Goodmorning האט געשריבן:איך האב פונקט געליינט אן ארטיקל וואס רעדט איבערן דירעקטער פון איך מיין NHI? וועלכער האט יעצט אפגעטרעטן און ער האט געזאגט אז עס שטערט אים אז עס איז געווארן אזוי אנגענומען אז סייענטיסטן זענען כופרים. ער זאגט אז אין אמת׳ן, ווען דו זעסט ווי שיין אלעס פאלט אין פלאץ מיט א מורהדיגע וואונדער, דארפסטו קלערן צו האט עס נישט איינער אויסגעפלאנט?
In his view, the “relationship between order and beauty” raises legitimate theological questions. “Why should nature follow such elegant mathematical laws? Is there an author?”
ממוצע האט געשריבן:איך האלט אזוי, ווייל איך האלט אז זיי קענען נישט אפשאצן די טיפע רצון פון א מענטש צו 'לעבן'. און איך זעה נישט פון וואו זיי ווייסן מיט א ברירות א אלטא וויל נישט לעבן. איך האלט אז דאס קומט פון זייער פארשטינקענע סייענטיסטישע קולטער, אז מ'קען באשליסן די מערסט סענסעטיווע זאכן "בעיסד אויף וואס איך זעה יעצט".
לאמיך דיך פרעגן, ווער זענען די בלינדע סייענטיסטן גלויבער? ווער זענען די וועלעכע זענען זיך אזוי בוטח אין די סייענטיפישע וויסענשאפט מבלי להרהר אחריה אף פעם?
סייענטיסן זענען באגרעניצט צו פראגרעסיוון? איך מיין אז נישט.
ווער רעדט פון באגרעניצט?! איך רעד פון דעם פאקט אז די ליבעראלן זענען די ביי וועם סייענס איז די אמונה זייערע - און פאר א סיבה.
ווען מען זעהט אז דער ליבעראל וואס וויל פון איין זייט הפקירות און פון די אנדערע זייט קאנטראל - צונעמען פון מענטשן דאס רעכט אויף זייערע אינסטיקטיווע נאטורליכע פריוואטע באשלוסן געבויעט אויף רחמנות מיט א בסיס פון סייענטיפישע חשבונות און גלויבונג - איז דאס עפעס וואס איז טעונה מחשבה, ווי אזוי איז געשאפן געווארן דא דער בעל התל ובעל החריץ שותפות?!
נאר וואס דען?! דא איז פארהאן א טיפע דקות'דיגע אידאלאגיע וואס האט זיך היינט קורא שם געווען די 'ליבעראלע אידאלאגיע' - וועלכע איז בעצם א צוזאמשטעל פון עטליכע און אפילו סתירה'דיגע יסודות, וועלעכע קומען זיך צוזאם דורך איין שורש - און רייסט אויס יעדעס ביסל נאטורליכע מענשטהייט / העכער'ס / דת וכו', און אלעס מיט אזוי גערופענע חכמה'לעך און און טיפע געדאנקען - בבחינת 'יכולין לטהר את השרץ בק"ן טעמים'.
מען דארף ווען בעצם אסאך מאריך זיין בענין הזה צו פארשטיין די פונקטליכע סובקאנטשעס פון אט די פארדארבענע אידאלאגיע וועלעכע פירן צו אט די אלע פארדרייטע תוצאות און מסקנות וואס מיר זעהן פאר אונז, אבער אין לי עתה פנאי לעשותו, ואולי בהזדמנות אחרת.
איך האב איין פראגע, זענען דא מענטשן וואס האלטן פון געווערמענט קאנטראל, און האלטן בכלל פון פראגרעסן פאראויס און טוישן דעם נישט ריכטיגן סטאטעסקווא, און רעכענען זיך מיט סייענס שטארק, און זענען דאך גלויביג - למחצה לשליש ולרביע?
-- ס'מאכט גראדע סענס, אז די קלוגערע מענטשן וואס קענען טראכטן אוט אף דע באקס, וואס וואקסן אויף אויף א סטופיד גלויבן, זאלן שנעל ווערן אומגלויביג, און ווערן פארכאפט אין בלינדע סייענס.
Goodmorning האט געשריבן:איך האב פונקט געליינט אן ארטיקל וואס רעדט איבערן דירעקטער פון איך מיין NHI? וועלכער האט יעצט אפגעטרעטן און ער האט געזאגט אז עס שטערט אים אז עס איז געווארן אזוי אנגענומען אז סייענטיסטן זענען כופרים. ער זאגט אז אין אמת׳ן, ווען דו זעסט ווי שיין אלעס פאלט אין פלאץ מיט א מורהדיגע וואונדער, דארפסטו קלערן צו האט עס נישט איינער אויסגעפלאנט?
In his view, the “relationship between order and beauty” raises legitimate theological questions. “Why should nature follow such elegant mathematical laws? Is there an author?”
Goodmorning האט געשריבן:איך האב פונקט געליינט אן ארטיקל וואס רעדט איבערן דירעקטער פון איך מיין NHI? וועלכער האט יעצט אפגעטרעטן און ער האט געזאגט אז עס שטערט אים אז עס איז געווארן אזוי אנגענומען אז סייענטיסטן זענען כופרים. ער זאגט אז אין אמת׳ן, ווען דו זעסט ווי שיין אלעס פאלט אין פלאץ מיט א מורהדיגע וואונדער, דארפסטו קלערן צו האט עס נישט איינער אויסגעפלאנט?
