טייערע ליכטיגע אידן דא אויף אייוועלט. מיין נאמען איז ליפא שמעלצער, און מיין ניק איז הונדערט פראצענט וועריפייד ביי דער מערכת. איך בין נישט קיין אפטער באזוכער דא, אבער איך האב באקומען א לינק צו דעם אשכול און איך האב גענומען די צייט דורכצוליינען אלע מעסעדזשעס און תגובות וואס איר האט געשריבן איבער מיין נייע פראיעקט ׳בבליפא׳. עס זעט מיר אויס ווי דער פלאץ איז אן אוצר פון אידישע אינפארמאציע און רייכע שמועסן, כאטש וואס דא און דארט קען מען שמעקן נעגאטיוועטי, דאך זעט עס אויס צו זיין א געשמאקע ווינקל.
אויב האסטו געליינט נאר ביז דא, האב איך שוין אויפגעטון מיינס. ווייל אלץ א פאבליק פיגור, אויב האב איך א כח אריינצוברענגען דעם מדת האמת ביי כלל ישראל, ווי למשל אראפנעמען די מאסקע און זיין פון די איינציגע ארויסצוקומען מיט מיין אמת'ער נאמען אין אזא פלאץ ווי אייוועלט, וואו כמעט יעדער פארשלייערט זיך אונטער א פאלשער ניק, האט זיך מיר עס שוין געלוינט.
שרייבן מיט מיין אריגינאלער נאמען:
טייערע ברידער, איין זאך וואס איך האב אין מיין לעבן נישט געטון, איז שרייבן אויף סיי וועלכע פארום אונטער א פאלשער נאמען. איך שעם זיך נישט צו אידענטיפיצירן. כאטש איך ווייס נישט ווער איר זענט און איר ווייסט יא ווער איך בין, און כאטש איר קענט זיין א יונג בחור אין ישיבה, א כולל יונגערמאן מיט א פליפ-פאון, אדער אפשר א זינגער, עסקן אדער בדחן וואס וויל אויך מאכן אזעלכע גוטע סידיס, בין איך אייך אלע מחשיב די זעלבע.
איך שרייב דא בעיקר א ייש״כ פאר ״כינור״ וואס שרייבט דא אין אן אנדערן אשכול. ווי שוין פריער ערווענט, בין איך נישט פון די היזיגע (און אפשר זאל איך ווייטער אוועקשטיין פון דא, ווייל א מענטש וואס וויל זיין קריעטיוו און שעפעריש טאר נישט נאנט קומען צו נעגאטיוועטי. און בכלל, וואו האב איך צייט דערפאר…) אבער, אז ס׳איז ארומגעפארן א לינק מיט א באשרייבונג פון ״כינור״, האב איך געקלערט צו זיך, אז א מענטש האט געגעבן פון זיין צייט צו באשרייבן מיין אלבום, און ער קריגט נישט דעם כבוד דערויף - מ׳ווייסט דאך ניטאמאל ווער ער איז, וועל איך כאטש שרייבן דא א יישר כח און כ'האף אז ער נעמט עס אזוי פערזענליך ווי איך וויל אים עס געבן. (פאר די נעגעטיווע מענטשן איז דאך גענוג אז איך גיב זיי וואס צו שרייבן און זיך ארויסגעבן).
״כינור״, האסט אפגעלערנט זאכן אין מיר וואס איך אליין האב נישט געכאפט, ביז איך האב עס געליינט ביי דיר. און יא, איך האלט מיר פאר איינער וואס באהאלט גארנישט און לאזט אלעס זען, און ברוך השם עס דערקענט זיך. איך וויל זאגן אז איך האב מיר געלערנט עטליכע זאכן וויאזוי צו ווערן בעסער דורך דיין ארטיקל, און כ׳זע אז דו האסט נישט סתם געשאסן ווערטער, נאר געשריבן מיט געפיל. איך האב אסאך זיך צו לערנען, און כ׳לערן פון דיר, און פון אלע אנדערע.
