א שפאנענדע ביזנעס רייזע קיין 'לואיזיאנא' (זעקסטע פארזעצונג ארויף)

[תבלין כנגדו]

(חלק א)

[align=center]מ'לאזט זיך ארויס קיין אמעריקא[/align]
איך שטיי דארט אין לופטפעלד ווי איך וויל העכערן מיין טיקעט צו א ביזנעס טיקעט אבער דער יעניגער צייגט נישט ארויס קיין גרויס מיטגעפיל, ער לייגט אראפ טריקענערהייט וויפיל עס וואלט געקאסט צו אפגרעיטן "האלאו דו ווייסט נישט אז איך בין אויף א ביזנעס טריפ, דו ווייסט נישט אז ווען נישט מיין יעצטיגע נסיעה וואלט ווען די ביזנעס קאבינעט בכלל נישט עקזעסטירט".

איך גרויסער ביזנעסמאן האט זיך דערזען מיטן פשוטע עקאנאמיע טיקעט און געמוזט קומען צום אנערקענונג מיט באדויער אז חלומות מיט ווירקליכקייט גייט נישט אייביג ביינאזאם, אויב די קאנטע איז נישט פיל מיט געלט וועט נישט העלפן די גאלדענע חלומות וועלכע מ'קען נאכנישט איינקאשירן. וואס זאל איך טון אז איך האב נישט די עקסטערע צוויי אלפים צו העכערן מיין טיקעט. אנשטאד צו זיצן מיט די פיס ארויף גייט מען דארפן זיצן מיטן קאפ אראפ.

און אזוי האט זיך די לאנג פלאנירטע רייזע אנגעהויבן, מ'זעצט זיך ארויף אויפן פליגער אין תל אביב און מ'גייט אפרייזן קיין אמעריקא צו גיין באזוכן די פראפערטי וועלכע מ'האט נארוואס געענדיגט קויפן נאך א לאנג פארצויגענע פראצדעדור.

איך בין געוואוינט צו פארן אסאך קיין אמעריקא אבער דאסמאל איז עס געווען צו גאר א צווייטע דירעקציע, מ'לאזט זיך ארויס אויפן וועג קיין 'לואיזיאנא', די רייזע האט שוין אין אמת געזאלט ווערן אונטערגענומען א וויילע צירוק אבער צו איבערלאזן דאס געזינדל פאר עטליכע טעג איז נישט עפעס וואס קומט אן אזוי לייכט. אבער נאכן אפשטיפן עטליכע מאל איז אנגעקומען די טאג ווען מ'האט זיך ארויפגעזעצט אויפן פליגער, ויסעו.

[align=center]מ'שפרינגט אריין[/align]שוין א וויילע צוריק בין איך געקומען צו די החלטה אז דא אין ארץ ישראל זעה איך נישט קיין גרויסע פרנסה מעגליכקייטן.

איך האב מיר געטראפן אויסשמועסן מיט מיינס א חבר וועלכע איז געווען אינעם זעלבן פעקל און אזוי האט מען געלאזט די חלומות אנהייבן וועבן און שפינען ביזן ווען די האנדל סחורה האט אנגעהויבן גרייט ווערן, די משל מיטן טשיקן אין די איי וועלכע די אלמנה האט געהאלטן אין האנט מיט ריזיגע חלומות אז איין טאג וועט זי נאך פארמאגן א גרויסע סטאדע ציגן האט מיר געקלינגען אין מח און אזוי האט מען אנגעהויבן זוכן ווי מ'קען זיך ערגעץ וואו אריינריקן אין מסחר. נעמענדיג אין באטראכט אז איך האב נישט פארמאגט נישט קיין טשיקן און נישט קיין איי איז געווען גאר שווער צו אויפקומען מיט א מהלך צו וויסן ווי צו צילן.

ערגעץ וואו האט מען זיך געטראפן רעדן וועגן ריעל עסטעיט, ס'איז ווארשיינדליך פון די ערשטע בילדער וואס קומען ארויף אין קאפ ווען מ'הייבט אן טראכטן פון געלט, די גרויסע געביידעס און געלט פליסערס רייצן גאר שטארק.

