ווען מאכט מען די ברכה על נטילת לולב

[real estate]

אין שלחן ערוך איז משמע אז מען דארף שאקלן פאר הלל?
דער מנהג העולם אז מען טוט עס פארן דאווענען ווי איך פארשטיי איז דאס על פי האר"י כדי מען זאל שאקלן אין די סוכה, איז מיין שאלה אז היינט האט יעדע שוהל צו די האנט א סוכה אפשר וואלט מען יא געדארפט שאקלן פאר הלל?

[דריידל]

אסאך פירן זיך טאקע צו שאקלן פאר הלל אין בית המדרש סוכה, אבער נאר חול המועד און נישט יום טוב.
די וואס שאקלן אייביג צופרי איז בפשטות ווייל זיי ווילן נישט טרינקן א קאווע פאר שאקלן לולב

[סאדאם חוסעין]

און מיין שלחן ערוך איז קלאר אז מען נעמט עס צופרי קיין ווארט נישט אז מען נעמט עס פאר הלל.

מִצְוַת לוּלָב בַּיּוֹם וְלֹא בַּלַּיְלָה; וְכָל הַיּוֹם כָּשֵׁר לִנְטִילַת לוּלָב, שֶׁאִם לֹא נָטַל שַׁחֲרִית, יִטְּלֶנּוּ אַחַר כָּךְ. וּמִכָּל מָקוֹם זְרִיזִים מַקְדִּימִים לְמִצְוֹת וְנוֹטְלִים אוֹתוֹ בַּבֹּקֶר; וּזְמַנּוֹ הוּא מִשֶּׁתָּנֵץ הַחַמָּה, וְעִקַּר מִצְוָתוֹ בִּשְׁעַת הַהַלֵּל, וְאִם צָרִיךְ לְהַשְׁכִּים לָצֵאת לַדֶּרֶךְ, נוֹטְלוֹ מִשֶּׁעָלָה עַמּוּד הַשַּׁחַר. הגה: וְהַמְדַקְדֵּק יֶאֱחֹז הַלּוּלָב בְּיָדוֹ כְּשֶׁנִּכְנָס מִבֵּיתוֹ לְבֵית הַכְּנֶסֶת, גַּם בִּשְׁעַת הַתְּפִלָּה, וְכֵן יַחֲזִירוֹ לְבֵיתוֹ, כְּדֵי לְחַבֵּב הַמִּצְוֹת
איך זעה דא אז מען שאקעלט צוויי מאל לולב איינס צופרי און נאך אמאל די נניעום ביי הלל, קיין ווארט פון שאקלען פאר הלל.

[יעדער]

און מיין שלחן ערוך איז קלאר אז מען נעמט עס צופרי קיין ווארט נישט אז מען נעמט עס פאר הלל.

מִצְוַת לוּלָב בַּיּוֹם וְלֹא בַּלַּיְלָה; וְכָל הַיּוֹם כָּשֵׁר לִנְטִילַת לוּלָב, שֶׁאִם לֹא נָטַל שַׁחֲרִית, יִטְּלֶנּוּ אַחַר כָּךְ. וּמִכָּל מָקוֹם זְרִיזִים מַקְדִּימִים לְמִצְוֹת וְנוֹטְלִים אוֹתוֹ בַּבֹּקֶר; וּזְמַנּוֹ הוּא מִשֶּׁתָּנֵץ הַחַמָּה, וְעִקַּר מִצְוָתוֹ בִּשְׁעַת הַהַלֵּל, וְאִם צָרִיךְ לְהַשְׁכִּים לָצֵאת לַדֶּרֶךְ, נוֹטְלוֹ מִשֶּׁעָלָה עַמּוּד הַשַּׁחַר. הגה: וְהַמְדַקְדֵּק יֶאֱחֹז הַלּוּלָב בְּיָדוֹ כְּשֶׁנִּכְנָס מִבֵּיתוֹ לְבֵית הַכְּנֶסֶת, גַּם בִּשְׁעַת הַתְּפִלָּה, וְכֵן יַחֲזִירוֹ לְבֵיתוֹ, כְּדֵי לְחַבֵּב הַמִּצְוֹת
איך זעה דא אז מען שאקעלט צוויי מאל לולב איינס צופרי און נאך אמאל די נניעום ביי הלל, קיין ווארט פון שאקלען פאר הלל.

שחרית אחר חזרת תפלה נוטלין הלולב ומברכין על נטילת לולב ושהחיינו וגומרין ההלל (מחבר סי' תרנד ס“א)