"נע, ליפא! ס'פאסט נישט פאר דיר! דו לאזט זיך אראפ יעצט. דו ווייסט ניטאמאל צו וועמען דו שרייבסט צוריק. בלא בלא בלא…" (שא…)
און חוץ פון דעם דאנק פאר ״כינור״, וויל איך זיך באדאנקען פאר יעדן. מיין יישר כח איז בעיקר פאר'ן שבחים זאגער, אבער אפילו די קריטיקירער העלפן מיר זיך בויען. למשל, איך האב געמאכט א ״ספעשיל אודישן״ פאר צוויי אלפים ווי איך גיי דערפאר שרייבן א ניגון צו דעם וואס באשטעלט, און אראפפארן מיט א ספעציעלע גרויסע גע'חתמ׳טע ביכל צו יענעם אהיים, און מענטשן האבן קריטיקירט אז למעשה קיינער פארשטייט נישט צו ״ארט״ ביי אונז. בינו לבינו האב איך שוין גערוקט דרייסיג שטיקלעך. זעכציג טויזענט איז שוין געקאווערט פון די הוצאות, און דער אויבערשטער זאל ווייטער העלפן.
אצינד צום פינטל:
איך האב נאך קיינמאל נישט באקומען אזויפיל קאמפלימענטס אויף אן אלבוים ווי דאסמאל; פון מענטשן וואס האבן זיך אידענטיפיצירט מיט זייער אריגינאלן נאמען, נישט קיינע ניקס (אפשר קענען זיי זיך עס נישט עפארדען?...). איך פארשטיי אז מיר גיבט מען די קאמפלימענטס און פון הינטערן רוקן זענען דא וועלכע האלטן אנדערש, אבער פאר דעם איז טאקע אייוועלט גוט, צו ליינען פון דעם אויכעט.
יעצט צו אלע אנדערע שרייבער:
איך זאג אלץ פאר מיינע קינדער אז ווען מען זיצט און מען ליינט אדער מען איז עוסק אין סיי וואס, אפילו מ׳קוקט עפעס אין אלגעמיין, דארף עס זיין מיט א מוסר השכל, עפעס וואס מ'קען דערפון ארויסנעמען. יעצט, נאכ'ן פארברענגען צוויי שעה דורכצוליינען אלע תגובות, וואס קען זיין היבש א סכנה פאר מיין פאזיטיווע נאטור, וועל איך ענטפערן צוויי דריי ענינים און ענדיגן מיט א מוסר השכל וואס איך לערן אויך ארויס.
מען קען דא אריינגיין און דורכטון א לאנגס און ברייטס אויף יעדע ניגון פון בבליפא באזונדער, און איך מאך טאקע יעצט א לאנגע אינטערוויו דערוועגן, אויך נאר קוים אנצורירן די קלאמקע פון יעדע ניגון. אבער דא וועל איך נאר רעדן פון איין ניגון, פשוט אלץ והייתם נקיים מהשם ומישראל.
דער קינוח ניגון:
ווער עס ליינט מיין תירוץ, דארף עס בכלל נישט; ווער עס דארף עס, ליינט נישט. דער קריטיקירער קען (געווענליך) ניטאמאל דעם ליד, אבער ווי געזאגט פריער אלץ והייתם נקיים וועל איך ערקלערן דא אויך. צי זאג איך דארט חלילה אז אביי עסט טשאקאלאד? מיט וואס איז דאס אנדערש פונעם שיינער איד ביים שבע ברכות וואס ווען ער זעט ווי מען סערווירט דאס אייזקרים זאגט ער: ״אה, רווחא לבסימא שכיח״ - שיקט ארויף די דעזערט.״ מיינט דאס אפשר, אז דער רב מיינט אז דעם דעזערט האט אביי געגעסן?
און דאס איז נאר איין געדאנק אויף דעם ניגון. אחד מיני אלף. ווען איך שרייב און זינג, גיב איך פאר דיין מח פלאץ צו טראכטן. און אויב איין קינד זאגט יעצט צום טאטן אז ער וויל לערנען אגדתא, והיה זה שכרי מכל עמלי.
צום לעצט אין דער נושא איז וויכטיג צו אנערקענען דעם פאקט וויאזוי איך מאך א ניגון און מיט וועלכע כוונה. למשל דא ביי קינוח, איז עס זייער פשוט, איך זע פאר די אויגן בשעת׳ן שרייבן, די אלע פענסי דעזערטן ביי פענסי חתונות, די בחורים נאך עטליכע גלעזלעך טאקילא, און מיט דעם כוונה מאך איך דעם ניגון, אויף דעמאלטס צו געזינגען ווערן. פארשטייט זיך אז אין דער מצב דא איז עס נשפע פון דעם שטיקל גמרא וואו מען רעדט פון אביי, אבער ס׳איז מיט א כוונה צו קענען ווערן נאכגעזינגען שפעטער ביי שמחות.
כ׳קען נישט זיין מער אפן ווי דעם.
