אמר"ש פון השקה, איז כידוע אז צופיל השקות אדער לאזן צו לאנג אפן קען אויסמישן די פשוטע וואסער מיט די מי גשמים און דערנאך פארלירן די ארבעים סאה.
האב איך געהערט אז עטליכע שמשים האבן א שטאפער פון די אנדערע זייט ביי די מי גשמים בור, און מען דארף עפענען ביידע שטאפערס כדי דאס זאל ווערן כשר, און דער חכם טובל'ט זיך ש"י טבולות מיט א אפענע שטאפער נישט וויסנדיג פונעם צווייטן שטאפער... (איך גלייב אז דער שמש זאגט אויס דעם סוד פאר איינעם פון די תרח'ס מנין כדי יענער זאל דאס מסדר זיין יעדן טאג.)
יש הנאה האט געשריבן:אמר"ש פון השקה, איז כידוע אז צופיל השקות אדער לאזן צו לאנג אפן קען אויסמישן די פשוטע וואסער מיט די מי גשמים און דערנאך פארלירן די ארבעים סאה.
האב איך געהערט אז עטליכע שמשים האבן א שטאפער פון די אנדערע זייט ביי די מי גשמים בור, און מען דארף עפענען ביידע שטאפערס כדי דאס זאל ווערן כשר, און דער חכם טובל'ט זיך ש"י טבולות מיט א אפענע שטאפער נישט וויסנדיג פונעם צווייטן שטאפער... (איך גלייב אז דער שמש זאגט אויס דעם סוד פאר איינעם פון די תרח'ס מנין כדי יענער זאל דאס מסדר זיין יעדן טאג.)
אונגארישע הייזער האט געשריבן: מען קען לייגן די שטאפער פון די זייט פון די מי גשמים בור און פון דארטן קען (נאר) דער שמש עס מאכן, אזוי שפארט מען זיך די גאנצע שטאפער סומאטוכע.
אונגארישע הייזער האט געשריבן: מען קען לייגן די שטאפער פון די זייט פון די מי גשמים בור און פון דארטן קען (נאר) דער שמש עס מאכן, אזוי שפארט מען זיך די גאנצע שטאפער סומאטוכע.
איך האב פשוט געמיינט צו פרעגען די שמש מאכט זיכער צו ממנה זיין איינעם צו ער ווייסט אז איינער טוהט עס ממילא אזא זאך
אסאך מקוואות האבן שוין היינט א לולח השקה ווי מ'קען זעהן טאמער מ'האט שוין געמאכט אן השקה די טאג. די מעשה איז נאר אז ס'זענען דא וואס ווייסן נישט וויאזוי עס צו מאכן. ס'איז מונח בזכרוני פון ווען איך האב געלערנט מקוואות אז די וואסער דארף זיין רואיג כדי ס'זאל זיין א גוטע השקה. טאמער איז די וואסער העכער אויף איין זייט דארף מען ווארטן ביז ס'וועט זיך לעוולען. אזוי אויך טאמער איינער טובל' ט זיך בשעת'ן השקה מאכט עס א פראבלעם. איך געדענק נישט טאמער דאס איז מעיקר הלכה אדער בלויז א חומרה.
לגבי מאכן צו סאך השקות ווערט א פראבלעם פון נתן סאה ונטל סאה וואס לויט איין דעה (כ'מיין די ראב"ד) ווערט עס שאובים
מעולם לא שמעתי אז די וואסער דארף זיין רואיג עס איז מיר א חידוש.
אבער לגבי נטל סאה ונתן סאה, היינט האט דאך שוין יעדע מקוה א בור על גבי בור, אדער א בור בצד בור.
יש אדם שכל הנקראין בשמו יצליחו לגדולה זהו ויקרא בהם שמי ושם אבותי. וכתיב כי כאשר השמי' החדשי' והארץ החדשה אשר אני עושה עומדי' לפני אמר ה' כן יעמוד זרעכם ושמכם. וכתיב קראתי בשמך לי אתה. הרי שיש אדם שכל אותם הנקראים על שמו יחיו ויהיו בניו קיימי' ויעמידו תולדות ויש שכל אלה להם להפך שנאמרוהנחת' שמכם לשבועה לבחירי והמיתך ה' ולעבדיו יקרא שם אחר וכתיב והכרתי לבבל שם ושאר ונין ונכד וכתיב לא נין ולא נכד בעמו ואין שריד במגוריו. וכתיב ולא שם לו על פני חוץ.
לכן יתפלל אדם שכל הנקראי' בשמו יהיו בהם מדות טובות האלה ולא אחת מן המדות הרעות ושלא יקראו זרעו על אותן שמדות הרעות תלויות בהן. כיצד יראה אדם כשיש שני אחי' וקראו שם בניהם ובנותיהם אחר שם פלוני אפילו אחר צדיק ומתו בלא תולדות. או שהיו הכתובים למעלה לרעה בהם אל יקראו יותר באותו השם ר"ל שקראו לו שם בגורל מתוך הספר כאשר עושין לחולה או בשני אחי' נתקיי' למאן דאמ' שני' לחזקה ולמאן דאמר שלשה לחזק' פעמים שהאחי' קוראי' בשם אותו האיש ונכשלים זרעו או האחים קראו את בניהם אחר אביהם ומתו והבנו' קראו בניהן וחיו ויש שם פלוני שכל המשפחה שלו אם קראו זרעם בשמם מתו בלא תולדות ולא האריכו ימיהם ובכל ענינים האלו לנקבות ובשם שירא' החכם שכך הוא אל יאמר אקיי' לאבותי שם שלא ישכח והוא רואה שנקראים אחרים ונכשלו הרי הוא נושא אל נפשו עון. ואין אלו הדברים משום ניחוש שהרי הראשונים היו קוראים את בניהם על שם המאורע ולא מתו. אא"כ חטאו בער ואונן לכך יהיו צדיקים שזרעם מתים ולא מחמת עון. אלא שאלו הדברים הזיקו ואע"פ כן יש לאדם לחשוב שמא בעונו הוא וכל שמתים בניו ואחרים קראו אחר פלוני וזה קראו כמו כן ומתו הרי נגזר עליו לפי שכינו אחרים שם כמוהו:
אמר"ש פון השקה, איז כידוע אז צופיל השקות אדער לאזן צו לאנג אפן קען אויסמישן די פשוטע וואסער מיט די מי גשמים און דערנאך פארלירן די ארבעים סאה.
