עדה האט געשריבן:אויפוואכונג: א בעה"ב וואס צאלט א פיינעם ארבעטער ווייניגער וויפיל דאס לעבן קאסט איז נהנה פון צדקה, דער ארבעטער געבט אים פשוט צדקה ווען ער ארבעט פאר ווייניגער
מעגליך אז מען דארף טוישן נעמען פון געוויסע בנינים פון בנין שלאמאוויטש צו בנין מאשקאוויטש..
זייער גוט געזאגט.
איז די שאלה פארוואס די ארבעטער זענען זיך ווייטער מתנדב אן קריגן א טעקס דעדאטקעבעל רעסיט. אויב האלט מען עכט אז די אייגנטומער זענען נהנה פון צדקה איז א חידוש פארוואס די ארבעטער זענען ווייטער תורם בחפץ לב? תשואות חן חן להם...
אפשר דארף מען זיי פשוט אויסלערנען ארויסצוגיין און פארדינען ערגעץ אנדערש וויפיל דאס לעבן קאסט זיי און דערנאך קענען זיי פון יענץ געלט געבן צדקה פאר וועם זיי ווילן אריינגערעכנט זייער X-בעה"ב.
און אויב קענען זיי נישט קריגן מער ערגעץ אנדערש אדער קענען זיי נישט ארויסגיין מאיזה סיבה שיהיה דאן זיי זענען זיי באמת "ווערט" די געהאלט וואס זיי קריגן.
דאס איז די טריקענע דעפעניציע פונעם ווארט "ווערט".
וואס יא, אויב באצאלט מען נישט וויפל דאס לעבן קאסט דאן קען זיין די בעה"ב שיסט זיך אין די פיס, פשוט דער ארבייטער פארלירט מוט און חשק. עט וואן פוינט גייט זיך אנזעהן אין זיין ארבעט, פון א ביזנעס שטאנפונקט לוינט זיך די בעה"ב זאל אין באטראכט נעמען די פינאציעלע מצב פון אן ארבעטער.
אבער אלץ צדקה? ווילאנג דער ארבעטער איז זיך מתנדב, פ"וו נישט? הלואי ווען קנעכט זענען ווען לעגאל? איך וואלט מיך מחיה געווען צו האבן זיי ביי מיר אין ביזנעס. (ווען איך האב ווען א ביזנעס...)
חברה, דאס לעבן איז נישט פאן און זיכער נישט יושר. מ'דארך פייטן מיט ציין און נעגל מצליח צו זיין און האפן צום אויבערשטן אז צוווישן די ביצי כנים און קרני ראמים וועט ער פון אונז אויך נישט פארגעסן.
אבער טענות? נישטא קיין טענות. גיי מאך שאר אז דו ביזט ווערט מער און טוה עפעס עבאוט איט, קרעכצן און זיפצן ברענגט נישט אין ערגעץ.