ר' שמעון נתן נטע בידערמאן (השני) מלעלוב זצ"ל - יוה"ק תש"ע

תולדות וסיפורי צדיקים וחסידים

די אחראים: אחראי,גבאי ביהמד

1x1
שר האלפיים
תגובות: 2840
זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך מאי 27, 2009 6:15 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך 1x1 »

והוא פלאי
שר האלפיים
תגובות: 2754
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג אוגוסט 23, 2009 3:18 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך והוא פלאי »

כתר ישועה האט געשריבן:קהל חסידי ירושלים האבען זיך געטיילט ווען ר' ברוכ'ל האט גענומען ממון פון די ציוניסטיש'ע מדינה.
ר' שמעון לעלעווער איז נישט געוועזען א קארלינ'ער חסיד כלל וכלל. ויעדון ע"כ אז כמעט קיינמאל האט ער נישט דארמאנט עפעס פון קארלין. ובפרט יעיד ע"כ הודאת בעל דין - ר' שמעונ'ן זי"ע בכבודו ובעצמו.
איהכ"נ, דו נאמען 'פינסק' איז נאך א שווערע דין תורה ציווישען ביידע צדדים און בסוף איז נפסק געוואען רופן ר' אהרן ראזענפעלד זי"ע מיט דו נאמען 'פינסק'. אגב, זיין ברידער ר' שמואל הערש ראזענפעלד חתן ר' משה מרדכי לעלעווער איז אויכעט געווען ביי דו וועלען צו באקרוינט ווערן אל'ס דו מנהיג פון דו קומץ קארלינער עדה אבער אחיו גבר עליו. פאר דו לעלעווער חסידים האט עס גאר וויי געטון אז ר' שמואל הערש איז נישט באקרוינט געווארען. לעצטענ'ס ווען ר' שמואל הערש קען שוין נישט ארויס גיין פון שטוב מפאת זקנותו וחולשתו ווערט געפראוועט א מנין ביי אם און שטוב ווי דארט רופט מען עם מיטן נאמען 'אדמו"ר מקארלין לעלוב'. ביי דעם מאמענט און אז משמועסט שוין פון ר' שמואל הערש'ן איז כדאי צו דארמאנן זיין נאמען און בעטן פונ'עם קהל הקודש מעתיר זיין לרפואתו השלימה. זיין נאמען איז: שמואל צבי אלימלך הנו"מ הדס לרפו"ש בתושח"י.

דא איז דא א גרויסער ערבוב בין הנושאים, קארלינער חסידים זענען געווען חסידים פון הרה"ק ר' ישראל הנקרא בפי העולם דער ינוקא, ובפי חסידי סטאלין דער פראנקפורטער, ער האט געהאט עטליכע זון, אבער רוב חסידים זאנען געווען חסידים פון ר' אברהם אלימלך, שנסע לאה"ק וחזרה לפוילן קודם המלחמה,
לאחר המלחמה נשאר רק ר' יוחנן, שהי' קודם המלחמה בלוצק, ולא כל חסידי רא"א קיבלו בשלימות מרותו, וכשנפטר ונשאר רק הנכד הקטן, והוריו לא היו ראויים לאדמורו"ת, אז נחלקו, בדרך כלל אלו שקיבלו מרותו בשלימות קיבלו מרות מהנכד, (שכן כבר הי' כן לעולמים בקארלין אצל הינוקא) ואלו שלא לא קיבלו מרו, והיות שהם היו הרוב באחד הבנינים של חסידי קארלין בירושלים, נשארו שם, והכינוי שלהם הי' האלטע, ושל השאר הי' היונגע
הם קיבלו לכמו רבי ר' משה מרדכי מלעלוב, שהי' חסיד קארלין, אבל מפני סיבות שונות לא הי' פעיל בחסידות קארלין
כשנפטר, אזי חסידי קארלין די אלטע, ראו שאין להם רבי כלל, אז הבכור ר' אברהם נעשה לעלוב, ור' שמעון שהי' השני, נעשה קארלין לעלוב, והסכים לזה, משום כבודו של אחיו הגדול,
הרבי מסטאלין קארלין, בא אליו שיפסיקו מלהקרא קארלין וכו', והוא צוה לחסידיו (של קארלין) שיתפשרו עמו, ולא רצו, אז אמר א"כ אינו רוצה להיות רבם, (והי' בזה גדלות אפצוזאגן רביסטווע של עולם גדול, שאז לא הי' העולם שלו גדול כל כך, רק נעשה במשך השנים שאנשים הכירו בגדלותו, אבל הוא לא החשיב זה לגדלות, שכן לא צייתו לו, וא"כ מה משמעות של הרביסטעווע)
אח"כ הלכו לדי"ת, ועשו בחירות לרבי, ונעשה פינסק קארלין
חסידי ירושלים הם אלו שנפרדו מהיונגע כשהתחיל ליקח ממון
למה זה תשאל לשמי...
נחמן נתן
שר ארבעת האלפים
תגובות: 4124
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג יולי 13, 2008 7:11 pm
לאקאציע: צווישן סקרענטאן און סיראקיוז

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך נחמן נתן »

מיט יבלחט"א כ"ק אדמו"ר מסלאנים ב"ב שליט"א
אטעטשמענטס
Lelov - Slonim.jpg
Lelov - Slonim.jpg (88.18 KiB) געזען 4580 מאל
לחיים ולברכה!
כתר ישועה
שר חמש מאות
תגובות: 648
זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג מארטש 17, 2009 7:36 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך כתר ישועה »

ארויס גענומען פון וויקיפעדיא:


רבי יוחנן מלוצק
רבי יוחנן נולד בסטולין. לאחר השואה עלה לארץ ישראל ב-כ"ג באייר ה'תש"ו (1946). בהגיעו התקבל בהתלהבות על ידי חסידי קרלין שגרו בארץ ישראל וקבע את מושבו בחיפה. בשנת תש"ח (1948) עבר לארצות הברית. רבי יוחנן פיתח את החצר והקים מרכזים חדשים וגדולים בארצות הברית ובארץ ישראל. רבי יוחנן פעל מתוך מטרה לאחד את כל חסידי קרלין שבארץ ישראל לקהילה אחת שתפעל תחת מרותו. בין השאר, הקים ישיבה שנקראה בשם "בית אהרן וישראל" שילוב שמן של שתי הישיבות שפעלו בארץ עד אז. מרבית חסידי קרלין מילאו אחר דבריו, אבל היו גם כאלה שלא פעלו עמו יד ביד, ובהם קבוצה מזקני החצר שאחדים מצעדיו לא מצאו חן בעיניהם.

בשנת תשי"ד (1954) ביקר שוב רבי יוחנן בארץ ושהה בה עד לאחר ראש השנה תשט"ו, אז שב לארצות הברית ונפטר שם בכ"א בכסלו תשט"ז (1955) והוא בן 56. דיונים נוקבים התנהלו אחר פטירתו באשר למקום קבורתו. על פי גורל הוחלט לקוברו בארצות הברית, אולם חסידי קרלין שבארץ ישראל לא הסכינו עם ההחלטה ופעלו למען הביאו לקבורה בארץ. ואכן, חודשים אחדים לאחר פטירתו הוצא רבי יוחנן מקברו והובא לקבורה בבית העלמין העתיק בטבריה.

[עריכה] רבי משה מרדכי בידרמן מקרלין - לעלוב
"זקני קרלין" - טענה שהיא היא הממשיכה האמיתית של חסידות קרלין, וקיבלו על עצמם כאדמו"ר את רבי משה מרדכי בידרמן, האדמו"ר מלעלוב, שבעקבות כך היה לרבן של שתי חצרות שהמשיכו להתקיים בנפרד (תופעה יחידאית בתנועת החסידות). תקדים לבחירת אדמו"ר שאיננו מגזע האדמו"רות היה במספר חצרות חסידיות, ובחסידות קרלין עצמה אירע הדבר בעבר במינויו של רבי שלמה מקרלין לאדמו"ר לאחר פטירת רבי אהרן הגדול, על אף שלא היה ממשפחתו. בתקופה זו החלה חסידות קרלין להתאפיין ביריבות מרה בין שני פלגיה. רבי משה מרדכי נפטר בכ"ד בטבת תשמ"ז.

[עריכה] רבי שמעון מלעלוב
לאחר פטירתו של רבי משה מרדכי, הוכתרו שני בניו, רבי שמעון ורבי אברהם כאדמו"רים לחסידות לעלוב. "זקני קרלין" בחרו לעצמם את רבי שמעון כמי שימשיך להנהיגם תחת אביו שנפטר, וכך נשא רבי שמעון, כאביו, בשני התארים אדמו"ר מקרלין ואדמו"ר מלעלוב. אולם הרעיון לא עלה יפה, וכעבור פרק זמן התמוססה אדמו"רותו על "זקני קרלין", האדמו"ר התפטר (אף זה צעד בלתי שגרתי בעולם החסידות) והחסידים נותרו ללא מנהיג.

[עריכה] רבי אהרן רוזנפלד
בשלב זה החליטו החסידים בהצבעה חשאית להציע את כהונת האדמו"ר לרבי אהרן רוזנפלד מנכבדי וזקני החצר. לרבי אהרן הייתה קרבה משפחתית עם אדמו"רי קרלין, כאשר הוא התייחס מצד סבתו לרבי אהרן הגדול מקרלין. אביו של רבי אהרן רוזנפלד, ר' מנשה, היה אף הוא מחשובי חסידי קרלין. בנוסף, נודע רבי אהרן כאיש חינוך מעולה וכאדם בעל אישיות מוסרית גבוהה, והאדמו"ר רבי יוחנן מינהו למדריך לחבורת בחורים. רבי אהרן רוזנפלד הסכים להצעה, בתנאי שיאפשרו בידיו לשים קץ ליריבות המרה של החצר עם יריבתה - "צעירי קרלין". לאחר שהשיג את ההסכמה לצעד מונה לאדמו"ר ובמקביל קידם פנייה לבית דין בהסכמת חסידות קרלין היריבה. בעקבות פסק דין זה הוחלט כי הפלג המרכזי בהנהגתו של רבי ברוך שוחט יקרא בשם "קרלין-סטולין" ואילו הפלג השני, "זקני קרלין" יקרא בשם "פינסק-קרלין". מאז מוכרת חצר זו כחסידות פינסק-קרלין. לאחר פטירתו הוציאו החסידים לאור סדרת ספרים נושאי השם "ארחות אהרן", ביניהם ספר "משנת החינוך" שמקובל מאוד בקרב מחנכים במגזר החסידי.

רבי אהרן רוזנפלד ניהל את חסידות פינסק-קרלין עשור שנים. לאחר פטירתו ירש את מקומו בנו בכורו, האדמו"ר הנוכחי רבי אריה רוזנפלד.
כתרו ישועה - לבושו צדקה
הישועות בו מקיפות
נחמן נתן
שר ארבעת האלפים
תגובות: 4124
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג יולי 13, 2008 7:11 pm
לאקאציע: צווישן סקרענטאן און סיראקיוז

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך נחמן נתן »

נישט דא קיין אשכול מיוחד איבערן פאטער, הרה"ק ר' משה מרדכי זצ"ל, דעריבער ימצא תגובתי את מקומו כאן.