איידער'ן באטרעטן די שוועל פון ריעל עסטעיט טראכט מען נאר פו די פעטע קעש קוה וועלכע מעלקט אריין קוועלער פון געלט, די מערערע טעכנישע פארוויקלעניש וואס קומט אייביג אונטער אויפן וועג דאס איז נישט אזוי געשמאק צו נעמען אין באטראכט, ס'איז פיל לייכטער צו זיין פאסיוו און האפן אז די באן וועט פארן ווי אויפן שווייצע זייגער.

די מחשבות זענען נאכנישט געלאפן צו ווייט, ערשטנס האט מען אנגעהויבן קלערן פון גיין מיט א מהלך צו קויפן דריי פיר פאמיליע הייזער און אזוי צעביסלעך אויפבויען א פארטפאליע, שעות אויף שעות פון נישטערן און זוכן געגענט איבער געגענט, רופן און און נאכגיין איז מען ענדליך אנגעקומען צו קויפן א דריי פאמיליע היים אין ניוארק, אבער גאנץ שנעל האב איך איינגעזען אז אויב וויל מען מאכן א לעבן מוז מען גיין ווילדער.

נישט אז מ'קען נישט מאכן קיין געלט פון קלענערע אינוועסטמענטס אויפן לאנגער טערמין אבער מיין זיץ פלייש האט מער נישט געהאט קיין געדילט צו זיצן אויף די קלענערע סארט דיעלס, ס'איז טאקע רואיגער, ווייניגער קאפ ווי און א פיל קלענערע ריזיקע אבער דאך טראגט עס נישט צו ווייט. מ'דארף נעמען אין באטראכט אז אויך אין די קלענערע דיעלס דארף מען אריינלייגן אסאך ענערגיע ביזן זיך זען מיטן נכס אין האנט, דעריבער קען מען דאך שוין אין זעלבן צייט גיין ברייטער.

מ'האט געלאזט די חלום לויפן,כ'געדענק דאס ערשטע מאל ווען איך האב גערעדט מיטן שותף איבער'ן קויפן עטליכע צענדליגע הייזער האב איך ממש נישט געוויסט וויאזוי דאס צו ארויסזאגן פון מויל, ס'איז נישט עפעס וואס איך וואלט געקענט רילעיטן מיט מיר, איך בין פון נאטור אויס נישט קיין ביזנעסמאן און איך האב מיר קיינמאל נישט געזען אין דעם ריכטונג אבער ס'איז געקומען א צייט וואס איך האב געמוזט אנטון דאס ביזנעס היטל און זיך זעלבסט דערקלערן אלס איינער וואס איז עוסק אין ריעל עסטעיט אויף א ברייטע פארנעם אפילו נאך איידערן זען א דאלער.

ס'איז נישט לייכט צו קענען באשליסן אז מ'גייט אריינטאנצן, די ספיקות אין קאפ לאזן נישט נאך, מ'קען זיך אליינס נישט איבערצייגן אויב מ'לעבט אינעם וויקליכן וועלט צו גאר האלט מען ערגעץ אינמיטן טאנצן פארקראכן אין א זייפן בלאז וואס וועט נאך איין טאג אויפקראכן און אויפוועקן פון א טיפע זיסע שלאף.

יענע טאג איז עס געווען ווען איך באקום א מעסעדזש פון א חבר אז ער האט צו פארקויפן א צענדליגע פאמיליע פראפערטי אין ווייטן 'לואיזיאנא', די נאמען האב איך נישט קיין סאך געהערט, עפעס ליגט מיר אין קאפ אז דארט זענען דא האריקעינס אבער מער ווי דעם ווייס איך נישט צו זאגן פון דעם פלאץ.

עס האט זיך געשפירט זייער גוט אז מ'טראגט מיר אן אזא דיעל, כאטש וואס איך גאר גוט געוויסט אז אויב יענער קומט צו מיר וועלכע האט נאכנישט קיין זוז כל שהוא אין ריעל עסטעיט מוז דאך זיין אז קיין גרויסער פארלאנג איז נישט דא פאר אזעלכע הייזער אבער דאך מוז מען ערגעץ וואו אנהייבן. קיינער גייט נישט פארקויפן א שטיק גאלד פאר אן ארעמאן.

