און אויב דיין כלל איז אז יא סיידן ווען עלטערן זענען משוגע, דאן ביטע ערקלער וואס זאל מיינען משוגע אין לעגאלע טערמס און ווער ס'גייט דאס באשלוסן.
ס'קוקט אויס ווי דו האסטא מורא אז איך וויל דא בארעכטיגן אדער ח"ו מינימיזירן די עולה וואס דא האט פאסירט.
לא מיניה ולא מקצתיה.
איך פרוביר צו זעהן די מקור וויאזוי דאס האט פאסירט און וואס דארף געשעהן עס צו פארמיידן ווי איידער שרייעין ליבערליזם, רשעות, גאוה וכהנה.
בעצם האסטו גוטע קשיות, דאס איז אמאל זיכער אז די מסקנות קענען נישט זיין צו אוועקנעמען קיין ביז יעצטיגע רעכטן פון עלטערן, ווער רעדט נאך פון הארגענען א קינד נגד די רצון פון די עלטער..!!
כבין הודו לשם נישט קיין קאלידזש קאפ און כטו נישט אין די אלע דעפיניציעס
סאסייעטי איז נישט שולדיג אין די א"ג פארשריט פון אונזער אינטעליגעציע וועלכע קומט כסדר מיט נייע רעכטן און ווארפן כסדר אפ אלטע רעכטן....
סאיז אבוויעס אז אויסגעדארטע אויסגעהונגערטע קינדער דארף מען אוועקנעמען פון די עלטערן און דאס זעלביגע איז ווען עלטערן ברעכן אן די ביינער פאר די קינדער ווער רעדט נאך אויב מפארקלעמט די פינגערס וכו' בקיצור ווען זאכן ווערן משוגע, און משוגע מיינט משוגע
בנוגע חתונה האבן יונג.. עבירות איז אקעי נאר מטאר זיך נישט לעגאל סעטלען אויף פען און פאפיר? נפלאתי ממנו
דא איז לכאורה אונזער דיפרענס.
בשעת וואס דו ווילסט שטחיות'דיג אז אונז זאל קענען ראיג ווי א איד דארף צו לעבן (און איך - בעצם - וויל די זעלבע) אבער כדי צו פארשטיין וויאזוי זאך קען געשען מוז מען זיך מתעמק זיין אין די וועלט וואס מיר לעבן, פארוואס געוויסע געזעצן קומען ארויס און וואס דארף ווען געשען עס צו פארמיידן.
בזמן המקדש וואלט ער באקאומען סקילה דערויף? אלץ שוגג, וואלט א פאמיליע מיטגליד געמעגט פארשן דאס בלוט סיידן אויב דער הורג האלט זיך אויף אין ערי מקלט?
איז א בן נח אויך מצווה אויף שפיכת דמים אין אזעלכע פעלער?
לאז מיר קודם וויסן מיט א ברירות וואס די הלכה איז איידער מיר שריייען ליבעראלע רשעות אויף פאלנע גוים?
איך ווייס באמת נישט, לאזן די אלץ-ווייסער זיך לאזן הערן.
רשעות האט גארנישט מיט באקומען סקילה.
רשעות איז ווען איינער כאפט אויס א קיכל פון אן ארעמאן וואס קוקט דערויף.
רשעות איז ווען איינער קען צוקוקן צו א טאטע און מאמע בעטן זיך לאז מיין קינד לעבן, מיזט איר נישט אויסהאלטן, איך וועל איר אהיים נעמען, איך וועל איר טראגן צו א צווייט לאנד.
רשעות איז ווען מקען רחמנות האבן אויף א בעל חי׳ מער ווי אויף א מענטש.
רשעות איז נעכטן געשען.
אמת און פארדעם איז גאנץ כלל ישרא' שרוי בצער.
איך פרוביר עס צו טראגן צו אן איסור מדאורייתא וואס דער גוי האט געטאהן.
די נוירס וואס האט מיט " קאלטבלוטיגע רשעות" אויסגעפלאגט די מאשין האט עובר געווען אויף וועלכע איסור דאורייתא? עסט מיר זאגן פלעין זי האט עובר געווען אויף גאוה? (שטאלצע בריט'ס)
דו דאטורים רינגס און ארום האבן צו געהאלפן און מסייע געווען צו וועלכע עבירה? צו גאוה?
מ'דארף קענען אפטיילן צווישן די עולה וואס איז געטוהן געווארן, מיט די מקור פון וואס ס'האט דאס צוגעברענגט. פארדעם בעט איך הילף, סיי מצד הלכה און סיי - להבדיל - געזעצליך
* אויב סאיז געווען ע"פ תורה רציחה אדער בלויז גאוה (עפעס אנדערש, ווי למשל סתם גראבע "רשעות" קען נישט זיין..)
