נחוניא האט געשריבן:איך האב לעצטענס געזען אז דאס אז אלע חיובים זאגן צוזאמען קדיש יתום איז געווען בלויז א מנהג פון בני ספרד. ביי בני אשכנז האט עס איינגעפירט איינער פון די משכילים בשנת תקע"ה בערך. איז דאס ריכטיג? האט דאס טאקע נישט א געהעריגע מקור?
איך געדענק אויך נישט ווי איך האב געזען יעצט לעצטנס ביי איינע פון די אלע מאמרים וועגן די מגיפות וואס איז פארגעקומען אין פריערדיגע יארן, אז רעק"א זיע"א האט געגעבן רשות ביי די ערשטע יאר פון די מגיפה צו זאגן אלע יתומים צוזאמען קדיש (זעט אויס וייל סאיז געווען צופיל) און נאך די יאר זאל מען צוריק גיין צום אלטן מנהג און זיך איינטיילן.
הנה אנכי שולח מלאך. זאגט רש"י כאן נתבשרו שעתידין לחטוא. די בשורה איז געווען אז אעפ"י שיחטאו לא תסתלק שכינה מביניהם, אזוי ווי די תרגום טייטשט כי לא אעלה בקרבך; לא אסלק שכינתי מבינך!
אין ספר דברי יחזקאל (החדש, עמ' כ"ג) ברענגט ער פון די שינאווער רב זצ"ל אז כף איז גימ' 100, איז צוויי מאל איז 200, און ערלה איז בטל במאתים, איז דאס איז א רמז אז עס איז מתקן די חטא הידוע.
אין ספר דברי יחזקאל (החדש, עמ' כ"ג) ברענגט ער פון די שינאווער רב זצ"ל אז כף איז גימ' 100, איז צוויי מאל איז 200, און ערלה איז בטל במאתים, איז דאס איז א רמז אז עס איז מתקן די חטא הידוע.
אין שינאווע פלעגט מען פאטשן ביי לכה דודי? עס איז דאך קעגן די הלכה, בפשטות, און אין שינאווע האט מעןן דאך זייער מקפיד געווען כידוע.
החודש אשר ישועות בו מקיפות... ניס"ן בגימטריא ניסי"ם
שלא אחד בלבד עמד עלינו לכלותינו - והקדוש ברוך הוא מצילנו מידם
דייקן האט געשריבן:אין ספר נשמת שבת (ח"ו סי' תס"ג) האט ער א גאנצע שמועס וועגען דעם, איינע פון זיינע מהלכים איז אז אפשר האט מען דארט מקיל געווען נאר ביה"ש, ע"ש.
נאכן מקבל שבת זיין (בואו ונצא) איז נאך אלס דא א מקום מקיל צי זיין ביה"ש?
הנה אנכי שולח מלאך. זאגט רש"י כאן נתבשרו שעתידין לחטוא. די בשורה איז געווען אז אעפ"י שיחטאו לא תסתלק שכינה מביניהם, אזוי ווי די תרגום טייטשט כי לא אעלה בקרבך; לא אסלק שכינתי מבינך!
דייקן האט געשריבן:אין ספר נשמת שבת (ח"ו סי' תס"ג) האט ער א גאנצע שמועס וועגען דעם, איינע פון זיינע מהלכים איז אז אפשר האט מען דארט מקיל געווען נאר ביה"ש, ע"ש.
נאכן מקבל שבת זיין (בואו ונצא) איז נאך אלס דא א מקום מקיל צי זיין ביה"ש?
ער איז דארט מציין צו וואס ער האט געשריבען אין זיין ספר ישראל והזמנים (סי' כ"ד פ"ג אות ז') אז מען איז נאר מקבל שבת בשעת'ן זאגען בואי בשלום, ווי אויך שרייבט ער דארט (סי' כ"ה פ"ג) אז אסאך פוסקים (ט"ז, חכ"צ, שו"מ, תו"ש, דה"ח, ועוד) דינגען זיך אויף די שו"ע און האלטען אז אויך נאכען זיין מקבל שבת מעג מען טאן שבותים, און אנדערע פוסקים (שועה"ר, דגו"מ, ומשיב דבר) זאגען (צו פארענטפערען די סתירה אין שו"ע) אז נאר אויב ער האט מקבל געווען עיצומו של יום איז ער אסור בשבותים, אבער אויב האט ער נאר מקבל געווען תוספת שבת איז ער מותר בשבותים, און די קבלת עיצומו של יום איז נאר דורכן זאגען ברכו אד"ג [דאס אלץ איז טאקע נישט ווי די פמ"ג און משנ"ב וואס זענען מחלק אז אויב איז געווען די קבלת שבת דורכן ציבור איז ער אסור בשבותין, אבער עס איז באקאנט וואס אנדערע פלעגען זאגען אויף אזעלכע סארט ענינים אז ביי אונז האט מען זיך שוין געפירט אזוי נאך פאר עס איז געווען די משנ"ב].