אינאיינעם מיטן חבר האט מען באשלאסן אז מ'גייט אריינטאנצן, איך וועל מודה זיין אז צו טון אזא שריט איז היפש וואנזיניג, ס'איז געווען אין א צייט וואס איך האב אפילו נישט געוויסט וואס איך דארף פרעגן און נישטערן איידער מ'גייט אריין אין אזא דיעל. אבער פארוואס נישט פרובירן די מזל. נישט צו זאגן אז דאס איז אין אמת די ריכטיגע וועג וויאזוי זיך צו אומגיין אבער כך המעשה.

נאך א דין ודברים האט מען געשריבן קאנטראקט אונטער גאנץ גוטע טערמינען, ס'האט אויסגעקוקט צו זיין א פיינע זאך, מ'האט אנגעהויבן ארבעטן העפטיג אויף די קאמערשאל מארגעטדזש, ס'איז נישט צוגעגאנגען אזוי פשוט ווי געמיינט מ'האט געדארפט אויפקומען מיט דאקומענטן בדרך לא דרך און אזוי האבן זיך זאכן געריקט פאוואליע.

אין לויף פון די עטליכע חדשים פונעם קאנטראקט ביזן קלאוזן איז מען געזיצן אויפן בענקעל און געווארט אויפן גורל'דיגע טאג, ווען איך וואלט ווען געהאט אביסל מער עקספעריענס וואלט איך מיר אויפגעהויבן גיין זען די פראפערטי מיט די אייגענע אויגן און באקומען א שטיקל בליק צו זען אויב איך באקום טאקע דאס וואס מ'האט מיר צוגעזאגט אבער די נסיעה האט זיך געשטיפט און געשלעפט.

האף מער צו שרייבן ווייטער איבער די נסיעה זעלבסט, איבער די אנטוישונג און איבער די ווייטערע פארשריט

[בדרך אפשר]

וואו וואו וואו! וואסארא שפראך, אזוי שיין אראפגעלייגט! ווארטן מיר פאר א המשך וואס שנעלער!

אריין אין קרעטשמע

[א נייער]

הערליך, ווארטן מיר מיט שפאנוג אויף המשך.

[הענדימען]

סובסקרייבט

פיינע שרייבער דער

[פערלשטיין]

וואו וואו וואו! וואסארא שפראך, אזוי שיין אראפגעלייגט! ווארטן מיר פאר א המשך וואס שנעלער!

אריין אין קרעטשמע

אין דזשורנאל!
מאסיוו!

[הקולמוס שלי]

סובסקרייבט!
האסט א פיינעם שפראך!

[פרעכטיג]

שיין באשריבן!
ווארט איך מיט נייגער אויפן פארזעצונג.

[ממוצע]

שרעקעדיג!

[מסתמא]

סאבסקרייבט

די שלא תמות כדרך וכו' איז זייער א וויכטיגע זאך. ייש"כ

[תבלין כנגדו]

א דאנק פאר די פאזעטיווע פיעדבעק, האפמער צו ממשיך זיין

[באקסער בוים]

הערליך געשריבן!

בד״וו, איך האב א גוטע בריק אין מיסיסיפי צו פארקויפן פאר א גאר גוטע פרייז, מער פרטים אין אישי.

[צעטל קלעבער]

הערליך שיין.
סובסקרייבד, קוקט אויס ווי עפעס וואס איך וויל לייענען.
א דאנק

[א געשעפט האב איך]

העכסט דראמאטיש....

[פאליטישע עקספערט]

מייסטער פעדער
באלערנד

כאניש נאך ווערטער...

[א געשעפט האב איך]

מייסטער פעדער
באלערנד

כאניש נאך ווערטער...

ווערטערלאז

[תבלין כנגדו]

חלק ב'

[align=center]מחשבות רוישן אין די הייך[/align]
אזוי שטייט מען איינגעטשעקט אינעם לופטפעלד און מ'גייט זיך אין די קומענדיגע מינוטן הייבן, קיין דירעקטע פליגער פון א"י ביז קיין לואיזיאנא איז נישט פארהאן האט מען גערייזט מיט אן אפשטעל אין לאנדאן, פון דארט האט מען געזאלט נעמען א פליגער פון בריטיש עירליין וועלכע לאזט זיך ארויס דירעקט קיין לואיזיאנא עטליכע מאל א וואך.

