לשון זכר, לשון נקיבה, לשון סתם (נייטראל)
די אחראים: יאנאש,אור המקיף,אחראי,געלעגער
לשון זכר ונקבה
איך זיך א וועבסייט ווי מען קען דערגיין די מקור פון עטליכע ווערטער (בעיקר נעמען, פון שטעט מענטשען און טייכן) אין ענגליש אדער לאטיין, צו במקורם זענען די ווערטער/נעמען לשון זכר אדער נקבה, ווען עס כאפט א חילוק, און ווי אזוי מען דערגייט דער אינטרשיט.
קען איינער ארויסהעלפן?
קען איינער ארויסהעלפן?
- moshele11211
- שר האלף
- תגובות: 1271
- זיך איינגעשריבן אום: זונטאג דעצעמבער 26, 2010 2:18 pm
-
- שר חמישים
- תגובות: 96
- זיך איינגעשריבן אום: מוצ"ש יאנואר 23, 2010 5:59 pm
איך ווייס נישט צי דאס איז דיין פראגע, אבער איך מוטשע זיך אויך אייביג מיט לשון זכר און נקיבה. ווי באקאנט מאכט דאס א גרויסע (-אדער: גרויסער. ?) נפקא מינה ביים שרייבן אידיש. און וויפיל מאל איך פרוביר צו שרייבן א קארעקטע אידיש, קומטס אלץ אפיר דער הויעכגעשפריצטער שפראך קענער און האלט מיך פאר, אז איך האב זיך נישט געהאלטן צו די שפראך כללים פון זכר און נקיבה.
יעצט גיי פארשטיי וויאזוי ער ווייסט פונקטליך צי דאס ווארט איז א זכר אדער א נקיבה, ביי מיר זענען כמעט אלע ווערטער טומטים און אנדרוגונוס...
יעצט גיי פארשטיי וויאזוי ער ווייסט פונקטליך צי דאס ווארט איז א זכר אדער א נקיבה, ביי מיר זענען כמעט אלע ווערטער טומטים און אנדרוגונוס...
- farshlufen
- שר שלשים אלף
- תגובות: 35237
- זיך איינגעשריבן אום: פרייטאג נאוועמבער 16, 2007 8:26 am
- לאקאציע: אויף די פאליצעס אין ספרים שאנק
- יואל ווייס
- שר האלף
- תגובות: 1213
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך יאנואר 28, 2009 9:25 am
- לאקאציע: אין גוטע הענט, ב"ה
msp האט געשריבן:למעשה ווענדט זיך אלץ אויף דייטש
דער די דאס
אויס עס איז זכר אין דייטש פאסט דער
נקיבה פאסט די
און פארווע פאסט דאס
פון וואנעט ווייסיך אבער, אויב עס זכר אדער נקבה, אין לשה"ק קוקט מען אין תנ,ך, ווי קוקט מען אין יודיש ענגליש פוליש לאטיין?
פארוואס פרעג איך?
לגבי א גט, אין א גט שרייבט מען דער נאמען פון א טייך, אויב האט דער טייך א צו נאמען דארף מען עס אוי שרייבען, די פתחי תשובה שרייבט אז אויב איז דער נאמען פון א טייל לשון זכר (עס ענדיגט זיך מיט א שווא נח - דער ריין), דארף מען שרייבען דמתקרי, אויב איז עס א נקיבה (עס ענדיגט זיך מיט א נח מוסתר - די דונא) שרייבט דמתקריא, למעשה האט ער א פראבלעם מיט די לונדונער גטין וואס שטייט טאמש דמקריא טאמישיש, ווייל די אויבענדערמאנט כלל, דארף שטיין דמתרי, אבער ער פירט אויס אז אפשר איז ענגליש אנדערש.
ראשית טאמש שטאמט פון לאטיין, שנית זעה איך אויפ'ן דייטשןו וויקיפדיע רופט ער די טייך "די טעמסע", לשון נקבה, איז מיין שאלה, ווי אזוי ווייס איך אויס דער זאך/נאמען איז זכר אדער נקיבה...