In his view, the “relationship between order and beauty” raises legitimate theological questions. “Why should nature follow such elegant mathematical laws? Is there an author?”
Goodmorning האט געשריבן:איך האב פונקט געליינט אן ארטיקל וואס רעדט איבערן דירעקטער פון איך מיין NHI? וועלכער האט יעצט אפגעטרעטן און ער האט געזאגט אז עס שטערט אים אז עס איז געווארן אזוי אנגענומען אז סייענטיסטן זענען כופרים. ער זאגט אז אין אמת׳ן, ווען דו זעסט ווי שיין אלעס פאלט אין פלאץ מיט א מורהדיגע וואונדער, דארפסטו קלערן צו האט עס נישט איינער אויסגעפלאנט?
In his view, the “relationship between order and beauty” raises legitimate theological questions. “Why should nature follow such elegant mathematical laws? Is there an author?”
ריכטיג. ר׳ אלחנן וואסערמאן שרייבט אז די בלינדקייט וואס זיי האבן קומט פשוט צוליב תאווה. דאס הייסט זיי ווילן זיך נישט זעהן אין א מצב פון זיין געבינדן צו די באפעל פון א העכערע אויטאריטעט.
דאס אז מען באשולדיגט זיי אין זיין כופרים זענען זיי אליינס שולדיג. די מעינסטרים סייענס קאמיוניטי לייקנט אפן אין פרשת בראשית.
אייוועלט האט געפענט א פעידזש אין די קאמפיין, ארויסצוהעלפן ר' אברהם פיקסלער זיך שטעלן אויף די פיס, נאכן אויפגעבן "אלץ" וואס ער האט פארמאגט צו ראטעווען זיין טאכטער - אלטע הי''ד - פון די בריטשע רוצחים. די ציל איז געווען צו שאפן טויזענט פונט, אין אינטער צוויי שעה!!! האט מען שוין ארויפגעריקט צו צוויי טויזענט פינף הונדרעט פונט!!!! אין עס איז ערווארטעט צו שטייגן נאך העכער!!!! ווייזט ארויס שטיצע אין מיטגעפיל, אין זייט יעצט מנדב דורכן דריקען די לינק דא אין מיין חתימה. אין די באשעפער העט דיר נישט שולדיג בלייבן!!!!
די חשיבות פון לעבן אין א גויאישע בעל בתישער פסיכאלאגישער זין פון ווארט איז ווארשיינליך געבויעט אויף אן אוטומאטישער אינסטיקטיווער הסכמה אז לעבן פון א בשר ודם איז די טייערסטע זאך אויפן וועלט. און אט די הסכמה איז די תוצאה פון יעדן מענטש'נס פריוואטע געפיל אויף זיין אייגן לעבן אז דאס איז עפעס אויף וואס ער היט יותר מבת עינו און איז די טייערסטע זאך וואס ער פארמאגט, דאס לעבן איז דעם מענטשנ'ס מציאות - און דער נאטורליכער אינסטיקטיווער הרגשה פון א מענטש איז: בשום אופן נישט צו וועלן מאבד זיין זיין מציאות און חיות אויפן וועלט - נישט צו וועלן ווערן בטל ממציאות. און ממילא איז דאס ווי א פשוטער פארשטענדליכער אומגעזאגטע חוק ולא יעבור אז דאס לעבן פון א מענטש רירט מען נישט, מחמת וואס יעדער ביי זיך איז זיין לעבן די טייערסטע, ממילא זאגט דער נאטורליכער געפיל אז איך קען נישט טשעפען יענעמ'ס לעבן וויבאלד דאס איז דאך די טייערסטע ביי מיר, און אז איך וועל מזלזל זיין אין דאס לעבן פון אנדערע וועט דאך אוטומאטיש אויסקומען אז דאס ווערד פון לעבן וועט ווערן מזולזל אויפן וועלט - און דאן איז מיין לעבן אויך אין א סכנה.
אין קורצערע ווערטער: די ערך וואס א מענטש גיט צו זיין אייגענע לעבן איז מכוח א רצון פון קיום, און לכבוד דעם וויל ער איר נישט מאבד זיין צוליב פחד פון ביטול הקיום. און צוליב דעם וויל דער מענטש אויך פילן אז ער לעבט אין א וועלט ווי דאס לעבן איז די טייערסטע חשוב'סטע - אלץ צוליב די פחד פון בטל ווערן. און אויב אין די וועלט וועט דאס לעבן פון א מענטש זיין די חשוב'סטע זאך וועט ער נישט דארפן מורא האבן פון בטל ווערן, ווידעראום אויב איז מען מזלזל אין די ווערד פון דאס לעבן פון א מענטש דאן קומט אוטומאטיש ארויף די נאטורליכע פחד פון פארלירן די קיום און חיות און מציאות. און אזוי ווערט נתהוה א ממילא'דיגער הסכמה בין אישי העולם צו האלטן דאס לעבן די חשוב'סטע און טייערסטע - בכדי יעדער פאר זיך זאל קענען שפירן רואיג בלי פחד אז זיין לעבן קען פארשניטן ווערן ערגעץ וואו.