איר קענט דעם סיפור מיט יענער רב וועלכער האט געזען אז ווען די וועיטער ברענגט דעזערט האט זיך דער אויבנאן געשעמט צו נעמען, ביז איין רב האט געבעטן צוויי פארציעס. די אנדערע רבנים האבן שוין נאר געברויכט זאגן: ״עה, סעים לייק הים״ און אלע האבן געהאט דעזערט בזכותו… דער איין רב האט געהאלפן דעם גאנצן אויבן-אן עסן אייזקרים.
אויב דורכ'ן זינגען וועגן אביי קען א איד מארגן עסן א גוט שטיקל קעיק פארנט פון זיין שוואגער (ווייל ביי אונז אפילו ווען מען זעט זיך פנים אל פנים מיט'ן עכטן נאמען, ווייזט מען אויך נאר ארויס דעם ניק), איז עס אויך שוין גענוג לשמה. און אפילו ווען זאל איך נאר מאכן דעם ניגון אז עס זאל באשיינען גוטע מוזיקאנטן און שמחות; קען אויך זיין לשמה. עניוועי, אזוי ווי כ׳האב פריער געזאגט אז יעדע ניגון האט גענוג און נאך וועגן עס אויסצוטייטשן, אז אלע קענען קומען מחדש זיין דערין. לאמיר גיין יעצט ווייטער אין ש״ס…
פארגלייכן צו אנדערע אלבומס:
האסט אמאל געטראכט פון בעטן א מחבר ספרים צו שרייבן וועגן א צווייטע נושא, ווייל יענע האסטו בעסער ליב? אדער צו מאכן ענליכערע חיבורים צו זיינע ערשטע ספרים?
אלעס האט צוטון וואו א מענטש איז, און וויאזוי דער מח טראכט יענע מינוט. דאס איז אגב דער תירוץ אויף די צוואנציג ניגונים. כהאב קודם געמאכט צען און צוגעלייגט נאך צען. און ווען שפעטער האב איך געוואלט אוועקלייגן אפאר, האב איך געקלערט אז ביי דעמאלטס איז דאך שוין מיין קאפ אין גאנץ א אנדערע פלאץ און ווען איך גיב עפעס ארויס איז דאס קלאר וואו מיין קאפ איז היינט. ביי מיר, ווען איך גיב ארויס א סידי טוט עס רעפלעקטן וואו איך שטיי יענע מינוט.
צום מוסר השכל:
דא איז געווען א גערעדעכטס איבער'ן בילד אויפ'ן קאווער, צי איז דאס חוזק צו מאכן פון מענטשן מיט דער פרומער לבוש, צי איז דאס באמת מיינע קראסס-אייס, האט עס מיר געברענגט צו מיטטיילן א מוסר השכל. איידער איך גיי אריין אין די פרטים איז סתם אינטערסאנט צו באמערקן אז עטליכע האבן געשריבן אז זייער פילטער האט פארמעקט מיין פנים פונעם קאווער, אבער דאך האבן זיי נישט געשפארט קיין קריטיק איבער דעם. אויך א מוסר השכל פאר זיך באזונדער.
יעצט, לאמיר זיך אויס'משל׳ן, איך נעם א דעזיינער, איך נעם א פאטאגראפירער, און צוזאמען טראכטן מיר רעיונות - וויאזוי מ'קען חוזק מאכן פון מענטשן? מ'זיצט און מ'שפעקולירט וויאזוי מ'קען לייגן ביזנעס אין דער ערד? דער אמת איז אז איך האב עס אזוי אויסגעשטעלט, ווייל אזוי איז מיין טאטע געגאנגען און עטליכע פון מיינע ברידער גייען אזוי…
אבער דער טיפערער מוסר השכל קען מען נעמען פון דעם, אז איינער אדער צוויי שרייבן דא אז איך מאך נאך מענטשן מיט קראסס-אייס (ווען די אויגן זענען נישט גראד.) לידיעתכם בין איך געבוירן מיט אזעלכע אויגן, נאר ברוך השם אז נישט אייביג זעט זיך עס אן שטארק משום איזה סיבה, און אוודאי האב איך חלילה נישט געמאכט קיין קראסס-אייס צו חוזק מאכן פון קיינעם, קען מען זיך בכלל מאכן? דאס זענען מיינע טייערע אויגן.