* נאכדעם וויל ער גאר שטארק אז מיר זאלן דן זיין מיט די ליבעראלע כופר'שע מוחות וויאזוי זיי זענען ציגעקומען צו רציחה מסקנות, סקען דאך נישט זיין אז די א"ג אינטעליגענציע גלויבט פלעין פשוט אין רציחה און איז לעהר פון סיי וועלכע ווירדן
איין טאג אויף אמאל. איין טעסק אויף אמאל.
שטאטס מבין האט געשריבן: ↑פרייטאג פעברואר 16, 2024 1:59 am
איך וואלט זיך געוואלט יאגן, איך האב נאר נישט קיין צייט... (בשם החת"ס)
* אויב סאיז געווען ע"פ תורה רציחה אדער בלויז גאוה (עפעס אנדערש, ווי למשל סתם גראבע "רשעות" קען נישט זיין..)
* נאכדעם וויל ער גאר שטארק אז מיר זאלן דן זיין מיט די ליבעראלע כופר'שע מוחות וויאזוי זיי זענען ציגעקומען צו רציחה מסקנות, סקען דאך נישט זיין אז די א"ג אינטעליגענציע גלויבט פלעין פשוט אין רציחה און איז לעהר פון סיי וועלכע ווירדן
א מענטש קען זיך טועה זיין. ואולי אין דברי ההלכות (הרי"ף) בזה נכונים כי אין השלימות בלתי לה' לבדו יתברך ויתעלה ויתנשא שמו יתברך. (ספר הזכות להרמב"ן יבמות כד: מדפי הריף) די סכנה פון באזוכען כפירה\ליצנות בלאגס
* אויב סאיז געווען ע"פ תורה רציחה אדער בלויז גאוה (עפעס אנדערש, ווי למשל סתם גראבע "רשעות" קען נישט זיין..)
* נאכדעם וויל ער גאר שטארק אז מיר זאלן דן זיין מיט די ליבעראלע כופר'שע מוחות וויאזוי זיי זענען ציגעקומען צו רציחה מסקנות, סקען דאך נישט זיין אז די א"ג אינטעליגענציע גלויבט פלעין פשוט אין רציחה און איז לעהר פון סיי וועלכע ווירדן
* אויב סאיז געווען ע"פ תורה רציחה אדער בלויז גאוה (עפעס אנדערש, ווי למשל סתם גראבע "רשעות" קען נישט זיין..)
* נאכדעם וויל ער גאר שטארק אז מיר זאלן דן זיין מיט די ליבעראלע כופר'שע מוחות וויאזוי זיי זענען ציגעקומען צו רציחה מסקנות, סקען דאך נישט זיין אז די א"ג אינטעליגענציע גלויבט פלעין פשוט אין רציחה און איז לעהר פון סיי וועלכע ווירדן
כזעה נישט גארנישט חוץ'ן אינטערמינעווען די מעשי רציחה וואס עס איז נעכטן פארגעקומען לעיני השמש מיט די באשטעטיגונג פון א גאנצע לאנד מיט די צישטימונג פון אייראפעס העכסטע געריכט
וואו פאר א גוט יאר קומט אריין אין דעם אשכול (ליין דעם קעפל) א פראגע ע"פ תורה אין וועלכע קאטעגאריע עוולה דאס גייט אריין..
סווערט ברור מיט יעדע פארבייגייענדע תגובה אז די מאטיוו איז צו אינטערמינעווען די מעשה רציחה וואס איז נעכטן פארגעקומען, דאס דארף פארשריגן ווערן
על זה אנו דנין, מיין לעבן וויל איך, ווייל נאר איך האב א געפיל דערצו מיין קינדס לעבן וויל איך, ווייל נאר איך האב א געפיל דערצו
א קינד א קיילעכיגע יתום אן קיינעמס הילף שטארבט אפ..
דאס איז די סאמע יסודות פון די מענטשהייט, בעלות אויפן לעבן איז זעלבסטפארשטענדליך
פונקט אזויווי קינדער ירשנען בעלות אויף די עלטערנס פארמעגן זענען די עלטערן בעה"ב אויף די קינדערס לעבן וואס דאס איז בעצם א אייגנטום
צו זאגן אז כפארליר מיין בעלות אויף עפעס ווייל כהאב א געפיל דערצו איז אבסורד!!
און נאכאמאל וואס דעפינירט די חשיבות פון א מענטשנס לעבן? ברענג עס ארויס אין קלארע ווערטער, סאיז נישטא דערויף קיין דעפיניציע!!
עלטערן זענען נישט בעל הבית אויפן קינד'ס לעבן. אויב די עלטערן באשליסן אז פאר די טובה פונעם קינד ווילן זיי הרג'נען דאס קינד, מעגן זיי?