מערקט: משה מדכי
אטעטשמענטס
Lelov Poster.jpg
לחיים ולברכה!
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

שנה להסתלקותו הפתאומית של כ"ק האדמו"ר מלעלוב זצוק"ל

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

שנה להסתלקותו הפתאומית של כ"ק האדמו"ר מלעלוב זצוק"ל


http://bhol-forums.co.il/topic.asp?cat_ ... rum_id=771
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

"זו כפרתי" • ה'כפרות' האחרונות של האדמו"ר מלעלוב זצ"ל • תיעוד וידיאו נדיר

בליל יום הכיפורים יצויין יום השנה הראשון להסתלקותו הפתאומית של האדמו"ר מלעלוב זצ"ל • שעות אחדות קודם לכן, הוא קיים בפעם האחרונה את מנהג הכפרות והתכונן ליום הקדוש • 'בחדרי חרדים' בשיתוף מגזין 'בחצרות קודשינו' מגיש וידאו נדיר של רגעי הוד בחייו והשעות האחרונות • לצפיה




http://www.bhol.co.il/news_read.asp?id=19793&cat_id=2
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

אצל כותל המערבי
אטעטשמענטס
זי"ע
זי"ע
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

תשע"א
אטעטשמענטס
new Poster.jpg
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

א' סליחות
אטעטשמענטס
1.jpg
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

כ"ק מרן האדמו"ר מלעלוב זצ"ל
בהלם התקבלה עם מוצאי היום הקדוש הבשורה המרה על הסתלקותו הפתאומית של אחד מצדיקי הדור כ"ק מרן האדמו"ר רבי שמעון נתן נטע בידרמן מלעלוב זצ"ל, שנסתלק לשמי רום בליל יום הכיפורים. אלפים מלווים אותו למנוחות בבני-ברק ובירושלים

יוחנן וייסברג י' בתשרי תש"ע - 28/09/2009 19:20
אבל כבד יורד על היהדות החרדית, עם היוודעה דבר הבשורה המרה והקשה, על הסתלקותו לשמי רום של רבם ומאורם של חסידי לעלוב, כ"ק מרן אדמו"ר הרה"ק רבי שמעון נתן נטע בידרמן זצוק"ל מלעלוב.

האדמו"ר זי"ע נולד ביום ו' טבת תרצ"א, לאביו כ"ק מרן אדמו"ר הרה"ק משה מרדכי זי"ע מלעלוב. האדמו"ר זי"ע גדל ונתחנך על ברכי אביו הק' זי"ע. בילדותו ינק תורה ממלמדי תשב"ר בבית חינוך הגדול בירושלים בת"ת "חיי עולם". לאחר מכן למד והתעלה במדרגות התורה והיראה בישיבת "שפת אמת".

נודע בשער בת רבים כגדול בתורה ובחסידות. כל ימיו ישב על התורה ועל העבודה. סיגף עצמו בסיגופים ועבד את ה' בכוחות נפש עצומים. בעולם התורה התקבל ספרו 'הר בשן' על הרמב"ם באהבה יתירה.

בשנת תשל"ג נסע לקראון-הייטס שבארה"ב, שם למד תורה מתוך הדחק עד לשנת תשמ"ז. בתקופת שהותו בארה"ב התחבב בחיבה יתירה אצל כ"ק אדמו"ר מליובאוויטש זי"ע, שרחש לו כבוד גדול. ידוע שפעם נתן לו לעלות בתורה בעליה השלישית בשבת במנחה, במקומו.

עם הסתלקות אביו בתשמ"ז קבלו עליהם חסידי לעלוב את מרותו. הנהיג את עדת מרעיתו והחדיר בהם תורה ואהבת השם יתברך. אלפים נהרו לפתחו לקבל את עצתו וברכתו. כן היה מחובב על כל גדולי ישראל, וידוע שמחותנו כ"ק מרן אדמו"ר מויזניץ שליט"א אמר כמה וכמה פעמים כשהגיע לבקרו: 'איך האב הנאה זיך ציטרעפן מיט ערליכער יודן'.

בליל יום הקדוש יום הכיפורים עוד ניגש לעמוד לתפילת 'כל נדרי'. לאחר התפילה הלך לביתו והכין עצמו לשינה מועטה, קרא קריאת שמע וסידר את עצמו בתוך מיטתו, סידר את כיפתו וביקש שיפתחו לו את השרוכים שעליו. בלילות האחרונים ישן כשהוא מחובר לחמצן. כהשהגבאי הגיע לחבר את החמצן, ראה שמשהו אינו כשורה. מיד הזמינו את כוחות ההצלה שניסו להציל את חייו, והחליטו לפנות אותו לבית החולים, אך בדרך החזיר את נשמתו הטהורה ליוצרו. מיד החזירו את גופתו הק' לחדרו שליד היכל בית מדרשו שם שפך שיח והתפלל שנים רבות.

בבני-ברק פשטה הידיעה המרה בבתי הכנסיות במהלך היום הקדוש, והתקבלה בכל מקום בתדהמה וביגון עז. יצויין, כי האדמו"ר נודע בתפילותיו הנרגשות ולבביותו המיוחדת לכל אדם באשר הוא. בערב יום הכיפורים, עדיין עמד על משמרתו בעוז ובגבורה, וקיבל את קהל חסידיו וציבור רב לחלוקת ה'לעקח' הנהוגה בחצרות חסידיות.

הלוויתו יצאה בשעה 21:30 מהיכל בית מדרשו ברחוב ברויאר - שיכון ה' בבני-ברק, בהשתתפות אלפים רבים, בראשות גדולי וצדיקי הדור שליט"א, דרך בית המדרש לעלוב ברחוב בהר"ן בשכונת מאה שערים בירושלים, לקברי אבותיו בהר הזיתים בירושלים.

השאיר אחריו ברכה מאות חסידים שבורים ורצוצים, ובראשם בניו הרה"צ רבי אליהו עזריאל, הרה"צ רבי אהרן, הרה"צ רבי יעקב יצחק שליט"א וחתניו. בין חתניו – כ"ק האדמו"ר מנדבורנה צפת שליט"א.

וכל בית ישראל יבכו את השריפה אשר שרף השם
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

אביו הרב הקדוש רבי משה מרדכי זצ"ל
אטעטשמענטס
mm.JPG
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

ספר תורה
אטעטשמענטס
ttt.jpg
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

