"יום המעונן" - אשכול
די אחראים: יאנאש,אחראי,געלעגער
- שמערי בערי
- מ. ראש הקהל
- תגובות: 9165
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג אפריל 28, 2008 4:40 pm
- לאקאציע: באַזאָטלט אינעם ראשעקאָלישן אפיס....
- פארבינד זיך:
- שמערי בערי
- מ. ראש הקהל
- תגובות: 9165
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג אפריל 28, 2008 4:40 pm
- לאקאציע: באַזאָטלט אינעם ראשעקאָלישן אפיס....
- פארבינד זיך:
- שמערי בערי
- מ. ראש הקהל
- תגובות: 9165
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג אפריל 28, 2008 4:40 pm
- לאקאציע: באַזאָטלט אינעם ראשעקאָלישן אפיס....
- פארבינד זיך:
- טהור-עיניים
- שר חמשת אלפים
- תגובות: 5124
- זיך איינגעשריבן אום: זונטאג יולי 22, 2007 1:29 pm
- שמערי בערי
- מ. ראש הקהל
- תגובות: 9165
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג אפריל 28, 2008 4:40 pm
- לאקאציע: באַזאָטלט אינעם ראשעקאָלישן אפיס....
- פארבינד זיך:
-
- שר האלפיים
- תגובות: 2176
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג אוגוסט 24, 2006 2:28 pm
הננו בא אליך בעב הענן...
רבותי, ס'איז צרות אויף דער וועלט! איך האלט דאס שוין נישט אויס. ס'האלט שוין אן אויפן האריזאנט א שלשת ימי העננים (אפילה). שוין דריי טאג בזה אחר זה וואס דיקע געשיכטע עננים באדעקן מיין קעפעלע, און כ'ווייס מיך נישט וואו אהין צוטון. העלפט א צעריקטן צעבראכענעם אידעלע. גיבט אים עפעס אן עצה אין אזא שווערן צושטאנד, און דער ישב רוחו ויזלו מים וועט אייך צוריק באצאלן אלדאס גוטס. שכוח.
שטעלט אייך פאר מיין חקירה אין אטא די מינוטין. האלט מיט. ס'איז א מעונן, שלשת ימים בבת אחת ובזו אחר זו, אמת? די וואס ווייסן ווייסן דאך שוין פונלאנג, און די וואס ווייסן נישט וועלן דאך אצינד זיך דערוויסן, דאס דער באשעפעניש אין דעם קליינעם וועלט'ל וואס ניק'ט זיך 'זארעכפעפער', ליידט פון עפעס אזא מעונן וסת. ברוב רחמיו וחסדיו היינט צוטאגס, ווען עס באטרעפט אים די תקופה און ער פאלט אריין אינעם תוך פון מצב, האט ער שוין דאנק דעם פון אויבן א מקום מקלט. דען ער נוצט זיך די 'היימישע קרעטשמע' א שטייגער ווי די הורגי נפש בשגגה. אשר ינוס שמה, ער לויפט אריין אין קרעטשמע און זי איז אים קולט א שטייגער ווי די תיבה האט קולט געווען נח'ן וכל אשר אתו, און... וישכו המצבים, עס ווערט אביסל רואיגער פאר מיר און פאר מיינע ארומיגע.
איז מיין חקירה אצינד: וואס האט דער דאזיגער זארעך געטוהן אין אזא מצב, אין מיטל אלטערישער תקופה איידער עס האט זיך פאר אים אנטפלעקט די ערי המקלט שבקרעטשמע? געוואלד, ווער האט געליטן פון אים און וויאזוי האט ער זיך סעפראוועט מיטן מצב? אוי וויי...
לאלוק' פתרונה - ווייל איך דענק נישט...
רבותי, ס'איז צרות אויף דער וועלט! איך האלט דאס שוין נישט אויס. ס'האלט שוין אן אויפן האריזאנט א שלשת ימי העננים (אפילה). שוין דריי טאג בזה אחר זה וואס דיקע געשיכטע עננים באדעקן מיין קעפעלע, און כ'ווייס מיך נישט וואו אהין צוטון. העלפט א צעריקטן צעבראכענעם אידעלע. גיבט אים עפעס אן עצה אין אזא שווערן צושטאנד, און דער ישב רוחו ויזלו מים וועט אייך צוריק באצאלן אלדאס גוטס. שכוח.