נאכמער, איך האב גע'ירשנ׳ט די געבענטשטע קראסס-אייס פון מיין חשוב'ער און אומפארגעסליכער טאטע ז״ל וואס האט עס געהאט אויף א שטארקע פארנעם. אויב חוזק מאכן, וואלט עס חלילה געמיינט חוזק מאכן פון מיין אייגענעם טאטן? חס ושלום!
ווען נישט דער אויבערשטער פירט מיר במעגלי צדק פון איין ישיבה צום צווייטן, ווער ווייסט דען צי איך וואלט ווען נישט אויך געגאנגען אזוי אנגעטון. מיט אזעלכע מענטשן האב איך אנגעהויבן לערנען גמרא אלס קינד, דאס איז וואס ליגט מיר אין זיכרון פון יענע צייט.
וויפיל איר ווייסט, ווייסט איר נישט:
זעט איר דאך שוין פון דעם אז איר ווייסט נישט וועגן מיר אזויפיל ווי איר מיינט, און איר ווייסט נישט פון קיינעם אזויפיל ווי איר מיינט. אבער איר ווייסט וואס כ׳וועל אייך זאגן? דאס וואס איר ׳ווייסט פאר א פאקט׳ מוז אויך נישט זיין אזוי ריכטיג…
און אז איר זוכט חסרונות, וועל איך אייך אנטפלעקן נאך. איך האב אביסעלע איבריגע פונטן, איך בין גאנץ קליינגעוויקסיג, כ׳נעם מאגן מעדיצין פאר גאר שטארקע עסיד ריפלאקס (און גלייבט מיר אז כ׳מאך קיינעם נישט נאך דערמיט), מיין שטימע קען אמאל גלאנצן און אמאל ווייניגער. איך קען טרעפן גענוג און נאך. מען דארף פשוט וויסן פאר מען שרייבט אויף יענעם א זאך.
מ׳קען נישט זשאדזשען א מענטש ביי זיינע חסרונות, נישט אלעס מוז מען אנקוקן מיט שווארצע ברילן און זוכן וואו יענער האט פרובירט חוזק צו מאכן פון אן אנדערן.
איינער זאגט אז ער איז א חסיד פון ליפא׳ס ניגונים אבער נישט פון ליפא, זייער גוט! ער מעג זיין א חסיד פון מיר און נישט פון מיינע ניגונים. ער מעג זיין א חסיד פון מיינע ניגונים און נישט פון מיר. ער מעג אפילו זיין א חסיד פון ליפא נאר וועגן זיינע ניגונים, און ער מעג זיין א חסיד פון מיינע ניגונים נאר וועגן ליפא… מען מוז אבער נישט רעדן וועגן יענעמ'ס קראסס-אייס…
פארוואס רעד איך איבער מיינע חסרונות אין פארגאנגענהייט:
שטעלט אייך פאר אז איך בין יעצט ניינצן יאר אלט, און א גרויסער זינגער אויף וועם איך קוק ארויף, דערציילט אויף זיך אזעלכע זאכן וואס איך דערצייל. וויפיל וואלט איך מיר געלערנט? וויפיל יארן פריער וואלט איך זיך געהאלפן? איז דען נישט א מצוה צו עפענען אונזערע אויגן און לערנען אז מיר זאלן אנהייבן רעדן אפן? רעדן אפן פון אלעס.
פאנטאזירט אז א גרויסער 'רבן של ישראל' קומט ארויס און ער אנטשולדיגט זיך ברבים אז אסאך מאל גריסט ער נישט יעדן געהעריג, פשוט ווייל יא, האט ענקזייעטי און ער ארבעט עכט שווער דערויף. די חסידים וואלטן זיך געשעמט? שעמט מען זיך דען מיט דוד המלך וואס וויינט זיך אויס זיין גאנצע הארץ אויף אלע ענינים? קען דען נישט קומען א צייט ווי מיר אלע קוקן ארויף אויף יעדן און אויב איינער האט געוויסע צוריקהאלטונגען זאל מען קוקן מיט פארשטאנד? קען נישט קומען א צייט וואס יעדער זאל טרעפען א בארדיטשובער תירוץ אנשטאט גלייך גיין צום נעגעטיוו? מיט א פאלשע ניק איז עס באמת שווער. איז אפשר לאמיר אלע ווערן אביסל מער אמת'דיג.
איך קוק דא איבער די שורות, וויפיל מאל האב איך מורא און איך טראכט צו מיר אויב מיין איך טאקע לשמה, און אויב עס לוינט זיך מיר צו שרייבן דאס און דאס אויב עס קען מיר קאסטן א טייערע פרייז. אבער איך וויל אזוי שטארק ארויסברענגען די נקודה: לאמיר זיין אמת׳דיג! רבותי!