בס"ד

י. ירושלמי
וכל בית ישראל יבכו את השריפה אשר שרף השם
רבבות אידן מיט צובראכענע הערצער באגלייטן למנוחת עולמים דעם לעלוב'ער רבי'ן זצ"ל פון ב"ב וועלכער איז פּלוצלונג נסתלק געווארן לחיי עוה"ב ליל "כל נדרי"
פארצייטישער צדיק זצ"ל ווערט נתבקש לישיבה של מעלה אין זיין חדר מיוחד נאך הייליגע עבודה פון כל נדרי נאכט - שרעקליכע בשורה פון פּלוצלונג'דיגע פּטירה צושפּרייט זיך נאך אום יו"כ ווי א העליש פייער אין א טרוקענעם פעלד איבער גאנץ ב"ב – חסידים מאכן מיט גאר שווערן יו"ט, ווען די מיטה פון רבי'ן געפינט זיך אין זייטן צימער נעבן ביהמ"ד - טויזנטער בראשות אדמורי"ם רבנים וגדולי ישראל שליט"א באגלייטן דעם גרויסן נפטר ביי די לוי' פון זיין ביהמ"ד אין בני ברק – נאך פילע טויזנטער בראשות גדולי ישראל שליט"א באגלייטן דעם גרויסן צדיק זצ"ל, פון זיין ביהמ"ד אויף רחוב בהר"ן אין ירושלים אויפ'ן וועג צו הר הזיתים
בני ברק. - די שטאט ספּעציפיש צוגלייך מיט'ן גאנצן יהדות החרדית אין אלגעמיין איז מאמענטאל אין טיפן שאק און שרעקליכן טרויער פון דעם גאר ווייטאגליכן און פּלוצלונג'דיגן שריפה אשר שרף ה', ווען ס'איז אזוי בחטף אוועקגעריסן געווארן איינער פון די דמויות הוד און גאר געהויבענע פּערזענליכקייטן פון אונזער דור יתום, דער גרויסער צדיק ואיש קדוש כ"ק אדמו"ר הרה"צ רבי שמעון נתן נטע בידערמאן זצ"ל, לעלוב'ער רבי פון בני ברק, וועלכער איז אהן קיין פריערדיגע אנדייטונגען נתבקש געווארן לישיבה של מעלה, מאנטאג כל נדרי שפּעט ביינאכט, נאך א טאג פון א הייליגע עבודה, וואס דער קלימאקס דערפון ס'איז געווען ווען דער רבי האט כמנהגו נאך פארגעדאווענט "כל נדרי", אין עלטער פון 79 יאר.
* * * * *
דער לעלוב'ער רבי זצ"ל איז געבוירן ו' טבת שנת תרצ"א, אין די אלטשטאט ירושלים, צו זיין גרויסן פאטער, דער פריערדיגער לעלוב'ער רבי כ"ק אדמו"ר הרה"ק רבי משה מרדכי זצ"ל, א זוהן פון הרה"ק רבי שמעון נתן נטע מלעלוב זצ"ל, בן הרה"ק רבי דוד צבי שלמה זצ"ל אדמו"ר מלעלוב, בן הרה"ק רבי אלעזר מנחם זצ"ל, בן הרה"ק רבי משה מלעלוב זצ"ל, זוהן פון הרה"ק רבי דוד'ל לעלוב'ער זי"ע (וועלכער איז נפטר געווארן ז' שבט שנת תקע"ד), פון די תלמידים פונעם הייליגן רבי'ן ר' אלימלך מליזענסק זי"ע און שפעטער פון חוזה מלובלין זי"ע, און וועלכעס איז אריבער געפלאנצט געווארן קיין ירושלים עיה"ק אין שנת תרי"א, דורך דעם רבי'ן רבי דוד'ל זי"ע'ס זון הרה"ק רבי משה מלעלוב זי"ע.
מען האט דעם רך הנולד א נאמען געגעבן שמעון נתן נטע, נאכ'ן זיידן הרה"ק רבי שמעון נתן נטע זצ"ל, וועלכער איז נפטר געווארן מיט א יאר פריער (צום גדלי' שנת תר"צ), און זיין טאטע הרה"ק רבי משה מרדכי זצ"ל, וועלכער האט שטארק געשעצט זיין קליינעם שמעון האט זיך נישט איינמאל אויפגעטון פאר בני שיחו, אז ער איז זיכער אז זיין פאטער בגנזי מרומים, איז שטאלץ מיט דעם קינד, וועמען ער האט א נאמען געגעבן נאך אים.
אט אין די הייליגע און חסידישע שטוב האט דער לעלוב'ער רבי זצ"ל זיך געהאדעוועט, איינזאפּענדיג אין זיך די עבודת הקודש פון יגיעת התפילה, און הארעווענדיג אין תורה מיט א געוואלדיגע התמדה און מס"נ ממש. נאך א גרונד פּרינציפּ וועלכע איז געווען חקוק אין די געהויבענע שטוב, איז געווען דאס איבערגעגעבנקייט צו העלפן א איד אפּגעזען ווי שווער דאס זאל נישט אנקומען, און פון זיין פריעסטן יוגענט איז געווען קענטיג אויפ'ן קינד זיין חסידישער ברען צו תורה און עבודת השם, און זיין ווארימקייט צו העלפן די צובראכענע און צוקלאפּטע אידן וואס האבן זיך געדרייט ביי זיי אין שטוב - כמסורת בית לעלוב - אדער קינדער פון זיין עלטער וואס זענען דערווייטערט געווארן דורך אנדערע.
ער האט געלערנט אין דער ת"ת "חיי עולם" אין ירושלים, און ממשיך געווען אין די בחור'ישע יארן אין די "ישיבה לצעירים", וואו ער איז געווען פון די אויסגעצייכענטע תלמידים, איבערהויפּט צוליב זיין ערליכקייט און געוואלדיגע התמדה, נישט קימערנדיג זיך - ווי געווענליכע יונגלעך און בחורימ'לעך אין זיין עלטער - מיט די אלגעמיינע עוה"ז אנגעלעגנהייטן, נאר לערנען און נאכאמאל לערנען, וואס זיין פאטער וועלכער איז אליין געווען א גרויסער גאון און מתמיד, האט אויך גאר שטארק מפליא געווען, אויף אזוי ווייט, אז ווען דער יונגער שמעון איז אריינגעקומען אין הויז, פלעגט זיך זיין טאטע עטוואס אונטערהייבן מפּני כבוד תורתו... אפילו בערוב ימיו, ווען דער גרויסער טאטע זצ"ל איז געווען רתוק למטתו נאכ'ן ליידן סטראוק ל"ע, פלעגט ער אפט מאל זאגן פאר די משמשים בק', אז ווען "שמעון וועט קומען זאל מען מיר פריער איינמעלדן, ווייל איך דארף זיך דאך אונטערהייבן פאר אים". דער רבי הרה"ק הרמ"מ האט פיל מאל זיך אויסגעדרוקט אויף זיין זוהן אז ער איז א "ירא שמים" און "א איד".
איינמאל ווען יבלח"ט דער סקאליער רבי שליט"א, וועלכער האט עטליכע יאר געלערנט בחברותא מיט'ן רבי'ן זצ"ל אין אמעריקע, איז געווען אין א"י און דערציילט פאר'ן פריערדיגן לעלוב'ער רבי'ן אז ער לערנט בחברותא מיט זיין זוהן ר' שמעו'לע, האט דער לעלוב'ער רבי זיך אויסגעדרוקט: "מיין שמעון איז א ירא שמים". איינמאל אין שנת תשמ"ג, שמועסנדיג מיט הרה"ח בנש"ק ר' צבי אלימלך קארנרייך נ"י, וועגן זיין ידידות און עסקנות פאר זיין מחותן ר' שמעו'לע אין אמעריקע, האט דער לעלובער רבי הרה"ק הרמ"מ זצ"ל זיך אויסגעדרוקט פאר ר' הערש מיילעך: "איר זענט א גוטער מבין, איך שעם זיך גארנישט צו האבן אזא זוהן ווי ר' שמעון...". ביי פילע געלעגנהייטן אין די שפעטערדיגע יארן, ווען מענטשן האבן אנגעפרעגט ביים לעלוב'ער רבי'ן הרמ"מ זצ"ל איבער פארן וואוינען קיין אמעריקע, האט ער זיך אויסגעדרוקט, "איך האב געשיקט מיין ר' שמעונ'ען קיין אמעריקע, און אמעריקע האט אים גארנישט געשאדט".
אין די פריע בחור'ישע יארן האט דער רבי געלערנט אין דער ישיבה "בית יוסף" נאווארדאק, און ער האט אויך געלערנט צוויי יאר אין די גרויסע גערער ישיבה "שפת אמת" אין ירושלים, וואו ער איז געווען צווישן די אויסגעצייכנטע תלמידים. נאכדעם ווען זיין פאטער האט זיך אריבערגעצויגן קיין תל אביב, איז דער בחור שמעון אריבער לערנען אין כולל "גאוני וואלאזשין" וואו ער האט זיך, ווי אין די פריערדיגע ישיבות, אויסגעצייכנט מיט זיין געוואלדיגע התמדה און עבודת השם, שמ'נדיג אלס חסידא ופּרישא, וועלכער איז זיך מסתפּק במועט און איז ממאס אין אלע ענייני עוה"ז.
דער רבי פלעגט כל ימיו דערציילן א דבר פלא, אז ווען ער האט זיך געזעגענט צום לעצטן מאל מיטן אלטן גערער רבי'ן בעל "אמרי אמת" זצ"ל, האט דער "אמרי אמת", אים נישט דערלאנגט די האנט צום געזעגענען. די גערער בחורים וואס זענען דארט געשטאנען, האבן אים געזאגט, "פאר נישט אהיים, דער רבי האט דיך נישט געזעגענט", אבער דער רבי איז יא אהיים געפארן צוליב כיבוד אב, און ער האט שפעטער מחמת סיבות שונות מער נישט געקענט צוריקקומען לערנען אין די ישיבה "שפת אמת".
אלט זייענדיג 18 יאר איז דער רבי זצ"ל נתעטר געווארן בסמיכות חכמים מיט "יורה יורה ידין ידין" פון הג"ר יוסף צבי קאליש זצ"ל אב"ד בני ברק (באקאנט אויך אלס סקערנעוויצער רבי), וועלכער האט אים באצייכנט אלס "בקי נפלא בכל הפוסקים והנו"כ, מן הראשון שבראשונים ועד אחרון שבאחרונים", ווי אויך פון אנדערע גדולי הדור. בענוונותו הק' האט ער זיך אין די לעצטע יארן אמאל אויסגעדרוקט פאר די קינדער: "דער רב פון ב"ב האט אויף מיר 'רחמנות געהאט' אלס בנש"ק און האט מיר געשאנקען די הורמנא"...
אנפאנג שנת תשי"א איז דער רבי אריינגעקומען בברית הנישואין מיט די רביצין הצדקנית תחי', א טאכטער פון הרה"צ רבי שלמה פריינד זצ"ל, וועלכער האט געצויגן זיין יחוס צום "איד הקדוש" מפּישיסחא זי"ע, און די רביצין תליט"א האט אויף זיך גענומען צו שטיין לימינו אין זיין עבודת הקודש. די רביצין האט אים עד זיבולא בתרייתא אפּגעווארט מיט גרויס געטריישאפט, באדינענדיג אין גרויסן מאן מיט די גרעסטע הערצה.
נאך די חתונה האט ער זיך נאך מער אריינגעווארפן אין תורה ועבודה, אויף א העכערן שטאפּל און מדריגה ווי פריער, טראץ זיין דחקות אין יענע יארן אין ירושלים. עטליכע גדולי ישראל פון פריערדיגן דור, ביי וועמען רבי שמעון האט באזוכט אין יענע יארן, נישט אנגעבענדיג ווער ער איז, האבן זיך אויסגעדרוקט אז דער אינגערמאן שיינט ווי א מיוחד במינו און בן עלי'. אין יענע יארן האט ער יעדע נאכט געלערנט עטליכע שעה בחברותא מיט'ן פריערדיגן ראכמיסטריווקער רבי'ן, כ"ק אדמו"ר רבי ישראל מרדכי טווערסקי זצ"ל, און אינאיינעם זענען די צוויי שפּעטערדיגע מנהיגי ישראל וצדיקי הדור נאך שטארקער אויסגעשטיגן בתורה וחסידות.
