ער שרייבט אז א כסליו - קשת, ווילן זיין באפרייט פון שיעבודים, און פון צוימונגען. אפילו אויב א כסליו וועט טון אלע שיעבודים, און ליב האבן א אויסגערעכנטע סדר, און ער איז אנגעצויגן צום תכלית, גייט עס אבער צו אזוי: איך האב נישט קיין געדולד יעדע מאל צו באצאלן די ביל, מ'קען נישט מאכן אז ס'זאל לויפן אטאמאטיש יעדע חודש? באצאלן די ביל, יא. אבער וויל ווערן באפרייט פון די שיעבוד פון דארפן צאלן יעדע חודש. געדענק, א מענטש קען אסאך מאל ארבעטן שווער אבי נישט צו האבן שפעטער קיין שיעבודים, און אחריות, אבי זיך נישט צו דארפן אנשטרענגען שפעטער. "עס לוינט צו האבן א אייגענע הויז, אבי נישט צו זיין אונטער יענעם" עס לוינט זיך יעצט צו יאגן, אבי שפעטער צו קענען זיין פויל, פריי, פרייליך און גוטמוטיג.
די מיינד פון א כסליו איז אז א עוולה טאר נישט געטון ווערן. "וואס הייסט דו האסט אים בא'עוולה'ט? ער האט נישט מורא זיך צו שלאגן דערפאר "ס'קומט זיך מיר די געלט, וואס הייסט ביסט מיר שולדיג"
זיי האבן נישט ליב אויסצואווארטן די ענדע פון טאנעל. "שולדיג? וויאזוי גייט מען עס באצאלן?"
זענען אפטימיסטיש. פונקט ווי מ'קען טראכטן אז ס'גייט זיין נעגעטיוו, קען מען טראכטן אז ס'גייט זיין גוט. פארוואס דארף מען טראכטן אז ס'גייט זיין נעגעטיוו, ס'מאכט סתם בעצבות. מ'דארף האפן צו השי"ת. אפטימיסטיש. מאכן פרייליך זיך, מאכן פרייליך די ארומיגע. און דאס איז מיט די גאנצע אנגעצויגנקייט נישט צו דארפן שפעטער האבן שיעבודים.
אויב דו ווילסט משפיע זיין אויף א כסליו, דארפסטו רעדן מיט א געפיל, און אויב דו ווילסט איבערצייגן צו דיין זייט, דארפסטו זאגן דיין קוק ווינקל און פארוואס.
זענען סימפאטיש
זיי זענען נוטה זיך צו האלטן גערעכט. און די סיבה דערצו איז ווייל זיי זענען זייער אטאנד צו יושר וצדק. מיט די גאנצע אנגייענדיגער אימפולסיווקייט, זענען זיי אבער על פי יושר. און דאס איז די סיבה פארוואס זיי טראכטן זיך נישט דורך. זיי שפירן אז זיי האבן שוין געטראכט בשעת מעשה. מער ווייניגער, זיי ליידן נישט פון או סי די.
זיי האבן ליב זייערע ליב-האבערס, און האבן פיינט זייערע שונאים.
ער שרייבט אז א כסליו - קשת, ווילן זיין באפרייט פון שיעבודים, און פון צוימונגען. אפילו אויב א כסליו וועט טון אלע שיעבודים, און ליב האבן א אויסגערעכנטע סדר, און ער איז אנגעצויגן צום תכלית, גייט עס אבער צו אזוי: איך האב נישט קיין געדולד יעדע מאל צו באצאלן די ביל, מ'קען נישט מאכן אז ס'זאל לויפן אטאמאטיש יעדע חודש? באצאלן די ביל, יא. אבער וויל ווערן באפרייט פון די שיעבוד פון דארפן צאלן יעדע חודש. געדענק, א מענטש קען אסאך מאל ארבעטן שווער אבי נישט צו האבן שפעטער קיין שיעבודים, און אחריות, אבי זיך נישט צו דארפן אנשטרענגען שפעטער. "עס לוינט צו האבן א אייגענע הויז, אבי נישט צו זיין אונטער יענעם" עס לוינט זיך יעצט צו יאגן, אבי שפעטער צו קענען זיין פויל, פריי, פרייליך און גוטמוטיג.