קומט אויס, אז אויב הייבט מען אן מזלזל זיין אין דאס לעבן פון א מענטש - דאן ווערן מענטשן מלא פחד און דער נפש הויבט אן שפירן סכנה! און ווער רעדט נאך אויב קומט דער זלזול בחיי אנושי אונטער א מאנטל פון א שטיה געבויעט אויף אנגעבליכע ריינע מענטשליכע געפילן פון רחמנות וכו' - דאן איז נאך די פחד פיהל ערגער, ווייל דער מענשט שפירט ווי דאס גייט ווערן די נייע נארמע - די נייע מהלך העולם, די וועלט גייט אויהערן שעצן דאס לעבן פון א מענטש - אבער נישט אויף אן אופן פון פראסטע און ביליגע רציחה און אומנארמאלע, נאר אויף א אופן פון לכתחילה דורך די פראפעסיאנאלע וועלט אויף וועם יעדער קוקט ארויף און נעמט אן זייערע זאגונגען און טראכטונגען אלץ הייליג און טייער.
#די פחד פון די נייע נארמאל וועלעכע איז מבטל די קיום האנושי פון אלע קוק ווינקלען.
נשמת השכל האט געשריבן:די חשיבות פון לעבן אין א גויאישע בעל בתישער פסיכאלאגישער זין פון ווארט איז ווארשיינליך געבויעט אויף אן אוטומאטישער אינסטיקטיווער הסכמה אז לעבן פון א בשר ודם איז די טייערסטע זאך אויפן וועלט. און אט די הסכמה איז די תוצאה פון יעדן מענטש'נס פריוואטע געפיל אויף זיין אייגן לעבן אז דאס איז עפעס אויף וואס ער היט יותר מבת עינו און איז די טייערסטע זאך וואס ער פארמאגט, דאס לעבן איז דעם מענטשנ'ס מציאות - און דער נאטורליכער אינסטיקטיווער הרגשה פון א מענטש איז: בשום אופן נישט צו וועלן מאבד זיין זיין מציאות און חיות אויפן וועלט - נישט צו וועלן ווערן בטל ממציאות. און ממילא איז דאס ווי א פשוטער פארשטענדליכער אומגעזאגטע חוק ולא יעבור אז דאס לעבן פון א מענטש רירט מען נישט, מחמת וואס יעדער ביי זיך איז זיין לעבן די טייערסטע, ממילא זאגט דער נאטורליכער געפיל אז איך קען נישט טשעפען יענעמ'ס לעבן וויבאלד דאס איז דאך די טייערסטע ביי מיר, און אז איך וועל מזלזל זיין אין דאס לעבן פון אנדערע וועט דאך אוטומאטיש אויסקומען אז דאס ווערד פון לעבן וועט ווערן מזולזל אויפן וועלט - און דאן איז מיין לעבן אויך אין א סכנה.
אין קורצערע ווערטער: די ערך וואס א מענטש גיט צו זיין אייגענע לעבן איז א רצון פון קיום, און לכבוד דעם וויל ער איר נישט מאבד זיין צוליב פחד פון ביטול הקיום. און צוליב דעם וויל דער מענטש אויך פילן אז ער לעבט אין א וועלט ווי דאס לעבן איז די טייערסטע חשוב'סטע - אלץ צוליב די פחד פון בטל ווערן. און אויב אין די וועלט וועט דאס לעבן פון א מענטש זיין די חשוב'סטע זאך וועט ער נישט דארפן מורא האבן פון בטל ווערן, ווידעראום אויב איז מען מזלזל אין די ווערד פון דאס לעבן פון א מענטש דאן קומט אוטומאטיש ארויף די נאטורליכע פחד פון פארלירן די קיום און חיות און מציאות. און אזוי ווערט נתהוה א ממילא'דיגער הסכמה בין אישי העולם צו האלטן דאס לעבן די חשוב'סטע און טייערסטע - בכדי יעדער פאר זיך זאל קענען שפירן רואיג בלי פחד אז זיין לעבן קען פארשניטן ווערן ערגעץ וואו.
קומט אויס, אז אויב הייבט מען אן מזלזל זיין אין דאס לעבן פון א מענטש - דאן ווערן מענטשן מלא פחד און דער נפש הויבט אן שפירן סכנה! און ווער רעדט נאך אויב קומט דער זלזול בחיי אנושי אונטער א מאנטל פון א שטיה געבויעט אויף אנגעבליכע ריינע מענטשליכע געפילן פון רחמנות וכו' - דאן איז נאך די פחד פיהל ערגער, ווייל דער מענשט שפירט ווי דאס גייט ווערן די נייע נארמע - די נייע מהלך העולם, די וועלט גייט אויהערן שעצן דאס לעבן פון א מענטש - אבער נישט אויף אן אופן פון פראסטע און ביליגע רציחה און אומנארמאלע, נאר אויף א אופן פון לכתחילה דורך די פראפעסיאנאלע וועלט אויף וועם יעדער קוקט ארויף און נעמט אן זייערע זאגונגען און טראכטונגען אלץ הייליג און טייער.
#די פחד פון די נייע נארמאל וועלעכע איז מבטל די קיום האנושי פון אלע קוק ווינקלען.