טראצדעם וואס דער רבי האט קיינמאל נישט געלערנט אין די מירער ישיבה, פלעגט ער א לאנגע צייט גיין הערן יעדע וואך די שיעורים פון הג"ר חיים שמולעוויטש זצ"ל ר"י מיר אין ירושלים, זייענדיג שטענדיג משתוקק צולל צו זיין במים אדירים פון די תוה"ק וחכמי'. דער רבי פלעגט בערוב ימיו אויך דערציילן, אז ער פלעגט פיל מאל פרייטאג טרעפן ביים ציון פון אוהחה"ק און אנדערע מקומות הק' דעם מירער ראש ישיבה הגר"ח הנ"ל, וועלכער האט זיך געפירט צו פארן אויף די מקומות הק' יעדן ערש"ק.
אין די אנהייב תש"ך יארן איז ער פארבעטן געווארן צו קומען דינען אלס מגיד שיעור אין אנטווערפּן, וואו ער האט איינגעפּרעגט אין זיינע תלמידים א שטארקע התמדת התורה און קראנטן דרך הלימוד, און פיל תלמידים זענען אין רעזולטאט אויסגעוואקסן מרביצי תורה און בני עליה, אזוי אז ס'איז אנגעבליך געווען קענטיג אז ער איז שטארק מצליח אין זיין עבודת הקודש. ער האט פארגעלערנט א שיעור אין מסכת קידושין, און אין ספר שלה"ק, און געפירט מלוה מלכה'ס פאר די תלמידים. אין אנטווערפן פלעגט דער רבי אפט מאל גיין צו די מלוה מלכה'ס פון הרה"ק רבי איציקל מפּשעווארסק זצ"ל, וועלכער האט אים גאר שטארק מכבד געווען באופן יוצא מן הכלל. איינמאל האט הרה"ק רבי איציקל געפרעגט דעם יונגערן רבי שמעו'לע לעלוב'ער, צי ער ווייסט פשט אין מאחז"ל "חמין במוצ"ש מלוגמא", אויף וואס דער רבי האט תיכף געענטפערט וואס דער מהרש"א זאגט אויפ'ן ארט "שהוחמו במוצ"ש". נאך א צייט אין אנטווערפן האט ער זיך שטארק געבענקט נאך די הייליגע אטמאספערע פון ירושלים של מעלה, און ער איז צוריקגעקומען וואוינען קיין א"י.
פאר א צייט פון עטליכע יאר נאכ'ן צוריקקערן זיך קיין ארה"ק, האט ער דא נישט אנגענומען קיין שום פּאסטען, און האט זיך בלויז קאנצענטרירט אין זיינע לימודים און שיעורים אין תורה וחסידות, אבער מיט די צייט האט ער שוין נישט געקענט אפּזאגן די נאכאנאנדע אנבאטן און פארלאנגען, וואס דערפאר איז ער געווארן א מגיד שיעור אין די לעלוב'ער ישיבה, און שפּעטער איז ער געווארן פון די ראשי ישיבה, וואו ער האט מגדל געווען א דור פון עובדי השם און חסיד'ישע לומדים, וועלכע פיגורירן פּראמינענט אין פארשידענע חסידישע קרייזן.
טראץ די פיל יארן פון לומד'ישע שיעורים וואס ער האט פארגעלערנט פאר תלמידיו ושומעי לקחו, האט ער צוליב זיין צוריקגעצויגענע און איידעלע נאטור קיינמאל נישט געלאזט ארויסגעבן זיינע שיעורים און חידושי תורה, אזוי אז אויסער די גאר נאנטע האבן מענטשן נישט געוואוסט וועגן זיין גדלות בתורה, ביז אין די תש"ל יארן ווען ס'איז געלונגען פאר עטליכע נאנטע צו באקומען פון אים א צושטימונג ארויסצוגעבן דעם ספר "הר בשן" אויף רמב"ם הלכות תרומות, וואס אנטהאלט חידושים נפלאים ועמוקים אויף מצות התלויות בארץ, וואס האט זיינער-צייט געהאט א שטארקן אפּקלאנג אינעם עולם התורה, און דערפון קען מען האבן א שטיקל באגריף איבער זיין אויסערגעווענליכע בקיאות און קענטעניס אין אלע מסכתות הש"ס.
אין די לעצטע יארן איז אויך צוגעגרייט געווארן צום דרוק א גרויסער חיבור אויף סוגיות הש"ס פון די שיעורים וואס דער רבי זצ"ל האט פארגעלערנט און זיך אליין אויפגעשריבן אין העפטן, און ת"ח מופלגים און מבינים וואס האבן עס געזען, זענען מעיד אז ער איז דארט נושא ונותן במלחמה של תורה כדרך הגדולים.
בד בבד מיט זיין געוואלדיגע לומדות און יר"ש, איז דער לעלוב'ער רבי זצ"ל געווען באקאנט משנות נעוריו מיט זיינע געוואלדיגע מידות פון חסד און אהבת ישראל, ענוה און שפלות הרוח שטאמענדיג מגזע קודש לעלוב וועמענ'ס צדיקים זענען געווען ווייט און ברייט באקאנט מיט זייער ליבשאפט פאר יעדן איד.
כ"ק הגה"ק מלעלוב זצ"ל האט משחר טל ימיו זוכה געווען צו קענען די גדולי התורה והחסידות אין ארה"ק און נהנה געווען מאורם. בילדותו האט ער נאך געזען הרה"ק רבי שלמה'קע מזוועהיל זי"ע, וועלכער איז געווען גאר נאנט בידידות מיט די אדמור"י בית לעלוב. אויך האט ער – בבחרותו און אלס יונגערמאן נאך די חתונה – זוכה געווען צו זיין כמעט מדי שבוע בשבוע ביים טיש פון הרה"ק רבי אהרן מבעלז זי"ע, און ער פלעגט כל ימיו שילדערן מיט בענקשאפט דעם לעצטן טיש ליל שב"ק פר' עקב תשי"ז אין די קאטאמאן געגענט פון ירושלים. דער לעלוב'ער רבי זצ"ל פלעגט זיך אפּרעדן אויף דעם וואס ער איז דאן נישט פארבליבן צום צווייטן טיש, נאר ער איז אהיימגעגאנגען ביי די הפסקה (פאר'ן צווייטן טיש).
עלטערע חסידים געדענקען נאך צו דערציילן אן אינטערעסאנטן עפּיזאד, אז ווען דער בעלזער רב זי"ע איז געזעסן שבעה ל"ע נאך זיין ברודער הגה"צ רבי מרדכי רוקח מבילגוריי זצ"ל (חודש חשון תש"י), און דער רבי זצ"ל – א בחור פון בלויז 19 יאר – איז געקומען מיט זיין פאטער הרה"ק רמ"מ זצ"ל מנחם אבל זיין דעם בעלזער רב, האט דער בעלזער רב צוגערופן דעם יונגען שמעון נאכדעם ווי ער איז אדורכגעגאנגען מנחם אבל זיין, און אים געהייסן איבערזאגן נאכאמאל "המקום ינחם אתכם", וכו'.
דער רבי ז"ל פלעגט דערציילן, אז ווען ער האט געלערנט אין וואלאזשינער כולל אין בני ברק, האט אין זעלבן בנין געוואוינט הגאון בעל חזו"א זצ"ל, און דער רבי פלעגט פון צייט צו צייט אנפרעגן פארשידענע שאלות ביים חזו"א, בפרט בהל' מעשרות, אויף וואס דער חזו"א פלעגט ענטפערן מיט גרויס חביבות. ער פלעגט אויך שילדערן ווי ער איז אמאל געגאנגען שאפן געלט לצורכי צדקה, און אריינקומענדיג צום חזו"א האט ער אים אויפגענומען מיט גרויס חביבות און דערלאנגט פינף פונט (א סכום עצום בימים ההם), און אים נאך אנגעוויזן צו וועמען ער קען גיין און ער וועט באקומען א שיינע נתינה.
דער לעלוב'ער רבי זצ"ל פלעגט אויך דערציילן אז זיין גרויסער פאטער הרה"ק הרמ"מ זצ"ל האט אים געשיקט מיט משלוח מנות אין פּורים צום הוסיאטינער רבי'ן הרה"ק רבי ישראל זצ"ל, נאך ווען ער איז געווען גאר יונג, און דער הוסיאטינער רבי האט זיך צעשמייכלט זעענדיג זיין פארשטעלטן געזיכט.
ער האט אלע יארן אויך גענאסן פון גרויס הערצה ביים גערער רבי'ן בעל "בית ישראל" זצ"ל, וועלכער פלעגט אים אריינרופן צום טיש, א כיבוד וואס עס פלעגן דערצו זוכה זיין נאר די בני עלי'. אויך האט דער "בית ישראל" ארויסגעוויזן אנדערע כיבודים צום יונגען רבי שמעון באופן יוצא מן הכלל. ווען דער לעלוב'ער רב האט שוין געוואוינט אין אמעריקע, האט דער "בית ישראל" זיך געפלעגט נאכפרעגן אויף אים, וואס עס מאכט "רבי שמעון" אין אמעריקע.
אין שנת תשל"ג, האט זיין פאטער, דער פריערדיגער לעלוב'ער רבי זצ"ל, אים געשיקט וואוינען קיין אמעריקע, צו עפענען א לעלוב'ער שטיבל פאר עטליכע פון זיינע אנהענגער און לעלוב'ער חסידים אין ניו יארק, און זיי צונויפזאמלען לפּונדק אחד. דאס ביהמ"ד וואס ער האט געעפענט אין בארא פּארק, איז ביז גאר גיך געווארן א תל תלפּיות און בית וועד לחכמים, פאר חשוב'ע אינגעלייט און בני עלי', וועלכע זענען צוגעבונדן געווארן בעבותות אהבה צו דעם געהויבענעם איד בעל מדריגה במדה נפלאה, ת"ח גדול ובנש"ק וואס איז אנגעקומען פון ארה"ק.
עטליכע וואכן נאך זיין אנקומען קיין אמעריקע, איז דער לעלוב'ער רבי זצ"ל – דאן נאך א יונגערמאן פון קוים פערציג יאר – געפארן קיין מיאמי לחסות בצ"ק פון רביה"ק מסאטמאר זי"ע, וועלכער האט אים דאן ארויסגעוויזן גאר אן אויסערגעווענליכע אהבה וחיבה. די משמשים פון רביה"ק זי"ע דערציילן, אז איינמאל ווען רביה"ק איז ארויס אויפ'ן גארטן פאר א שפּאציר, האט ער דארט באמערקט דעם יונגערמאן רבי שמעו'לע וועלכער האט געהאלטן אין דער האנט א גמרא מס' חולין. דער רבי – שוין דאן בעירוב ימיו – האט אים צוגערופן און געפרעגט וואס ער האלט אין דער האנט. ווען דער רבי האט געזען אז ער האלט א גמרא חולין, האט דער רבי זיך ברייט צעשמייכלט און מ'האט קלאר געזען ווי דער רבי איז גאר שטארק נהנה פון דעם יונגען ת"ח ויר"ש בנש"ק. דער רבי האט זיך אויך פיל מאל אויסגעדרוקט אויף רבי שמעו'לע לעלוב'ער אז ער איז א "ת"ח א בנן של קדושים".
ביקש רבי שמעון הצדיק לישב בשלווה, אבער נאך שבועות תשמ"א, איז דער פריערדיגער לעלוב'ער רבי כ"ק אדמו"ר רבי משה מרדכי זצ"ל, געווארן שטארק נישט געזונט, וואס אין רעזולטאט איז רבי שמעון געווען געצוואונגען אפטער צו קומען קיין ארה"ק לויט בקשת אביו הגדול. פונדעסטוועגן האט ער נישט פארנאכלעסיגט די חבורה אין ניו יארק, און זיי ווייטער געפירט און מדריך געווען אין אלע אנגעלעגנהייטן, ווערענדיג דערווייל פון די אויפגייענדע שטערנס אין די וועלט פון די אנגעזעענע האדמורי"ם והרבנים אין אמעריקע, און אידן פון איבער'ן גאנצן שטאט זענען געקומען נעמען א ברכה און זיך שואל עצה זיין ביי "רבי שמעון" לעלובער, ווי ער איז דאן געווען באקאנט.