-
- שר חמישים
- תגובות: 96
- זיך איינגעשריבן אום: מוצ"ש יאנואר 23, 2010 5:59 pm
- יואל ווייס
- שר האלף
- תגובות: 1213
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך יאנואר 28, 2009 9:25 am
- לאקאציע: אין גוטע הענט, ב"ה
msp האט געשריבן:שלום עליכם הרב אנאליזירער
איך האב איבערגעקוקט די פריערדיגע בלאט און נישט געטראפען אויף וואס דו פרעגסט
איך וויל גערן דיר העלפען....
אנאליזירער מיינט מסתמא די תגובה פון חיים ברוכ'ן:
לחיים ולברכה האט געשריבן:האבעך דאך געוואוסט אז זארעך מיט זאלעך האבן זיך משדך געווען...
לפי ידיעתי, ולפי הסכמת השר המשקים שיחי', איז די כללים פון די אידישע שפראך אזוי ווי אין לשה"ק, כ'מיין צו זאגן אזוי: אויב איז שעטדזה א לשון נקיבה, איז פעלד אויך אזוי.
כ'גלייב אז די לשה"ק כללים ווייסטו שוין, אז נישט לאז וויסן.
דארט דארף שטיין שדה, נאר די צוגעלייגטע נקודות פארדרייען דאס...
__________________________________
This signature was intentionally left blank
This signature was intentionally left blank
-
- שר חמש מאות
- תגובות: 563
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג סעפטעמבער 03, 2012 5:23 pm
- לאקאציע: ששש.. ס'גילו!!
עס איז טאקע א שווערע פראגע: ווער פאר א שווארץ יאר מאכט אפ וועלעכע ווארט איז א זכר און וועלעכע א נקיבה?! (וואס טייטש נייטראל? א טומטום אדער אן אדרוגנוס?..)
א שטיקל הילף קען זיין לגבי דערשפירן אין וועלכע גענדער דער ווארט גייט אריין: לויט ווי עס איז דא מבואר אז עס איז די זעלבע ווי אין לשון הקודש.
אין לשון הקודש האב איך לעצטנס געזעהן א גוטער סימן, דורכ'ן באטראכטן די ווארט בלשון רבים. ד.ה.
אין לשון הקודש ווען מען וויל מאכן א ווארט פון יחיד צו רבים זענען די כללים ווי פאלגנד: לשון זכר לייגט מען צו א 'ים' ווי למשל פון אבן - אבנים. עם - עמים. עץ - עצים. פר - פרים א.א.וו.
ווידער ביי לשון נקיבה לייגט מען צו 'ות' ווי למשל: עגלה - עגלות. פרה - פרות. שולחן - שולחנות.
אלזא ווען איך וויל וויסן וואס 'טיש' איז א זכר אדער נקיבה, באטראכט מען שולחן, זעהט מען אז מען זאגט נישט שולחנים נאר שולחנות, איז געדרינגען אז טיש איז א נקיבה- שוין זאל זי מאכן א שעשני כרצונו.. ווייטער אז שטיין איז א זכר.
אצינד א פראגע: אין לשון הקודש איז אויך פארהאן נייטראלע ווערטער? וויאזוי זאגט מען עס דאן בלשון רבים?
א שטיקל הילף קען זיין לגבי דערשפירן אין וועלכע גענדער דער ווארט גייט אריין: לויט ווי עס איז דא מבואר אז עס איז די זעלבע ווי אין לשון הקודש.
אין לשון הקודש האב איך לעצטנס געזעהן א גוטער סימן, דורכ'ן באטראכטן די ווארט בלשון רבים. ד.ה.
אין לשון הקודש ווען מען וויל מאכן א ווארט פון יחיד צו רבים זענען די כללים ווי פאלגנד: לשון זכר לייגט מען צו א 'ים' ווי למשל פון אבן - אבנים. עם - עמים. עץ - עצים. פר - פרים א.א.וו.
ווידער ביי לשון נקיבה לייגט מען צו 'ות' ווי למשל: עגלה - עגלות. פרה - פרות. שולחן - שולחנות.
אלזא ווען איך וויל וויסן וואס 'טיש' איז א זכר אדער נקיבה, באטראכט מען שולחן, זעהט מען אז מען זאגט נישט שולחנים נאר שולחנות, איז געדרינגען אז טיש איז א נקיבה- שוין זאל זי מאכן א שעשני כרצונו.. ווייטער אז שטיין איז א זכר.