צוריק צו די חסרונות, לאמיר אייך ווייזן אז זיי קענען זיין מעלות אויך. א מטבע האט צוויי זייטן. ווי געזאגט פריער, האב איך אביסל OCD. כ׳מיין אז רוב אידן האבן און ס'איז א שמועס פאר זיך. על כל פנים, איך האב קיינמאל נישט גערעדט פון דעם אין פאבליק אבער אפשר איז צייט אנצוהייבן רעדן פון אלעס. אבסעששנס קען מורא׳דיג איבערנעמען א מענטש. אבער אן דעם וואלט איך דען געמאכט סידיס מיט אזויפיל פערפעקשן?
איך גלייב שווער אז אויב וואלט איך נישט געהאט אביסל אבסעסיווע נטיות אין מיר, וואלט איך געהאט אזעלכע טאפ קוואלעטי מוזיק אויף מיין אלבום. דאס איז אויך איינע פון מיינע חסרונות פון וואס איר אלע געניסט. איך בין אזא פערפעקשאניסט אז אפילו ווען איך שרייב ווערטער אויפ'ן פלאץ און עס זעט אויס גוט, וועל איך נישט ארויסלאזן דעם סידי בעפאר עס איז שוין טויזענט פראצענט פארטיג.
נאך א חסרון וואס איך האב איז, אז איך טראכט שנעל. דאס מאכט מיר צומאל טון זאכן שנעלער און נישט אזוי דורכגעטראכט, אבער אין מיינע גראמען און אין מיין קריעטיוועטי העלפט עס מיר א געוואלד, אז כ׳קען זאגן גראמען אויפ'ן פלאץ איינס נאכ'ן צווייטן. העי ליפא, וויאזוי האסטו דעמאלטס די קאנפידענט צו שטיין און זינגען אויפ'ן סטעידזש? לאז איך אייך וויסן אז איך האב קאנפידענט אויפ'ן סטעיזש, אבער פאר און דערנאך דארף איך סטראגלען דערמיט.
משום איזה סיבה קען מען זיך אפלערנען אז דער וואס האט קריטיקירט מיין קאווער, האט פשוט געוואלט מוחה זיין פאר יענעמ'ס כבוד וועגן, ווען באמת האט ער מיר יעצט פארשעמט. אגב, איך זאג ער, אפשר איז עס א צווייטער? אפשר רעדסטו דא מיט עמיצן וואס דו וואלסט קיינמאל נישט פארטוישט א ווארט... כ׳ווייס נישט. דא אויף אייוועלט ביזטו ביזי צוריקצוענטפערן יעדע קאמענט וואס יענער שרייבט, ווען עס קען גאר זיין אז עס איז אזא מין פערזענליכקייט מיט וועמען דו וואלסט נישט געשטאנען אין ווארט בכלל. (איך ברענג דאס ארויס אלץ די נקודה פון פאלשע ניקס אויף פאבליק פארומס. דאס איז אייך נישט איינגעפאלן, וואס? באלד קומט איך צו דערצו. מיט א רואיגקייט...)
צוריק צו פארשעמען יענעם, וואס אגב זינג איך דערוועגן און בבליפא, האט מען אפשר מיר דא פארשעמט. גראדע האט עס מיר נישט פערזענליך גערירט ווייל איך לעב העכער פון דעם. איך בין שטאלץ מיט מיינע אויגן וויאזוי עס זאל נאר זיין, כ'בין שטאלץ מיט דער גוף וואס דער אייבערשטער האט מיר געגעבן, כאטש וואס איך האב א שטיקל הויקערל.
א שטיק צייט צוריק האט א בחור׳ל ביי א חתונה מיר געזאגט א ווארט איבער מיין רוקן, ער האט געהאלטן אז ער זאגט א גוטס אבער ס׳האט מיר געבאדערט אביסל, און נאכמער פון דעם… אויפ'ן וועג אהיים האב איך זיך אפגעשטעלט קויפן א ׳ברעיס׳ זיך אויסצוגראדן, אבער דערנאך האב איך געכאפט אז ער האט גארנישט געמיינט. אבער כהאב מיר בארואיגט. יענער האט זיכער נישט געמיינט. ״ליפא איז דאך א פאבליק פיגור״ גייט ער דאך איין אויף דעם, דערפאר קריגט ער די גרויס געלט, ניין? איך בין אלע מוחל און איך בין נישט קיין רחמנות.