המשך
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

המשך ר' שמעון מלעלוב

ביקש רבי שמעון הצדיק לישב בשלווה, אבער נאך שבועות תשמ"א, איז דער פריערדיגער לעלוב'ער רבי כ"ק אדמו"ר רבי משה מרדכי זצ"ל, געווארן שטארק נישט געזונט, וואס אלס רעזולטאט דערפון איז זיין זוהן רבי שמעון געווען געצוואונגען אפטער צו קומען קיין ארה"ק לויט בקשת אביו הגדול. פונדעסטוועגן האט ער נישט פארנאכלעסיגט די חבורה אין ניו יארק, און זיי ווייטער געפירט און מדריך געווען אין אלע אנגעלעגנהייטן, ווערנדיג דערווייל פון די אויפגייענדע שטערנס אין די וועלט פון די אנגעזעענע האדמורי"ם והרבנים אין אמעריקע, און אידן פון איבער'ן גאנצן שטאט זענען געקומען נעמען א ברכה און זיך שואל עצה זיין ביי "רבי שמעון" לעלוב'ער, ווי ער איז דאן געווען באקאנט.
וזרח השמש ובא השמש
מיט קנאפּע 23 יאר צוריק, כ"ד טבת תשמ"ז, נאך די פּטירה פון זיין גרויסן פאטער כ"ק אדמו"ר רבי משה מרדכי זצ"ל, האבן די חסידים פון זיין טאטן אים אויפגענומען אלס ממשיך דרכו וממלא מקומו אין בני ברק, און עדת חסידי לעלוב האבן זיך גענומען קלאמערן ביי די הייליגע ליכט פון רבי שמעון, וועלכער האט שוין דאן שטארק גע'שמ'ט מיט זיין צדקות און פּרישות.
א גלאררייך קאפּיטל אינעם לעבן פון לעלוב'ער רבי'ן זצ"ל איז געווען ווען ער האט ברוב ענוונתנותו און צוליב זיין אנטלויפן פון יעדן שמץ פון מחלוקת, אויפגעפאדערט א טייל פון זיינע חסידים – פון אן אנדערן קרייז וואס זענען אויך געווען אדוק ומקושר אין אלטן לעלוב'ער רבי'ן הרמ"מ זצ"ל – אויפצונעמען אן אייגענעם מנהיג העדה, וואס בכחו של אותו צדיק איז שפּעטער נסתבב געווארן אז עס איז געקומען צו אן עמק השוה אין א סכסוך וואס האט אנגעהאלטן צענדליגער יארן, והאמת והשלום אהבו.
די הנהגה פון "רבי שמעון", וועמענ'ס אויסערליכע געשטאלט עס האט אלע יארן גאר שטארק געענדעלט צום דמות דיוקן פון זיין פאטער, דער פריעדיגער לעלוב'ער רבי, האט זיך איבער אלעס אויסגעצייכענט מיט די געוואלדיגע פּשטות און ענווה מיט וואס ער האט זיך געפירט צו די חסידים וצאן מרעיתו. בכלל האט ער מקרב געווען יעדן איד פון סיי וועלכע ערליכן קרייז מיט די גרעסטע מאס צוגענגליכקייט און צוגעלאזנקייט, און כלל ישראל פון איר זייט האט טאקע געשפּירט אז דאס איז עפּעס אן אויסערארדענטליכער איש מורם מעם, און האט משכים געווען לפּתחו פאר א ישועה אדער פאר א ברכה, אדער פאר דברי חיזוק ועידוד, און יעדער, אן אויסנאם, איז ארויס פון זיין שטוב געשטארקט און מיט א געפיל אז די ישועה איז נאנט.
טראצדעם וואס ער איז געווען גאר א שטארקער הצנע לכת, און האט פּרובירט באהאלטן זיין עבודת הקודש און הנהגה פון מענטשנ'ס אויגן, און אפילו פון די גאר נאנטע, וואס דערפאר אויך האט ער זיך רוב צייט פונעם יאר בכלל נישט געפונען אין זיין דירה אין בני ברק, נאר האט גאר געוואוינט אויף א שטיל געסל אין צפת, ווייט אוועק פון די רוישיגע חרדי'שע צענטערן, וואו ער האט געהאט א קליין בית המדרש'ל, און איז געווען פארטאן מן הבוקר עד הערב מיט לערנען און עבודת הקודש - האט ער עטליכע מאל אומווילענדיג זיך ארויסגעכאפּט מיט ווערטער וואס האבן געוויזן זיין גרויסע קענטעניס אין תורת הח"ן. אזוי אויך האבן עטליכע מקובלים וואס זענען געקומען מיט אים אין בארירונג זיך אויסגעדרוקט אז ער איז "א חד בדרא מיט זיינע ידיעות אין חכמת הנסתר". אגב, אין זיין שלאף-צימער אין די דירה פונעם רבי'ן אין צפת האבן זיך געפונען אין די שאנק – אין א באהאלטענעם ארט – מערערע קבלה ספרים.
זיין דאווענען איז געווען מיט אן אויסערגעווענליכע השתפּכות הנפש און מיט א געוואלדיגע יגיעה ממש ביז כלות הנפש. עס איז געווען אן ערהאבען בילד צו זען דעם לעלוב'ער רבי'ן זצ"ל שטיין שמונה עשרה מיט א געוואלדיגע יראה עילאה. דער רבי האט פון גאר יונגען עלטער אויסגעזאגט יעדן טאג תהלים, און אפטמאל צוויי אדער דריי מאל א טאג, כדי אויסצו'פּועל'ן ישועות פאר אידן בגו"ר. א הזכרה וואס מ'האט ביי אים מזכיר געווען א חולה ל"ע אדער אן אנדערע צרה רח"ל, האט זיך דערקענט אין זיין הייליג געזיכט, וואס פלעגט פשוט נשתנה ווערן יעדעס מאל ווען מ'האט עמיצן מזכיר געווען לישועה.
ער האט אויך גאר שטארק מקפּיד געווען און געקעמפט קעגן רעדן ביים דאווענען, לאזענדיג ארויפשרייבן אויפ'ן ארון הקודש אין זיין ביהמ"ד דעם ווארט "שיב"ה", וואס מיינט ש'תיקה י'פה ב'שעת ה'תפילה, און דערמאנענדיג נאכאנאנד וואס עס ווערט געברענגט אין חסידישע ספרים אז דאס נישט רעדן ביים דאווענען איז א סגולה גדולה ניצול צו ווערן פון אלע שווערע מחלות ל"ע. דער רבי האט נישט נושא פנים געווען פאר קיינעם אויב ער האט געזען אז מ'רעדט ביים דאווענען אדער ביים לייענען, אפילו בין גברא לגברא. ער האט זיך אויך אויסגעדרוקט אז ער איז געבוירן מיט א מידה פון עקשנות, וואס אנשטאט עס גענצליך אויסצורייסן, האט ער באשלאסן עס אויסצונוצן פאר עבודת השם, און בעיקר נישט נאכצולאזן פון זיין מערכה קעגן רעדן ביים דאווענען.
אלס ממשיך מסורת אבותיו הק', איז דער רבי געווען דער ערשטער אדרעס פאר אלע צובראכענע מענטשן און פארווייטאגטע הערצער, זארגענדיג פּערזענליך פאר זייער וואוילזיין, און נישט איינמאל האט ער פּערזענליך געשאפן עסן פאר אן ארימאן אדער נויט באדערפענדע. ער איז אויך געווען דער ערשטער וואס האט מיט העכער 25 יאר צוריק געגרינדעט אן עפענטליכע קאך, נאכדעם וואס זיין פאטער דער פריערדיגער רבי זצ"ל, האט ביי איינעם פון די טישן דערמאנט מיט ווייטאג אז אמאל אין אייראפּע איז אין פיל אידישע קהלות געווען א "הקדש" וואו ארימעלייט האבן זיך געקענט דערכאפּן דאס הארץ, און דווקא היינט מיט די שפע וואס עס עקזיסטירט זעט מען דאס מער נישט, און עס וואלט שטארק וויכטיג געווען צו באנייען אט די איינפירונג – האט דער רבי זצ"ל דאן מעודד געווען הרה"ח ר' ישראל לייכטער הי"ו צו עפענען דעם "בית התבשיל" אין בני ברק, דאן אין א צימער אין שיכון ה', וואס איז זיך היינט צואוואקסן אין א חסד אימפּעריע וואס גיבט צו עסען פאר טויזנטער ארימעלייט און הונגעריגע מענטשן. דער רבי האט שפּעטער ממנה געווען מקורבו ויד ימינו הרה"ח ר' שמחה קראקאווסקי הי"ו, משב"ק אדמור"י לעלוב, ארויסצוהעלפן און זיין טעטיג אינעם בית התבשיל, און שפּעטער האט דער רבי, אויך געשטופּט ר' שמחה צו עפענען דעם "הכנסת אורחים ליזענסק", צוזאמען מיט זיין שוואגער הרה"ח בנש"ק ר' מנשה ליפשיץ נ"י, וועלכע איז היינט צו טאג די פּראמינענטסטע הכנסת אורחים אין גאנץ מזרח אייראפּע, פאר צענדליגער טויזנטער אידן.
צו שילדערן די צדקות און מתן בסתר וואס דער לעלוב'ער רבי זצ"ל האט פארטיילט באופן נפלא ויוצא מן הכלל, איז יכלה הזמן והם לא יכלו. הונדערטער אידן ווייסן צו דערציילן ווי דער רבי האט במשך צענדליגער יארן – נאך איידער ער איז אויפגענומען געווארן למלא מקום אביו הק' באדמורו"ת – פארטיילט ריזיגע סכומים פאר צדקה, און אלעס בהסתר ובהצנע. איינמאל – אין יענע יארן אין אמעריקע - ווען א חסיד'ישער יונגערמאן איז געהאלפן געווארן מיט א הצלחה שלא כדרך הטבע און האט פארדינט 150 טויזנט דאלאר בכח ברכתו פון רבי'ן, האט ער אריבערגעברענגט 15 טויזנט דאלאר דערלאנגענדיג עס רבי שמעונ'ען אין דער האנט. ער האט אבער געזאגט פאר יענעם אז דאס האט מיט אים נישט קיין שייכות... און האט אים געשיקט צו א נצרך וואס האט געהאט א צווילינג – צוויי חתנים – מיט די סומע געלט.
די חסידים האבן אלע יארן געוואוסט נאכצוזאגן פונעם רבי'ן, אז ווען אידן וואלטן געוואוסט ווי חשוב ס'איז אין הימל צו געבן עסן פאר א הונגעריגן איד, וואלטן זיי געוויס פארקויפט זייער גאנצע פארמעגן צו קענען פינאנצירן אזעלכע טעטיגקייטן. צענדליגער אידן אין אמעריקע געדענקען נאך צו דערציילן ווי עס איז געווען א הערליך בילד צו זען ווי דער רבי שטייט אין זיין קוך אין בארא פארק – ווען די רביצין האט זיך פונקט נישט געפונען אינדערהיים – און גרייט אליין צו אן אייער-שפייז פאר א גאסט. אויך האט ער זיך געפארעט פאר די געסט מיט אלע זייערע אנדערע באדערפענישן.
ביים לעלוב'ער רבי'ן זצ"ל האט – מימות נעוריו עד זקנה ממש – קיינמאל נישט עקזיסטירט אזא זאך ווי אפזאגן א טובה פאר א איד. ווען אימער מ'האט געבעטן דעם רבי'ן א טובה, צי איז עס אויפהייבן א טעלעפאן און זיך פאראינטערעסירן וועגן א שידוך, אדער אן אנדערע טובה, האט דער רבי עס תיכף אליין געטאן אן שהיות.
עס דערציילט הרה"ח ר' ישראל ווייס נ"י, וועלכער האט געהאט די זכי' צו זיין דעם רבינ'ס דרייווער זינט שנת תשמ"ז – א חזקה וואס ער האט אנגעהאלטן נאך ביים פריערדיגן רבי'ן זצ"ל – אז איינמאל ווען ער האט געפירט דעם רבי'ן פון זיין דירה אין צפת קיין בני ברק, האט דער רבי באמערקט ארויספארנדיג פון צפת, אז נעבן א גאזאלין סטאנציע שטייט א איד שלא מאנ"ש – א מאדערנער מענטש מיט א געשטריקטע קאפעלע – און ווארט אויף א "טרעמפ". דער אויטא איז דערווייל פארבייגעפארן, אבער דאס האט נישט צוריקגעהאלטן דעם רבי'ן פון זאגן אז ער וואלט געוואלט זיך צוריקדרייען ארייננעמען דעם איד. האט ר' ישראל געזאגט, אז דער אויטא איז פול מיט פאסאזשירן און ס'איז פשוט נישטא קיין פלאץ, האט דער רבי זיך ארויפגערוקט אינמיטן זיץ, און אזוי געבעטן דעם איד אריינצוקומען אין קאר... דער רבי האט זיך צוזאמענגעדרוקט מיט ר' ישראל און דעם "גאסט" וועלכער האט געדארפט אנקומען קיין חיפה. אין חיפה איז מען אריינגעפארן אין שטאט און אראפגעלאזן דעם איד וואו ער האט געדארפט גיין.
לעצטענס האט דער רבי אויך איינגעפירט א סדר לימוד פון אן עמוד גמרא א טאג צווישן עדת מרעיתו, און ער האט זיך אויסגעדרוקט אז ווער עס וויל האבן שייכות מיט אים, מוז טעגליך קובע זיין א שיעור אינעם עמוד יומי.
ער איז געווען א יחיד בדורו, וואס איז אנטלאפן פון יעדן סארט מחלוקה אדער פּאליטיק, ווי פון א העליש פייער, און דאס איז אויך איינע פון די סיבות – אויסער געזונט אורזאכן – וואס ער האט פארגעצויגן צו וואוינען א גרויסן טייל פונעם יאר אין צפת אויפ'ן גליל, ווייט אוועק פון די חסידים, און גאר ווייט פונעם צענטראלן חרדי'שן געווירבל אין ארה"ק, כדי נישט אפילו אומווילנדיג ווערן אריינגעשלעפּט אין קיין פּאליטישע אדער פּארטייאישע אנגעלעגנהייטן.