שלום עליכם כ'האף אז כ'וועל זיין שואל כעניין און כהלכה (כ'בין ארצישראלדיג'ער ממילא כ'קען נישט פון אינדעוויניג די אלע זאכן) אין "קול בחצרות" איז געווען לעצט'נס א געשמאקע דרשה פון אדמו"ר מפארשיי שליט"א, אין "כנס החינוך דארעך טעלעפאן", וואס איז געווען ער"ח סיוון. די דרשה איז געווען בנוגע גזירת החינוך אין ארה"ב (ואינו מענייננו עכשיו!). צווישען זיינע ווערטער (אנהייב דרשה), עהר האט געברענגט מוירעדיגע מעשה, וואס ר' ישראל שקלאבער האט געזגאגט צו דער "לבושי שרד", אז דער סיבה פארוואס הגר"א האט געשיקט זיינע תלמידים ארוף צו גיין צו אר"י, איז וויל האט מען געוואלט אפגעהיטן ווערן פון נסיונות הדור אין חינוך תשב"ר.
עהר האט באצייכנט א מקור, אין "הקדמה פון איגרת הגר"א", און לע"ע ביקשתיהו ולא מצאתיהו, קען אפשר איינער העלפען?
לעצט פארראכטן דורך אמונה פשוטה אום דינסטאג מאי 26, 2020 5:04 am, פארראכטן געווארן 3 מאל.
אין ספר דברי יחזקאל (החדש, עמ' כ"ג) ברענגט ער פון די שינאווער רב זצ"ל אז כף איז גימ' 100, איז צוויי מאל איז 200, און ערלה איז בטל במאתים, איז דאס איז א רמז אז עס איז מתקן די חטא הידוע.
אין שינאווע פלעגט מען פאטשן ביי לכה דודי? עס איז דאך קעגן די הלכה, בפשטות, און אין שינאווע האט מעןן דאך זייער מקפיד געווען כידוע.
שיינע תשובה דערויף אין מנחת אלעזר [יא"צ היינט] מרואי פני שיניווער רב זי"ע חלק א' סימן כ"ט
דער סאטמארע רב ז"ל האט זעך שוין אזוי געפירט , צו זאגן אליינס קדיש נאכער די גאנצע עולם וכן נהגו האדמורים לבית סאטמאר לאחר מכן
מן הסתם פאר די אויבנדערמאנטע סיבה
וועלכע אדמורי״ם לבית סאטמער ? האדמו״ר מהרי״י זאגט צעזאמען מיטן עולם
נישט אינגאנצן אמת, בשנת האבילות נאכן ברך משה ז"ל האט ער געזאגט עקסטער, און בשנת האבילות נאך די מאמע ע"ה האט ער אנהייב געזאגט עקסטער און שפעטער האט מען געטוישט און געזאגט צוזאמען, און ביי די יארצייטן מיין איך זאגט ער יא עקסטער.
איך פארשטיי נישט פארוואס איז א רבי אנדערש מיט'ן זאגן עקסטער? אויב נאר איינער, זאך זיין נאר דער רבי ותו לא מידי, און אויב דער עולם יתומים זאכן נאכדעם צוזאמן, זאל שוין דער רבי אויך מיט זאגן צוזאמען? איז דא א מראי מקום צו דעם, אז מ'מעג זאגן איינער תיכף נאך דער אנדערע?
איז דא א מקור צו דעם אז דער בעל קורא זאל אנכאפן דער עצי חיים פונעם ספר תורה ווען ער זאגט דער חצי קדיש נאכ'ן ליינען?
כמדומני אז דאס אליינס קדיש זאגן פון אדמורי"ם האט נישט מיטן שמועס דא, די סיבה איז אלס כבוד (פונעם אדמו"ר זצ"ל) נאך וועם דער רבי זאגט קדיש, והיינו דאיכא בין אביו לאמו.
אויף די שאלה פון אנכאפן די עצי חיים, בפשטות איז דאס אלץ כבוד הספר (עיין משנ"ב סוף סי' קמז) כ'האב געזעהן עטליכע בעלי קורא'ס וואס כאפן אן דעם ספר בין גברא לגברא.. אינטערסאנט טאקע צי וויסן צי דאס האט שוין א פריערדיגע מקור
הנה אנכי שולח מלאך. זאגט רש"י כאן נתבשרו שעתידין לחטוא. די בשורה איז געווען אז אעפ"י שיחטאו לא תסתלק שכינה מביניהם, אזוי ווי די תרגום טייטשט כי לא אעלה בקרבך; לא אסלק שכינתי מבינך!
ראש הקהל האט געשריבן: איז דא א מקור צו דעם אז דער בעל קורא זאל אנכאפן דער עצי חיים פונעם ספר תורה ווען ער זאגט דער חצי קדיש נאכ'ן ליינען?
כ'האב אמאל פראבירט מברר צו זיין די טעם און נישט געפינען. בפשטות איז עס בלויז אנצוכאפן די ספר תורה ס'זאל זיך נישט אראפגליטשן אבער ס'נישט קיין ענין בפני עצמו.
ראש הקהל האט געשריבן: איז דא א מקור צו דעם אז דער בעל קורא זאל אנכאפן דער עצי חיים פונעם ספר תורה ווען ער זאגט דער חצי קדיש נאכ'ן ליינען?