ס'איז געווען דינסטאג אינדערפרי ווען מיר זענען אפגעפלויגן קיין היטראו לופטפעלד און פון דארט זיך געדארפט ווייטער ארויסלאזן קיין לואיזיאנא. עס וואלט געווען געשמאקער צו שרייבן איבער מאסיווע פלאפס וואס מ'האט געהאט אינמיטן וועג אבער ב"ה איך האב נישט קיין סאך צו דערציילן פון די וועגן.

מיין פלאן צו הערן שיעורים פון תורה עני טיים איז אוועקגעפאלן נאכוואס כ'האב זיך דערוויסט אז די פליגער וועט דאסמאל נישט געבן די אפציע פאר ווייפייען. די פליגער איז געווען מער א קאמפעקט פליגער אבער גאר שיין און אהערגעשטעלט, אנדערש ווי אנדערע מאל האט מיר די זיץ פריינטליך מקבל געווען און נישט איינגעזאלצן ווי סארדינס.

עס האט זיך געשפירט אז מ'באטראכט אונז פון אלע זייטן פון קאפ ביז פיס, צו די בליקן האבן יא פאסירט אדער נישט ווייסעך נישט. אונז זענען געווען די איינציגסטע אידן אויפן פליגער און זיך געשפירט אנדערש ווי דאס רעשט אבער די טאטע אין הימל האט אונז באגלייט דא אויך.

כ'האב פרובירט צו אנפרעגן מיינע שכנים און הערן פון זיי וואס די מאטיוון פון זייער רייזע איז און דערמיט געזוכט צו אפשלאגן די אנגעצויגענע שטימונג וואס זיי האבן געשפירט ביים זיך אנטרעפן מיט א מין ראסע וועלכע זיי האבן נאכנישט קענענגלערנט.

דער שותף מיינער ליידט אויף א שווערע עסן פאביע, אין רעזאלטאט איז דער געקומען מיט אן אנגעלאדנענע זעקל פיל מיט עסן אין וואס מ'האט געקענט כאפן א שווים, כ'ווייס נישט אויב ס'איז לכתחילה געווען אין פלאן צו קענען פארציקן אזא מאסשטאבליכע עסן אויסוואל אבער עסן זאל זיך געסן איבערן תהום. אין איין וועגס האב איך שוין אויך נהנה געווען. ס'האט מיר דערמאנט פון די צייטן אלס קינד ווען מ'פלעגט ארויספארן צו א טריפ און געפארן צו א לעיק וועלכע איז געווען גאנצע 6 א האלב מייל אוועק פון שטעטל אבער א ריקן זאק מיט נאש האט געמוזט מיטקומען בהכרח.

די טאג היינט האט זיך אויסגעצויגן צו זיין א לאנגער טאג אן קיין ענדע, די פליגער פון היטראו האט זיך געהויבן שוין דריי אזייגער נאכמיטאג און אזוי אנגעצויגן פאר די קומענדיגע 10 שעה, די זון האט בכלל נישט געוויזן קיין צייכנעס פון אונטערגיין.

מיין נישט גע'מל'טע שכן האט קלארגעשטעלט אז ער פלאנירט זיך צו לייגן און בייגן פאר די קומנדיגע צענער, ער האלט שוין נאך א לאנגע נסיעה און יעצט גייט מען שלאפן ביז רויעך, איך האב אים געגעבן א שטיקל אריינבליק אין אונזער קאמוניטי לעבנס שטייגער און אים ערקלערט אז מיר פארמאגן נישט די סארט פלייש וואס קען זיצן און זיך ווייקן אויפן זיצער פאר גאנצע צען שעה דעריבער וואלט אפשר געווען ראטזאם ער זאל מיר שינקען דעם אייל זיץ און ער זאל אין אויסטויש גיין שלאפן ביים פענסטער. אבער ער האט דאס קאטאגראיש אפגעווארפן און געווען גרייט צו ווערן אויפגעוועקט עטליכע מאל אבי צו בלייבן אויף זיין זיץ אויף וואס ער האט אנגעבליך צוגעצאלט.

דער שכן האט איז געווען א נאה מקיים און נישט געווארט קיין לאנגע צייט ביז ווען ער האט זיך ארויפגעריקט דעם מאסק אויף די אויגן און געפאלן אין א טיפער תרדמה, מיר האבן מער ווייניגער איבער גענומען קאנטראל אויף די ארט, אראפגעשליידערט די פאפיטעס און אזוי געלאזט דעם זייגער מאכן זיין וועג ווען אין די זעלבער צייט האבן מיר געשוועבט אין גאר א צווייטע וועלט.