די מיינד פון א כסליו איז אז א עוולה טאר נישט געטון ווערן. "וואס הייסט דו האסט אים בא'עוולה'ט? ער האט נישט מורא זיך צו שלאגן דערפאר "ס'קומט זיך מיר די געלט, וואס הייסט ביסט מיר שולדיג"
זיי האבן נישט ליב אויסצואווארטן די ענדע פון טאנעל. "שולדיג? וויאזוי גייט מען עס באצאלן?"
זענען אפטימיסטיש. פונקט ווי מ'קען טראכטן אז ס'גייט זיין נעגעטיוו, קען מען טראכטן אז ס'גייט זיין גוט. פארוואס דארף מען טראכטן אז ס'גייט זיין נעגעטיוו, ס'מאכט סתם בעצבות. מ'דארף האפן צו השי"ת. אפטימיסטיש. מאכן פרייליך זיך, מאכן פרייליך די ארומיגע. און דאס איז מיט די גאנצע אנגעצויגנקייט נישט צו דארפן שפעטער האבן שיעבודים.
אויב דו ווילסט משפיע זיין אויף א כסליו, דארפסטו רעדן מיט א געפיל, און אויב דו ווילסט איבערצייגן צו דיין זייט, דארפסטו זאגן דיין קוק ווינקל און פארוואס.
זענען סימפאטיש
זיי זענען נוטה זיך צו האלטן גערעכט. און די סיבה דערצו איז ווייל זיי זענען זייער אטאנד צו יושר וצדק. מיט די גאנצע אנגייענדיגער אימפולסיווקייט, זענען זיי אבער על פי יושר. און דאס איז די סיבה פארוואס זיי טראכטן זיך נישט דורך. זיי שפירן אז זיי האבן שוין געטראכט בשעת מעשה. מער ווייניגער, זיי ליידן נישט פון או סי די.
זיי האבן ליב זייערע ליב-האבערס, און האבן פיינט זייערע שונאים.
די אלע זאכן וואס איך האב געשריבן איז נאר אין נטי'ה. דאס מיינט אז זיי זענען נוטה צו זיין אזוי. אבער אויף למעשה קען זיך ארויסשטעלן אז ס'איז נישט אזוי שארף. פשוט פון עבודת המידות.
והשם הטוב יעזור.
גא"מ עמעיזינג! 90% accurate איך קען מיך זעהן און די משלים wow!
טישטוך האט געשריבן:עס איז דא די וועבזייטל My Natal Chart זיי האבן גאר אסאך אינטערסאנטע אינפארמאציע איבער דעם ענין.
הרב נשמה, קען איך ביטע בעטן א אפשאצונג אויף א חודש אייר?
בעזרת השי"ת וועל איך דא אראפשרייבן א אייר, שור, יסוד העפר.
איך שרייב נאך פארשטייט זיך דעם ספר. און איך שרייב לויט וויאזוי איך זעה אז ס'שטומט צו זאגן אויף א אייר.
איך בין א אייר. איך קען זאגן אז עס שטומט 60/40... היפש אסאך נקודות הייבט נישט אן צו זיין ביי מיר.. אבער די זאכן וואס שטומען יא, איז ממש אקוראט. צום פינטל!
דער הייליגער באשעפער זאל העלפן אז ס'זאל נישט ארויסקומען קיין שום מכשול אדער חילול שמו יתברך פון אונזערע הענט. און אז מ'זאל בלייבן ערליך און אפגעהיטן און קיינער זאל נישט אריינפאלן ווי מ'דארף נישט.
הלוואי טרעף איך אן אלטער אסטראלאגער וואס טוט שוין פופציג יאר אין אסטראלאגיע, קען עס גוט און קלאר, גלייבט אין באשעפער, גלייבט אין השגחה, גלייבט אז תורה איז מן השמים, גלייבט אין נבואה, נישט קיין שום רעליגיע, וויל נישט מסית ומדיח זיין, און ער זאל עס מיר גוט אויסלערנען מיט א ריינע "יודישליכע" שפראך, פאר אומזיסט. חחחח דאס ווייס איך גאנץ זיכער איז הלכה'דיג אויסגעהאלטן.
