צפרא דשבתא!
שבת צופרו איז מען אויפגעשטאנען מיט דערפרישטע כוחות, איך געדענק גארנישט פון די מקווה און פון שחרית, די חלק טאג האט זיך ווי אויסגעמעקט פון מיין מוח, איך ווייס נישט צו ווייל איך האב פארגעסן אדער ווייל איך האב נישט געדאוונט, גיי ווייס, מיין זכרון הייבט זיך אן פון די קידוש וואס איז געווען אנגעגרייט פארנט פונעם בית מדרש אין חצר אונטער די פלוימען און עפל ביימער, עס זענען געזעצן דארט די אלע אורחים נכבדים וואס זענען געווען דארט צוגאסט, חוץ אונזער עולם וואס האט זיך נאך געהאלטן אינמיטן באקראצן, איך בין געזעצן דארט מיט אפרים שטיינמאן, און געשמועסט מיט די חברה, עס האט זיך ארויסגעשטעלט אז צוויי פון די מידל עיזש אידן דארט קומען פון מיין שטאט בארא פארק, איינער א סאטמארער וואס שטאמט פון א וויזשניצע פאמיליע האט זיך שיין באגריסט מיט שטיינמאן.
דארט איז אויך געזעצן א גאנץ יעריגע קערעסטירע תושב, וואס קומט פון א היימישע פאמיליע, ער איז געווען היפש אנגעשאשקעט, אנגעהאט אזא פורים קנייטש היטל און האט פארציילט א אינטערסאנטע מעשה פון ר' שלמה'לע, איך געדענק נישט צו ער האט פארציילט פון ר' שלמה'לע באבובער אדער פון שלמה קרליבאך, איך האב געפרעגט אפרים שטיינמאן צו ער געדענקט אבער ער געדענקט נישט.
דערווייל האט זיך געשטעלט א מניין שחרית פון אונזערע אידן וואס האבן זיך ענדליך דערוועקט, ביי קריאת התורה בין איך אריין, ר' בער פסח האט געלייענט אפילו ער האט שוין געענדיגט דאווענען, איך האב געהאט הגבה, ביי מפטיר האט זיך דער גאנצער עולם צוזינגען מיט התלהבות, אוי נחמו נחמו עמי! אוי נחמו נחמו עמי! מיטן גאנצן קנאק, עס האט געהערשט א געוואלדיגע נחמה אין די לופטן לכבוד שבת נחמו, דער עולם האט זיך אמתדיג געטרייסט מיטן גאנצן הארץ.
נאך מוסף איז מען ארויס קידוש מאכן, עס איז געווען פיינע עסן דארט ווי עס פאסט זיך אין קערעסטיר, עטליכע סארט הערינג, היימיש געמאכט דארט אין קאך, לעבער און פליישלעך, טשולנט און אסאך ברוינפען, דער עולם האט פיין געגעסן און פיין געטרונקען, מ'האט פרובירט די ברוינפען און יענע וואדקע, עס איז געווען גאר פריילעך.
נאך די קידוש איז מען אריין צו די סעודה, עס איז געווען גאר א געשמאקע סעודה, איך האב געטרונקען אסאך ברוינפען, עס איז געווען גאר לעבעדיגע ווייבס האב איך געוואלט זיין א חלק פון די מצב, האב איך געטרינקען נאך א גלעזל, און נאך איינס, איך האב אבער געשפירט אז ס'ארבעט עפעס נישט, דן שמחה האט מיר געזאגט אז איך זאל נישט מישן קיין וואדקע און קיין וויסקי, אבער עס איז שוין געווען דערנאך, די שמחה איז יעדע שטיק צייט ארויף געגאנגען העכער און העכער.
דן שמחה האט זיך אויפגעשטעלט אויף א בענקל צו זאגן תורה, ער האט אנגעהויבן מיט א שיינע משל, ער האט געזאגט אז עס איז דא חברה הצלה און די פאליציי און שומרים און די פייער דעפארטמענט, זיי קאמיוניקירן אלע אויף ראדיאו'ס, איז דאך דא א מוראדיגע פראבלעם אז יעדער וועט אריינרעדן וועט מען נישט פארשטיין וואס מ'רעדט, עס וועט זיין א דור הפלגה מ'וועט נישט וויסן מ'וויל, פאר דעם איז דא א ספעציעלע סיסטעם, אז יעדער רעדט אויף א אנדערע טשענעל, אלע הצלה לייט גייען ארויף אויף איין טשענעל שומרים אויף א צווייטע שמירה אויף א דריטע, אזוי פארשטייט מען זיך איינע דעם צווייטן, דא איז דן שמחה צוגעקומען צו די נמשל, אויפהייבנדיג א פלעשל ברוינפן וואס איז געלעגן נעבן אים, וואס דערויף איז געשטאנען אז דער פלעשל איז די צוועלווטע זשענערעישאן, האט ער געזאגט איך גיי יעצט רעדן אויף טשענעל טוועלף! ווער עס פארשטייט נישט וואס איך רעד איז א סימן אז ער איז נישט אויף די ריכטיגע טשענעל.... דאן האט ער געזאגט א הערליכע שמועס, שיינע געדאנקען געבויעט אויף תורת ר' נחמן מברסלב און פון נאך צדיקים, אביסל האב איך דערמאנט אנפאנג נסיעה ווען ער האט מיט מיר מיטגעטיילט א חלק פון די עניינים אויפן וועג צו די סעקיוריטי אין עיראפארט.