נשמת השכל האט געשריבן:די חשיבות פון לעבן אין א גויאישע בעל בתישער פסיכאלאגישער זין פון ווארט איז ווארשיינליך געבויעט אויף אן אוטומאטישער אינסטיקטיווער הסכמה אז לעבן פון א בשר ודם איז די טייערסטע זאך אויפן וועלט. און אט די הסכמה איז די תוצאה פון יעדן מענטש'נס פריוואטע געפיל אויף זיין אייגן לעבן אז דאס איז עפעס אויף וואס ער היט יותר מבת עינו און איז די טייערסטע זאך וואס ער פארמאגט, דאס לעבן איז דעם מענטשנ'ס מציאות - און דער נאטורליכער אינסטיקטיווער הרגשה פון א מענטש איז: בשום אופן נישט צו וועלן מאבד זיין זיין מציאות און חיות אויפן וועלט - נישט צו וועלן ווערן בטל ממציאות. און ממילא איז דאס ווי א פשוטער פארשטענדליכער אומגעזאגטע חוק ולא יעבור אז דאס לעבן פון א מענטש רירט מען נישט, מחמת וואס יעדער ביי זיך איז זיין לעבן די טייערסטע, ממילא זאגט דער נאטורליכער געפיל אז איך קען נישט טשעפען יענעמ'ס לעבן וויבאלד דאס איז דאך די טייערסטע ביי מיר, און אז איך וועל מזלזל זיין אין דאס לעבן פון אנדערע וועט דאך אוטומאטיש אויסקומען אז דאס ווערד פון לעבן וועט ווערן מזולזל אויפן וועלט - און דאן איז מיין לעבן אויך אין א סכנה.
אין קורצערע ווערטער: די ערך וואס א מענטש גיט צו זיין אייגענע לעבן איז א רצון פון קיום, און לכבוד דעם וויל ער איר נישט מאבד זיין צוליב פחד פון ביטול הקיום. און צוליב דעם וויל דער מענטש אויך פילן אז ער לעבט אין א וועלט ווי דאס לעבן איז די טייערסטע חשוב'סטע - אלץ צוליב די פחד פון בטל ווערן. און אויב אין די וועלט וועט דאס לעבן פון א מענטש זיין די חשוב'סטע זאך וועט ער נישט דארפן מורא האבן פון בטל ווערן, ווידעראום אויב איז מען מזלזל אין די ווערד פון דאס לעבן פון א מענטש דאן קומט אוטומאטיש ארויף די נאטורליכע פחד פון פארלירן די קיום און חיות און מציאות. און אזוי ווערט נתהוה א ממילא'דיגער הסכמה בין אישי העולם צו האלטן דאס לעבן די חשוב'סטע און טייערסטע - בכדי יעדער פאר זיך זאל קענען שפירן רואיג בלי פחד אז זיין לעבן קען פארשניטן ווערן ערגעץ וואו.
קומט אויס, אז אויב הייבט מען אן מזלזל זיין אין דאס לעבן פון א מענטש - דאן ווערן מענטשן מלא פחד און דער נפש הויבט אן שפירן סכנה! און ווער רעדט נאך אויב קומט דער זלזול בחיי אנושי אונטער א מאנטל פון א שטיה געבויעט אויף אנגעבליכע ריינע מענטשליכע געפילן פון רחמנות וכו' - דאן איז נאך די פחד פיהל ערגער, ווייל דער מענשט שפירט ווי דאס גייט ווערן די נייע נארמע - די נייע מהלך העולם, די וועלט גייט אויהערן שעצן דאס לעבן פון א מענטש - אבער נישט אויף אן אופן פון פראסטע און ביליגע רציחה און אומנארמאלע, נאר אויף א אופן פון לכתחילה דורך די פראפעסיאנאלע וועלט אויף וועם יעדער קוקט ארויף און נעמט אן זייערע זאגונגען און טראכטונגען אלץ הייליג און טייער.
#די פחד פון די נייע נארמאל וועלעכע איז מבטל די קיום האנושי פון אלע קוק ווינקלען.
פון דעם האב איך גערעדט. זייער גוט און אמת געזאגט.
צוויי זאכן וואלט איך אביסל אנדערש געזאגט, קודם אין דיין ערשטע פאראגראף גייסטו אביסל פשט'ל'דיג... דאס זענען קאנטשעס חשבונות, און דער געפיל איז א סובקאנטשעס געפיל פון 'ווילן עקזיסטירן'.
דער לעצטער פאראגראף רעדט פון אלע מענטשן, אבער עס איז נישט דוקא אזוי. טייל מענטשן קענען אזוי פילן, אבער אנדערע מענטשן (כולל די לינקע) קוקן עס אן אנדערש ביי פארשידענע סארט אומשטענדן. אבער דער פוינט איז א ריכטיגער, און איך מיין טאקע אז פארדעם זעט מען אז דער עולם גייט אזוי ארויס פון די כלים, און מיינע וויכוחים גייען אזוי שווער...