ס'דא אסאך פון די ראשונים וואס האבן זייער געטון אין אסטראלאגיע. אברהם אבינו איז געווען א אסטראלאג. די אבן עזרא האט ארויסגעגעבן ספרים אויף אסטראלאגיע.
אין די ברייתא פון די מזלות, דאכט זיך אז ס'איז פון שמואל הקטן, שטייט: שבתי ממונה על העניות ועל המסכנות ועל הדוויה ועל החריבה ועל חולי ומכה הטמונה בגוף ועל המיתה.
אין די גמ' שטייט אז שבתי איז א ענין פון צעשטערן די פלענער וואס א מענטש מאכט זיך. ווי עס קוקט אויס איז שבתי אזא סארט מידת 'הוד'. די ענין פון צוריקהאלטן ענערגיע. שבתאי איז נישט ממונה אויף שלעכטיגקייט, אזוי ווייט ווי ביטול. צעשטערונג. ווייטאג – אפילו אין נפש - קומט ווען די פלוס פון לעבהאפטיגקייט ווערט צוריקגעהאלטן, געשטערט. שבתי איז נישט אזאך וואס מאכט דעם מענטש א שלעכטער מענטש. עס מאכט דעם מענטש פאר א בטלן. אפגעריסן. עס קומט צום מענטש אין נישט אינעם מענטש. עס צעבלאזט זיינע פלענער.
צדק ממונה על החיים ועל השלום ועל הטובה ועל השלוה ועל ההשקט ועל התורה ועל השמחה ועל העליזה ועל העושר ועל הכבוד ועל השררה.
אין די גמ' שטייט אז צדק גבר צדקן. ווי ס'קוקט אויס איז עס א ענין פון חסד. ברייטקייט. ווען ס'דא ברייטקייט, ווען די נפש ווערט נישט געצוימט, איז דא שלום. איז דא רואיגקייט. נאכגעבן קומט פון ארייננעמען יענעם אין מיין וועלט. צדק. זאכן גייען: עושר, כבוד, שררה. דאס איז צדק.
מאדים ממונה על הדם ועל החרב ועל הרשע ועל הקטטה ועל המריבות ועל החבורות ועל הפצעים ועל המלחמות ועל השנאה וקנאה ואיבה ותחרות ועל המכות ועל הברזל (מיתה ע״י ברזל) ועל האש ועל המים ועל המפולת.
מאדים איז אנדערש ווי שבתי. אינדערצייט וואס שבתי צוימט די פלוס פון חסד, פון לעבהאפטיקייט. אזא סארט 'הוד'. אינדערצייט וואס שבתי זאגט פאר'ן מענטש: קענסט נישט אלעס האבן אלעמאל. דא טוטעך וויי, דארט טוטעך וויי. טוט מאדים מאכט די ענערגיע פון די מענטש זאל זיין קריגעריש. אזא סארט 'גבורה'. נישט קריגעריי וואס קומט פון ארעמקייט, נאר קריגעריי לשם זיך קריגן. שבתאי קען אויך גורם אז דער מענטש זאל זיך קריגן, ווייל ווען ס'גייט נישט, איז מען גערעגט, און אז מ'איז גערעגט קריגט מען זיך. ס'דא אבער די ענערגיע וואס קומט דירעקט פון די ממונה.
די גמ' זאגט אויף מאדים יהא גבר אשיד דמא. ווען א מענטש וויל שלאגן איינעם, דארף ער צאמנעמען די כוחות און גיין קעגן די נאטורליכקייט וואס חסד וואלט אים געטריבן. דאס איז מאדים, גבורה.
אינדערצייט וואס צדק איז ממונה אויף שלום, דער מענטש נעמט אריין יענעם אין זיין לעבן. א ברייטקייט. צינד אים מאדים אן אז ער זאל יענעם אוועקשטופן, אין דער ערד לייגן, רח"ל, נישט דערליידן. וועלן זיין דער מושל.