שטעלט אייך פאר מיין חקירה אין אטא די מינוטין. האלט מיט. ס'איז א מעונן, שלשת ימים בבת אחת ובזו אחר זו, אמת? די וואס ווייסן ווייסן דאך שוין פונלאנג, און די וואס ווייסן נישט וועלן דאך אצינד זיך דערוויסן, דאס דער באשעפעניש אין דעם קליינעם וועלט'ל וואס ניק'ט זיך 'זארעכפעפער', ליידט פון עפעס אזא מעונן וסת. ברוב רחמיו וחסדיו היינט צוטאגס, ווען עס באטרעפט אים די תקופה און ער פאלט אריין אינעם תוך פון מצב, האט ער שוין דאנק דעם פון אויבן א מקום מקלט. דען ער נוצט זיך די 'היימישע קרעטשמע' א שטייגער ווי די הורגי נפש בשגגה. אשר ינוס שמה, ער לויפט אריין אין קרעטשמע און זי איז אים קולט א שטייגער ווי די תיבה האט קולט געווען נח'ן וכל אשר אתו, און... וישכו המצבים, עס ווערט אביסל רואיגער פאר מיר און פאר מיינע ארומיגע.
איז מיין חקירה אצינד: וואס האט דער דאזיגער זארעך געטוהן אין אזא מצב, אין מיטל אלטערישער תקופה איידער עס האט זיך פאר אים אנטפלעקט די ערי המקלט שבקרעטשמע? געוואלד, ווער האט געליטן פון אים און וויאזוי האט ער זיך סעפראוועט מיטן מצב? אוי וויי...
לאלוק' פתרונה - ווייל איך דענק נישט...
הוי הוי הוי זארעך, א חקירה פאר די עידזשעס.....
וואס איך האלט באמת, די עננים זענען מסוגל פאר די עצבים, די עצבים זענען מסוגל פאר די שווארצע גאל.... וואע"מ... ווען ס'כאפט א איד אן פון די זאכענעס... זאל דער פון אויבן באהיטן.. א אידל אבער אין יענע גלות יארן, ווען דאס הערצל אדער די הארמאנישע קרעפטן, האבן גענומען פארפירן בקרבו, האט אנגעכאפט דעם תהלימ'ל און מיט דוד המיילעך'ן זיך אויסגעוויינט, על כל צרות ישראל בגלותם.. צרות האט נישט געפעלט, שחיטות און פאגראמען האט מען געהאט גענוג רח"ל, אין די געטאס האט מען געוואוינט רעכטן האט מען נישט געהאט, מסירות בלבולים מיט שרעקליכע גזירות איז געווען א טעגליכע ערשיינונג, די לעצטע פאר קאפיקעס פון טאש, האט מען מיט געוואלד אויסגעקוועטשט פאר שטייערן, און אנדערע מלוכה קנסות אויף כלומר'שטע עבירות... אידן זענען געווען שבור ורצוץ... אויף טויזנט שטיקלעך, מ'האט נישט געדארפט מער ווי אנצונדן די מאשין א דרוק געבן דעם קנעפל , און ס'האט זיך געגאסן טייכן טרערן מעומק לבם, גראד צום כסא הכבוד.
ועל זאת דוה לבינו, וכל זאת חסרנו... יא יא ס'גייט אונז גוט, מיר האבן גלייך בארעכטיגונג, נאפאליאן מיט פראנץ יאזעף, האבן אונז ארויסגענומען פון די געטאס, און וואשינגטאן מיט פרענקלין עדעמס מיט דזשעפערסאן האבן אונז צוגעזאגט צו באשיצן פון אלעם בייזן, אבער דאס צובראכן הארץ האט מען אונז צוגענומען, דאס אריגינאלע נאנטשאפט צום טאטן אין הימל פעלט אונז, דאס אז איד זאל אריינגיין און שרייען מעומקא דנשמתא צום טאטן אין הימל, אין א גרינעם דינסטאג ער זאל שוין זיך דערבארימען און פון גלות ארויסנעמען, איז געווארן א זעלטנהייט, פרוק ית ענך מפום אריותא, האט גערעדט ווערטער, מ'האט געשפירט יעדע רגע דער שה אחד בין שבעים זאבים, מיטן געלן לאטע, מ'האט נישט געדארפט צוקומען צו פערזענליכע לעבנס צרות, און נישט צו קיין מלך קשה כהמן, ווארן דער מצב כמו שהוא, האט געמאכט אידישע הערצער אנגעקניפט און צוגעבינדן בחד קטירא באביהם שבשבמים..