דא קומט אריין די אויסנאמס פאל, ווען עלטערן פראוון זיך אז זיי זענען פון די איין פראצענט משוגעים און זייערע נאטורליכע געפילן זענען געדעמעדשט, אין אזא פאל נעמט מען זיי צו די קינדער
אדרבה, די געפיל פון איינעם צום צווייטן איז די כור המבחן
איך וואלט געזאגט אנדערש. עלטערן זענען בכלל נישט בעל הבית צו טוען זאכן מיטן קינד וואס איז נישט זיין טובה. נישט תורה'דיג און נישט מאראליש.
און געפילן דארפן נישט דיקטירן וואס ס'איז א טובה און וואס נישט. עלטערן האבן א מיינונג, אבער צו א געוויסע גרעניץ.
על זה אנו דנין, מיין לעבן וויל איך, ווייל נאר איך האב א געפיל דערצו מיין קינדס לעבן וויל איך, ווייל נאר איך האב א געפיל דערצו
א קינד א קיילעכיגע יתום אן קיינעמס הילף שטארבט אפ..
דאס איז די סאמע יסודות פון די מענטשהייט, בעלות אויפן לעבן איז זעלבסטפארשטענדליך
פונקט אזויווי קינדער ירשנען בעלות אויף די עלטערנס פארמעגן זענען די עלטערן בעה"ב אויף די קינדערס לעבן וואס דאס איז בעצם א אייגנטום
צו זאגן אז כפארליר מיין בעלות אויף עפעס ווייל כהאב א געפיל דערצו איז אבסורד!!
און נאכאמאל וואס דעפינירט די חשיבות פון א מענטשנס לעבן? ברענג עס ארויס אין קלארע ווערטער, סאיז נישטא דערויף קיין דעפיניציע!!
עלטערן זענען נישט בעל הבית אויפן קינד'ס לעבן. אויב די עלטערן באשליסן אז פאר די טובה פונעם קינד ווילן זיי הרג'נען דאס קינד, מעגן זיי?
דא קומט אריין די אויסנאמס פאל, ווען עלטערן פראוון זיך אז זיי זענען פון די איין פראצענט משוגעים און זייערע נאטורליכע געפילן זענען געדעמעדשט, אין אזא פאל נעמט מען זיי צו די קינדער
אדרבה, די געפיל פון איינעם צום צווייטן איז די כור המבחן
איך וואלט געזאגט אנדערש. עלטערן זענען בכלל נישט בעל הבית צו טוען זאכן מיטן קינד וואס איז נישט זיין טובה. נישט תורה'דיג און נישט מאראליש.
און געפילן דארפן נישט דיקטירן וואס ס'איז א טובה און וואס נישט. עלטערן האבן א מיינונג, אבער צו א געוויסע גרעניץ.
הני מילי ווען סאיז דא אן אלטערנאטיוו
די ליבשאפט און איבערגעגעבנקייט פון עלטערן מאכט זיי דאס מערסטע בעה"ב אויף זייערע קינדער ווי סיי ווער אנדערש וואס האט נישט די דאזיגע געפיל פאר זייער טובה (קינדער האבן נישט קיין אייגענע בעלות אויף זיך צוליב די עידזש) דאס איז די אנגענומענע סטאנדארט געווען אלע יארן און די שכל דיקטירט אזוי
איין טאג אויף אמאל. איין טעסק אויף אמאל.
שטאטס מבין האט געשריבן: ↑פרייטאג פעברואר 16, 2024 1:59 am
איך וואלט זיך געוואלט יאגן, איך האב נאר נישט קיין צייט... (בשם החת"ס)
תורה'דיג? אפשר א סנהדרין אדער בית דין. וועלטליך? אזוי ווי אלע זאכן וואס האבן צוטוען מיט טויט און לעבן. די געזעץ מאכער. און דאס געריכט.
אויב די געריכט גייט מארגן באשליסן אז מ׳ריקט די גרעניץ צו למשל (היל״ת) א רעספערעיטאר, וועסטו אויך מסכים זיין אז דאס איז אויסשליסלעך פאר די געריכט און געזעצגעבער צו באשליסן? און אויב מ׳ריקט ח״ו די גרעניץ נאך ווייטער ח״ו, (נוץ דיין הארץ פאר א משל) וועסטו אויך מסכים זיין?
א מענטש קען זיך טועה זיין. ואולי אין דברי ההלכות (הרי"ף) בזה נכונים כי אין השלימות בלתי לה' לבדו יתברך ויתעלה ויתנשא שמו יתברך. (ספר הזכות להרמב"ן יבמות כד: מדפי הריף) די סכנה פון באזוכען כפירה\ליצנות בלאגס