צד השוה שבהן, שלום עלי נפשי, איך בין פיין. אז מיין זוהן וואקסט אויף אז איך האב א סמארטפאון איז נישט קיין פארבלעם, ווייל ווי דערמאנט האב איך דאך א פילע ליסטע וועם צו בלעימען (אויב סאיז בכלל דא א פראבלעם)
גייטס אן ווייטער
איך ווייס ערשט האנטיג פון קאנפרענס ליינס ווי סטוט זיך אפ דאס ערגסטע דארט. פון קינדער וואס דער טאטעס האבן נישט די אלע זאכן.
צד השוה שבהן, שלום עלי נפשי, איך בין פיין. אז מיין זוהן וואקסט אויף אז איך האב א סמארטפאון איז נישט קיין פארבלעם, ווייל ווי דערמאנט האב איך דאך א פילע ליסטע וועם צו בלעימען (אויב סאיז בכלל דא א פראבלעם)
גייטס אן ווייטער
1. קיין איינס פון די נקודות וואס דו צייכנסט אן איז נישט קיין סתירה צום פראבלעם פון סמארטפאונס. 2. פון וואנעט נעמסטו אז די אלע וואס האבן ארויפגעברענגט די נקודות האבן סמארטפאונס? (כ'קען נישט רעדן פאר יעדן, אבער איך האב נישט) 3. בכלל, אויב סמארטפאון איז א פראבלעם, מיינט עס אז דאס איז 'די איינציגסטע' פראבלעם אויף וואס מיר ליידן? כ'מיין, אויב איינער האט אן אינגראון טאו נעיל קען ער שוין נישט האבן א לאך אין די ציין?
ווען איינער האט א א אינגראון טאו נעיל, און ער דיסקאסד די פראבלעם מיט א חבר, וועט אים נישט זיין חבר ענטפערן 'אבער דו האסט אויך א לאך אין די ציין', חוץ אויב יענער האלט אז די אינגראון טאו נעיל איז געקומען וועגן דעם.
דאס טרעפן ארומיגע פראבלעמען און אוועקנעמען די פאוקאס פונעם עצם פראבלעם וואס מרעדט, ווייזט אז מהאלט אז דאס איז נישט די פראבלעם נאר יענץ
דער עצם פראבלעם לויט דיר איז דער סמארטפאון, און איך געב דיר גערעכט.
די מעשיות געשעהן פאר קינדער פון עלטערן וואס האבן עס נישט פונקט אזוי, און זיי קען עס נעמען צימאל נעמען לענגער אויפצוכאפן
צד השוה שבהן, שלום עלי נפשי, איך בין פיין. אז מיין זוהן וואקסט אויף אז איך האב א סמארטפאון איז נישט קיין פארבלעם, ווייל ווי דערמאנט האב איך דאך א פילע ליסטע וועם צו בלעימען (אויב סאיז בכלל דא א פראבלעם)
גייטס אן ווייטער
איך ווייס ערשט האנטיג פון קאנפרענס ליינס ווי סטוט זיך אפ דאס ערגסטע דארט. פון קינדער וואס דער טאטעס האבן נישט די אלע זאכן.
צד השוה שבהן, שלום עלי נפשי, איך בין פיין. אז מיין זוהן וואקסט אויף אז איך האב א סמארטפאון איז נישט קיין פארבלעם, ווייל ווי דערמאנט האב איך דאך א פילע ליסטע וועם צו בלעימען (אויב סאיז בכלל דא א פראבלעם)
גייטס אן ווייטער
1. קיין איינס פון די נקודות וואס דו צייכנסט אן איז נישט קיין סתירה צום פראבלעם פון סמארטפאונס. 2. פון וואנעט נעמסטו אז די אלע וואס האבן ארויפגעברענגט די נקודות האבן סמארטפאונס? (כ'קען נישט רעדן פאר יעדן, אבער איך האב נישט) 3. בכלל, אויב סמארטפאון איז א פראבלעם, מיינט עס אז דאס איז 'די איינציגסטע' פראבלעם אויף וואס מיר ליידן? כ'מיין, אויב איינער האט אן אינגראון טאו נעיל קען ער שוין נישט האבן א לאך אין די ציין?
ווען איינער האט א א אינגראון טאו נעיל, און ער דיסקאסד די פראבלעם מיט א חבר, וועט אים נישט זיין חבר ענטפערן 'אבער דו האסט אויך א לאך אין די ציין', חוץ אויב יענער האלט אז די אינגראון טאו נעיל איז געקומען וועגן דעם.