ומעת חסרנו כל אלה, היינט האלט מען ביי א תקופה, וואס מיט אלע גאלדענע אמעריקאנע דעמאקראטישע גליקן, יעדער איד איז צובראכן על כה ועל כה, אידן ווערן נאך אלץ גע'רודפ'ט דא אין דארט איבער די וועלט, מ'מאכט נעבעך מיט צרות צרורות בגשמיות ורוחניות, יעדער איד נעמט אנטייל אין די בירור האחרון, יעדער גיבט צושטייער צו די תיקונים, ווי בעלזער רב האט געזאגט נאכן פארלירן א קינד, אויך צושטייער געגעבן צום גלות בירור, מ'דארף נאר אנכאפן דעם תהלימ'ל דעם אלטן אויסגעפרואווטן ווענדספלאץ פון א איד בכל מקום שהוא, און דאן ווערט לייכטער אויפן הארץ, דאן נעמט דער אייבערשטער און איז עס מניחן בבית גנזיו, נאך א שטיין ווערט אויפגעבויעט צום בית המקדדש, נאך א ציגל פון חומת המפסיקות פאלט אראפ, מ'ווערט נענטער צום תכלית פון די בריאה, מ'שאקלט זיך עטוואס אפ די בגדים פון די גשם העב, והמעוננן וואס הערשט....
ויה"ר שכן תעשה כאשר דברת
נכתב בעצם יום המעונן שעבר עלינו לטובה, ביום שלישי שנכפל בו העננים,
וואס איך האלט באמת, די עננים זענען מסוגל פאר די עצבים, די עצבים זענען מסוגל פאר די שווארצע גאל.... וואע"מ... ווען ס'כאפט א איד אן פון די זאכענעס... זאל דער פון אויבן באהיטן.. א אידל אבער אין יענע גלות יארן, ווען דאס הערצל אדער די הארמאנישע קרעפטן, האבן גענומען פארפירן בקרבו, האט אנגעכאפט דעם תהלימ'ל און מיט דוד המיילעך'ן זיך אויסגעוויינט, על כל צרות ישראל בגלותם.. צרות האט נישט געפעלט, שחיטות און פאגראמען האט מען געהאט גענוג רח"ל, אין די געטאס האט מען געוואוינט רעכטן האט מען נישט געהאט, מסירות בלבולים מיט שרעקליכע גזירות איז געווען א טעגליכע ערשיינונג, די לעצטע פאר קאפיקעס פון טאש, האט מען מיט געוואלד אויסגעקוועטשט פאר שטייערן, און אנדערע מלוכה קנסות אויף כלומר'שטע עבירות... אידן זענען געווען שבור ורצוץ... אויף טויזנט שטיקלעך, מ'האט נישט געדארפט מער ווי אנצונדן די מאשין א דרוק געבן דעם קנעפל , און ס'האט זיך געגאסן טייכן טרערן מעומק לבם, גראד צום כסא הכבוד.
ועל זאת דוה לבינו, וכל זאת חסרנו... יא יא ס'גייט אונז גוט, מיר האבן גלייך בארעכטיגונג, נאפאליאן מיט פראנץ יאזעף, האבן אונז ארויסגענומען פון די געטאס, און וואשינגטאן מיט פרענקלין עדעמס מיט דזשעפערסאן האבן אונז צוגעזאגט צו באשיצן פון אלעם בייזן, אבער דאס צובראכן הארץ האט מען אונז צוגענומען, דאס אריגינאלע נאנטשאפט צום טאטן אין הימל פעלט אונז, דאס אז איד זאל אריינגיין און שרייען מעומקא דנשמתא צום טאטן אין הימל, אין א גרינעם דינסטאג ער זאל שוין זיך דערבארימען און פון גלות ארויסנעמען, איז געווארן א זעלטנהייט, פרוק ית ענך מפום אריותא, האט גערעדט ווערטער, מ'האט געשפירט יעדע רגע דער שה אחד בין שבעים זאבים, מיטן געלן לאטע, מ'האט נישט געדארפט צוקומען צו פערזענליכע לעבנס צרות, און נישט צו קיין מלך קשה כהמן, ווארן דער מצב כמו שהוא, האט געמאכט אידישע הערצער אנגעקניפט און צוגעבינדן בחד קטירא באביהם שבשבמים..