אצינד א פראגע: אין לשון הקודש איז אויך פארהאן נייטראלע ווערטער? וויאזוי זאגט מען עס דאן בלשון רבים?
איך שרייב נישט אונטער בשום אופן!!!
גלייכגילטיג האט געשריבן:אין לשון הקודש ווען מען וויל מאכן א ווארט פון יחיד צו רבים זענען די כללים ווי פאלגנד: לשון זכר לייגט מען צו א 'ים' ווי למשל פון אבן - אבנים.
איז אבן טאקע לשון זכר?
אין די פסוקים זעט מען אסאך מאל קלאר אז עס איז לשון נקיבה. ווי עס שטייט אין פסוק:
והאבן גדולה על פי הבאר (בראשית כ"ט ב)
און דער חזקוני זאגט אויך אזוי ביי דער פסוק: "והאבן הזאת אשר שמתי מצבה יהיה בית אלוקים" (בראשית כח כב) שרייבט ער דארט אזוי:
יהיה בית אלוקים: 'מקומה' יהיה בית אלהים. ותיבת יהיה לא אאבן קאי. ד"א דוגמתו מצינו לשון זכר גבי נקבה אך בגורל יחלק את הארץ, אתן את הארץ הזאת, ולא נשא אותם הארץ.
דער רלב"ג זאגט אבער אין שמואל א' יד לה:
ואל תתמה אם יהיה אבן פעם זכר פעם נקבה כי יש כמוהו רבים בלשון.
דער תוספות אנשי שם זאגט אויפן משנה (שביעית פ"ג מ"ז) "גדר שיש בו אבנים משא שנים שנים" אז שנים מיינט אז צוויי מענטשן קענען שלעפן איין שטיין. אזוי שטימט עס אין די לשון המשנה ווייל:
דשנים לשון זכר ואבן לשון נקבה כמו שכתב בספר מלאכת שלמה, ודברי הר"י בן מלכי צדק שבש"ס החדשים דפירש דשנים קאי אאבנים צ"ע
אינטערסאנט איז אויך אז אין עץ חיים (אוצה"ח סערטש) שטייט אז עס איז דא 'לוחות האבן' און 'לוחות הברית'. "כי נקבה נקרא אבן וזכר נקרא ברית"
ס'איז וויכטיג צו מאכן א חילוק צווישן א זאך-ווארט (שם העצם/שם דבר) און א ווערב (טאט ווארט/שם פעולה).
ביי א טאט-ווארט איז דער דערמאנטער חילוק, צו זאגן -ים ביי זכר און -ות ביי נקיבה, א שטאנדהאפטיגער כלל. ביי לשון זכר זאגט מען "פועלים", און ביי לשון נקיבה "פועלות". די זעלבע וועט אויך זיין ביי אן אדיעקטיוו (שילדערונגס-ווארט/תואר), א שטייגער ווי גדולים-גדולות, קטנים-קטנות, גבוהים-גבוהות, קצרים-קצרות, אא"וו.
משא"כ ביי זאך-ווערטער איז דער דער כלל ווייט נישט דעצעדירנד. וועסט מסתמא זיין שאקירט צו כאפן, אבער ווי אזוי זאגט מען א לשון רבים פון פרויען? --נשים! אזוי איז אויך "פלגשים", און נאך. פון דער אנדערער זייט זאגט מען אבות אין לשון זכר. אלזא, דער כלל איז גילטיג אויך ביי שם דבר, אבער ס'האט זייער אסאך יוצאים מן הכלל. זע אבן עזרא שמות א, א, אזוי אויך רעדט ער דערפון אויף נאך פלעצער, איך געדענק נישט אויף אויסנווייניג; זע אויך תוספות אין שבת דף ב' ע"ב "מראות נגעים".
וויבאלד א זאך-ווארט האלט זיך נישט אלעמאל צום כלל און אן אדיעקטיוו יא, וועט אויסקומען אסאך מאל צו זאגן צב"ש "נשים חכמות", "אבות הקדושים", "טליתים קטנות", אא"וו. אין אזא פאל דארף מען פארשטייט זיך קוקן אויפ'ן אדיעקטיוו איידער'ן זאך-ווארט, וויבאלד דאס זאגט שטענדיג צי ס'איז לשון זכר אדער לשון נקיבה. ("טלית" איז על פי רוב לשון נקיבה, כאטש מיר זאגן "והטלית יפרוש כנפיו".)