א יוד איז אמאל אריין צו איינער פון די גאר חשובים דיינים, אז זיין טאטע (94 יאהר) איז אויף א רעספערעיטאר, און לויט ווי די דאקטוירים געבן איבער גייט ער נפטר ווערן ביז עטליכע וואכן און זיי געבן איהם די אפציע אז מען זאל אויסלעשן די רעספערעיטאר (א רעספערעיטאר איז שטארקע יסורים) האט די דיין געפאסקענט אז מען זאל נישט אויסלעשן אבער נישט האלטן אן אויג איבער די דאקטוירים (כמנהגו ניו יורק אויסלעשן די רעספערעיטאר ווען קיינער זעהט נישט)
די גאנצע פרשה פון האלטן א מענטש אויף א רעספערעיטאר ווען אלע דאקטוירים האבן שוין אויפגעגעבען איז א שטארק דעלאגיטע פרשה און מען דארף א דעת תורה
נשמת השכל האט געשריבן:די חשיבות פון לעבן אין א גויאישע בעל בתישער פסיכאלאגישער זין פון ווארט איז ווארשיינליך געבויעט אויף אן אוטומאטישער אינסטיקטיווער הסכמה אז לעבן פון א בשר ודם איז די טייערסטע זאך אויפן וועלט. און אט די הסכמה איז די תוצאה פון יעדן מענטש'נס פריוואטע געפיל אויף זיין אייגן לעבן אז דאס איז עפעס אויף וואס ער היט יותר מבת עינו און איז די טייערסטע זאך וואס ער פארמאגט, דאס לעבן איז דעם מענטשנ'ס מציאות - און דער נאטורליכער אינסטיקטיווער הרגשה פון א מענטש איז: בשום אופן נישט צו וועלן מאבד זיין זיין מציאות און חיות אויפן וועלט - נישט צו וועלן ווערן בטל ממציאות. און ממילא איז דאס ווי א פשוטער פארשטענדליכער אומגעזאגטע חוק ולא יעבור אז דאס לעבן פון א מענטש רירט מען נישט, מחמת וואס יעדער ביי זיך איז זיין לעבן די טייערסטע, ממילא זאגט דער נאטורליכער געפיל אז איך קען נישט טשעפען יענעמ'ס לעבן וויבאלד דאס איז דאך די טייערסטע ביי מיר, און אז איך וועל מזלזל זיין אין דאס לעבן פון אנדערע וועט דאך אוטומאטיש אויסקומען אז דאס ווערד פון לעבן וועט ווערן מזולזל אויפן וועלט - און דאן איז מיין לעבן אויך אין א סכנה.
אין קורצערע ווערטער: די ערך וואס א מענטש גיט צו זיין אייגענע לעבן איז א רצון פון קיום, און לכבוד דעם וויל ער איר נישט מאבד זיין צוליב פחד פון ביטול הקיום. און צוליב דעם וויל דער מענטש אויך פילן אז ער לעבט אין א וועלט ווי דאס לעבן איז די טייערסטע חשוב'סטע - אלץ צוליב די פחד פון בטל ווערן. און אויב אין די וועלט וועט דאס לעבן פון א מענטש זיין די חשוב'סטע זאך וועט ער נישט דארפן מורא האבן פון בטל ווערן, ווידעראום אויב איז מען מזלזל אין די ווערד פון דאס לעבן פון א מענטש דאן קומט אוטומאטיש ארויף די נאטורליכע פחד פון פארלירן די קיום און חיות און מציאות. און אזוי ווערט נתהוה א ממילא'דיגער הסכמה בין אישי העולם צו האלטן דאס לעבן די חשוב'סטע און טייערסטע - בכדי יעדער פאר זיך זאל קענען שפירן רואיג בלי פחד אז זיין לעבן קען פארשניטן ווערן ערגעץ וואו.
קומט אויס, אז אויב הייבט מען אן מזלזל זיין אין דאס לעבן פון א מענטש - דאן ווערן מענטשן מלא פחד און דער נפש הויבט אן שפירן סכנה! און ווער רעדט נאך אויב קומט דער זלזול בחיי אנושי אונטער א מאנטל פון א שטיה געבויעט אויף אנגעבליכע ריינע מענטשליכע געפילן פון רחמנות וכו' - דאן איז נאך די פחד פיהל ערגער, ווייל דער מענשט שפירט ווי דאס גייט ווערן די נייע נארמע - די נייע מהלך העולם, די וועלט גייט אויהערן שעצן דאס לעבן פון א מענטש - אבער נישט אויף אן אופן פון פראסטע און ביליגע רציחה און אומנארמאלע, נאר אויף א אופן פון לכתחילה דורך די פראפעסיאנאלע וועלט אויף וועם יעדער קוקט ארויף און נעמט אן זייערע זאגונגען און טראכטונגען אלץ הייליג און טייער.
#די פחד פון די נייע נארמאל וועלעכע איז מבטל די קיום האנושי פון אלע קוק ווינקלען.
דברי פי חכם חן ווי די ספרים זענען מסביר האט עס די באשעפער אזוי אריינגעלייגט און די ברואה, וועגען דאס וואס מיר האבן אויבן געשריבן
הרב_שלום האט געשריבן:א יוד איז אמאל אריין צו איינער פון די גאר חשובים דיינים, אז זיין טאטע (94 יאהר) איז אויף א רעספערעיטאר, און לויט ווי די דאקטוירים געבן איבער גייט ער נפטר ווערן ביז עטליכע וואכן און זיי געבן איהם די אפציע אז מען זאל אויסלעשן די רעספערעיטאר (א רעספערעיטאר איז שטארקע יסורים) האט די דיין געפאסקענט אז מען זאל נישט אויסלעשן אבער נישט האלטן אן אויג איבער די דאקטוירים (כמנהגו ניו יורק אויסלעשן די רעספערעיטאר ווען קיינער זעהט נישט)
די גאנצע פרשה פון האלטן א מענטש אויף א רעספערעיטאר ווען אלע דאקטוירים האבן שוין אויפגעגעבען איז א שטארק דעלאגיטע פרשה און מען דארף א דעת תורה
עס איז דא א מעשה פון א איד וואס איז געווען א וועזשטעבל און מען האט איהם אויסגעפלאגט, שפעטער איז ער געקומען מיט טענות אין חלום אז ער איז שוין כמעט ארויפגעקומען מזוכך גלייך אנצוקומען צו זיין מקום מנוחה, און מיט דעים וואס מען האט צוגענומען די ביסל צער וואס ער האט נאך געדארפט אפקומען, איז ער נאכנישט גרייט
הרב_שלום האט געשריבן:א יוד איז אמאל אריין צו איינער פון די גאר חשובים דיינים, אז זיין טאטע (94 יאהר) איז אויף א רעספערעיטאר, און לויט ווי די דאקטוירים געבן איבער גייט ער נפטר ווערן ביז עטליכע וואכן און זיי געבן איהם די אפציע אז מען זאל אויסלעשן די רעספערעיטאר (א רעספערעיטאר איז שטארקע יסורים) האט די דיין געפאסקענט אז מען זאל נישט אויסלעשן אבער נישט האלטן אן אויג איבער די דאקטוירים (כמנהגו ניו יורק אויסלעשן די רעספערעיטאר ווען קיינער זעהט נישט)
די גאנצע פרשה פון האלטן א מענטש אויף א רעספערעיטאר ווען אלע דאקטוירים האבן שוין אויפגעגעבען איז א שטארק דעלאגיטע פרשה און מען דארף א דעת תורה
א שאד דו האסט דאס נישט געלאזט וויסן פאר די טאטע פיקסלער. ווען ער ווייסט ווען....
