פריוואט האבן מיר עטליכע געענטפערט איך זאל עס לייגן אין OCD אשכול.... פארט בין איך נייגעריג אויב איינער ווייסט עפעס מער איבער די 3 ענינים.
1. קינדער מעגן שפילן מיט א' ב' מעגנעטס אדער פאזלס וכו' אויף דער ערד? די אותיות האבן דאך א קדושה, די שאלה איז צו עס מעג ליגן אויף דער ערד. ביי מיר אינדערהיים שפילט מען שוין מיט אזעלכע טויס פאר א לאנגע צייט און הערשט לעצטנס האב איך אנגעהויבן אריינטראכטן אויב מען מעג.
2. ביי אינגלעך שטייט אז מען זאל נישט לערנען קיין א' ב' איידער די דריי יאר, ווען מען פירט אין חדר און מען הייבט אן לערנען א' ב'. וואס איז מיט מיידלעך? ווען מעגן זיי אנהייבן לערנען א' ב'.
3. געווען לעצטנס א מעשה אין "זקיניך ויאמרו לך" אז - דאכציך - הרה"צ רבי משה ארי' פריינד זצ"ל האט געזאגט פאר א איד וואס האט אים געפרעגט צו ער זאל לייגן "וואלפעיפער" אין קינד'ס שטוב פון בערעלעך, האט ער געזאגט "פארוואס זאל א קינד א גאנצן טאג זעהן טמא'נע חיות?". למעשה, קינדער שפילן מיט כל מיני חיות טמאות א גאנצן טאג, ובפרט מיט בערעלעך. מיין מיידל האט אנגעקניפט א קשר אמיץ מיט עפעס א פינקע בערעלע ממש כתרין רעין דלא מתפרשין. איז טאקע דא א פראבלעם דערמיט? אין די סוכה זעה איך, פירן זיך אסאך מענטשן אויפצוהענגן די 4 חיות פון יהודה בן תימא'ס משנה. אויך חיות טמאות (אויסער דער הערש). אלזא מעג מען אדער נישט?
1. סתם אותיות האבן נישט קיין קדושה, ווילאנג ס'נישט כתבי הקודש.
2. פרעג דער וואס האט עס געשריבן.
3. איך ווייס אז אין חב"ד איז מען מקפיד דערויף, אויסער דעם האב איך נישט געהערט אז ס'זאל זיין א הוראה פאר'ן המון עם, ווער רעדט נאך פאר קליינע קינדער, וואס זענען זיי נעבעך שולדיג...
די אלע שאלות זענען זייער קיוט ווען ס'איז נוגע פאר'ן מענטש אליינס, משוגע מאכן אנדערע מענטשן וועגן אזעלכע זאכן איז זיכער נישט אויסגעהאלטן, ואין ספק מוציא מידי וודאי.
איז א מאן וואס איז אין די עלטערע יארן מחוייב חתונה צו האבן מיט יינגערע פרוי כדי צו מקיים זיין פו"ר? למשל איינער וואס איז 70, און האט געהאט עטליכע טעכטער מיט זיין זיוו"ר. איצט איז ער נתאלמן געווארן ל"ע ול"ע, איז ער מחוייב על פי הלכה אויסצוגעבן געלט און פרובירן צו חתונה האבן מיט א פרוי 30-40 יאר יינגער כדי ער זאל נאך קענען האבן אויך א זון און מקיים זיין מצוות פו"ר? נהגו כן?
חלב ישראל האט געשריבן:1. סתם אותיות האבן נישט קיין קדושה, ווילאנג ס'נישט כתבי הקודש. נישט ריכטיג, עס איז א דבר פשוט און אלע ספרים זענען פול דערמיט אז אותיות מרובעות האבן א קדושה, וכידוע זענען אסאך ערליכע זיך צוליב דעם מונע פון נוצן אותיות מרובעות פאר זאכן וואס מען ווארפט אין גארביטש. אויף למעשה דארף מען פרעגן א רב אדער דיין פון די אייגענע קהלה אדער קרייז. (לכאורה וויפיל איך פארשטיי איז אזוי אנגענומען ביים ציבור אז ווילאנג מען טוט נישט להדיא א דבר של "בזיון" איז מען נישט מקפיד, אבער איך קען נישט פסק'נען)
2. פרעג דער וואס האט עס געשריבן. סתם חוזק געמאכט פון א זאך וואס שטייט פון פריערדיגע (שלש שנים יהי' לכם ערלים), דער שואל האט דאס נישט אויסגעטראכט, און די מקור דערפון איז נישט אין א ליקוט ספר פון 2020. פארוואס מאכט מען א חדר פירן ביי די דריי יאר? (אפשר דו מאכסט נישט, אדער אפשר דאס זאל איך אויך פרעגן ביי דעם וואס האט דאס איינגעפירט??)
3. איך ווייס אז אין חב"ד איז מען מקפיד דערויף, אויסער דעם האב איך נישט געהערט אז ס'זאל זיין א הוראה פאר'ן המון עם, ווער רעדט נאך פאר קליינע קינדער, וואס זענען זיי נעבעך שולדיג... עס איז דא אסאך ערליכע יודן וואס פרובירן אז זייערע קינדער זאלן נישט זיין פארנומען מיט חיות טמאות, עס איז דא א חילוק פון א פשוט'ע בילד ביז זיך שפילן דערמיט, אדער אנפארבן די גאנצע וואנט דערמיט אז מען זאל דאס כסדר זעהן, און עס איז דא א חילוק פון א געהעריגע צורה ביז א געשטאפטע דאלי וואס האט געוויסע ענליכקייטן צו א בערעלע. וואס מען שרייבט וועגן א לייב וכדו' איז גוטע שאלות, וואס האט זיכער גוטע ענטפערס, (די זעלבע שאלה קענסטו פרעגן וויאזוי אויף יעדע ארון הקודש כמעט איז געווען לייבן) אבער פאקטיש איז געווען א גרויסע קפידה ביי ערליכע יודן און מען טרעפט דאס אויך אין מוסר ספרים אז מען זאל נישט קוקן אויף קיין חיות טמאים.
די אלע שאלות זענען זייער קיוט ווען ס'איז נוגע פאר'ן מענטש אליינס, משוגע מאכן אנדערע מענטשן וועגן אזעלכע זאכן איז זיכער נישט אויסגעהאלטן, ואין ספק מוציא מידי וודאי. קיינער האט נישט גערעדט פון משוגע מאכן אנדערע מענטשן, די שאלה איז וועגן וויאזוי מחנך צו זיין אייגענע קינדער אין ענינים וואס זענען זייער יסודות'דיג, און אויב דו ווערסט נערוועז פון אזעלכע שאלות מיינט דאס נאכנישט אז וועגן דעם קענסטו שוין חוזק מאכן און מזלזל זיין אין זאכן וואס ווערט שוין געברענגט פון די ראשונים כמלאכים, און וואס ערליכע יודן פלעגן נזהר זיין.