און אז מען רעדט שוין פון יענעם וועל איך רעדן פון זיך אויך. איך האב אויך אמאל באליידיגט איינעם, אן א ניק. איך דערמאן זיך אז אין אנהויב ווען איך האב געטון בדחנות האט מיר עמיצער גענומען אויף א זשאב, און אינמיטן איז צוגעקומען א פעטער און האט מיר געזאגט אז עס וועט זיין זייער אינטערעסאנט און פאני אויב וועל איך באגראמען עמיצן פון דער משפחה מיט בעל צדקה, בעל חסד, בעל תאוה און בעל גאוה. איך האב דאך געוואלט געפעלן יעדן האב איך עס געטון, און יענער איז מיר דעמאלטס צוגעקומען זאגן אז ער איז מיר קיינמאל נישט מוחל דערפאר. דעמאלטס האב איך זיך געלערנט ווי סענסיטיוו מען דארף זיין צו יענעם.
אבער מי יודע אם לעת כזאת הגעת למלכות, ליפא׳לע, צו שרייבן דעם אמת. אפשר דארף זיין א גאנצע אייוועלט וואו פופציג טויזענט מענטשן ליינען און קימערן זיך מיט בבליפא, און איך זאל זיין אזוי מפורסם נאר כדאי צו מאכן א קליינע טויש. אפשר דארף איך הערן וועגן קראס-אייס און וועגן א הויקער און פאלשע ציין, נישט נאר אז איך זאל זיין שטארק און נישט פארשעמט ווערן דערפון, נאר נאכמער ווי דעם…
אפשר זאל איך רעדן מער אפן איבער דעם אז איך האב אביסעלע OCD, אביסעלע ענקזייעטי, וואס אגב האלט איך האט מיר במשך די יארן געראטעוועט ברוחניות ובגשמיות. אביסעלע 'פאסט טראמעטיק סטרעס' פון אלעס אין מיין פארגאנגענהייט. אפשר דאס טו איך אויך נאכצומאכן און חוזק מאכן פון מענטשן.
רוב פון וואס איך בין אדורך ווייס איך קלאר אז עס האט מיר געהאלפן, און עס העלפט ווייטער. איך האב אויך מעלות וואס קענען זיין חסרונות. איך האב א שטארקע מעמארי, דאס העלפט מיר געדענקען גאנצעטע גמרות אויסנווייניג, גאנצע נעמען פון משפחות פאר מצוה טענץ, און דיטעילס וואס ווייניג קענען געדענקען, אבער עס מאכט מיר אויך געדענקען יעדע קליינע טשעפע וואס איך האב נאר אמאל געכאפט אדער געמיינט אז כ׳האב געכאפט פון סיי וועמען. איך האב ADD און עס קען מיר מאכן פאנטאזירן, אבער אן דעם פאנטאזיע חוש וואלט איך נישט געקענט מאכן אזעלכע ניגונים.
אפילו יעצט שרייבנדיג די שורות קאכט זיך א קשיא: ״ליפא, ביסט אן טאפ אויף דער ווארלד, מאכסט שיין געלט, דיינע טאלאנטן שיינען, וואס פעלט אויס צו שרייבן דאס אלעס״? יא, יא. ליפא׳לע, שרייב טאקע נישט. בלייב מיט דער ניק. איי ווער ווייסט צי קען איך מאכן איין מענטש טראכטן א מינוט טיפער, וואס אויב יא לוינט זיך דאך עס יא. נאר צו טוישן איין מענטש.
א חכם האט אמאל געזאגט אז ער וויל נישט ווערן צו נאנט מיט א סעלעברעטי, ווייל דאס קען שאדן מאכן און אוועקנעמען די ׳היראו׳ שבו. אויב ווייסט מען צופיל פון דעם היראו זעט מען אז יעדער איז נאר א פשוט׳ער מענטש ווי מיר און דיר, מיט סוקסעס און סטראגל… איך האף אבער אז דא איז אנדערש ווען עס קומט פון הארץ ארויס, האף איך אז עס וועט אריינגיין ווי א גוטער ניגון נכנסין ללב, און עס וועט נאר שטערקער מאכן אונזער קשר.
בדרך הלצה, אז איר וועט פרעגן וואס איז דער מעלה פון מיינע קראסס-אייס? קען זיין אז עס איז דאס וואס האט מיר געברענגט אייך צו שרייבן דעם ארטיקל און טוישן די וועג וויאזוי איר שרייבט איבער מענטשן. און אויב וואונדערט איר זיך פארוואס איך קימער זיך מיט וואס יענער האט געשריבן? איך זע דא איבער פופציג טויזענט ליינער וואס האבן שוין באזוכט… כ׳מיין אז עס איז שוין ווערד.
