייען.
הצלחה וברכה!
-----
אזוי ווי דעס איז זייער א האקעלע נושא, אין ס'דארף זיין 'גוט' פארגעשריבן, כדי דער עולם זאל פארשטיין, און זיך נישט ארויפכאפן אויף יעדע קלייניקייט, אין איך האב נישט די צייט צו דעם, דעריבער שיק איך דיר עס אין אישי.
והנה!
ווען מען מאכט א קאמפיין אז מענטשן זאלן וועלן ווערן מלמדים, צו וועמען אפעלירט מען?
נישט צו קיין מענטשן העכער די 30. זיי האבן שוין דשאבס,
און איינער וואס האט שוין געטוהן סיי וועלכע דשאב, חוץ כולל, זאל עס זיין ווערהויז, עמעזאן, טראק דרייווער, טעקסי דרייווער, אקאנטענט, וכו' וכו'
קיינער פון זיי גייט נישט ווערן קיין מלמד, פינטל.
אפי' ער זעהט אז ער דארף האבן מער געלט צום לעבן, און מ'צאלט פאר א מלמד לאמיר זאגן 1,200 אפי' א וואך, פלאס די אלע חשבונות אז א מלמד מאכט זייער שיין פרנסה.
אויב אזוי, נישט צו זיי אפעלירט מען ווען מ'גייט העכערן די געהאלט.
צו וועמען אפעלירט מען יא?
צו די פרישע אינגעלייט, ארויס פון ישיבה, ארויס פון די 2 3 יאר כולל.
רוב מלמדים זענען געווארן מלמדים נאך אין זייער גאר יונגע עלטער, דאס איז א מציאות.
דא איז די תירוץ!
א מלמד איז היינט געווארן עפעס א מינע באשעפעניש, וואס איז מכלומרשט נישט אויף אונזער פלאנעט.
ער מוז גיין מיט א היט און רעקל אין גאס,
ער טאר נישט עסן אין א פיצא סטאר מיט זיין משפחה,
ער טאר (קען) נישט פארן מיט א ריזיגע קעדי עסקעלעיט, (היינט האט עס שוין א נייע נאמען),
ער קען נישט גרילן אין קאנטרי מיט זיינע חברים (מיט די היט אין רעקל...)
וואס הייסט, ער איז דאך א מלמד! ער איז עפעס א מינע מלאך!
איינער וואס קומט אן מיט א ריזיגע קעדי, מיט א פיצא באקס אויף די ווינדוי שילד,
ער וויל ווערן א מלמד, ווייל מ'האט שוין ב"ה גערעיזט... און ס'לוינט זיך אים שוין געלט ווייז צו זיין א מלמד, גייט מען אים נישט אננעמען.
אמאל:
אמאל זענען (כמעט) אלע מענטשן געווען אין די קאטעגאריע,
דער עולם איז געגאנגען מיט אן ערנסטקייט אין גאס,
מ'האט זיך צוגעשטעלט צו אלע טרעדישאנעלס וואס פעלט זיך אויס,
ס'איז נישט געווען א 'מלמד באגרענעצונג', ס'איז געווען א 'מענטשליכע באגרענעצונג'.
יעדער האט געהאט א שיעור צופרי און ביינאכט,
נאר, ס'איז געווען באשערט ווער ס'וועט מוזן דעליווערן די מילך פאר די גראסעריס, און ווער ס'וועט דרייוון א באס, און ווער ס'וועט זיין די מלמד.
יעדער איז בעצם געווען אין א 'מלמד קאטעגאריע',
דעריבער האט יעדער געפיט אין די באקס פון 'זיין א מלמד'.
היינט:
ווען רוב יונגעלייט ווילן לעבן מער א ליפטיגע לעבן, און ס'ווערט נאר ערגער און ערגער פון יאר צו יאר,
וויל קיינער נישט אריינשטעלן זיינע ערשטע טריט אין לעבן אין א פלאץ וואס פארלאנגט זיך דאס פארקערטע פון דעם, ד.ה. זיין א מלמד.
אמת אז אפאר יאר נאכן גיין ארבעטן, לאנדעט מען אביסל אויף אונזער פלאנעט, אבער דעמאלס איז שוין צו שפעיט צו ווערן א מלמד, כדלעיל.
פון א מלמד פארלאנגט זיך צו זיין ווי א פרעמדע באשעפעניש פון די גאנצע וועלט. כדלעיל.
די מציאות איז אז די מלמד מיט די קינדער פון חדר 'מיט די קינדערס עלטערן' זענען אויף צוויי אנדערע וועלטן,
מען פראדאצירט שוין נישט די אייטעם "מלמד".
מ'מאכט תקנות אין מוסדות וועגן כלים, וועגן לבושים, און מ'אינפארסט עס נישט,
ווייל אויב מ'גייט עס אינפארסן, קען מען צומאכן די האלבע מוסד,
ד.ה. אז מ'האדעוועט נישט קיין מלמדים אין די מוסדות,
אם אין גדיים אין תיישים.
והבן כי קצרתי.
אשר על כן זאל מען צוריק ברענגן די אמאליגע סטאנרט פון לעבן אדער.... אראפברענגן די מלמדים ?