דאס וואס איינער פרעגט צי אין לשה"ק זענען אויך דא נייטראלע ווערטער: ניין, ס'זענען נאר דא לשון זכר און לשון נקיבה (גלייך ווי אין, להבדיל, די לאטיינישע שפראכן).
ביי א טאט-ווארט איז דער דערמאנטער חילוק, צו זאגן -ים ביי זכר און -ות ביי נקיבה, א שטאנדהאפטיגער כלל. ביי לשון זכר זאגט מען "פועלים", און ביי לשון נקיבה "פועלות". די זעלבע וועט אויך זיין ביי אן אדיעקטיוו (שילדערונגס-ווארט/תואר), א שטייגער ווי גדולים-גדולות, קטנים-קטנות, גבוהים-גבוהות, קצרים-קצרות, אא"וו.
משא"כ ביי זאך-ווערטער איז דער דער כלל ווייט נישט דעצעדירנד. וועסט מסתמא זיין שאקירט צו כאפן, אבער ווי אזוי זאגט מען א לשון רבים פון פרויען? --נשים! אזוי איז אויך "פלגשים", און נאך. פון דער אנדערער זייט זאגט מען אבות אין לשון זכר. אלזא, דער כלל איז גילטיג אויך ביי שם דבר, אבער ס'האט זייער אסאך יוצאים מן הכלל. זע אבן עזרא שמות א, א, אזוי אויך רעדט ער דערפון אויף נאך פלעצער, איך געדענק נישט אויף אויסנווייניג; זע אויך תוספות אין שבת דף ב' ע"ב "מראות נגעים".
וויבאלד א זאך-ווארט האלט זיך נישט אלעמאל צום כלל און אן אדיעקטיוו יא, וועט אויסקומען אסאך מאל צו זאגן צב"ש "נשים חכמות", "אבות הקדושים", "טליתים קטנות", אא"וו. אין אזא פאל דארף מען פארשטייט זיך קוקן אויפ'ן אדיעקטיוו איידער'ן זאך-ווארט, וויבאלד דאס זאגט שטענדיג צי ס'איז לשון זכר אדער לשון נקיבה. ("טלית" איז על פי רוב לשון נקיבה, כאטש מיר זאגן "והטלית יפרוש כנפיו".)
דאס וואס איינער פרעגט צי אין לשה"ק זענען אויך דא נייטראלע ווערטער: ניין, ס'זענען נאר דא לשון זכר און לשון נקיבה (גלייך ווי אין, להבדיל, די לאטיינישע שפראכן).
מיט אזויפיל ביכער, אויסגאבעס, גליונות, בראשורן, קאמפיינס, און ווירטואלע ארטיקלען, וואקסט דער אידישער ליטעראטור ווי אויף הייוון. וואס וועט זיין מיט א אידישן ספעל טשעקער?
רבים אומרים מי יראנו טוב, פון וואו אין דער וועלט זאל מען וויסן אויף א ווארט זיין מין (זכר/נקיבה/נייטראל).
ריכטיג, ס'איז נישט דא דערויף קיין אמת'ן כלל וואס גילט אלעמאל, ס'זענען אבער יא דא פארשידענע טיילווייזע כללים.
א ווארט וואס ענדיגט זיך אין לשה"ק מיט א קמץ ה' וועט אלץ זיין לשון נקיבה (תורה, סחורה, פעולה, צרה, מנורה); מיט א סגול, לשון זכר (מעשה, מקוה, מחנה [געווענליך], מרעה). ווערטער וואס ענדיגן זיך מיט א ת' וועלן אויך געווענליך זיין לשון נקיבה (שבת [כמעט אייביג, און לויט געוויסע אייביג], אות [ס'קען אויך זיין לשון זכר], ברית, אא"וו).
אין אידיש וועט א ווארט וואס ענדיגט זיך מיט אן ע' שטענדיג זיין לשון נקיבה, מיט'ן אויסנאם פון "טאטע" און "זיידע"; ווערטער וואס ענדיגן זיך מיט א ט' זענען אויך על פי רוב לשון נקיבה (וועלט, וואנט, אינהאלט, און אזוי אויך אלע ווערטער וואס ענדיגן זיך -הייט אדער -קייט).