כאטש פילע בני עלי' האבן משכים געווען לפּתחו, און האבן זיך גערעכנט מעדת חסידיו, האט ער אויך מחזק געווען און מהנה געווען פּשוט'ע אידן. אזוי צ.ב.ש. האט זיך אמאל א געוויסער בעל תשובה פאר אים פארקלאגט אז ער איז מורא'דיג דערדרוקט און צובראכן פון זיינע אמאליגע עבירות, וואס לאזט אים נישט ווייטער שטייגן, האט זיך דער לעלוב'ער רבי דערנענטערט צו אים מיט א שטארקע ליבשאפט, און אים געדרוקט די פּלייצע, זאגענדיג מיט א שמייכלדיגן טאן: דו שמעקסט א גוטן גערוך פון יראת שמים, און עס שפּירט זיך נישט אפילו א ברעקל חלילה פון עבירות. זעלבסטפארשטענדליך אז דער איד איז ארויס פון די קלארע ווערטער אן אנדערער מענטש.
איינע פון דעם רבינ'ס גרויסע עבודות איז געווען דאס מתפּלל זיין און זיך משתטח זיין אויף קברי צדיקים זי"ע, פארענדיג יעדעס יאר צום יארצייט פון הייליגן רבי אלימלך זי"ע אין ליזענסק. פאר עטליכע צענדליגער יארן, איז ער יאר איין יאר אויס געפארן אויפ'ן יארצייט זיך משתטח זיין אויפ'ן ציון פון זיין גרויסן זיידן הרה"ק רבי דוד'ל לעלוב'ער זי"ע, ביומא דהילולא ז' שבט. ער פלעגט מיט זיך מיטנעמען אידן וואס נויטיגן זיך אין א ישועה, זאגענדיג אז דארט וועלן זיי בעז"ה געהאלפן ווערן, און מען האט דארט טאקע געזען גאר וואונדערליכע ישועות. ווען א חשוב'ער רב ממעריציו האט מיט עטליכע יאר צוריק געפרעגט דעם רבי'ן צי אידן ווערן דארט געהאלפן אין זכות פון רבי דוד'ל לעלוב'ער, אדער עס איז אין זיין זכות, האט דער רבי געענטפערט: "איך האף אז איך מאך נישט קאליע"... די לעצטע עטליכע יאר איז דער עולם מיטפארער – טראץ די גרויסע פרעסט אין פּוילן אין חודש שבט – זיך שטארק צעוואקסן אין די הונדערטער. פאר א יאר האט דער רבי געפראוועט די סעודת הילולא אין די שטאט לעלוב מיט א געוואלדיגע התלהבות, און געטאנצט נאנט צו פינף שעה!
א באזונדערע קאפּיטל זענען דעם רבינ'ס נסיעות לאנגע יארן אויף יו"ט שבועות קיין מעזשיבוזש סמוך ונראה צום ציון פון בעש"ט הק' זי"ע, און דעם גאר געהויבענעם יו"ט וואס ער האט דארט געפּראוועט, מיט די עטליכע הונדערט אידן, וואס פלעגן קומען צו פארן פון ארה"ק, אייראפּע און אמעריקע לחסות בצל הקודש.
די לעצטע שעה'ן
טראצדעם וואס דער לעלוב'ער רבי זצ"ל האט פיל געליטן פון אסטמא, האט דאס אבער גארנישט געשטערט פון זיין עבודת הקודש, און איז געוויס נישט קענטיג געווען ביי זיין לערנען, דאווענען, אדער עשיית המצוות, אדער אפילו ווען ער האט גערעדט מיט מענטשן. פונדעסטוועגן איז געווען קענטיג א געוויסע חולשה אין זיין געזונט אין לעצטן יאר אדער עטוואס מער.
ראש השנה העעל"ט האט דער לעלוב'ער רבי זצ"ל נאך געדאווענט כהרגלו אינעם זאל פון "בית מלכה", בראש פון הונדערטער מעדת חסידיו אין ירושלים, און אנגעפירט זיין עבודה רבה כמדי שנה בשנה אן א שינוי. אין די עשי"ת דער רבי זיך נאך משתטח געווען אויף די קברי האבות אינעם מערת המכפּילה און דארט מתפּלל געווען, און סליחות שלוש עשרי מידות האט ער געזאגט ביי קבר רחל. ערב יום כיפּור, טראצדעם וואס דער רבי איז געווען עטוואס שוואך און געהאט שוועריגקייטן ביים אטעמען, וואס דערפאר האט ער כמעט נישט געקענט עסן, האט ער געפירט שולחנו הטהור אין לעלוב'ער ביהמ"ד אין בני ברק ווי אין די פריערדיגע יארן, און פאר א לאנגע צייט געטיילט "לעקאך" כמנהג בית אבותיו פאר אידן פון איבער גאנץ בני ברק, וואס זענען געקומען זיך אנוואונטשען און נעמען א ברכה.
נאך כניסת החג ווען דער עולם איז זיך צונויפגעקומען אינעם בית המדרש הגדול, איז דער רבי צוגעגאנגען צו "כל נדרי", און דאס געזאגט מיט'ן זעלבן התרוממות און השתפּכות הנפש ווי אין געווענליכע יארן, און די ברכת "שהחיינו" האט אפּגעהילכט אין בית המדרש ווי אין די פריערדיגע יארן. קיינעם איז דאן נישט איינגעפאלן אז דאס זענען די לעצטע שעה'ן פון דעם צדיק אמת אויף דער וועלט, טראצדעם וואס דער רבי האט זיך געשפּירט עטוואס שוואך, און האט נישט געדאווענט מעריב פאר'ן עמוד, כמנהגו.
נאכ'ן דאווענען (נאך וועלכן דער עולם איז אריבער זאגן א גוט יו"ט) און נאך "שיר היחוד", ווען די צייכענעס פונעם עבודת הקודש זענען געווען קלאר קענטיג אויף זיין געהויבענעם געזיכט, איז דער לעלוב'ער רבי ארויס פון ביהמ"ד צו זיין דערנעבענדיגן צימער, און האט זיך דארט אוועקגעזעצט ביים טיש, פרעגענדיג דערביי דעם גבאי ר' שמחה קראקאווסקי הי"ו, וועמענס יארצייט ס'איז היינט (יוה"כ). שלא כמנהגו יעדע נאכט אנצוגרייטן אליין פאר זיך נעגל וואסער, האט דער רבי נישט אנגעגרייט בליל יוה"כ, און נאכ'ן ווינטשן גוט יו"ט זענען די משמשים ארויס פון צימער.
נאך אומגעפער א צען מינוט, האט ר' שמחה געקלערט אז ער וויל דאך זען ווי אזוי דער רבי שפּירט זיך, און צי ער דארף נישט עפּעס, דעריבער איז ער שטילערהייט נאכאמאל אריין אין צימער, אבער אנשטאט הערן דעם רבי'ן לייענען קריאת שמע, אדער לערנען, איז געווען שא שטיל... דאס האט שטארק באאומרוהיגט די גבאים וועלכע זענען דאן אריין אינעם רבי'נס צימער און צו זייער שרעק באמערקט דעם רבי'ן אין א באוואוסטלאזן צושטאנד, פּרובירענדיג זאפארט צו אלארמירן הילף און רעטונג, אבער די אינטענסיווע ארבייט פון די "הצלה" וואלונטירן און אמבולאנס דאקטוירים אים צו ראטעווען האבן ליידער נישט געברענגט קיין רעזולטאטן, ווייל די ביטערע גזירה פון סילוקן של צדיקים איז שוין געווען פאר'חתמט און נצחו אראלים ונשבה ארון הקודש.
טראץ די שפּעטע נאכט שעה, האט זיך די שאקירענדע און ביטערע ידיעה גאר גיך צושפּרייט איבער גאנץ בני ברק, און אידן אומעטום האבן געשפּירט א דאפּעלטן יום כיפּור הערענדיג די שרעקליכע בשורה. אידן וואס זענען נאך געווען אין ביהמ"ד, ווי אויך לעלוב'ער חסידים און אוהדים וואס זענען שוין געווען אויפ'ן וועג אהיים, און האבן זיך צוריק געיאגט צום ביהמ"ד, האבן געהאפט אז די שמועות וועלן זיך אין ענדע אויסלאזן אלס נישט ריכטיג, און מען וועט הערן די גוטע בשורה אז מען איז בלויז אפּגעקומען מיט שרעק.., אבער ליידער האט זיך גארנישט געענדערט און דער ביטערער מצב איז פעסטגעשטעלט געווארן אלס פאקט.
מען קען זיך פארשטעלן דעם שווערן און ווייטאגליכן יו"ט וואס די חסידים אין ביהמ"ד האבן אויפצומארגנס געהאט ביים דאווענען, וויסענדיג אז די מיטה פונעם רבי'ן דער צדיק וגדול, דער נעכטיגער שליח ציבור - וועלכער איז שוין ליידער מער נישט בין החיים - ליגט אינעם דערנעבענדיגן צימער, (וואס דערפאר האבן טאקע די כהנים געדאווענט אינדרויסן פונעם ביהמ"ד) וואס כאטש מען טאר זיך טאקע נישט מתאבל זיין ווייל ס'איז יו"ט, איז אבער דער גאנצער קהל צובראכן און צושטאכן.
פאר קריאת התורה האט דער גאנצער קהל געזאגט די סליחות פון בה"ב "אנשי אמנה אבדו", און א שרעקליכער געוויין האט זיך געהערט פונעם גאנצן ציבור. פאר תפלת מוסף האט דער משב"ק ר' שמחה קראקאווסקי הי"ו געזאגט קורצע דברי כיבושין, און מוצאי יום הקדוש, באלד נאך מעריב האט מען אראפּגענומען דעם פּרוכת פונעם ארון הקודש און מען האט אריינגעברענגט די מיטה אין ביהמ"ד, און דער עולם האט אויסגעבראכן אין א שרעקליכן געוויין וואס האט אנגעהאלטן א לענגערע צייט.
צוליב דעם זמן פון מוצי"כ, האט מען באשטימט די לוי' אויף 9:30 ביינאכט, ווען פריער האט הרב יצחק דוד גראסמאן, רב פון מגדל העמק, פארגעזאגט תהלים, און הרה"ג ר' יעקב העניג הי"ו האט פארגעזאגט קינות, און דער גבאי ר' שמחה קראקאווסקי הי"ו האט געזאגט קורצע דברי פּרידה, און דאן איז דער פיל קעפּיגער לוי' פון רבבות אידן אין שפּיץ פון גדולי הרבנים, ראשי ישיבה און בני עליה פון אלע שיכטן און קרייזן, ארויס פון פארענט פונעם לעלוב'ער ביהמ"ד, דורך רחוב בר אילן און רחוב הרב כהנאמאן, פון וואו די מיטה איז אפגעפירט געווארן קיין ירושלים.
נאנט צו חצות איז פארגעקומען די טהרה אין שמג"ר טשאפּעל, און אלע רבי'ס אין ירושלים האבן פרי געענדיגט די "המבדיל" טישן פון מוצאי יו"ט צו קענען אפּגעבן דעם כבוד הראוי פאר דעם צדיק נשגב ונערץ זי"ע.
1:15 נאך האלבע נאכט איז די מיטה אנגעקומען צום לעלוב'ער ביהמ"ד אויף רחוב בהר"ן אין ירושלים, וואו א ריזיגער עולם פון טויזנטער אידן אין שפּיץ פון רבי'ס, רבנים און גדולי ישראל שליט"א האבן מיט א צובראכן געמיט שוין געווארט א לענגערע צייט. ביים ביהמ"ד האט כ"ק אדמו"ר מראכמיסטריווקע שליט"א – א נאענטער ידיד און מעריץ פונעם לעלוב'ער רבי'ן זצ"ל, ביי וועמען ער האט פארגאנגענעם זומער געוויילט א "פריוואטן" שבת אין זיין דירה אין צפת, ערלויבענדיג בלויז פאר איין גבאי מיטצוקומען - געזאגט קדיש, און באלד דערויף האט מען זיך געלאזט אין וועג טראגענדיג די מיטה צופוס, דורך די גאסן בהר"ן, סלונים, סאלאנט, מאה שערים, שבטי ישראל, הנביאים, און דערנאך אריין אין מזרח ירושלים אזש ביז'ן הר הזיתים, ווען א ריזיגער עולם גייט נאך, און א טייל עולם וואס איז נאכגעפארן די מיטה מיט באסעס, ביז צום ארט וואס דער לעלוב'ער רבי זצ"ל האט געקויפט מיט צוואנציג יאר צוריק, נעבן זיין ידיד הרה"צ רבי משה אדלער ז"ל, נישט ווייט פון מקום מנוחתו פון זיין גרויסן טאטן כ"ק אדמו"ר הרמ"מ מלעלוב זצ"ל.
נאך צוויי אזייגער נאך האלבע נאכט, און מיט פארטרערטע אויגן האט מען מטמין געווען די מיטה פון דעם גרויסן צדיק וקדוש, כ"ק אדמו"ר רבי שמעון נתן נטע זצ"ל, וועלכער איז אזוי פּלוצלונג און אומגערישט אוועקגעריסן געווארן פון כלל ישראל, און איבערגעלאזט צאן מרעיתו, און דאס יהדות החרדית אין אלגעמיין מיט א שרעקליכן חלל אשר אין לה תמורה.
מיט די הסתלקות פון לעלוב'ער רבי'ן כ"ק אדמו"ר הרשנ"נ זצוק"ל, האט זיך געשלאסן א הערליכע תקופה פון א צדיק וואס אונזער דור האט זוכה געווען צו האבן אבער ער האט באלאנגט צו די דורות הקודמים. דער לעלוב'ער רבי איז געווען א "דמות דיוקן" פון די אמאליגע "גוטע אידן" מיט הונדערטער יארן צוריק. ס'איז ליידער ארויף לגבהי מרומים א פייערדיגער עמוד התורה, עמוד העבודה ועמוד גמ"ח.
הלא תדעו כי שר וגדול נפל היום בישראל. זי"ע.