דאס טרעפן ארומיגע פראבלעמען און אוועקנעמען די פאוקאס פונעם עצם פראבלעם וואס מרעדט, ווייזט אז מהאלט אז דאס איז נישט די פראבלעם נאר יענץ
זייער גוט ארויסגעברענגט. אבער אויב איינער קומט צום דאקטאר באהאנדלען הויכע בלוט דרוק, וועט ער אויך איבערשמועסן זיין איבערוואגיקייט און צוקער שטאפלען, ווייל די זאכן זענען פארבינדן. והוא הדין צו די אלע אויבנדערמאנטע נקודות. סמארטפאונס זענען א גרויסע פראבלעם. די גריזלי בערן אויכעט. אבער ווי לאנג זיי זענען אין וואלד באדערן זיי נישט אונז. אפילו ווען עס זענען דא סמארטפאונס אויף די וועלט איז דא פארשידענע זאכן וועלכע זענען בידינו אוועקצונעמען דעם אימפעקט וואס דאס האט אויף אונז. אגב: דאס וואס דו נעמסט זיך גלייך האמערן (שלא ביושר) אז ווער עס זאגט דא א ווארט וויל בלויז האבן א סמארט פאון און זאגן 'שלום עלי נפשי', מאכט מיר באמת קלערן אז דו האסט עפעס אן אגענדע דא. קודם כל איז עס חושד בכשרים און שקר וכזב, צווייטנס עס איז בכלל נישט קיין אויספרובירטע מיטל אז ווער עס האט נישט א סמארטפאון וועלן זיינע קינדער אויך נישט האבן. דער טאטע טאר נישט האבן א סמארטפאון צוליב זיין אייגענע נשמה גארנישט מיט זיין זון, און טראץ דעם וואס א טאטע מיט א סמארטפאון האט פיל א גרעסערע טשאנס זיין זון זאל אויך האבן, מיט דעם אלעם ווייס איך (און די אויך) פון מערערע וואס האבן ניטאמאל קיין טעקסט און די קינדער האבן סמארטפאונס.
איינער האט אהערגעברענגט א בריוו, וואס אנגעבליך האט עס א בחור געשריבן מיט האר-אויפשטעלנדע פאקטן וואס וואס סגייט אלס פאר מיט די וואוילע בחורים אין די ישיבות.
גאר אסאך וואס האבן דאס געליינט זענען געווארן אויפגעשוידערט. בשעת ווען געוויסע האבן אנגעהויבן מיט פארשידענע מיינונגען דערויף. סאיז נישט אזוי געפערליך, מטאר נישט איבערטרייבן, די ישיבות זענען שולדיג.
אויף דעם בין איך געקומען זאגן, אז געווענליך די מהלך פון דאס זאגן קומט נישט פון אגריען אז דא איז דא א חורבן און מדארף זעהן וויאזוי מגט זיך אן עצה דא, נאר זיך צו בארואיגן דעם געוויסן, אדער אז סאיז בכלל נישט דא קיין פראבלעם אדער עכ"פ מיט מיר האט עס גארנישט.
איינער האט אהערגעברענגט א בריוו, וואס אנגעבליך האט עס א בחור געשריבן מיט האר-אויפשטעלנדע פאקטן וואס וואס סגייט אלס פאר מיט די וואוילע בחורים אין די ישיבות.
גאר אסאך וואס האבן דאס געליינט זענען געווארן אויפגעשוידערט. בשעת ווען געוויסע האבן אנגעהויבן מיט פארשידענע מיינונגען דערויף. סאיז נישט אזוי געפערליך, מטאר נישט איבערטרייבן, די ישיבות זענען שולדיג.
אויף דעם בין איך געקומען זאגן, אז געווענליך די מהלך פון דאס זאגן קומט נישט פון אגריען אז דא איז דא א חורבן און מדארף זעהן וויאזוי מגט זיך אן עצה דא, נאר זיך צו בארואיגן דעם געוויסן, אדער אז סאיז בכלל נישט דא קיין פראבלעם אדער עכ"פ מיט מיר האט עס גארנישט.
עצט געליינט די בריוו און ס'איז אמת ויציב יעדע ווארט איך האב נאך געלערנט אין ישיבה צוויי יאר צוריק און איך האב נאך חברים בחורים און ס'וויל זיך וויינען ווען מ'טראכט וואס ס'טוט זיך און ס'איז פון די בעסטע שטובער אן קיין גוזמא און אויך זייער זייער אסאך עכט גוטע בחורים.....
(קוק אין שול צו א ישיבה גדולה בחור גייט אמאל זאגן עפעס פאר איינעם מיט א נישט אויסגעהאלטענע טעלעפאון און אפי' אויב יא..... איז איך קען אויך זאגן און שרייען אין קוקט ווי איך זיצט יעצט.....)
