ציטיר
0
צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט
תגובה
דורך קאטשקע אויפן וואסער » זונטאג יוני 14, 2020 12:11 pm
אענה כנגד המברכים: אמן! אי"ה ביי ענק אלע אויף שמחות געזונטערהייט. ר' יום טוב: אין גודסעם איז דער 'סיסטעם' אזוי (איך שרייב פון א וואך צוריק): ביים אריינקומען איז מען בודק דעם באגלייטער אויב ער האט פיבער. מען דארף טראגן א מאסקע ווילאנג מען איז אין שפיטאל, כאטש נישט אלע נורסעס וועלן רעאגירן אויב זיי זעען דיר אן א מאסקע. [שמעתי אז מען קען קומען אפי' מיט צוויי באגלייטערס]. וואו מען גייט, ווערט מען באגלייט דורך א סעקיוריטי וועכטער. מען קען נישט אליינס נעמען דעם עלעוועיטאר און טון וואס מען וויל. די יולדת דארף דורכגיין א קאוויד טעסט. נאכן געבורט שלאגן זיי פאר צוויי אפציעס: א. האלטן דאס קינד ביי זיך אין צימער די גאנצע צייט. ב. לאזן דאס קינד אין נורסערי די גאנצע צייט. נישטא קיין אהין-און-צוריק. די יולדת קען נאר בלייבן איין טאג אין שפיטאל, אנשטאט צוויי. אויסער אויב די קאוויד-טעסט קומט צוריק גענוג שנעל (עס דויערט צווישן 12 שעה און דריי טעג...) נעגאטיוו, דעמאלט קען מען בלייבן נאך א טאג (כבימי קדם). און מען פארדינט נאך עפעס: פון ווען עס איז נעגאטיוו, קען מען שוין פירן די בעיבי צום נורסערי און צוריק. די נורסעס בעטן אז די יולדת זאל זיי רופן דורכן טעלעפאן ווען זי דארף עפעס, אנשטאט דורכן געווענליכן באזער. אויב מען רופט זיי דורכן באזער מוזן זיי 'קומען', און דאס מיינט אז זיי דארפן זיך אנטון די שמונה בגדי הקריזיס. עפעס וואס איז זיי זייער נישט באקוועם. עס איז באמת א רחמנות אויף זיי! דאך, אויב מען בעט זיי זאלן יא קומען, קומען זיי זייער גערן (מיין עקספיריענס). דער באגלייטער קען זיך נישט דרייען אין האלוועי. מוזט בלייבן אין דיין צימער. דער באגלייטער קען בלייבן אין שפיטאל ביז ווילאנג ער גייט ארויס. אויב גייסטו ארויס פון שפיטאל, קענסטו מער נישט צוריק אריינקומען. אפילו ביים אהיימנעמען די מאמע און קינד, קען מען נישט אריין אין שפיטאל. מען קען אפדראפן ביי די סעקיוריטי פעקלעך (עסן וכדומה) פאר די יולדת, און זיי טראגן עס ארויף (נאך א שעה-צוויי ווען עס איז שוין פיין קאלט...). עצה טובה: די יולדת זאל בעטן די נורס, אויב זי האט צייט זאל זי גיין ברענגען דאס פעקל פון די סעקיוריטי. געווענליך וועלן זיי עס גערן טון. אויסער אויב זיי זענען טאקע פארנומען.
"גם שכלנו מתת אלקים הוא ואיסור גמור לצערו " (הג"ר ישראל משה חזן, איי הים על תשובות הגאונים - שערי תשובה, סי' קפז הערה כח) .