ע נ ד ע
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

הצדיק אבד ... ואנשי חסד נאספו
פון הרב י. מ. סופר


דעם פארגאנגענעם יום כיפּור האט כלל ישראל פארלוירן אחד המיוחד פון די חשוב'סטע צדיקי הדור, כ"ק הגה"צ חו"פ אוהב ישראל, קדוש יאמרו לו רבי שמעון נתן נטע בהרה"ק רבי משה מרדכי זצ"ל אדמו"ר מלעלוב, וועלכער איז פּלוצים אוועקגעריסן געווארן פון כלל ישראל בעצם יום הק', נאכ'ן אפּרעכטן די עבודת היום פון תפלת מעריב בתוך קהל עדתו, איז ער פּלוצים נסתלק געווארן לדאבון כל בית ישראל.
די פּלוצלינגדיגע פּטירה פונעם לעלוב'ער רבי'ן זצ"ל האט יעדן באטראפן ווי א דונער אינמיטן העלן טאג, וויבאלד דער לעלוב'ער רבי איז געווען באליבט און געשעצט ביי אלע קרייזן, וועלכע האבן געליבט און געשעצט דעם צדיק און אוהב ישראל כמים הפּנים אל פּנים, ווי עס שטייט ביי אהרן הכהן, ויבכו אחריו כל בית ישראל.
די פּטירה פון לעלוב'ער רבי'ן האט נאך אין עצם יום הק' געברענגט א התעוררות און בכיות וואו די ביטערע בשורה איז אנגעקומען נאך אין יום הק' אין גאנץ בני ברק, און אויך איבער די גאנצע אידישע וועלט.
עס איז זיכער אז די פּטירה פון אזא צדיק נשגב בעיצומו של יוה"כ וואס איז א יום סליחה ומחילה וכפּרה, איז זיכער געווען ווי א קרבן כפּרה פאר כלל ישראל, ווי די חז"ל זאגן (ירושלמי יומא פ"א ה"א) אז דערפאר דערמאנט דער פּסוק די מיתה פון נדב ואביהוא ביי די עבודה פון יוה"כ אין פר' אחרי, אונז צו לערנען אז כשם שיוה"כ מכפּר על ישראל, כך מיתתן של צדיקים מכפּרת על ישראל.
נאך מער שטייט אין זוה"ק (פר' אחרי, דף נ"ו ע"ב) אז אין יעדע צייט ווען צדיקים ווערן נסתלק פון די וועלט גייען אוועק דינים פון די וועלט, די מיתה פון די צדיקים איז מכפּר אויף די זינד פונעם דור. דערפאר לייענט מען די פּרשה פון מיתת בני אהרן אין יוה"כ, כדי זיי זאלן זיין א כפּרה אויף די זינד פון אידן. הקב"ה האט געזאגט, איר זאלט עוסק זיין אין די מיתה פון די צדיקים, וועט דאס ווערן פאררעכענט ביי אייך כאילו איר זענט מקריב קרבנות אין דעם טאג וואס זאל מכפּר זיין אויף אייך, ווייל מיר האבן געלערנט, אז אין אלע צייטן ווען אידן וועלן זיין אין גלות און זיי וועלן נישט מקריב זיין קרבנות אין דעם טאג, זיי קענען נישט מקריב זיין די צוויי שעירים, זאל מען דערמאנען די מיתה פון די בני אהרן וועט דאס מכפּר זיין אויף זיי וכו'. אויף זיי שטייט ואחיכם כל בית ישראל יבכו את השריפה וגו'.
לויט ווי עס ווערט ערקלערט אין זוה"ק פר' אחרי (דף נ"ז ע"ב) איז דאס נישט געזאגט געווארן בלויז אויף די פּטירה פון נדב ואביהוא, נאר אויף די פּטירה פון אלע צדיקים. רבי יוסי זאגט, אז יוה"כ האט מען מכפּר געווען אז אידן זאלן לייענען די פּרשה, מכפּר צו זיין אויף אידן בזמן הגלות, ווייל די מיתה פון די בני אהרן איז מכפּר אויף אידן. פון דא לערנען מיר אז יעדער מענטש וואס עס קומט אויף אים יסורים קומט עס אלס א כפּרה אויף זיינע זינד אבער ווער עס איז זיך מצטער אויף די פּטירה פון די צדיקים, נעמט עס אוועק די זינד פון אידן פון דער וועלט. דערפאר לייענט מען די פּרשה פון אחרי מות שני בני אהרן, כדי דאס פאלק זאל דאס הערן און זאל זיך מצטער זיין אויפ'ן פארלוסט פון די צדיקים, און דאס וועט מכפּר זיין זייערע זינד.
ווער עס איז זיך מצטער אויף די אבידה פון די צדיקים און ער פארלאזט אויף דעם טרערן, רופט הקב"ה אויף אים אויס, וסר עונך וחטאתך תכופּר, נאך מער, ער איז זוכה אז זיינע קינדער זאלן נישט שטארבן אין זיינע טעג, עלי' כתיב יראה זרע יאריך ימים, עכ"ל.
ליידער צוליב די גרויסע עוונות פון אונזער דור, האט כלל ישראל געמוזט מקריב זיין בעצם יום הכיפּורים אזא טייערן חשוב'ן קרבן, בבחי' הכבש האחד, אחד המיוחד שבעדרו. מיר האבן געמוזט מקריב זיין אזא געהויבענעם קרבן ווי דער לעלוב'ער רבי זצ"ל, וועלכער איז געווען פון די יחידי סגולה שבדור מיט זיין תורה, עבודה, חסידות ופּרישות ואהבת ישראל, גמ"ח בהצנע לכת באופן נפלא, וואס מען הערט ערשט איצט די געוואלדיגע מעשי החסד והצדקה וואס דער לעלוב'ער רבי האט געטאן וואס קיין נברא שבעולם ממש - אפילו די אייגענע בני בית - האבן כמ"פ נישט געוואוסט דערפון.
דער לעלוב'ער רבי זצ"ל האט זיך אויסגעצייכענט מיט'ן זיין אין דער בחי' פון שמור לקדשו מבואו ועד צאתו, ווי עס שטייט אין ספה"ק דברי יחזקאל, אז אזא איינער איז ראוי צו זיין א מנהיג ישראל, דער וואס איז אפּגעהיטן בקדושה ובטהרה פון זיינע יונגע יארן ביז זיין הסתלקות.
דער לעלוב'ער רבי איז געווען בארימט מיט זיין פּרישות ושמירת העינים פון זיינע יונגע יארן. ער האט כמעט נישט אויפגעהויבן די אויגן, און ער האט אפילו נישט געקוקט אויף זיינע שוועסטערס און זיינע טעכטער. מיט די קדושת העינים האט ער זיך געפירט פון די פריעסטע יוגענט ביז צום לעצטן טאג פון זיין לעבן.
ביים לעלוב'ער רבי'ן האט מען געזען א געוויסע התנהגות וואס ווערט געברענגט פון די פארצייטישע צדיקים, ווי זיין פּרישות נישט אנצורירן זיך די בארד און פּיאות כל ימי חייו און אנדערע גינוני קדושה וטהרה.
דער לעלוב'ער רבי זצ"ל איז געווען מפורסם מיט זיין שקידת התורה בהתמדה נפלאה מנעוריו עד זקנה ושיבה, און ער האט זוכה געווען צו גרויס גדלות בתורה בנגלה ובנסתר (אין א שאנק אין זיין דירה אין צפת איז נאך ביז צו די הסתלקות געווען פארשטעקט א סעט פון די כתבי האריז"ל, וואס די קינדער האבן במקרה באמערקט). ער האט א סאך יארן מרביץ תורה געווען און האט שטענדיג מעודד געווען זיינע תלמידים וחסידים צו לימוד התורה מדי יום ביומו, און זיין גרעסטע חביבות האט ער ארויסגעוויזן פאר ת"ח און אויך פאר יונגע לומדי תורה.
העולה על כולנה איז זיינע מדריגות אין לימוד התורה לשמה, ער איז אנטלאפן פון פּירסום און כבוד. אויב ער האט אין די יונגע יארן ארויסגעגעבן אויפ'ן באפעל פון זיין טאטן זצ"ל, א חיבור אויפ'ן רמב"ם הל' תרומות, האט ער נאכדעם אויף דעם מתחרט געווען כל ימיו (אפטמאל ווען ער האט געהערט פון אידן וואס האבן דעם ספר אין שטוב, האט ער זיי געבעטן אז ער וויל צוריק אפּקויפן פון זיי דעם ספר) און ער האט דאס באצייכענט אלס זיין "חטאות נעורים" אז ער האט מפרסם געווען זיין תורה. ער האט כל ימיו באהאלטן זיין גרויסקייט אין תורת הנגלה און תורת הנסתר וואס ער האט געלערנט בהצנע לכת.
דער לעלוב'ער רבי האט זיך אויסגעצייכענט מיט זיינע מידות נפלאות, דין רפיש מבית אבא, שטאמענדיג מגזע קדושים, בא"ב פון הרה"ק רבי דוד מלעלוב זי"ע, וואס ער און זיינע קינדער און אייניקלעך האבן זיך אויסגעצייכענט מיט די מידות נפלאות פון ענוה און אהבת ישראל, וואס דאס איז פארקערפּערט געווארן באופן נפלא אינעם מהות פון דעם לעלוב'ער רבי'ן זצ"ל. זיין עניוות און שפלות רוח איז געווען וואונדערליך. ער האט ביי זיך אינגאנצן נישט תופס מקום געווען. ער האט זיך מבטל געווען פאר יעדן ת"ח, פאר יעדן ערליכן איד און פאר יעדן פּשוט'ן איד. ער איז אנטלאפן פון כבוד און פּירסום כבורח מן הארי.
נאך די הסתלקות פון זיין טאטן זצ"ל, איז דער לעלוב'ער רבי אויפגענומען געווארן אלס רבי אויך עדת זקני חסידי קארלין אין ירושלים, און ער האט עטליכע יאר געדינט אלס קארלין-לעלוב'ער רבי, און זיין עדה איז געוואקסן פון טאג צו טאג. ער וואלט געקענט פארוואנדעלט ווערן אלס א וועלט'ס רבי. ער האט אבער נאך עטליכע יאר אפּגעזאגט די קארלינער רבי'סטווע, וועלנדיג אנטלויפן פון התנשאות און מחלוקת.
ער איז נישט בלויז אנטלאפן פון די קארלינער רבי'סטווע, ער איז אנטלאפן אויך פון די לעלוב'ער רבי'סטווע. אין די מערסטע צייטן פון יאר איז ער ניטאמאל געווען אין זיין הערליכן און פּרעכטיגן ביהמ"ד וואס די חסידים האבן פאר אים אויפגעבויט אין בני ברק. ער האט זיך אויסבאהאלטן אין צפת )פון לעצטן פּסח תשס"ט ביז שבת סליחות, ווען ער איז צוריקגעקומען קיין בני ברק אויף די ימים נוראים, איז ער געווען אין ב"ב בלויז יו"ט שבועות און א שבת שבע ברכות פון זיין אייניקל אין חודש תמוז, ווען ער איז צוריקגעפארן קיין צפת תיכף נאך די מל"מ מוצש"ק) כמעט אליין, אן זיינע משמשים. ער האט געלערנט תורה יומם ולילה און זיך אפּגעגעבן צו לערנען תורה מיט קינדער אדער מיט שוואכע בעלי הבנה א.ד.ג.
דארט אין די עיר המקובלים צפת האט ער אויך עוסק געווען בהצנע לכת אין לערנען תורת הנסתר.
ווען עס איז אים נאר מעגליך געווען, האט דער לעלוב'ער רבי זיך ארויסגעדרייט פון נעמען קוויטלעך פון אידן. ער האט ממאס געווען דאס פּראווען די רבי'סטווע. טיילנדיג שיריים ביים טיש האט אפטמאל אויסגעקוקט ווי ער איז דער גבאי וואס טיילט אויס שטייענדיגערהייט די שיריים פאר'ן עולם, נישט ווי דער רבי וואס זיצט אויבנאן על כסא מלכותו, און ווען עס איז געקומען סיי וועלכער אדם חשוב, האט ער יענעם מכבד געווען און זיך אליין גערוקט אין די זייט.
דאס איז ספּעציעל אזוי זעלטן אין די היינטיגע עלמא דשיקרא, ווען אין אלע קרייזן קומען פאר קאמפן פון "אני אמלוך", האט דער לעלוב'ער רבי זיך אויסגעצייכענט מיט'ן היפּוך. ער איז אנטלאפן פון מלוכה ושררה עד קצה האחרון.
דער לעלוב'ער רבי האט זיך אויסגעצייכנט מיט די מדה פון אהבת ישראל, אין וואס די צדיקים פון לעלוב האבן זיך אויסגעצייכנט, מקרב צו זיין מיט אהבת ישראל יעדן איד און זיך מצטער צו זיין בצרתן של ישראל, ווי עס איז באקאנט דאס ווארט פון הרה"ק רבי דוד מלעלוב זי"ע, אויפ'ן מאמר ולא ששתי בתקלת חבירי, איך פּערזענליך האב נישט געקענט האבן קיין שמחה ווען מיין חבר האט געליטן פון עפּעס א תקלה. די דאזיגע מדה האט מען באשיימפּערליך געזען ביים לעלוב'ער רבי'ן זצ"ל, וועלכער האט זיך שטענדיג מצטער געווען בצרתן של ישראל און מתפּלל געווען פאר אידנ'ס וועגן. ער האט יעדן טאג אויסגעזאגט תהלים און איז זייער אפט ארומגעלאפן זיך משתטח זיין אויף קברי צדיקים בא"י ובחו"ל, אויסצו'פּועל'ן ישועות און רפואות פאר אידן.