ומעת חסרנו כל אלה, היינט האלט מען ביי א תקופה, וואס מיט אלע גאלדענע אמעריקאנע דעמאקראטישע גליקן, יעדער איד איז צובראכן על כה ועל כה, אידן ווערן נאך אלץ גע'רודפ'ט דא אין דארט איבער די וועלט, מ'מאכט נעבעך מיט צרות צרורות בגשמיות ורוחניות, יעדער איד נעמט אנטייל אין די בירור האחרון, יעדער גיבט צושטייער צו די תיקונים, ווי בעלזער רב האט געזאגט נאכן פארלירן א קינד, אויך צושטייער געגעבן צום גלות בירור, מ'דארף נאר אנכאפן דעם תהלימ'ל דעם אלטן אויסגעפרואווטן ווענדספלאץ פון א איד בכל מקום שהוא, און דאן ווערט לייכטער אויפן הארץ, דאן נעמט דער אייבערשטער און איז עס מניחן בבית גנזיו, נאך א שטיין ווערט אויפגעבויעט צום בית המקדדש, נאך א ציגל פון חומת המפסיקות פאלט אראפ, מ'ווערט נענטער צום תכלית פון די בריאה, מ'שאקלט זיך עטוואס אפ די בגדים פון די גשם העב, והמעוננן וואס הערשט....
ויה"ר שכן תעשה כאשר דברת
נכתב בעצם יום המעונן שעבר עלינו לטובה, ביום שלישי שנכפל בו העננים,
-
- שר האלפיים
- תגובות: 2176
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג אוגוסט 24, 2006 2:28 pm
מן המיצר קראתי... וענני במרחב...
יא, איז וואס האב איך נאר געוואלט זאגן? אה כ'דערמאן זיך שוין.
כליפ... כליפ... קיין בעלזער רב האמיר שוין נישט, קיין צדיקים אזוי ווי אמאל פארמאגן מיר שוין נישט, קיין געלט אויך נישט, און דער א.ג. פרייהייט פון וואשינגטאנ'ס חלומות איז שוין ליידער אט אט אויך צעבלאזן געווארן ווי א באלאן אין ים התיכון אריין. גיבט נאר א קוק וויפיל אידן ליידער שמאכטן אין די טונקעלע קעלערן אין תוך פון די פרייע וואשינגטאנ'ס טעריטאריע. איז מיט וואס זעמיר געבליבן? מ'זעמיר קרח מכאן וצרות מכאן. גנובתי יום וגנובתי לילה. בבוקר יאמר מי יתן ערב ובערב יאמר מי יתן בוקר.
מיר טראגן טאקע נישט קיין געלע לאטעס אויפן אפגעריבענעם אנצוג, אבער מיר פארמאגן אמעריקאנע פאספארטן... אין די קעשענעס פון געביגלטע הויזן... מיר קאנען זיך נישט דעם קאפ ארויסשטעקן פון פענסטער. מיר זיצן טאקע נישט אין דערפל און מיר וואוינען נישט אין שטאל הארט נעבן די הינדלאך און קיען, נאו וועי, מיר וואוינען אין די גאלדענע גרויסע עקאנאמיסטישע שטעט, ווי די אמאליגע צווילינג ברידער בנינים האבן פיגורירט ביז די עננים (אפי' ביום הבהיר). און וואו זעמער אנגעקומען? וואו שטיי מיר? וואסי אזוי גוט? וואסי בעסער? מיר דארפן טאקע נישט שיקן קיין טעלעגראמען, מיר ריידן מיט היכלא'ן אזוי אין קרעטשמע הין-און-צוריק אונטער רגעים ממש, און וואסי שוין יעצט? מיר זעמיר אזוי בתחתתא אז מיר באגרייפן אליינס נישט. פניתי לימין ואין עוזר ולשמאל ואין סומך, האבן צדיקים געטייטשט, אז דריי מיר זיך צו רעכטס, זוכן רוחניות, דערזע מיר זיך אז ואין עוזר, ולשמאל אז מיר דריי מיר זיך ארום, זוכן גשמיות, איז ווייטער דאס זעלביגע - ואין סומך. הוי באשעפער אין לך יום שאין קללתו מרובה מחבירו.
נאך וויפיל מעסעדזשעס דארפן מיר קריגן? אפי' די בלינדע זען שוין און די טויבע הערן שוין דעם געטליכן מעסעדזש, ואני, און איך? וויי וואו בין איך? ווען וועלן מיר זיך שוין עפענען די אפענע אויגן און זען אז דער אלטער אויסגעפרובטער מיטל איז טאקע די איינציגסטע. און דאס, און טאקע נאר דאס...
שוין אקעי גענוג געקלאגט, לאמיר גיין טוהן צו דער זאך. נו, וואו איז דער תהלימ'ל? גיב אים נאר אהער - אשרי האיש אשר לא הלך...