חמה ממונה על המאור ועל החשך להבדיל בין היום ובין הלילה למנות בו ימים וחדשים ולעשות בו כל מלאכה לפעול בו כל פעולה ולהלוך בו כל הילוך וליגלות בו כל גלות מעיר לעיר וממדינה למדינה.
לבנה ממונה על מפתחי שמים וארץ, וערב הוא לעולם לרעה ולטובה.
לבנה איז מלכות. די געפילן פון א מענטש. די ענדע רעזולטאט.
ואע״פ שהן ממונים על הרעה ועל הטובה אין להם רשות לא להטיב ולא להרע מדעת עצמן אלא הכל בקריאה הכל בצווי הכל במאמר יוצר הכל, וכן הוא אומר אַל תִּירְאוּ מֵהֶם כִּי לֹא יָרֵעוּ וְגַם הֵיטֵיב אֵין אוֹתָם (ירמיה י׳ ה׳). ומנין שהכל בקריאה שנאמר ויקרא רעב על הארץ (תהלים ק״ה ט״ז), ונאמר כי הנני קורא לכל משפחות ממלכות צפונה וגו' (ירמיה א׳ ט״ו). ומדת הטובה בקריאה מנין שנאמר וקראתי אל הדגן והרביתי אותו ולא אתן וגו׳ (יחזקאל ל״ו כ״ט), ונאמר קול קורא במדבר פנו דרך ה' ישרו בערבה מסלה לאלהינו (ישעיה מ' ג׳) הא למדת שאין להם רשות לא להיטיב ולא להרע מדעת עצמן אלא א״כ ניתן להם רשות מלפני אדון הכל
לאמיר פרובירן צו שרייבן וואס דער 'מזרחי' שרייבט אויף שבט, נישט אז איך האלט אז ס'איז אזוי, נאר איך שרייב וואס ער זאגט.
א מענטש קען זיין א שבט און א טבת. צום ביישפיהל: בשעת ער איז געבוירן איז די זוהן געשטאנען אין מזל דלי, אבער די לבנה איז געשטאנען אין מזל גדי. אלץ די חמה אויס איז ער א שבט, און אלץ די לבנה אויס איז ער א גדי. זיין עיקר מענטש איז א שבט, און זיינע געפילן, זיין הארץ, זיין מלכות איז א גדי.
און די זעלבע פארקערט.
די זוהן, נוגה, און מאדים, איז געווען אין מזל גדי, און די לבנה אין מזל דלי, און כוכב אין מזל דלי. האט ער אויך דלי.
דער הייליגער גרויסער אין סוף ב"ה פיהרט די גאנצע וועלט מיט א פונקטליכע חשבון אז די האר פון קאפ שטעלן זיך אויף. ער שטעלט אהער דעם מענטש דורך אויסשטעלן די מזלות, ווייל ער וויל אז די מזלות זאלן ווייזן וויאזוי ער פיהרט די וועלט, ווייל ער פארשטייט אז אזוי איז שיין.
זיי האבן ליב די מענטשהייט. און פארשטייען צו די וועליו פון א מענטש.
די אויפפירונג פון א שבט איז אלעמאל צום טאקט. די אויפפירונג קומט אלעמאל ארויס פון אזא סארט קלוגשאפט אין זיך, אזא סארט אינטעלעקט, אזא סארט זעלבסט-דיסציפלין וואס קומט פון דורכגעטראכטקייט, אזא סארט שטאנדהאפטיגקייט פון "איך האב אויסגערעכנט וואס איך האב צו טון". און ס'איז נישט סתם זיך אויפגעפירט אן טראכטן ווי א קינד. "וואו איז געווען דיין שכל, וואס האסטו געטראכט..." וועלן זיי פרעגן. אדער "פארוואס האט ער עס געבויט אזוי קרום? ער איז משוגע צו וואס?..." "פארוואס רעדט ער אזעלכע נארישקייטן?..."