טראץ זיין אויסערגעווענליכע שפלות הרוח, האט מען ביים לעלוב'ער רבי'ן געזען אז צוליב זיין אהבת ישראל האט ער זיך ארויסגעשטעלט צו פּועל'ן ישועות פאר אידן, ווי הרה"ק מקאמארנא זי"ע ברענגט, אז דאס איז געווען דער שטייגער פון הייליגן רבי'ן ר' אלימלך זי"ע, אז כאטש ער האט געהאט אן אויסגעווענליך צובראכן הארץ און איז שטענדיג געווען בשפלות הרוח, און ער האט געזאגט אויף זיך אז ער איז גארנישט, איז ווען עס איז אבער געקומען צו פּועל'ן א ישועה פאר אידן, האט ער געזאגט, "יא, איך קען יא פּועל'ן ישועות", און ער האט איינגעריסן פאר זיי, בבחי' צדיק גוזר והקב"ה מקיים".
די הייליגע מדות האט מען געזען ביים לעלוב'ער רבי'ן זצ"ל, טראץ זיין אויסערגעווענליכע התרחקות פון יעדע מינדעסטע התנשאות, אבער ווען עס איז געקומען צו פּועל'ן ישועות פאר אידן, האט ער איינגעריסן און מעתיר געווען בעדם תפלה ותחינה פאר'ן בוכ"ע, און א סאך אידן זענען געהאלפן געווארן דורך זיינע ברכות, ספּעציעל ווען ער האט מתפּלל געווען אויפ'ן ציון פון זיין הייליגן זיידן הרה"ק רבי דוד מלעלוב ביומא דהילולא ז' שבט, וואו הונדערטער אידן זענען געקומען צו פארן צוזאמען מיט אים צו פּועל'ן ישועות בפרט פאר חשוכי בנים, וואס א סאך זענען געהאלפן געווארן בחסדי השי"ת.
דער לעלוב'ער רבי זצ"ל איז געווען אן אדרעס פאר הונדערטער מרי נפש ונדכאי רוח איבער די וועלט. אלע צובראכענע הערצער האבן ביי אים געטראפן אן אוזן קשבת און ער האט אויסגעהערט זייערע פּראבלעמען, און ער האט זיך פּערזענליך אפּגעגעבן מיט טרייסטן צובראכענע הערצער און זיי ארויסהעלפן ווי ווייט מעגליך.
דער לעלוב'ער רבי זצ"ל איז געווען אן אויסערגעווענליכער בעל צדקה. טראצדעם וואס ער אליין האט כל ימיו געליטן פון עניות און דחקות, האט ער אלע געלטער וואס ער האט אריינבאקומען, אוועקגעטיילט פאר אנדערע נצרכים. אידן דערציילן אז זיי האבן אים געברענגט גרויסע סכומים געלט נאך אלס יונגערמאן ווען ער האט געוואוינט אין בארא פּארק, אבער דער לעלוב'ער רבי האט זיי געזאגט אז ער ברויך נישט דאס געלט, דארט קעגנאיבער וואוינט א איד אן ארימאן וואס איז א סאך א גרעסערע מצוה, זאלט איר אריבערטראגן דאס געלט פאר יענעם איד. אזוי האט ער אוועקגעטיילט גרויסע סכומים פון רבבות פאר עניים ואביונים איבער די גאנצע וועלט.
ספּעציעל האט דער לעלוב'ער רבי א סאך עוסק געווען אין די מצוה פון הכנסת אורחים צו געבן עסן פאר אידן, ער האט אראנזשירט א בית התבשיל אין ב"ב, צו געבן צו עסן פאר כל דכפין, און דאס זעלבע איז דורך אים אראנזשירט געווארן די גרויסע הכנסת אורחים אין ליזשענסק, סמוך ונראה צום ציון פון רבי'ן ר' אלימלך זי"ע, און אין לעלוב, סמוך ונראה צום ציון פון הרה"ק רבי דוד מלעלוב זי"ע, וואס אלע עוברי אורח זענען פון דעם נהנה מדי שנה בשנה.
דער לעלוב'ער רבי זצ"ל איז געווען א סימבאל פון א איד וואס האט זיך אויסגעארבייט זיינע מדות. לויט ווי די וואס האבן אים געקענט פון זיין יוגענט, איז ער פון די יוגענט בטבעו געווען געבוירן מיט שלעכטע מדות, און ער האט עס אויסגעארבייט עס אויסצונוצן פארקערט אויפ'ן שענסטן אופן. ער פלעגט זאגן אז בטבעו האט ער געהאט אין זיין יוגענט א מדה פון עקשנות, זיך צו עקשנ'נען אויף יעדע זאך, אבער אויף די עלטער נוצט ער אויס די עקשנות נישט אויפצוהערן רודערן קעגן די וואס רעדן ביים דאווענען און ביים לייענען, א.ד.ג.
דער לעלוב'ער רבי זצ"ל איז געווען מנקיי הדעת, זייענדיג דבוק און מקושר צום צדיק הדור רביה"ק מסאטמאר זי"ע, ספּעציעל ווען ער האט געוואוינט אין אמעריקע, פלעגט ער כמעט יעדן ער"ח פארן זיך מסתופף צו זיין בצ"ק פון רבי'ן. דער רבי האט אים שטארק מחבב געווען, באטאנענדיג אז דאס הייסט א יונגערמאן א ת"ח און א בנש"ק. ווען מ'האט פאר'ן לעלוב'ער רבי'ן געקויפט א הויז פאר זיין ביהמ"ד אין בארא פּארק, האט דער רבי געגעבן פאר דעם צוועק 10,000$, און ער האט געהייסן שרייבן א כתב המלצה. ווען דער משב"ק האט אנגעשריבן דעם כתב המלצה, האט דער רבי געזאגט אז פאר אזא יונגערמאן דארף מען שרייבן א שענערע המלצה, און ער האט געהייסן עס איבערשרייבן.
ווען דער לעלוב'ער רבי איז אויפגענומען געווארן אלס רבי פאר די חסידי קארלין אין ירושלים וועלכע האבן געהאט א ת"ת, האט ער זיך אויסגענומען אז זיי זאלן נישט נעמען קיין געלט פון די ציוניסטישע מלוכה, און ער פּערזענליך האט אויך נישט נהנה געווען פון זייערע געלטער.
איינער פון די ליטווישע ראשי ישיבות האט דערציילט אין די ימי השבעה, אז דער לעלוב'ער רבי איז אין די יונגע יארן געקומען לערנען אין זיין ישיבה און הערן זיינע שיעורים, אבער וויבאלד ער האט געהערט אז מ'לערנט דארט אויף עברית איז ער אנטלאפן פון דארט. ער האט אמאל געזאגט אין זיינע שפּעטערדיגע יארן, אז ער קען נישט סובל זיין די העברעאישע שפּראך, ער קען זיך נאר נישט שלאגן מיט די גאנצע וועלט.
דער לעלוב'ער רבי האט זיך קיינמאל נישט אנגעקערט מיט די רעליגיעזע פּארטייען פון די מדינה, און ער האט נישט געלאזט אויסרופן אין זיין ביהמ"ד אז מ'זאל זיך משתתף זיין בבחירות.
אוודאי איז אוממעגליך אויסצורעכענען אין די ראמען פון א צייטונגס ארטיקל אלע מדריגות און מדות פון אזא צדיק ווי דער לעלוב'ער רבי זצ"ל, ווי די חז"ל זאגן (חולין קל"ט) עה"פ אספרם כחול ירבון, אספּרם למעשיהם של צדיקים כחול ירבון, און איצט נאך זיין פּטירה הערט מען מער פון אומצאליגע מענטשן וועלכע דערציילן עובדות נפלאות פון די עבודת הקודש, גדלות בתורה און מדות נפלאות, און מדריגות פון דעם גברא רבא זצ"ל.
מערערע אידן ת"ח און בני עלי' פון פארשידענע קרייזן זענען געווען דבוק אין אים, רבים נהנו ממנו עצה ותושי'. א סאך בעלי דעת פלעגן זיך אדורכרעדן מיט אים אלע זייערע פּראבלעמען, און זיי אלע פילן זיך איצט ווי נאך פאר'יתומ'ט אין דעם דור יתום.
אט אזא טייערן און חשוב'ן קרבן האבן מיר מקריב געווען בעצם יוה"כ, וואס דאס קומט זיכער צוליב אונזערע עוונות. לויט ווי דער זוה"ק זאגט, איז יעדער מחויב דאס צו באוויינען און באקלאגן. נאר אזוי איז דאס מכפּר אויף כלל ישראל, ווי דער חת"ס זאגט אין תורת משה השלם (ויקרא, דף ע"ד) אויף דעם וואס די חז"ל זאגן אז דערפאר נסמכה פרשת יוה"כ למיתת בני אהרן, לומר לך מה יוה"כ מכפּר אף מיתת בני אהרן מכפּר, און די זעלבע זאך זאגן די חז"ל )מו"ק כ"ח) פּרשת פּרה אדומה נסמכה למיתת מרים, לומר לך מה פּרה אדומה מכפּרת אף מיתת מרים מכפּר. דאס קומט אונז צו לערנען אז מיתת צדיקים איז מכפּר מקופיא אויפ'ן גאנצן ציבור. ווען רוב עוונות זענען גורם חלילה, נעמט הקב"ה צו זייער רב לכפּר על הכלל, כעין כפּרת פּרה אדומה וואס איז אויפ'ן כלל, נישט אויף יעדן יחיד באזונדער. אויב אבער איז מען מספּיד דעם צדיק, און מ'שרייט איבער דעם, איז דאס מכפּר אויף יעדן יחיד בפרט, כעין כפּרת יוה"כ בתשובה. דערפאר איז נסמכה מיתת נדב ואביהוא ליוה"כ, ווייל פּונקט ווי דאן האט כל בית ישראל באוויינט די שריפה אשר שרף ה', דערפאר האבן די אלע וואס האבן געוויינט, נתכפּר געווארן פאר יעדן יחיד פּונקט ווי יוה"כ, און ביי מיתת מרים האבן אידן נישט מספּיד געווען ווי עס שטייט אין מדרש ילקוט, און דערפאר האט עס נישט מכפּר געווען אויפ'ן ציבור נאר מקופיא, אזוי ווי פּרה אדומה, עיי"ש.
דאס איז א געוואלדיגער לימוד, אז אויב האבן מיר היי יאר מקריב געווען אזא טייערן קרבן אין יוה"כ, מיט די מיתת צדיקים פון אזא חשוב'ן קרבן ווי דער לעלוב'ער רבי זצ"ל, דארף יעדער איד דאס עקסטרע באוויינען, וכל בית ישראל יבכו את השריפה אשר שרף ה', און מרבה זיין בתשובה אז מיר האבן גורם געווען אז אזא צדיק זאל צוגענומען ווערן פון אונז. אויב מיר אלע וועלן תשובה טאן און באוויינען דעם קרבן, וואס די ספרים שרייבן אז דאס איז אזוי ווי נסכים וואס מ'גיסט צו צום קרבן, וועט דער קרבן זיכער מכפּר זיין אויף כלל ישראל.
ירמי' הנביא זאגט, הצדיק אבד ואין איש שם על לב, אנשי חסד נאספו ואין מבין כי מפּני הרעה נאסף הצדיק. מ'דארף האבן התבוננות און פארשטאנד צו פארשטיין אז מפּני הרעה נאסף הצדיק, ווי דער אוהחה"ק שרייבט (פר' תשא) אז אויב האט מען די התבוננות און מ'טוט תשובה, דאן איז דער צדיק א כפרה אויף כלל ישראל, עס ווערט אויסגעטייטשט דער מפּני הרעה נאסף הצדיק אויפ'ן גוטן וועג, אז ער איז געווען א כפּרה פאר כלל ישראל. ווידער אויב מ'איז זיך נישט מתבונן און מ'טוט נישט תשובה, קען חלילה זיין א שלעכטער טייטש אויף מפּני הרעה נאסף הצדיק, אז מ'האט אוועקגענומען דעם צדיק פאר עווענטועלע שלעכטס וואס קומט אויף די וועלט.
דערפאר איז איצט א דבר בעתו נתעורר צו ווערן בתשובה, וכל בית ישראל יבכו את השריפה אשר שרף ה'. אזוי האפען מיר אז דער טייערער קרבן האט מכפּר געווען אויף כלל ישראל, אז מיר זאלן אלע ניצול ווערן מכל צרה וצוקה ומכל נגע ומחלה, ולא ישמע עוד שוד ושבר בגבולינו עד הקיצו ורננו שוכני עפר, ומחה ה"א דמעה מעל כל פּנים, ובא לציון גואל, ונאמר אמן.
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

יום א' סליחות (ערב תשס"ז)
אטעטשמענטס
2.jpg
1.jpg
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

--
אטעטשמענטס
3.jpg
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

=
אטעטשמענטס
4.jpg
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

ערב יו"כ תשס"ז
אטעטשמענטס
A (2).jpg
A.jpg
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

.
אטעטשמענטס
A (5).jpg
A (4).jpg
A (3).jpg
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

.
אטעטשמענטס
B (2).jpg
B.jpg
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

קידש לבנה יו"כ
אטעטשמענטס
יוכ 027.jpg
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

.
אטעטשמענטס
יוכ 184.jpg
אוועטאר
שמואל
שר מאה
תגובות: 126
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג סעפטעמבער 12, 2010 4:50 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך שמואל »

.
אטעטשמענטס
1.JPG
שרייב תגובה

צוריק צו “צדיקים וחסידים”