עס ליגט מיר אין זכרון אז איך האב געזעהן אין ספר מקוה מים פון הרה"ג ר' ירמי' כץ אז א געווענליכער בור נאך 20 מאל מאכן השקה איז שוין איבער רוב ביי די מי גשמים אויסגעמישט מילא אלץ נתן סאה ונטל סאה מאכט נישט אויס אויב אסאך מענטשן מאכן השקה ווייל אפי' אויב מזאל מאכן נאר איינמאל א טאג וועט עס סייווי ווערן אויסגעמישט נאך נישט צופיל מאל
וועלכע פריעדיגע ספר ברענגט איבער די ענין פון נאמען געבן
אז מזאל מקפיד זיין נישט געבן נאך איינער וואס איז אוועק יונג רח''ל
אדער דער קפידה פון טיילן נעמען
אדער צאמשטעלן א.ד.ג.
עי' ספר חסידים סי' רמ"ד בענין לא ליתן שם אחר מי שמת צעיר לימים
ער רעדט נישט דערפון, ער רעדט מען זאל נישט געבן א נאמען וואס מען האט געזעהן אז ווער עס הייסט אזוי איז נישט מצליח
אזוי ווי למשל אלעזר ניסן.
נכון לא כתב שם כך, אלא כתוב שאם קראו אחר איש אחד "והם" מתו בקיצור ימים אז לא יקראו שוב אחריו, בדקתי ומעניין מאוד שאה"נ לא מצאתי מקור קדמון , וראיתי בהלקוטים שמביאים מקור הים של שלמה והבית שמואל בדקתי המ"מ ושם כתב שמי שנהרג במיתה קשה לא נוהגים לקרות אחריו אבל לא כתב שם סתם מי שמת צעיר [אבל כך הוא מנהג העולם וכך כתב בשו"ת של האחרונים של זמנינו ]
צ/ק.
וואו איז די מקור אז די שבתים פון די דריי וואכן איז קעגן די שלש רגלים?
שער יששכר בשם הרבי מלובלין, מאור ושמש פר' פנחס, אמרי נועם פר' פנחס, צבי לצדיק מאמרי בין המצרים
שטייט אין איינע פון דיע דערמאנטע מקורות אז יעדע 'שבת' איז קעגן אן אנדערע יום טוב? נאכקוקנדיג זעה איך נאר דאס אז כ"א יום איז כנגד דאס אדער דאס
הנה אנכי שולח מלאך. זאגט רש"י כאן נתבשרו שעתידין לחטוא. די בשורה איז געווען אז אעפ"י שיחטאו לא תסתלק שכינה מביניהם, אזוי ווי די תרגום טייטשט כי לא אעלה בקרבך; לא אסלק שכינתי מבינך!
ס'איז מונח בזכרוני פון ווען איך האב געלערנט מקוואות אז די וואסער דארף זיין רואיג כדי ס'זאל זיין א גוטע השקה. טאמער איז די וואסער העכער אויף איין זייט דארף מען ווארטן ביז ס'וועט זיך לעוולען.
ס'איז מונח בזכרוני פון ווען איך האב געלערנט מקוואות אז די וואסער דארף זיין רואיג כדי ס'זאל זיין א גוטע השקה. טאמער איז די וואסער העכער אויף איין זייט דארף מען ווארטן ביז ס'וועט זיך לעוולען.
איך האב געזיכט און נישט געפינען. פארגאנגענעם פרייטאג האב איך געטראפן ת"ח אחד וואס האט געמאכט א ספר אויף מקוואות, האב איך אים געפרעגט די מקור, זאגט ער מיר אז דאס קומט פון א תשובה אין בית שלמה און אין דברי יואל איז אויך דא א תשובה וועגן דעם. ער האט אבער צוגעלייגט אז דאס איז א חומרה בעלמא און למעשה דארף מען נישט חושש זיין אויף דעם.
איך האב נישט די ספרים דא אין קאנטרי נאכצוקוקן וואס דארט שטייט.
אכן זה ידוע ומפורסם ומנהג ישראל תורה שאין לעשות כך אם משום חקות הגוי או שאר סיבות
אבל לענין הלכה כתב בשו"ע סי' של"ח וז"ל אלו שקורין לחבריהם ומצפצפים בפיהם כמו צפור מותר לעשותו בשבת" (רמ"א) וכל זה לענין איסור שבת אין איסור
בספר "מעשה איש" ח"א מובא שמרן החזון איש ענה להגר"ש שבדרון על שאלתו זו שיש דברים שאינם בגדר אסור או מותר, אלא צריך להרגיש.... [אבל לא ידוע אם היה משום שבת או אפי' בחול]