הרב_שלום האט געשריבן:א יוד איז אמאל אריין צו איינער פון די גאר חשובים דיינים, אז זיין טאטע (94 יאהר) איז אויף א רעספערעיטאר, און לויט ווי די דאקטוירים געבן איבער גייט ער נפטר ווערן ביז עטליכע וואכן און זיי געבן איהם די אפציע אז מען זאל אויסלעשן די רעספערעיטאר (א רעספערעיטאר איז שטארקע יסורים) האט די דיין געפאסקענט אז מען זאל נישט אויסלעשן אבער נישט האלטן אן אויג איבער די דאקטוירים (כמנהגו ניו יורק אויסלעשן די רעספערעיטאר ווען קיינער זעהט נישט)
די גאנצע פרשה פון האלטן א מענטש אויף א רעספערעיטאר ווען אלע דאקטוירים האבן שוין אויפגעגעבען איז א שטארק דעלאגיטע פרשה און מען דארף א דעת תורה
א שאד דו האסט דאס נישט געלאזט וויסן פאר די טאטע פיקסלער. ווען ער ווייסט ווען....
די טאטע פיקסלער האט עס אויך אדורך גערעדט מיט זיינע דיינים און זיי האבן איהם פונטקלעך געהייסען וואס צוטוהן עס איז א שטארק דעלאגיטע פרשה און מען דארף א דעת תורה
הרב_שלום האט געשריבן:א יוד איז אמאל אריין צו איינער פון די גאר חשובים דיינים, אז זיין טאטע (94 יאהר) איז אויף א רעספערעיטאר, און לויט ווי די דאקטוירים געבן איבער גייט ער נפטר ווערן ביז עטליכע וואכן און זיי געבן איהם די אפציע אז מען זאל אויסלעשן די רעספערעיטאר (א רעספערעיטאר איז שטארקע יסורים) האט די דיין געפאסקענט אז מען זאל נישט אויסלעשן אבער נישט האלטן אן אויג איבער די דאקטוירים (כמנהגו ניו יורק אויסלעשן די רעספערעיטאר ווען קיינער זעהט נישט)
די גאנצע פרשה פון האלטן א מענטש אויף א רעספערעיטאר ווען אלע דאקטוירים האבן שוין אויפגעגעבען איז א שטארק דעלאגיטע פרשה און מען דארף א דעת תורה
א שאד דו האסט דאס נישט געלאזט וויסן פאר די טאטע פיקסלער. ווען ער ווייסט ווען....
ס'דא א באקאנטע מעשה וואס מען דערציילט מיינעך אויף ר' משה פיינשטיין.
נאך די מלחמה איז געווען גאר אסאך עגונות וואס זענען געקומען צו בעטן א היתר עגונה און ער האט מתיר געווען אסאך עגונות און עס האט זיך קיינמאל נישט אויסגעשטעלט קיין פראבלעמען. חוץ פון איינמאל.
א פרוי איז געקומען צו אים אז זי האלט ביי חתונה צו האבן נאכן באקומען א היתר עגונה פון ר' משה און שמערשווייניגער איר מאן איז אנגעקומען ה'י.
ר' משה האט איר געפרעגט, איך האב דיר געגעבן א היתר עגונה? האט זי געזאגט יא. האט ער איר איבערגעפרעגט, ביזט זיכער דו ביסט דא געווען, ביי מיר, און איך האב דיר מתיר געווען חתונה צו האבן? האט זי אנגעהויבן צו זאגן אז, איך האב נישט ממש דא געווען אבער מיין חברט'ע ווס האט געהאט ממש די זעלבע מעשה ווי מיר האט דא געווען און זי האט באקומען א היתר פון די רב.
ר' משה האט איר געזאגט, איך האב גלייך געשפירט אז עס קען נישט זיין איך האב דיר געגעבן א היתר. איך האב שוין מתיר געווען צענדליגער עגונות און ב"ה לא עלתה תקלה מתחת ידי. עס איז ביי מיר פשוט אז איך פסק'ן נאר נאכן זיכער מאכן עס איז אויסגעהאלטן 100% לויט די הלכה און האב דורכדעם א סיעתא דשמיא וואס האט מיר ארויסגעהאלפן ביז אהער.