ירקרקות האט געשריבן:מען ברויך טוישן צוגאנג. אנשטאט אוועקצושטעלן דעם גאנצן חינוך אויף 'דעפענסיוו גיער', כלומר, וויאזוי באשיצט מען דעם בחור ער זאל נישט אנקומען צו קיין סמארט-פאון, ברויך מען עס אנשטעלן 'אפענסיוו', אוועקשטעלן דעם בחור אז אפילו ער זעט א סמארט-פאון זאל ער עס נישט וועלן, און אפילו אויב ער האלט שוין א סמארט פאון אין די הענט זאל ער נאך אלץ בלייבן א איד. איז עס ?DOABLE אבסעלוטלי! און קיינער קען מיר נישט פארלייקענען, ווייל קיינער האט עס נאכנישט פרובירט. מען ברויך פארשטערקערן דעם חינוך, איינבאקן די יסודות פון אידישקייט קלאר און גרונטליך, און האבן אין די עולם הישיבות מענטשן בעלי השפעה וועלכע קענען איבערגעבן און איינעמען די הערצער פון די בחורים. דער מציאות איז ליידער אז עס איז דא ווייניג ישיבות ווי עס איז בכלל דא א כח השפעה אויף די בחורים, וממילא יעדע רוח שאינו מצויה פארשלעפט זיי אינגאנצן. לכה"פ העלפט בחורים זענען בעצם נישט קיין חלק פון די ישיבה און פון גארנישט וואס די ישיבה שטעלט מיט זיך פאר. זיי קומען צופרי און גייען ביינאכט אבער זענען בעצם דארט ווי א פרעמד געוואוקס. עס איז פשוט מה יעשה הבן שלא יחטא, און דאן קומט מען און מען בויט אויף א שפיטאל נעבן דעם בריק. מיר זענען נישט אין א מצב פון קענען ריכטיג אפשאצן די סכנה פון סמארטפאונס בעפאר אונזער חינוך איז אוועקגעשטעלט ווי עס דארף צו זיין. לעת עתה פילן די כלים אן א VOID וואס קיין שום תקנות וחרמות וועט נישט קענען אנפילן. די מוסדות התורה ברויכן זיך נעמען אין די הענט אריין, און עס וועט נאר געשען אויב דער ציבור וועט עס פארלאנגען.
צד השוה שבהן, שלום עלי נפשי, איך בין פיין. אז מיין זוהן וואקסט אויף אז איך האב א סמארטפאון איז נישט קיין פארבלעם, ווייל ווי דערמאנט האב איך דאך א פילע ליסטע וועם צו בלעימען (אויב סאיז בכלל דא א פראבלעם)
גייטס אן ווייטער
ליידער האט דאס "זערא" צוטון וועלכע פאון דער טאטע האט. בחורים פון וואוילע בני תורה עלטערן האבן פונקט אזוי דעם נסיון, בידעי ומכירי. ס'איז א כלליות'דיגע פראבלעם וואס באדראעט אונזער יוגנט, פון אלע סארט שטובער.
ירקרקות האט געשריבן:מען ברויך טוישן צוגאנג. אנשטאט אוועקצושטעלן דעם גאנצן חינוך אויף 'דעפענסיוו גיער', כלומר, וויאזוי באשיצט מען דעם בחור ער זאל נישט אנקומען צו קיין סמארט-פאון, ברויך מען עס אנשטעלן 'אפענסיוו', אוועקשטעלן דעם בחור אז אפילו ער זעט א סמארט-פאון זאל ער עס נישט וועלן, און אפילו אויב ער האלט שוין א סמארט פאון אין די הענט זאל ער נאך אלץ בלייבן א איד. איז עס ?DOABLE אבסעלוטלי! און קיינער קען מיר נישט פארלייקענען, ווייל קיינער האט עס נאכנישט פרובירט. מען ברויך פארשטערקערן דעם חינוך, איינבאקן די יסודות פון אידישקייט קלאר און גרונטליך, און האבן אין די עולם הישיבות מענטשן בעלי השפעה וועלכע קענען איבערגעבן און איינעמען די הערצער פון די בחורים. דער מציאות איז ליידער אז עס איז דא ווייניג ישיבות ווי עס איז בכלל דא א כח השפעה אויף די בחורים, וממילא יעדע רוח שאינו מצויה פארשלעפט זיי אינגאנצן. לכה"פ העלפט בחורים זענען בעצם נישט קיין חלק פון די ישיבה און פון גארנישט וואס די ישיבה שטעלט מיט זיך פאר. זיי קומען צופרי און גייען ביינאכט אבער זענען בעצם דארט ווי א פרעמד געוואוקס. עס איז פשוט מה יעשה הבן שלא יחטא, און דאן קומט מען און מען בויט אויף א שפיטאל נעבן דעם בריק. מיר זענען נישט אין א מצב פון קענען ריכטיג אפשאצן די סכנה פון סמארטפאונס בעפאר אונזער חינוך איז אוועקגעשטעלט ווי עס דארף צו זיין. לעת עתה פילן די כלים אן א VOID וואס קיין שום תקנות וחרמות וועט נישט קענען אנפילן. די מוסדות התורה ברויכן זיך נעמען אין די הענט אריין, און עס וועט נאר געשען אויב דער ציבור וועט עס פארלאנגען.
