נשמה האט געשריבן:מח האט געשריבן:עניוועי, די עכטע תיקון פאר זיבן איז צו קענען באשטיין צו זיין "פלעין", צו קענען באשטיין צו לעבן אין די פלעינע וועלט וואו עס איז נישט קאלירפול די גאנצע צייט און וואו מען ווערט נישט דיסטרעקטעד פון זיך יעדע מינוט, ער דארף קענען באשטיין אריינצוגיין אין די וועלט וואס מען טוט יא פלעינע זאכן פשוט וואס וואס מען דארף צו טון און ווייל אזוי דארף מען טון אן דעם וואס די מעשה זאל אים אריינפירן אין די עולם התענוג.
און לייג צו, אז די תענוג וועט צוביסלעך צוריק אריינקומען אין אים. די גאנצע זאך פארוואס א זיבענער קען נישט האבן תענוג פון סתם מעשים וואס שאפן יא אויסדרוקליך תענוג פאר נישט א זיבענער. איז, ווייל ער האט נישט אויסגעווארט ווילאנג די תענוג איז אריינגעקומען.
ער האט צו שנעל געכאפט. א מענטש קען נישט באמת לעבן אן תענוג. תענוג איז נפש. נאר מ'דארף ערלויבן אז די נפש זאל אריינקומען.
איך האב פשוט פארגעסן אז די
'כיון התיקון' פון דעם 'זיבן' איז 'פינף'.
סאו די הסבר לכאורה איז אזוי, איך טראכט בשעת'ן שרייבן. וואס איז די נקודת החלש פון דעם זיבענער?
זיין נקודה איז ער מוז שפירן 'תענוג', פארוואס? ווייל ווען ער טוט א זאך און אין די זאך ליגט זיין גאנצע תענוג הערשט דעמאלטס פילט ער אז ער האט געטון די זאך, און אז ער פילט אז ער האט עפעס געטון.
לאמיר נעמען א דוגמא. מען זעצט זיך לערנען. די ערשטע זאך וואס ער טראכט ווען ער זעצט זיך לערנען איז,
וואו גיי איך דא פילן די געשמאק? איז די גמרא א 'געשמאקע' גמרא, אדער איז עס 'באורינג'?
וואס איז פשט? לאמיר זען, וואס גייט ער פילן ווען ער גייט לערנען א 'פלעינע' גמרא? ער גייט פילן 'פלעין'? ער גייט פילן אז ער האט גארנישט געטון, וואס האט מען פון טון א זאך אויב שפירט מען נישט קיין תענוג? אויב האב איך נישט קיין תענוג, האב האב דאך ממש גארנישט געטון, און אז איך האב ממש גארנישט געטון, וואס בין איך? א טריקענער מענטש? גארנישט? א מענטש 'מוז' דאך האבן עפעס 'נאסקייט' צו קענען עקזעסטירן, ניין?
וואס עס געשעט איז, אז וויבאלד ער 'מוז' שפירן די תענוג אין יעדע זאך, איז יעדע זאך וואס ער גייט טון וועט זיין מח גלייך זיך קאנצעטרירן אויף די 'חלק התענוג' שבו, עני פלעינע זאך, ווערט ביי אים פסול און ערגעץ וואס מען 'טאר' נישט אהין גיין בכלל, ווייל דארט איז פלעין, און דארט וואו עס איז פלעין, דארט פיל איך 'מיך', מיין 'עצמיות' און מיין עצמיות איז דאך פול מיט פלעינקייט. ער לויפט אוועק פון די חלק הפלעין וואס ער האט אין זיך, און לכבוד דעם וועט ער אוועק לויפן פון יעדע 'פלעינע' זאך ווייל א פלעינע זאך ברענגט אים צוריק צו די חלק הפלעין וואס געפונט זיך אין אים.
סאו עס ארבעט אזוי, כדי זיך צו שפירן ווי א יש מוז ער שפירן תענוג אין זיך יעדע רגע, אבער וויבאלד עס איז נישט דא אין א מענטש א מאשין וואס פערדוסט תענוג יעדע מינוט, מוז ער אוועק לויפן פון זיך, נו וויאזוי לויפט ער אוועק? ווידער דורך תענוג.