ווען דו ביסט מיר געקומען דערציילן דיין מעשה האב איך גלייך פארשטאנען עס קען נישט זיין אז איך האב דיר מתיר געווען. ווייל אויב איך וואלט דיר מתיר געווען וואלט דיין מאן קיינמאל נישט צוריקגעקומען. ___ איך מיין אז די מאראל פון די מעשה איז פארשטענדליך. מען קען זיך קיינמאל נישט מאכן קיין אייגענע הלכות ווייל "מען האט אזוי געפסקנ'ט ביי יענעם", אוודאי ווען מען רעדט פון אזעלכע הארבע זאכן.
א פיין שמועס האט געשריבן:ס'דא א באקאנטע מעשה וואס מען דערציילט מיינעך אויף ר' משה פיינשטיין.
נאך די מלחמה איז געווען גאר אסאך עגונות וואס זענען געקומען צו בעטן א היתר עגונה און ער האט מתיר געווען אסאך עגונות און עס האט זיך קיינמאל נישט אויסגעשטעלט קיין פראבלעמען. חוץ פון איינמאל.
א פרוי איז געקומען צו אים אז זי האלט ביי חתונה צו האבן נאכן באקומען א היתר עגונה פון ר' משה און שמערשווייניגער איר מאן איז אנגעקומען ה'י.
ר' משה האט איר געפרעגט, איך האב דיר געגעבן א היתר עגונה? האט זי געזאגט יא. האט ער איר איבערגעפרעגט, ביזט זיכער דו ביסט דא געווען, ביי מיר, און איך האב דיר מתיר געווען חתונה צו האבן? האט זי אנגעהויבן צו זאגן אז, איך האב נישט ממש דא געווען אבער מיין חברט'ע ווס האט געהאט ממש די זעלבע מעשה ווי מיר האט דא געווען און זי האט באקומען א היתר פון די רב.
ר' משה האט איר געזאגט, איך האב גלייך געשפירט אז עס קען נישט זיין איך האב דיר געגעבן א היתר. איך האב שוין מתיר געווען צענדליגער עגונות און ב"ה לא עלתה תקלה מתחת ידי. עס איז ביי מיר פשוט אז איך פסק'ן נאר נאכן זיכער מאכן עס איז אויסגעהאלטן 100% לויט די הלכה און האב דורכדעם א סיעתא דשמיא וואס האט מיר ארויסגעהאלפן ביז אהער.
ווען דו ביסט מיר געקומען דערציילן דיין מעשה האב איך גלייך פארשטאנען עס קען נישט זיין אז איך האב דיר מתיר געווען. ווייל אויב איך וואלט דיר מתיר געווען וואלט דיין מאן קיינמאל נישט צוריקגעקומען. ___ איך מיין אז די מאראל פון די מעשה איז פארשטענדליך. מען קען זיך קיינמאל נישט מאכן קיין אייגענע הלכות ווייל "מען האט אזוי געפסקנ'ט ביי יענעם", אוודאי ווען מען רעדט פון אזעלכע הארבע זאכן.
איר זענט גערעכט מיט די פוינט אבער נישט מיט די ראי’, ביי התרת עגונות איז דא א עקסטערע סייתא דשמיא און מען פירט פון הימל נישט צו מתיר זיין ביז די מאן איז טויט, כידוע מעשיות אז עס האט זיך אויסגעגאסן טונט וכדו’ משא"כ ביי אנדערע הלכות ודוק.
אויב זיכט איר א גוטע אקאונטענט, קאנטעקט מיר אין אישי, אדער שיקט א אימעיל צו [email protected].
מ'האט אויפגעברענגט די רעגירונגס רעכטן קעגן די עלטערן וכדו', וואס אויף דעם איז יעדער מודה אז אין געוויסע פעלער איז די רעגירונג בארעכטיגט זיך צו זארגן פאר די טובה פון דאס קינד איבער די עלטערן
דערנאך איז דא א נייער געדאנקנגאנג - געבויט אויף די נייע "פראגרעסיווער" שיטה, אז אלעס וואס איז אנגענומען מעג געטשעלעדשט ווערן - און מ'רעדט פון "אלעס" - און לויט די דאזיגע געדאנקנגאנג פארמאגט נישט די עצם לעבן א שוויות, נאר אויב א.ב.ג., למשל, אויב ס'וועט קענען הנאב האבן פונעם לעבן, לעבן אן מאשינען, וכדו'
יעצט, לייגט צו נאך א שלב צום פראגרעסיווער מהלך המחשבה, אז ס'איז א "רחמנות" אויפן קינד אויסצופלאגן ווייל ס'דאך סתם א שאד זיין לעבן היות ער וועט דאך גארנישט אויפטון וכדו'
היצטערט, ווען די געריכט קומט, און באשליסט "ביי דיפאולט" אז דער קינד וואלט געהאלטן ווי דער צווייטער קאטעגאריע, און דעריבער איז אין איר טובה אויסגעפלאגט צו ווערן, איז דאס א מארד! ווער איז די געריכט צו באשליסן וועלכע פון די צוויי געדאנקנגאנגן זענען די ריכטיגע?? עס איז קלאר אז די פראגרעסיווע מהלך המחשבה האט צוגעברענגט אז זיי זאלן באטראכטן דעם קינד'ס מחשבה ווי אייניג מיט זייערס, - אפילו במנוגד צו די דעת פון די עלטערן וואס האלטן אנדערש
מיט וואס איז א דאון סינדראם קינד באשיצט פון די געריכט'ס לאפעס? פארוואס קען נישט דאס געריכט באשליסן, אז מ'זאל "בשב ואל תעשה" ********* די קינדער ביים געבורט אלץ רחמנות אויס????!!!! ווער זאגט אז א קינד געבוירן בלינד וועט אויסקלויבן אין די עלטערע יארן צו וועלן לעבן מיט די יסורים?? אפשר וועט א קינד וואס מען דארף אמפוטירן די איברים נישט וועלן אנהאלטן אזא לעבן פון יסורים?? אלע קינדער וואס מען דארף מאכן עמערדשענסי אפעראציעס אלץ פיצל קינד, און דערנאך ראנגלען זיי זיך א גאנץ לעבן מיט יסורים, אפשר ווילן זיי נישט??