עס דערמאנט די מעשה מיט איינעם וואס כהאב אמאל געזען שרייען אויף א צווייטן פארוואס ער שערט זיך אזוי מאדערן און אפגעגאלט די קאפ. איך האב דעם יעניגן מסביר געווען אז יענער גייט אויף ״טריטמענטס״ און זיין האר פאלט נעבעך ארויס. ער טראכט שוין מער פאר'ן שרייען…
היטלער ימ״ש האט געוואלט פערפעקשן. אונז זענען פון דארט אנטלאפן, אבער אונז ווילן אויך פערפעקשן און אונז זענן דן יעדן וואס איז נישט ווי אונז אדער נישט אנגעטון ווי אונז. די קאמוניסטן האבן געזאגט יעדער מוז זיין אזוי ווי זיי איז מען אנטלאפן, אבער דערנאך מאכט מען אן אייגענער באדרענגער... יעדער מוז זיין ווי דיר.
און צום שלוס:
לאמיר זען די גוטס אין יעדן. לאמיר נישט טאנצן צו קאנקלוזשענס, וואס דער מיינט און יענער וועט מיינען. אביסל ווייניגער אייוועלט שאדט אויך נישט (מערכת, ביטע צענזורירט מיר נישט דא) לאמיר ארבעטן און מאכן געלט, לערנטס עפעס. טוטס אויף. אנשטאט צו שרייבן קאמענטס, גיי איבער דעם ניגון נאכאמאל. (איינער שרייבט דא אז ער האט מיר קיינמאל נישט געהערט נאר ער זעט אז מענטשן שרייבן אזוי סאך, איז ער געגאנגען הערן א האלבע מאל און ער גלייכט נישט. זאגזשע, קען מען דען דערהערן און איין האלבע מאל, דאס אלעס וואס יענער לייגט אריין בלוט און שווייס דורכאויס צוויי יאר?)
אוודאי אויב האסטו צייט צו לערנען בעיון, הער נישט אויס מיין סידי. מיין אלבום הייסט נישט לערנען גמרא. עס איז מער זיך צו אינטערטעינען און אינאיינוועגס קלוגער און הייליגער ווערן. מיינע סידיס נעמען צייט צו פארשטיין. און נאך אלס וואס איך האב דא צוזאמגעליינט לטב ולמוטב, שטאלציר איך שטארק מיט וואס איך ברענג צום טיש. אפילו די נעגאטיווע קאמענטארן האבן זיך געלוינט, ווייל ווען איך פארמאך זיך דערנאך די אויגן און איך טראכט אדורך די קריטיק און דערנאך טראכט איך פון מיינע החלטות, מאכט עס מיר שטערקער מיט מיינע באשלוסן.
כ׳קען קוים ווארטן צו זען אייער פנים און א יאר פון יעצט ווען איר אליין גייט קענען נאך זינגען האלב פון די לידער. (אגב, כה לחי פאר איינער דא וואס האט קריטיקירט און איז געקומען שרייבן שעמעוודיג אז ער ציט צוריק, אבער יעצט פארשטייט ער שוין דעם האלבן אלבום. דאס איז אויך א מדת האמת, און פון דעם רעדן מיר. ס׳גייט צוביסלעך.
מיר גייט באמת נישט אן סיי וואס מען האט דא געשריבן, אבער צו דיר אייוועלט קאמענטירער, איין טאג גייסטו שרייבן וועגן איינעם וואס יענעם גייט עס יא אנגיין. און אויב יבוא מידת הדין עליך וועסט מאכן אלע מיני חשבונות פארוואס עס קומט דיר, אבער פון אייוועלט וועסטו נישט טראכטן ווייל דאס איז דאך סתם פאן און אונטערהאלטונג. (די זעלבע גייט פאר וואטסעפ וכדומה, דאס איז דער מוסר השכל).