זיי דערליידן נישט קיין טיפשות און זיכער נישט קיין טיפש וכל שם וחניכא דאית ליה. אלע סארט אויפנים פון טפשות איז נישט אננעמבאר ביי א שבט. עס רעגיסטרירט זיך נישט ביי זיי. אבער א חכם וועלן זיי גאר שטארק ליב האבן, אפילו א יונגער, און זיין מיט זיי גאר בידידות, און איך מיין אפילו א יונגל. קלוגשאפט אויסצורעכענען וויאזוי צו זיין פראקטיש רעדט צו זיי. עס באנעמט זייער נפש.
אויסרעכענען מיט שכל, מיט א אביעקטיווער בליק, און טון. אויסרעכענען און טון, אויסרעכענען און טון. יעדע זאך וואס זיי טוען האט עפעס אזא גאנצע אינערליכער געווייערטער אינטעלעקטואלע ענינים. זיי אפערירן אין אזא חשבונות'דיגער וועלט ווען יעדע זאך איז אנגעקניפט און פארבינדן מיט א גאנצע נעטווארק פון נאך און נאך חשבונות. בעת פאר'ן צוקוקער איז שווער אויסצורעכענען וואס עס איז די קומענדיגע זאך וואס דער שבט גייט טון. די נפש פון א שבט איז אזא סארט לאגישער אויסרעכענער. די לעבן פון א שבט איז אזא סארט "געים" אויסצורעכענען און טון. און געווענליך זעהט מען אויפן פנים אז ער איז אזא סארט מענטש. אזא סארט הויעכע ברייטע שטערן. וכו'. א שבט!
און דערפאר וועט א שבט קענען ארלעדיגן און אנקומען צו זאכן אין האלב אזויפיל צייט וואס עס נעמט פאר א צווייטן. פארוואס? ווייל ער טראכט, און רעכנט אויס. עס רעכנט זיך אים אויס. אין די צייט וואס יענער האט זיך באכלעפשעט און אנגעקומען צו עפעס, האט ער שוין ארלעדיגט א וועלט מיט זאכן.
א שבט איז דא אויף דער וועלט זיך צו באשעפטיגן מיט זאכן וואס העלפן די חינוך פון די יוגנט און פון די עלטערע אויך. די חינוך פונעם כלל, די הילף וואס דער כלל ברויך. נישט אזוי ווייט דער איש פרטי. זיין קאפ איז גענויגט צו די ענין פון חינוך. "קוק, לאמיר דיך מסביר זיין, איך וויל אז דו זאלסט פארשטיין, איך קען דיר געבן א נייע איידיע, אזוי און אזוי טוט מען עס... פארשטייסט עס? איך קען דיר עס נאכאמאל מסביר זיין" און ער קען טאקע. ער קען גוט רעדן און מסביר זיין בטוב טעם ודעת. ער וויל דיך נישט צווינגען, ער וויל אז דו זאלסט פארשטיין. און ער געט אוועק צייט דערויף, צו מסביר זיין, צו ערקלערן, צו פראדוצירן שכל אין די מוחות פון די מענטשהייט, אז מ'זאל טראכטן. אז מ'זאל זיין קלוג. נאך דערצו פאר קינדער. און ווען נישט א שבט האט ליב די מענטשהייט וואלט ער סך מער קריטיקירט, מכח דעם ווייל ער דערליידט שווער סכלות.
א שבט איז בטבע פסיכאלאגיש. די פסיכאלאגיע ליגט אים אין זיין נפש. ער פארשטייט כאילו וואס דו טראכסט. און וויאזוי צו רעדן אויף א אופן אז זאלסט עס פארשטיין.
ארעמקייט איז עפעס וואס באנעמט די טיפקייט פון זייער נפש. ווי דער אייבערשטער האט באשאפן עניים, און אויך האט ער באשאפן שבט'ס וואס זאלן זיך מצער זיין מיט זייער צער און האבן א געפיהל צו די עניים ואביונים. אן ארימאן רעדט צום הארץ פונעם שבט. "ער האט נעבעך א שוער לעבן, א מיטגעמאכטער נעבעך, פלאגט זיך אזוי..." און ווען ער קען געט ער צדקה מיט אזוי א ברייטקייט און מיט אזא הארץ.