כ'רעד פון ********** רח"ל "בשב ואל תעשה".........!!!!!!!
וואו שטעלט זיך עס אפ???????!!!!!!!!!
אלא לאו, אז ווען ס'איז דא א שיטה אז דאס לעבן איז העכער אלעם - אריין גערעכנט יסורים - קען די געריכט דיר נישט צווינגן קעגן דיין אנגענומענער שיטה - פילו ס'איז אויך דא אן אנדער שיטה
_______________________________
ולא דמי צו חינוך חובה
שטעל דיר פאר טאקע ביי חינוך חובה,
די ביז יעצטיגע אנגענומענע מהלך המחשבה איז אז עלטערן האבן די רעכט צו ערציען זייערע קינדער אין זייער גייסט,
קומען די קאמוניסטן און זאגן "דו צווינגסט נעבעך ארויף דיין רעליגיע, מנהגים, קליידונג, וכדו' אויף דיינע קינדער
און מיט די זעלבע לומד'ישע טענה
"ווער זאגט אז דיין קינד וואלט דאס געווארלט?????"
אויף דעם ארויף זענען געקומען די קאמיוניסטן און בפועל געצווינגען צו לערנען מיט די קינדער "זייער" שיטה - וואס זיי האבן זעלבסט באשלאסן אז דאס איז פאר די טובה פונעם קינד...
מ'האט געמעגט האלטן אידישקייט, נאר נישט "ארויפצווינגען" די רעליגיע אויף יענעם... אויב די קינד וויל ביי די 18 זיך פירן אידיש מעג ער..... איי א קינד וואס איז אויפגעוואקסן אין א כופר'ישע גייסט וויל שוין נישט ביי די 18 ווערן רעליגיעז נאכן אנגעשטאפט ווערן בדברי מינות וכפירה, און אויסגעפארעמט ווערן צו טראכטן ווי א כופר? טו בעד.... מ'מיינט דאך נאר די קינד'ס טובה
און יעצט זאלן די זעלבע ניקים וואס פארענטפערן די בריטישע אויף פארענטפערן די רוסישע... "דארפסט פארשטיין אז פון זייער פוינט אוו וויו........"
אבער אז דאס זאל זיין די דיפאולט??!! איינער וואס קען נישט אליינס באשליסן ווערט אטאמאטיש אריין געלייגט איז די קאטעגאריע אז ער האלט ווי דיר?? מאן יימר?????????!!!!!!!!!!!!! (נדנ) אפשר איז עס פארקערט????!!!!!
אפשר דארף די רעגירונג זאגן אז ווען עלטערן ווילן אז זייער קינד וואס קען נישט לעבן א.א.וו. וואס די געזעץ לאזט אויספלאגן, אפשר זאל די רעגירונג קומען און זאגן פאר די עלטערן "אנטשוילדיגט!, ווער זאגט די קינד וואלט געוואלט אויסגעפלאגט ווערן? אפשר וואלט זי געווארלט לעבן אפילו מיט די יסורים?? איי איר עלטערן זינט גענצליך פריי און אויפגעקלערט, און איר קלערט אז פאר איר טובה איז אויסגעפלאגט צו ווערן? אבער אפשר וועט זי וועלן זיין רעליגיעז??!!"
נאר? די רעגירונג פארשטייט אז די עלעטערן האבן די מאס רעכט אויפן קינד צו זאגן "מיר זענען נישט רעליגיעז, און מיר קענען לויט אונזערע איבערצייגונגען באשליסן די טובה פונעם קינד"
פארוואס אויף די פארקערטע מהלך פארשטייט יא די רעגירונג, אז אירע סעקולארע איבערצייגונגען זענען די דיפארולט, און סתם א קינד איז בחזקת אומ-רעליגיעז מיטן טענה "ווער זאגט זי וויל זיין רעליגיעז??" אפשר איז סתם א קינד - אפילו פון אומרעליגיעזע עלטערן - בחזקת אז זי וויל יא זיין רעליגיעז.......???
_________________
און די זעלבע זאך איז ביי חינוך, די רעגירונג זאגט אז מ'דארף לערנען דאס און יענץ כדי..... "דאס קינד זאל הערן די כופר'ישע מיינונגען אויך, און "אליינס" (גענצליך אליינס...) באשליסן צי זי וויל בלייבן רעליגיעז, אדער נישט. מ'דארף איר פיטערן מיט אלע געמיינהייטן פון די גוי'אישע גאס ווייל "אפשר וויל זי נעמען די מהלך אין לעבן...."
אפשר פארקערט?
אפשר זאל מען אין די פובליק שולעס מוזן לערנען דת יהודת ווייל "אפשר וויל די קינד אויסוואקסן חסיד'יש??"
ווער האט זיי געגעבן די רעכט צו באשליסן אז כפירה איז דיפאולט??