און אז מען רעדט שוין, בין איך דאך א איד, מוז איך דאך געבן עצות, איז דאס איז וואס איך שלאג פאר:
צו אלע זינגערס, עסקנים, בעלי דרשנים, מוזיקאנטן, באהאלטן אונטער ניקס:
כ׳קען קוים ווארטן אז אלע אנדערע ניקס דא זאלן זיך געהעריג אידענטיפיצירן מיט זייערע נעמען, און אייוועלט וועט אויך ווערן א בעסערע און מער אמת׳ע פלאץ. יא, די קריטיק וועט אפשר זיין ווייניגער, אבער מער אמת׳דיג. נו, אפשר קומט איר אויך ארויס מיט אייערע נעמען? איך האב אין מיין לעבן נישט געשריבן אדער זיך אויפגעסיינט אויף א פארום מיט א פאלשע נאמען. הלוואי זאל זיך דא עפענען אן אשכול געווידמעט פאר ׳עכטע׳ מענטשן, מיט ׳עכטע׳ שמועסן, קריטיק און קאמפלימענטן.
לאמיר זען צו וואס דער עולם ציט מער, צו אן אשכול מיט ריכטיגע נעמען און מענטשן, אדער צו א פאלשע אשכול מיט פאלשע מיינונגען פון פאלשע ניקס. דאס אז איך קום דא ארויף אויף אייוועלט איז נישט זיך נידריגער צו ברענגען, נאר אויב עפעס צו געבן א רעיון וויאזוי העכער צו ברענגען די ניווא און אטמאספערע דא.
כ׳קען קוים ווארטן ווען דו ברענגסט עפעס צום טיש. ווען דו וועסט מאכן ניגונים. דעמאלטס לאמיר זיך פארגלייכן, כ׳בין זיכער אז דו מאכסט שיינע זאכן. דעמאלטס וועל איך דאך שוין וויסן ווער דו ביסט, וועט מען קענען זיין אמת׳דיג איינער צום צווייטן.
וואס קען מען טון למעשה:
כ׳גלייב אז דער ארטיקל וואלט געקענט אריינגיין אין גענוג און נאך מאגאזינען, אבער איך האב אויסדערוועלט אייוועלט אלס דער פלאץ, ווייל דא זע איך אז מענטשן קענען פאקטיש ארויסנעמען א תועלת דערפון. כ׳בין זיכער אז איר פארשטייט אז אויב איך האב עס געלייגט אויף אייוועלט וויל איך אויפטון.
אויב שרייבט מען אויסגעהאלטן און צום זאך דארף מען נישט מורא האבן פון ארויסקומען מיט דער אייגענער נאמען, אפילו ס׳איז ברבים. עס איז געזונטער אזוי. מען דארף זיך נישט שעמען פון דעם אמת. כ׳האב געליינט פון הרב אברהם יושע טווערסקי אז עמיצער האט זיך אויסגערעדט צו אים איבער א שידוך, אז עס שמעקט אים נישט אזוי ווייל ביי יענע משפחה איז דא פראבלעמען און ביי אים נישט. הרב טווערסקי האט געשריבן אז ער האט יענעם נישט געקענט זאגן אז זיין אייגענע ווייב קומט גאר צו אים פאר טעראפיע און זי קען אים עס נישט דערציילן ווייל זי שעמט זיך.
שטעלט אייך פאר אז א יונגערמאן וואס שרייבט דא פופצן יאר אין געהיימעניס קומט ארויף מיט זיין געהעריגע נאמען, וועט דאס נישט זיין א כבוד? אויב עס זעט אייך נישט אויס, גלייבט מיר אז עס פילט זיך בעסער ווען מען איז אויפריכטיג און אפן. און בכלל, וואלט אייך נישט געווען בעסער אז איר קענט זיך מיט דעם וואס שרייבט אייך?
איך בין פארנומען גענוג אז איך קען זיך נישט אונטערנעמען צו ליינען אלע קאמענטס אויף מיין ארטיקל דא, אבער איך וועל בלי״נ קוקן אין אישי אדער אין אימעיל צו זען קאמענטארן, און איך וועל זיך משתדל זיין צו נעמען אין באטראכט און ענטפערן פאר די מענטשן וואס וועלן זיך נישט שעמען צו זיין זיך אליין, און וועלן נישט קומען פארשלייערט אונטער א ניק. אויב וועט די מערכת וועריפייען אז איר זענט אן אמת׳ער נאמען וועל איך אייך בלי״נ ענטפערן. ס׳קען זיין אז עס וועט נעמען א טאג, א וואך, א חודש און אפשר א יאר אויך… כ׳בין ב״ה ביזי מיט אנדערע זאכן, אבער איך קען קוים ווארטן צו זיין צוריק נאכאמאל דא, און קאמענטירן ביי מיין קומענדיגן פראיעקט. למען לא ניגע לניק.
ליפא