כ'האב אמאל פראבירט מברר צו זיין די טעם און נישט געפינען. בפשטות איז עס בלויז אנצוכאפן די ספר תורה ס'זאל זיך נישט אראפגליטשן אבער ס'נישט קיין ענין בפני עצמו.
דוקא ביי קדיש? עולים כאפן אויך אן ביי די ברכות התרה. מדקדים כאפן אן מיט'ן טלית ווייל הספר מטמא ידים, וכן ראיתי נוהג האדמו"ר מהר"א מסאטמאר שליט"א
ראש הקהל האט געשריבן: איז דא א מקור צו דעם אז דער בעל קורא זאל אנכאפן דער עצי חיים פונעם ספר תורה ווען ער זאגט דער חצי קדיש נאכ'ן ליינען?
כ'האב אמאל פראבירט מברר צו זיין די טעם און נישט געפינען. בפשטות איז עס בלויז אנצוכאפן די ספר תורה ס'זאל זיך נישט אראפגליטשן אבער ס'נישט קיין ענין בפני עצמו.
דוקא ביי קדיש? עולים כאפן אויך אן ביי די ברכות התרה. מדקדים כאפן אן מיט'ן טלית ווייל הספר מטמא ידים, וכן ראיתי נוהג האדמו"ר מהר"א מסאטמאר שליט"א
די עצי חיים איז זיכער נישט מטמא, קען זיין די מדקדקים האבן מורא זיי וועלן בטעות אנרירן די פארמעט. ביי מגילה האב איך געהאט די שאלה טאמער איך זאל אבאכט גיבן נישט צורירן. די דיין האט מיר געזאגט איך זאל מיך נישט נעריש מאכן.
ראש הקהל האט געשריבן: איז דא א מקור צו דעם אז דער בעל קורא זאל אנכאפן דער עצי חיים פונעם ספר תורה ווען ער זאגט דער חצי קדיש נאכ'ן ליינען?
כ'האב אמאל פראבירט מברר צו זיין די טעם און נישט געפינען. בפשטות איז עס בלויז אנצוכאפן די ספר תורה ס'זאל זיך נישט אראפגליטשן אבער ס'נישט קיין ענין בפני עצמו.
דוקא ביי קדיש? עולים כאפן אויך אן ביי די ברכות התרה. מדקדים כאפן אן מיט'ן טלית ווייל הספר מטמא ידים, וכן ראיתי נוהג האדמו"ר מהר"א מסאטמאר שליט"א
די עצי חיים איז זיכער נישט מטמא, קען זיין די מדקדקים האבן מורא זיי וועלן בטעות אנרירן די פארמעט. ביי מגילה האב איך געהאט די שאלה טאמער איך זאל אבאכט גיבן נישט צורירן. די דיין האט מיר געזאגט איך זאל מיך נישט נעריש מאכן.
דאכט זיך אז א מגילה איז בכלל נישט מטמא את הידים
לכאורה האט געשריבן: פארוואס שרייבט מען תגובות אן זיך פארשטענדיגן מיטן מוח?
ראש הקהל האט געשריבן: איז דא א מקור צו דעם אז דער בעל קורא זאל אנכאפן דער עצי חיים פונעם ספר תורה ווען ער זאגט דער חצי קדיש נאכ'ן ליינען?
כ'האב אמאל פראבירט מברר צו זיין די טעם און נישט געפינען. בפשטות איז עס בלויז אנצוכאפן די ספר תורה ס'זאל זיך נישט אראפגליטשן אבער ס'נישט קיין ענין בפני עצמו.
דוקא ביי קדיש? עולים כאפן אויך אן ביי די ברכות התרה. מדקדים כאפן אן מיט'ן טלית ווייל הספר מטמא ידים, וכן ראיתי נוהג האדמו"ר מהר"א מסאטמאר שליט"א
די עצי חיים איז זיכער נישט מטמא, קען זיין די מדקדקים האבן מורא זיי וועלן בטעות אנרירן די פארמעט. ביי מגילה האב איך געהאט די שאלה טאמער איך זאל אבאכט גיבן נישט צורירן. די דיין האט מיר געזאגט איך זאל מיך נישט נעריש מאכן.
פון וואו נעמט איר דאס מיט אזא פשטות? אט איז דער לשון באר היטב סי' קמ"ז,
(א) ערום: ב"ח ומ"א כתבו דאפי' בעמודים אסור לאחוז אם לא ע"י מטפחת או ד"א עיין שם והפר"ח והיד אהרן חלקו וכתבו דנהי כשהוא ערום אסור לאחוז בעמודיו אבל כשהוא כרוך במטפחת פשיטא דשרי לאחוז בעמודי ס"ת אפי' בלא המטפחת וכ"כ הט"ז דלא ראינו אפלו מהמדקדקים ליזהר מליגע בעמודי ס"ת בלי הפסק ע"ש ועיין במהר"י מטראני ח"א סי' קל"ו ובתשו' פנים מאירות סי' ע"ו.