וואס געשעט לכבוד דעם איז, אז ער וועט נישט קענען קאנצעטרירן אין א זאך צו לאנג, ווייל יעדע זאך נאך א שטיק צייט, פארלירט עס די תענוג און מען קומט צוריק צו די געווענליכע וועלט און די געווענליכע וועלט איז פלעין, ממילא וועט ער שנעל לויפן צו די נעקסטע זאך און אזוי צו די נעקסטע, אלעס מיט'ן ציל אוועקצולויפן פון זיין 'פלעינע עצמיות' און פון די 'פלעינע וועלט' שנעל שנעל צו עפעס זייער א 'קאלירפולע וועלט', וואו א גאנצן צייט לעבט מען אין 'געוואלדיגע תענוגים' יעדע מינוט, און אזוי לויפט ער א גאנץ לעבן....
יעצט, עס מוז באטאנט ווערן אז געווענליך זיבענערס האבן בכלל נישט ליב זיך צו פארטיפן אין זאכן, א זיבענער וואס מען זעט יא זיך פארטיפן, האט לכאורה א פליגל פון א אנדערער טייפ, וואס פרובירט אויך צו זאגן זיין מיינונג דא און קריגט זיך אביסל ארום מיט'ן זיבן. אזוי פארשטיי איך.
סאו לאמיר גיין צום תיקון חלק.
די תיקון פון דעם זיבענער איז, ער זאל יא קענען באשטיין און מסכים זיין צו פעיסן די
פלעינע ריעל ווארלד זיין
'פשוטע' עצמיות, אן קיין רעש און אן קיין תענוג, דזשאסט 'פלעין'! ער דארף קענען באשטיין צו לעבן אין א געמישטע וועלט פון א מינוט יא תענוג און א מינוט נישט, יא, ער דארף ווייטער זיין תענוג, אבער ער לערנט זיך אויס אז אויב האט ער נישט די תענוג, איז נישט עק וועלט, איך קען טון זאכן און שעפן תענוג פון זאכן, אפילו עס האט נישט אין זיך קיין
תענוג תמידי.
יעצט וואס מיינט אז ער דארף גיין צו פינף? פשט איז לכאורה, אז ווען ער וועט גיין צו פינף וועט דאס אים
אפשטעלן, איין מינוט! אין די אלע זאכן וואס איך טו איז דא עפעס תוכן אויך, עס זענען דא 'טיפע' זאכן אויך, עס זענען דא 'חלקי החכמה' אין די בריאה, נישט אלעס איז פלורי פלארי.... שטעל דיך אפ! האסט געלערנט די גמרא? יא עס איז זייער א געשמאקע גמרא, אבער צו ווייסטו אז די גמרא האט אויך עפעס 'געזאגט'? לויף נישט! לויף נישט! ווארט א מינוט, טראכט אריין, יא טראכט, עס איז נישט קיין פאן צו טראכטן? אקעי, לערן דיך אויס צו טון זאכן אפילו אויב עס האט נישט קיין פאן אויך, די פאן וועט שוין נאכקומען, אז דו וועסט גוט ארויסהאבן די גמרא וועסטו האבן תענוג פון דעם אליין.
איך גלייב אז א זיבענער האט אין זיך די פינעווערישער איגו. א זיבענער וועט זייער גוט פארשטיין וואס דאס מיינט א פינעווער. ווייל ער האט עס אין זיך. אזוי מיין איך יעצט. און והשם הטוב יעזור. א זיבענער פארשטייט אויך זייער גוט וואס דאס מיינט צו זיין א איינזער. עניוועי.
ס'קען זיין מח אז דו קריגסט דיך מיט דעם. אבער איך האלט נאך אינמיטן אויספארשן צו א זיבענער האט באמת אין זיך אויך אריינגעבויט דעם פינעווערישן איגו. דאס מיינט אז ער דארף גיין צו פינף. צו זיין אייגענעם פינף.
זיי אביסל מער מסביר וואס דו מיינסט אז ער האט די פינווער איגו.
@דערבארומדיגער
די תגובה איז אויך צו דיר.