לשה"ק'ע ווערטער וועלן כמעט אייביג זיין אין אידיש לשון זכר, אפילו ווען אין לשה"ק איז עס לשון נקיבה, ווי די אויבנדערמאנטע ווערטער. פון דער אנדערער זייט, א לשה"ק'ע ווארט וואס ענדיגט זיך מיט א ה', אפילו מיט א סגול, וועט זיין אין אידיש לשון נקיבה. דאס מיינט אז די אויבנדערמאנטע ווערטער "מעשה", "מקוה", אא"וו זענען אין אידיש לשון נקיבה...
דער אמת איז אז ס'איז היבש קאמפליצירט, אבער נאר פאר איינעם וואס איז נישט געוואוינט דערמיט. א דייטש אדער פראנצויז וועט קיינמאל נישט אויסמישן צווישן לשון זכר און לשון נקיבה.
ריכטיג, ס'איז נישט דא דערויף קיין אמת'ן כלל וואס גילט אלעמאל, ס'זענען אבער יא דא פארשידענע טיילווייזע כללים.
א ווארט וואס ענדיגט זיך אין לשה"ק מיט א קמץ ה' וועט אלץ זיין לשון נקיבה (תורה, סחורה, פעולה, צרה, מנורה); מיט א סגול, לשון זכר (מעשה, מקוה, מחנה [געווענליך], מרעה). ווערטער וואס ענדיגן זיך מיט א ת' וועלן אויך געווענליך זיין לשון נקיבה (שבת [כמעט אייביג, און לויט געוויסע אייביג], אות [ס'קען אויך זיין לשון זכר], ברית, אא"וו).
אין אידיש וועט א ווארט וואס ענדיגט זיך מיט אן ע' שטענדיג זיין לשון נקיבה, מיט'ן אויסנאם פון "טאטע" און "זיידע"; ווערטער וואס ענדיגן זיך מיט א ט' זענען אויך על פי רוב לשון נקיבה (וועלט, וואנט, אינהאלט, און אזוי אויך אלע ווערטער וואס ענדיגן זיך -הייט אדער -קייט).
לשה"ק'ע ווערטער וועלן כמעט אייביג זיין אין אידיש לשון זכר, אפילו ווען אין לשה"ק איז עס לשון נקיבה, ווי די אויבנדערמאנטע ווערטער. פון דער אנדערער זייט, א לשה"ק'ע ווארט וואס ענדיגט זיך מיט א ה', אפילו מיט א סגול, וועט זיין אין אידיש לשון נקיבה. דאס מיינט אז די אויבנדערמאנטע ווערטער "מעשה", "מקוה", אא"וו זענען אין אידיש לשון נקיבה...
דער אמת איז אז ס'איז היבש קאמפליצירט, אבער נאר פאר איינעם וואס איז נישט געוואוינט דערמיט. א דייטש אדער פראנצויז וועט קיינמאל נישט אויסמישן צווישן לשון זכר און לשון נקיבה.
מיט אזויפיל ביכער, אויסגאבעס, גליונות, בראשורן, קאמפיינס, און ווירטואלע ארטיקלען, וואקסט דער אידישער ליטעראטור ווי אויף הייוון. וואס וועט זיין מיט א אידישן ספעל טשעקער?
-
- שר חמש מאות
- תגובות: 563
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג סעפטעמבער 03, 2012 5:23 pm
- לאקאציע: ששש.. ס'גילו!!
געוואלד געשריגן. יאוש איז ניט פארהאנדן...!
איך האב דא געלאזט הענגען א פראגע אום 2012 למס', און יעצט סיין איך אריין און איך זע א נאטיפיקאציע אז מען באהאנדלט די פראגע.
עס איז זייער אינטערעסאנט ענקערע ווערטער, מחשב און גרשון.
היינט צו טאגס ווען מען וויל וויסן וואס א ווארט איז, קוקט מען אינעם ווערטערבוך, אדער קוקט מען אויף גוגל טרענסעלעיט אויף דויטש.
עני-וועי ווייס איך נישט ווילאנג מען וועט נאך ערלויבן דא אין אמעריקע צו פונאנדערטיילן צווישן די דזשענדערס...
איך האב דא געלאזט הענגען א פראגע אום 2012 למס', און יעצט סיין איך אריין און איך זע א נאטיפיקאציע אז מען באהאנדלט די פראגע.