*
כ'ציטער, דער אשכול איז שוין פארפארן....
יא, איז וואס האב איך נאר געוואלט זאגן? אה כ'דערמאן זיך שוין.
כליפ... כליפ... קיין בעלזער רב האמיר שוין נישט, קיין צדיקים אזוי ווי אמאל פארמאגן מיר שוין נישט, קיין געלט אויך נישט, און דער א.ג. פרייהייט פון וואשינגטאנ'ס חלומות איז שוין ליידער אט אט אויך צעבלאזן געווארן ווי א באלאן אין ים התיכון אריין. גיבט נאר א קוק וויפיל אידן ליידער שמאכטן אין די טונקעלע קעלערן אין תוך פון די פרייע וואשינגטאנ'ס טעריטאריע. איז מיט וואס זעמיר געבליבן? מ'זעמיר קרח מכאן וצרות מכאן. גנובתי יום וגנובתי לילה. בבוקר יאמר מי יתן ערב ובערב יאמר מי יתן בוקר.
מיר טראגן טאקע נישט קיין געלע לאטעס אויפן אפגעריבענעם אנצוג, אבער מיר פארמאגן אמעריקאנע פאספארטן... אין די קעשענעס פון געביגלטע הויזן... מיר קאנען זיך נישט דעם קאפ ארויסשטעקן פון פענסטער. מיר זיצן טאקע נישט אין דערפל און מיר וואוינען נישט אין שטאל הארט נעבן די הינדלאך און קיען, נאו וועי, מיר וואוינען אין די גאלדענע גרויסע עקאנאמיסטישע שטעט, ווי די אמאליגע צווילינג ברידער בנינים האבן פיגורירט ביז די עננים (אפי' ביום הבהיר). און וואו זעמער אנגעקומען? וואו שטיי מיר? וואסי אזוי גוט? וואסי בעסער? מיר דארפן טאקע נישט שיקן קיין טעלעגראמען, מיר ריידן מיט היכלא'ן אזוי אין קרעטשמע הין-און-צוריק אונטער רגעים ממש, און וואסי שוין יעצט? מיר זעמיר אזוי בתחתתא אז מיר באגרייפן אליינס נישט. פניתי לימין ואין עוזר ולשמאל ואין סומך, האבן צדיקים געטייטשט, אז דריי מיר זיך צו רעכטס, זוכן רוחניות, דערזע מיר זיך אז ואין עוזר, ולשמאל אז מיר דריי מיר זיך ארום, זוכן גשמיות, איז ווייטער דאס זעלביגע - ואין סומך. הוי באשעפער אין לך יום שאין קללתו מרובה מחבירו.
נאך וויפיל מעסעדזשעס דארפן מיר קריגן? אפי' די בלינדע זען שוין און די טויבע הערן שוין דעם געטליכן מעסעדזש, ואני, און איך? וויי וואו בין איך? ווען וועלן מיר זיך שוין עפענען די אפענע אויגן און זען אז דער אלטער אויסגעפרובטער מיטל איז טאקע די איינציגסטע. און דאס, און טאקע נאר דאס...
שוין אקעי גענוג געקלאגט, לאמיר גיין טוהן צו דער זאך. נו, וואו איז דער תהלימ'ל? גיב אים נאר אהער - אשרי האיש אשר לא הלך...
*
כ'ציטער, דער אשכול איז שוין פארפארן....
- קענסט מיך?
- שר חמש מאות
- תגובות: 519
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג דעצעמבער 04, 2008 12:45 am
- קענסט מיך?
- שר חמש מאות
- תגובות: 519
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג דעצעמבער 04, 2008 12:45 am
די וועטער הרג'ט ממין מוד, יא פשוט איך בין פלעין פארלוואקענט און עס איז מיר אזוי ווייס און שנייאיג און איך שפיר מיר אזוי וי עס וועט זיך באלד אראפלאזן אז שטאטע רעגן מיט גראבע קאלטע טראפנ'ס פאלן אויף מיין נאז און אויף מיין גענאק אונטער די שאל ביזזז!!!!
יוא ווי איך בענק מיר יעצט צו הערן קול מבשר וועגען עפרעמ'ס אפפיס פורניטשער וועגען די אפפיס בענקל וואס מען קען מאכן פאר א רעקליינער, איר געדענקט נאך?
יוא ווי איך בענק מיר יעצט צו הערן קול מבשר וועגען עפרעמ'ס אפפיס פורניטשער וועגען די אפפיס בענקל וואס מען קען מאכן פאר א רעקליינער, איר געדענקט נאך?