דער עולם האט געטאנצן און געשפרינגען, די ברוינפן האט אנגעהויבן ווירקן אויף מיר, איך האב אנגעהויבן שפירן אזא עקספיריענס וואס איך האב נאך קיינמאל נישט געשפירט, איך האב ממש נישט געשפירט מיין קערפער, איך האב זיך נאך קיינמאל נישט אזוי אנגעטרונקען, איך האף אז איך האב זיך נישט פארשעמט, נתנאל איז געווען אין א גוטע גוסטע, ער איז אריינגעקומען אין זאל יעדע שטיק צייט אנגעטון מיט אנדערע בגדים, דארט איז געווען אין א זייט א אויסוואל פון שטריימלעך און הוטן, יעדע שטיק צייט איז נתנאל אפירגעקומען אנגעטון מיט עפעס אנדערש, אמאל ווי א גורער מיט א ספאדיק, אמאל ווי א ליטוואק, אמאל ווי א חבדסקער מיט די ציצית ארויסגעשטעקט פונעם העמד, מיט א קורצע רעקל וואס ער האט געבארגט פון איינע פון די חברה דארט, ער האט נאך געמאכט די תנועות ווי די חבדסקע און די גורע, ער האט ממש אויסגעקוקט ווי איינע פון זיי, עס איז געווען גאר א לוסטיגע מצב.
- א בילד פון נתנאל זונטאג פארטאגס אנגעטון ווי א גורער, אדער פון ר' שאול'ס חסידים, מ'זעט נישט קלאר אויפן בילד וואס ער איז...
- imgonline-com-ua-resize-lm1ibQF3iDQh.jpg (103.36 KiB) געזען 1113 מאל
מען האט געדאוונט מנחה גלייך נאך די סעודה, איך בין נישט געווען אין די מצב פון דאווענען דאן, איך בין געגאנגען צו די אכסניה, עס האט זיך פארמירט א קופקע אין די צימער ווי עס זענען געשלאפן דן שמחה און ר' בער פסח, רב גאלדבלום האט פארציילט אביסל איבער זיך זיינע מיטמאכענישן וואס ער איז דורך אין זיין לעבן, עס איז געווען גאר רירנד צו הערן, דן שמחה איז געזעצן אויף זיין בעט און עס זענען געפלאסן טרערן פון זיינע אויגן, אזוי איז מען געזעצן ביז מען האט געהערט דן שמחה שנארכעצן...
איך האב זיך געגעבן א שטעל מנחה ביים כותל ארום אכטע צייט און איך בין אריינגעפאלן אין בעט, צעהן אזייגער, איז דן שמחה אריינגעקומען וועקן, עס איז שוין געווען מוצאי שבת, ער האט אנגעצינדן די לעקטער, איך האב זיך דערוועקט מיט דן שמחה העכער מיין קאפ מיט א גלעזל וואסער, זשאסט אין קעיס אז איך שפיר זיך נישט גוט האט ער מיר געגעבן צוטרונקען, איך האב געהאט קאפ אויפן פלאץ און איך האב געדענקט אז איך דארף הערן הבדלה, איך האב זיך געפילט גוט ב"ה, נישט אזוי ווי אפרים, וואס די ברוינפען האט געהאט א שלעכטע השפעה אויף אים און ער האט זיך געשפירט קרענקי ביזן אנקומען אהיים.
מען האט געכאפט א ציגרעטל און מען איז צוריק צום בית מדרש, דארט האט זיך געמאכט א מניין מעריב, איך האב געהערט אז ביי של"ס, האבן זיך די אלע שיינע אידן מחיה געווען, די אלע טראבל מעיקערס זענען געווען אדער אין בעט אדער אויסגעהרגעט, ענדליך האבן זיי געקענט פירן די זאך ווי עס דארף צו זיין, רב שנעעבאלג פון ענגלאנד האט געזאגט א לאנגע שאלעשידעס תורה, א באצאלדונג פאר די סעודות וואס ער איז געזעצן שטיל אין די זייט...
- מעריב אין בית מדרש מוצאי שבת
- imgonline-com-ua-resize-E6iFOAstMkh0E5.jpg (134.25 KiB) געזען 1113 מאל
מוצשב"ק אין קערעסטיר
רבותי קאמענטירטס ביטע צו האלטן דעם אשכול אויפן אויבערפלאך