עס איז זייער אינטערעסאנט ענקערע ווערטער, מחשב און גרשון.
היינט צו טאגס ווען מען וויל וויסן וואס א ווארט איז, קוקט מען אינעם ווערטערבוך, אדער קוקט מען אויף גוגל טרענסעלעיט אויף דויטש.
עני-וועי ווייס איך נישט ווילאנג מען וועט נאך ערלויבן דא אין אמעריקע צו פונאנדערטיילן צווישן די דזשענדערס...
איך שרייב נישט אונטער בשום אופן!!!
גלייכגילטיג האט געשריבן:געוואלד געשריגן. יאוש איז ניט פארהאנדן...!
איך האב דא געלאזט הענגען א פראגע אום 2012 למס', און יעצט סיין איך אריין און איך זע א נאטיפיקאציע אז מען באהאנדלט די פראגע.
עס איז זייער אינטערעסאנט ענקערע ווערטער, מחשב און גרשון.
היינט צו טאגס ווען מען וויל וויסן וואס א ווארט איז, קוקט מען אינעם ווערטערבוך, אדער קוקט מען אויף גוגל טרענסעלעיט אויף דויטש.
עני-וועי ווייס איך נישט ווילאנג מען וועט נאך ערלויבן דא אין אמעריקע צו פונאנדערטיילן צווישן די דזשענדערס...
ווילאנג אין פאריז און אין תל-אביב איז דאס די טאג-טעגליכע שפראך, דארפסטו נישט זיין באזארגט...
מיט אזויפיל ביכער, אויסגאבעס, גליונות, בראשורן, קאמפיינס, און ווירטואלע ארטיקלען, וואקסט דער אידישער ליטעראטור ווי אויף הייוון. וואס וועט זיין מיט א אידישן ספעל טשעקער?
פירוש הגר"א להגדה של פסח:
"מה נשתנה הלילה וכו'. פי' יום בכל מקום לשון זכר ולילה היא נקיבה, וא"כ היה צריך לכתוב תמיד אצל לילה זאת, כמשפטה שהיא ל' נקבה ברבים לילות, כי ו"ת הם סימן נקבות, וסימן זכרים י"ם."
דער גר"א איז מבאר אז די נאכט פון פסח אין בבחינת זכר, אנדערש ווי געווענליכע נעכט, און אויף דעם ארויף פרעגט מען, "מה נשתנה הלילה הזה," פארוואס איז די נאכט אנדערש צו זיין א "זה", און נישט קיין "זאת".
ס'איז א פליאה עצומה, ווייל אפילו פעם אחת איז לילה נישט לשון נקיבה (זע אבן עזרא אנהייב בראשית פארוואס, כאטש ס'ענדיגט זיך מיט א קמץ ה'). ווי ערקלערט אויבן, איז די נאכזילבע -ות בכלל נישט קיין ראיה, גלייך ווי אין "אבות".
"מה נשתנה הלילה וכו'. פי' יום בכל מקום לשון זכר ולילה היא נקיבה, וא"כ היה צריך לכתוב תמיד אצל לילה זאת, כמשפטה שהיא ל' נקבה ברבים לילות, כי ו"ת הם סימן נקבות, וסימן זכרים י"ם."
דער גר"א איז מבאר אז די נאכט פון פסח אין בבחינת זכר, אנדערש ווי געווענליכע נעכט, און אויף דעם ארויף פרעגט מען, "מה נשתנה הלילה הזה," פארוואס איז די נאכט אנדערש צו זיין א "זה", און נישט קיין "זאת".
ס'איז א פליאה עצומה, ווייל אפילו פעם אחת איז לילה נישט לשון נקיבה (זע אבן עזרא אנהייב בראשית פארוואס, כאטש ס'ענדיגט זיך מיט א קמץ ה'). ווי ערקלערט אויבן, איז די נאכזילבע -ות בכלל נישט קיין ראיה, גלייך ווי אין "אבות".
מיט אזויפיל ביכער, אויסגאבעס, גליונות, בראשורן, קאמפיינס, און ווירטואלע ארטיקלען, וואקסט דער אידישער ליטעראטור ווי אויף הייוון. וואס וועט זיין מיט א אידישן ספעל טשעקער?