כ'האב זיך איינגערעדט אז איך גיי קענען שרייבן עטליכע מכתבים זייענדיג אין די הייך מ'האט אפילו איינגעשפאנט די טעבלעט מיט א קיובאורד וואס זאל ארויסהעלפן מיטן חלום, אבער א נעכטיגע טאג. כ'האב געמיינט אז נאר מאשינען קענען אריינגיין אין עירפלעין מאוד בינעך געוואויער געווארן אז אויך מענטשן האבן די פונקציע און דאס איז וואס האט פאסירט מיט מיר, די קומענדיגע שעות איז מען אזוי אריינגעפאלן ערגעץ צווישן תהו און בהו פארווארפן אין די לופטן אן מעגליכקייטן זיך צו קענען מצמצם זיין.

עטליכע מאל אינמיטן די רייזע בינעך אריינגעפאלן אין א שטיקל פאניק מיט מחשבות וואס האבן אויפגעברענגט הארבע פראגעס אבער דער שותף מיינער איז א גוטמאטיגער און ער האט פארזיכערט צו האלטן א העכערע אויפגעלייגטע שטימונג וואס זאל האלטן די מצב געשפאנט, אנשטאד צו רעדן פון זארג האט ער אנגעהויבן רעדן פון מעלאנעס.

די וועלף פון זיבעציג פעלקער זענען ממש געווען איינגעבינדן אין די זיצן פאר שעות ארוכות אין די צייט וואס די צוויי לעמעלעך האב זיך מער נישט געקענט באהערשן, שוין נאכן דרימלען און שימלען האט מען באשלאסן אז מ'גייט זיך ארויסלאזן אין די אונטערשטע קאביענט און מאכן א יד אחת מיט די פליגער מאנשאפט, מ'האט זיך געלאזט סערווירן א קאווע אין וואס מ'האט צוגעגאסן די וואנילע מילך וואס איז מיטגעקומען אין די וועטשערע. מיטן קאווע אין די האנט האט מען זיך אריינגלאזט אין א געשמאקע שמועס ווענגלייך מ'זאל ווען שטיין מיט טלית אויפן פלאצע זיצנדיג אויפן פאליש זיץ.

די פראפערטי וואס מיר האבן זיך איינגעהאנדלט איז נישט אין די בעסטע געגענט, שווארץ גערעדט, די שכינות דארט באשטייט פון בני חם וואס ארבעטן שווער צו העכערן די קרימענאלע ראטע, א שטיקל סקרוך איז מיר אריבער אין די ביינער ביים טראכטן אז מ'גייט זיך דרייען צווישן אזעלכע גרועים.

אייגנטליך דא האט מען זיך געקענט איבערצייגן אז מ'קען נישט טראסטן קיין דאטא, אויפן געוועב ביים מאכן נאכפראגע איבער די פלאץ איז עס אויסגעקומען שווארצער פון שווארץ אבער ביים רעדן מיט אידן וואס האבן זיך שוין אסאך געדרייט אויפן ארט האט מען באקומען גאר א צווייטער בילד. נישט צו זאגן אז די שטעטל איז נקי מכל אבער פארט לאזט עס נאך איבער א מעגליכקייט זיך צו קענען דרייען אויפן גאס.

די פילאט האט זיך ענדגילטיג דערבארעמט און געלאזט וויסן אז מ'דארף זיך שוין ווידער איינבינדן, דאסמאל פאר גוטע סיבות זיך צו קענען טרעפן אויפן ערד איבערן ים. ויחנו בלואיזיאנא...

האפמער צו פארזעצן מיט פרישקייט

[latter]

nice

[שלמה מולכו]

העעעערליך!

[הקולמוס שלי]

טענקס פארן נישט לאזן ווארטן צו לאנג… ווארט מיר אויפן קומנעדיגן!

[א געשעפט האב איך]

איך גיי ניסלעך פאר דיין שפראך.....

[ממוצע]

געוואלדיג! זיי ממשיך!

[צעטל קלעבער]

;l;p-
איך גיי ניסלעך פאר דיין שפראך.....

[אוראייניקל]

[פלטיאל]

געוואלדיג, שטארק הנאה געהאט.

[בדרך אפשר]

יישר כח! גיי אן!