א שבט זארגט זיך וועגן די רוחניות'דיגער מצב פון די וועלט: ער האט עס ארויס, און פארשטייט אויך וויאזוי עס וואלט געקענט זיין בעסער.
א שבט פיהלט אלעמאל ווי "ביז אהער איז שוין אלעס אלטע נייעס, אלטע מהלכים. דאס איז אלעס זאכן וואס מ'טוט געווענליך. קוק: איך קען דיר געבן א נייע איידיע, א נייע וועג וואס ס'וועט דיך איבערראשן ווי גוט ס'קען ארבעטן. גיי נישט מיט די קאפ אין וואנט אריין, זיי נישט קיין נאר, הער נישט אויס וואס דער 'עולם גולם' זאגט דיך, הער אויף צו זאגן 'יעדער טוט אזוי', הער וואס איך בין דיר מסביר..." אבער מיט דעם אלעם קענסטו נישט זאגן אויף א שבט אז ער האט נישט ליב אויסגעטרעטענע מהלכים. וואס דו קענסט יא זאגן אויף אים איז אז ער ארבעט אלעס אויס אז ס'זאל זיין מער אפדעטעד. אמאל איז א האלטע מהלך טאקע דאס וואס פעהלט ממש אויס. אדער ביי יודישקייט דארף זיין גוט. או מ'טאר נישט מחדש זיין. ווייל דאס אליין איז וואס פעהלט אויס.
געלט איז נאר דא אויף צו קענען דערמיט קויפן וואס איך דארף.
א שבט קען נישט דערליידן אז מ'געוועלטיגט אויף אים, ער האט נישט ליב אז יענער איז דער דרייווער, ער קען דאס נישט נעמען. ער האט נישט ליב ווען יענער לייגט פרעשור אויף זיינע מעשים, אדער א סטרוקטור אויף זיין טאג. און די סיבה איז – לכאורה - ווייל ער האט זיך פונקטליך זיין וועג וויאזוי זאכן דארפן געטון ווערן.
א שבט האט ליב אריינצונעמען געסט. צומאל האט ער ליב צו זיין אליין פאר זיך.
א שבט איז געווענליך א לייכטער פאזיטיוו מענטש. גוטער פריינד. ווייסט גוט וויאזוי צו מאכן קשרים מיט מענטשן, און ווייסן וויאזוי צו בעטן א טובה. א ידיד נאמן. די ווארט: ידיד!
די זאך איז אבער אז א שבט האט עפעס אזא סארט 'איגנארן' טבע. צומאל ווערט ער עפעס אזוי נישט צו אינוואלווד. דאס צעמישט אביסל. ווייל ווי אויבן געשמועסט איז ער באמת א ידיד, נאר צומאל זעהסטו אזא סארט: ער מאכט זיך נישט וואוסנדיג, אפילו ווען דו גייסט אים אדורך. לעבט אין זיין וועלט. פארמאכט. פאר זיך. נאך דערצו ווען ער טראכט און פרובירט צוצוקומען צו א מסקנא. כאפסטו א שמועס, ווייל דו ווילסטו וויסן וואס ס'גייט פאר, זעהסטו אז ער איז באמת דא פאר דיר, און די איגנארן איז נישט אין די כלל פון "איגנארן". נאר ס'איז עפעס אנדערש. וואס? נאר א שבט פארשטייט. "זאל מיך די וועלט אנקוקן וויאזוי זיי ווילן, וואס האב איך מיט די וועלט, ס'גוט..."
א שבט האט זייער ליב צו שענקן. "דא האסטו, יא, ס'גוט, קענסט עס נעמען..." ער פארשטייט אז דו דארפסט עס. און ער האט א גוט הארץ. און וויל דיר העלפן מיט וואס ס'שייך.
א שבט האט ליב מוזיק. פארשטייט צו רפואה. האבן ליב וויסנשאפט. נאך דערצו ביי די זאכן וואס פעהלט זיי פראקטיש אויס. וועלן זיי זאמלן וויסנשאפט מיום הוולדם. געדענקען גוט, און האבן א שטארקע קאנצענטראציע. ווילסטו וויסן עפעס פראקטיש? פרעג א שבט.